Praca z uczniem posiadajcym opini poradni Marzenna Czarnocka

  • Slides: 93
Download presentation
Praca z uczniem posiadającym opinię poradni Marzenna Czarnocka

Praca z uczniem posiadającym opinię poradni Marzenna Czarnocka

Opinie [ rozp. MENi. S z dn. 11. 12. 2002 r. – Dz. U.

Opinie [ rozp. MENi. S z dn. 11. 12. 2002 r. – Dz. U. z 2003 r. Nr 5, poz. 46] • • • wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, wcześniejszego przyjęcia dziecka do szkoły podstawowej oraz odroczenia rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego, pozostawienia na drugi rok w tej samej klasie ucznia klasy I-III szkoły podstawowej, objęcia nauką w klasie terapeutycznej, dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom, udzielania zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki, zwolnienia ucznia z głęboką dysleksją rozwojową z nauki drugiego języka obcego, przyjęcia ucznia gimnazjum do oddziału przysposabiającego do zawodu, opiniowania w sprawach przyjęcia do klasy pierwszej szkoły ponadgimnazjalnej kandydata z problemami zdrowotnymi, ograniczającymi możliwość wyboru kształcenia ze względu na stan zdrowia, przystępowania do sprawdzianów, egzaminów w gimnazjum, maturalnego lub potwierdzającego kwalifikacje zawodowe poprzez dostosowanie do indywidualnych potrzeb psychofizycznych ucznia lub absolwenta, innych, określonych w odrębnych przepisach

rozp. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych

rozp. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz. U. Nr 228, poz. 1488) rozp. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowego statutu publicznej poradni psychologicznopedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej (Dz. U. Nr 228, poz. 1492 • zniknie przykładowy katalog opinii Rodzice ucznia lub pełnoletnia osoba mogą zwrócić się do poradni o wydanie opinii w sprawach innych niż określone w odrębnych przepisach. • opinia w sprawie specyficznych trudności w uczeniu się ważna przez cały okres kształcenia • • opinię podpisze specjalista Dotychczas pod opinią podpis składał jedynie dyrektor poradni. Zgodnie z nowymi przepisami na każdej opinii znajdzie się podpis dyrektora i specjalisty, który sporządził opinię. To odpowiedź na postulaty pracowników poradni, a także ułatwienie dla rodziców – wiedza o tym, kto przeprowadził diagnozę dziecka, jest niezbędna w korzystaniu z usług poradni, czy to w razie konieczności uzyskania dodatkowych porad lub konsultacji, czy kontynuowania udzielanej pomocy. rodzice i uczniowie dostaną informację o wynikach diagnozy

współpraca poradnia – szkoła • ma służyć poprawie świadczonej uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także

współpraca poradnia – szkoła • ma służyć poprawie świadczonej uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także wzbogaceniu wiedzy i umiejętności nauczycieli. Z tego względu w zakresie działań poradni leży: • współpraca ze szkołami i placówkami w rozpoznawaniu u uczniów specyficznych trudności w uczeniu się, w tym ryzyka wystąpienia specyficznych trudności w uczeniu się u uczniów klas I–III szkoły podstawowej; • współpraca z przedszkolami, szkołami i placówkami przy opracowywaniu i realizowaniu indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych oraz planów działań wspierających; • współpraca w udzielaniu i organizowaniu przez przedszkola, szkoły i placówki pomocy psychologiczno-pedagogicznej; • udzielanie, we współpracy z placówkami doskonalenia nauczycieli, wsparcia merytorycznego nauczycielom, wychowawcom grup wychowawczych i specjalistom udzielającym pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolach, szkołach i placówkach.

współpraca poradnia – szkoła • Na wniosek dyrektora przedszkola, szkoły przedstawiciel poradni – o

współpraca poradnia – szkoła • Na wniosek dyrektora przedszkola, szkoły przedstawiciel poradni – o ile pozwolą na to możliwości kadrowe poradni – będzie mógł uczestniczyć w spotkaniach zespołu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów, prowadzących zajęcia z uczniem. q oferta usług świadczonych przez poradnię powinna być odpowiedzią na potrzeby konkretnego środowiska, w którym dana placówka funkcjonuje. q zobowiązanie specjalistów poradni psychologiczno-pedagogicznej do realizowania zadań poradni również poza właściwym miejscem pracy, a w szczególności w przedszkolu, szkole i placówce oraz w środowisku rodzinnym dzieci i młodzieży szczegółowe zasady oraz zakres współpracy z przedszkolami, szkołami i placówkami oraz podmiotami świadczącymi poradnictwo i pomoc nauczycielom (np. placówkami doskonalenia nauczycieli) każda poradnia będzie musiała określić w swoim statucie , q udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej rodzicom uczniów i nauczycielom, niezbędnej dla jak najlepszego wspierania uczniów.

SPE zmiana zapewnienie uczniowi wsparcia i zindywidualizowanej pomocy, w zależności od dokonanego na poziomie

SPE zmiana zapewnienie uczniowi wsparcia i zindywidualizowanej pomocy, w zależności od dokonanego na poziomie szkoły rozpoznania, zarówno trudności w uczeniu się, jak i uzdolnień dziecka § 2. 1. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana uczniowi w przedszkolu, szkole i placówce polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia

Spójny system działań rodzina PP - P, poradnie specjalistyczne DZIECKO UCZEŃ szkoła Podmioty działające

Spójny system działań rodzina PP - P, poradnie specjalistyczne DZIECKO UCZEŃ szkoła Podmioty działające na rzecz rodziny, dzieci, młodzieży System edukacji powinien być otwarty na wszystkich uczniów, zwracający uwagę na ich indywidualne potrzeby oraz podejmujący różnorodne działania w celu zapewnienia wszystkim jak najlepszych warunków normalnego i pełnego funkcjonowania w środowisku. Nowa formuła udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolach, szkołach i placówkach ma służyć zwiększeniu jej efektywności. Pomoc ma być udzielana jak najwcześniej po zidentyfikowaniu indywidualnych potrzeb dziecka, w jego najbliższym środowisku, tj. w przedszkolu, szkole czy placówce.

Specjalne potrzeby edukacyjne SPE Rozpoznawanie i zaspokajanie tych potrzeb obejmuje bardzo szeroką grupę uczniów:

Specjalne potrzeby edukacyjne SPE Rozpoznawanie i zaspokajanie tych potrzeb obejmuje bardzo szeroką grupę uczniów: • z zaburzeniami rozwojowymi • z deficytami w rozwoju • wybitnie zdolnych SPE – są wypadkową możliwości i braków ucznia możliwości i braków otoczenia

Uczniowie ze SPE wymagają w procesie edukacji • nauczycieli – specjalistów • specjalnego, zindywidualizowanego

Uczniowie ze SPE wymagają w procesie edukacji • nauczycieli – specjalistów • specjalnego, zindywidualizowanego w zakresie tempa i wymagań programu oraz adekwatnych metod nauczania • odpowiednich warunków lokalowo – bytowych, w jakich odbywa się proces nauczania • specjalnych form odpytywania i sprawdzania poziomu ich wiedzy i umiejętności czyli oceniania wewnętrznego i zewnętrznego

Kryteria diagnostyczne SPE zaburzenia niesłyszenie, niedosłyszenie, niewidzenie, niedowidzenie, niepełnosprawność ruchowa, upośledzenie umysłowe, autyzm, niepełnosprawności

Kryteria diagnostyczne SPE zaburzenia niesłyszenie, niedosłyszenie, niewidzenie, niedowidzenie, niepełnosprawność ruchowa, upośledzenie umysłowe, autyzm, niepełnosprawności sprzężone, choroby przewlekłe , zaburzenia psychiczne, niedostosowanie społeczne, zaburzenia zachowania . Kryterium organiczne: 1. Zaburzenia lub dysfunkcje ruchowe: • motoryka mała (artykulatory, umiejętności • manipulacyjne, ruchy gałek ocznych itp. ) • motoryka duża (m. in. nadmierne bądź niskie napięcie mięśniowe, stereotypie ruchowe, zaburzenia lub brak koordynacji ruchowej itp. )

Kryteria diagnostyczne SPE 2. Zaburzenia narządu wzroku – dzieci i młodzież słabowidzące i niewidome

Kryteria diagnostyczne SPE 2. Zaburzenia narządu wzroku – dzieci i młodzież słabowidzące i niewidome 3. Zaburzenia narządu słuchu – dzieci i młodzież słabosłyszące i niesłyszące 4. Zaburzenia OUN: • mózgowe porażenie dziecięce • epilepsja • afazja dziecięca • inne schorzenia neurologiczne

Kryteria diagnostyczne SPE 5. Deficyty rozwojowe w zakresie poszczególnych funkcji poznawczych: dysleksja rozwojowa 6.

Kryteria diagnostyczne SPE 5. Deficyty rozwojowe w zakresie poszczególnych funkcji poznawczych: dysleksja rozwojowa 6. Choroby przewlekłe

Kryteria diagnostyczne SPE Kryterium psychiczne(psychologiczne): 1. Szczególne uzdolnienia 2. Upośledzenie umysłowe 3. Zaburzenia rozwoju

Kryteria diagnostyczne SPE Kryterium psychiczne(psychologiczne): 1. Szczególne uzdolnienia 2. Upośledzenie umysłowe 3. Zaburzenia rozwoju psychicznego: • specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka • specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych i funkcji motorycznych

Kryteria diagnostyczne SPE • całościowe zaburzenia rozwojowe: autyzm, • Zespół Retta, Aspergera, zaburzenia dezintegracyjne,

Kryteria diagnostyczne SPE • całościowe zaburzenia rozwojowe: autyzm, • Zespół Retta, Aspergera, zaburzenia dezintegracyjne, • hiperkinetyczne z towarzyszącym upośledzeniem umysłowym i streotypiami 4. Zaburzenia zachowania i emocji: • zaburzenia hiperkinetyczne • zaburzenia zachowania

Podstawowe terminy związane ze SPE Zasoby dziecka • potencjalne możliwości rozwojowe w zakresie rozwoju

Podstawowe terminy związane ze SPE Zasoby dziecka • potencjalne możliwości rozwojowe w zakresie rozwoju ruchowego, sprawności intelektualnej, procesach poznawczych, funkcjach językowych, uczeniu się, kształtowaniu osobowości (normy, postawy, system wartości, zachowanie) 2. Odchylenia (opóźnienia) rozwojowe • indywidualne opóźnienia rozwoju w stosunku do ustalonych norm, nie będące jednak zaburzeniami z uwagi na niewielkie nasilenie objawów, ograniczony zakres i czas trwania (M. Bogdanowicz)

Podstawowe terminy związane ze SPE 3. Dysfunkcja • w szerokim i powszechnym rozumieniu: każde

Podstawowe terminy związane ze SPE 3. Dysfunkcja • w szerokim i powszechnym rozumieniu: każde zakłócenie normalnego funkcjonowania narządu lub zachowania 4. Deficyty rozwojowe • „braki” w rozwoju somatycznym bądź określonych funkcji psychicznych 5. Dysharmonie rozwojowe – tzw. nieharmonijny rozwój

Podstawowe terminy związane ze SPE 6. Zaburzenia rozwojowe Klasa zaburzeń dziecięcych, charakteryzujących się poważnym

Podstawowe terminy związane ze SPE 6. Zaburzenia rozwojowe Klasa zaburzeń dziecięcych, charakteryzujących się poważnym zniekształceniem funkcjonowania społecznego, poznawczego, ruchowego i językowego, przypadki głębszego stopnia odchyleń od normy Przypadki głębszego stopnia odchyleń od normy (M. Bogdanowicz) – rodzaj, rozległość, głębokość, dynamika, etiologa. Zaburzenia rozwoju rozpoznaje się w odniesieniu do norm rozwojowych

Podstawowe terminy związane ze SPE Podział: • rodzaj (psychologiczne, nozologiczne) • rozległość (globalne, parcjalne,

Podstawowe terminy związane ze SPE Podział: • rodzaj (psychologiczne, nozologiczne) • rozległość (globalne, parcjalne, czyli fragmentaryczne) • głębokość (stopień nasilenia objawów) • dynamika (trwałe, przejściowe, wrodzone, nabyte) • etiologia (organiczne i funkcjonalne czyli czynnościowe)

Każde dziecko ma niepowtarzalną drogę rozwoju i ważne, by w swoim życiu spotkało dorosłych

Każde dziecko ma niepowtarzalną drogę rozwoju i ważne, by w swoim życiu spotkało dorosłych potrafiących rozpoznać jego potrzeby rozwojowe. W związku z tym proces kształcenia, a więc organizację, treści i metody nauczania, należy dostosować do możliwości psychofizycznych uczniów.

Realizacja potrzeb edukacyjnych Dostosowanie wymagań edukacyjnych • zasady kształcenia • metody kształcenia • formy

Realizacja potrzeb edukacyjnych Dostosowanie wymagań edukacyjnych • zasady kształcenia • metody kształcenia • formy kształcenia • środki realizacji kształcenia Uczeń ze SPE wymaga zindywidualizowanego w zakresie tempa i wymagań programu, adekwatnych metod nauczania, specjalnych form odpytywania i sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności

Co znaczy w praktyce „dostosować wymagania edukacyjne. . . " ? W zależności od

Co znaczy w praktyce „dostosować wymagania edukacyjne. . . " ? W zależności od rodzaju dysfunkcji /uzdolnień obszary dostosowania obejmują: warunki procesu edukacyjnego tj zasady, metody, formy, środki dydaktyczne zewnętrzną organizację nauczania ( np. posadzenie ucznia słabosłyszącego w pierwszej ławce) treści nauczania, warunki i formy sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności (metody i formy sprawdzania i kryteria oceniania wewnętrznego i zewnętrznego) Dotyczy to wszystkich uczniów ze SPE Obowiązek poinformowania rodziców

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów z SPE Zasady kształcenia: • Zasady kształcenia (nauczania –

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów z SPE Zasady kształcenia: • Zasady kształcenia (nauczania – uczenia się) ogólne normy postępowania dydaktycznego nauczyciela i działalności uczniów, których przestrzeganie zapewni lepszą realizację celów kształcenia • Zasada jest normą dydaktyczną niezbędną • w realizacji procesu nauczania – uczenia się. • (Nawroczyński, Sośnicki, Kupisiewicz, Okoń)

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE Zasada świadomej aktywności uczniów: Nauczyciel: • systematycznie

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE Zasada świadomej aktywności uczniów: Nauczyciel: • systematycznie uświadamia uczniom cele kształcenia • odpowiednio motywuje uczniów do osiągania pozytywnych wyników uczenia się

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 2. Zasada poglądowości • wielozmysłowy kontakt ucznia

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 2. Zasada poglądowości • wielozmysłowy kontakt ucznia z poznawaną rzeczywistością (polisensoryczna) 3. Zasada przystępności • stopniowania trudności, konieczność dostosowania materiału nauczania, metod kształcenia i środków dydaktycznych do poziomu rozwoju i możliwości psychofizycznych uczniów

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 4. Zasada systematyczności • konieczność realizacji procesu

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 4. Zasada systematyczności • konieczność realizacji procesu nauczania – uczenia się w ściśle logicznym porządku • odnosi się do pracy nauczyciela i uczniów 5. Zasada łączenia teorii z praktyką • powiązanie wiedzy teoretycznej z praktyką

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 6. Zasada trwałości wiedzy i umiejętności •

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 6. Zasada trwałości wiedzy i umiejętności • utrwalanie wiedzy poprzez np. powtarzanie 7. Zasada indywidualizacji i zespołowości • uwzględnia indywidualne możliwości każdego ucznia oraz współpracę współdziałanie wszystkich uczniów • konieczność zachowania indywidualnego podejścia do ucznia w warunkach pracy zespołowej

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 8. Zasada samodzielności • stopniowe wdrażanie uczniów

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 8. Zasada samodzielności • stopniowe wdrażanie uczniów do samodzielnego działania, myślenia oraz rozwijania samodzielności 9. Zasada efektywności • określa związek między celami a wynikami nauczania 10. Zasada kształcenia umiejętności uczenia się • samodzielne zdobywanie wiedzy oraz rozwijanie tej umiejętności w pracy umysłowej u uczniów

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 11. Zasada ustawiczności kształcenia • wskazuje na

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 11. Zasada ustawiczności kształcenia • wskazuje na potrzebę ciągłego aktualizowania zdobytej wiedzy, podnoszenia kwalifikacji, nadążania za rozwojem nauki i techniki, a szczególnie umożliwienie stałego rozwoju osobowości 12. Zasada pracy na zasobach 13. Zasada współpracy z rodzicami

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 14. Zasada tolerancji 15. Zasada dodatkowej pracy

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE 14. Zasada tolerancji 15. Zasada dodatkowej pracy dziecka/ucznia 16. Zasada współpracy koleżeńskiej

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE - metody METODA KSZTAŁCENIA • wypróbowany i

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE - metody METODA KSZTAŁCENIA • wypróbowany i systematycznie stosowany układ • czynności nauczycieli i uczniów • systematycznie stosowany sposób pracy nauczyciela z uczniami, umożliwiający osiąganie • celów • metody odpowiadają na pytanie „jak nauczać? ”

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE Podział metod: q oglądowe (oparte na obserwacji)

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE Podział metod: q oglądowe (oparte na obserwacji) q słowne (werbalne) q oparte na naśladownictwie Klasyfikacja metod kształcenia wg Kupisiewicza: q słowne, werbalne (opis, opowiadanie, pogadanka, dyskusja, praca z książką, wykład); q oglądowe (pokaz, pomiar) q gry dydaktyczne Metody według Okonia: q Podająca (asymilacji wiedzy) – wykład, opowiadanie, pogadanka q Waloryzacyjna (metody eksponujące wartości, wpływające na uczucia, szczególnie wyższe, przekonania światopoglądowe, postawy, system wartości i charakter) q Problemowa-gry dydaktyczne (samodzielnego dochodzenia do wiedzy – burza mózgów, m. przypadków, m. inscenizacji) q Praktyczna: • laboratoryjne • metody ćwiczeniowe • zajęć praktycznych

Formy kształcenia: ü indywidualna (z pomocą nauczyciela) ü Stosowanie pytań pomocniczych, naprowadzających ü wydłużenie

Formy kształcenia: ü indywidualna (z pomocą nauczyciela) ü Stosowanie pytań pomocniczych, naprowadzających ü wydłużenie czasu na opanowanie przez ucznia danej partii materiału lub zagadnienia ü grupowa ü zespołowa ü praca ucznia w diadzie Środki dydaktyczne plansze, gry, rebusy, teksty z lukami, multimedia itp. , książka mówiona, pomoce dydaktyczne

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE Zewnętrzna organizacja nauczania: przestrzeń klasowa i środowisko

Obszary dostosowania wymagań wobec uczniów ze SPE Zewnętrzna organizacja nauczania: przestrzeń klasowa i środowisko dostosowane do potrzeb ucznia np. • uczeń z ADHD pierwsza ławka przy drzwiach • uczeń słabo widzący pierwsza ławka przy oknie • uczeń słaby w „zasięgu ręki nauczyciela”, z uczniem dobrym.

Warunki sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności Metody: • ustna (pytania problemowe, naprowadzające, wprost) •

Warunki sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności Metody: • ustna (pytania problemowe, naprowadzające, wprost) • pisemna (kartkówka, sprawdzian, praca klasowa, testy osiągnięć) Formy: • indywidualna • grupowa • zespołowa • wydłużenie czasu pracy ucznia • indywidualnie/na forum klasy

Dostosowanie wymagań edukacyjnych nie może polegać na takiej zmianie treści nauczania, która powoduje obniżanie

Dostosowanie wymagań edukacyjnych nie może polegać na takiej zmianie treści nauczania, która powoduje obniżanie wymagań wobec uczniów z normą intelektualną

§ Nowe regulacje prawne q rozporządzenie z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie

§ Nowe regulacje prawne q rozporządzenie z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 228, poz. 1487) q rozporządzenie z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (Dz. U. Nr 228, poz. 1490) q rozporządzenie z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz ośrodkach (Dz. U. Nr 228, poz. 1489) q rozporządzenie z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 228, poz. 1491) q rozporządzenie z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz. U. Nr 228, poz. 1488) q rozporządzenie z dnia 17 listopada 2010 r. zmieniające w sprawie ramowego statutu publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej (Dz. U. Nr 228, poz. 1492) qw sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych qw sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz szkół publicznych

§ Ustawa o systemie oświaty Art. 1. System oświaty zapewnia w szczególności: 1)realizację prawa

§ Ustawa o systemie oświaty Art. 1. System oświaty zapewnia w szczególności: 1)realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju; 2) wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny; 3) możliwość zakładania i prowadzenia szkół i placówek przez różne podmioty; 4) dostosowanie treści, metod i organizacji nauczania do możliwości psychofizycznych uczniów, a także możliwość korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej i specjalnych form pracy dydaktycznej; 5) możliwość pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz niedostosowaną społecznie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz predyspozycjami; 5 a) opiekę nad uczniami niepełnosprawnymi przez umożliwianie realizowania zindywidualizowanego procesu kształcenia, form i programów nauczania oraz zajęć rewalidacyjnych; 6) opiekę nad uczniami szczególnie uzdolnionymi poprzez umożliwianie realizowania indywidualnych programów nauczania oraz ukończenia szkoły każdego typu w skróconym czasie; 7) upowszechnianie dostępu do szkół, których ukończenie umożliwia dalsze kształcenie w szkołach wyższych; 8) możliwość uzupełniania przez osoby dorosłe wykształcenia ogólnego, zdobywania lub zmiany kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych; 9) zmniejszanie różnic w warunkach kształcenia, wychowania i opieki między poszczególnymi regionami kraju, a zwłaszcza ośrodkami wielkomiejskimi i wiejskimi; 10) utrzymywanie bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki w szkołach i placówkach; 11) upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy o zasadach zrównoważonego rozwoju oraz kształtowanie postaw sprzyjających jego wdrażaniu w skali lokalnej, krajowej i globalnej; 12) opiekę uczniom pozostającym w trudnej sytuacji materialnej i życiowej, 13) dostosowywanie kierunków i treści kształcenia do wymogów rynku pracy; 13 a) kształtowanie u uczniów postaw przedsiębiorczości sprzyjających aktywnemu uczestnictwu w życiu gospodarczym; 14) przygotowywanie uczniów do wyboru zawodu i kierunku kształcenia; 15) warunki do rozwoju zainteresowań i uzdolnień uczniów przez organizowanie zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych oraz kształtowanie aktywności społecznej i umiejętności spędzania czasu wolnego; 16) upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy o bezpieczeństwie oraz kształtowanie właściwych postaw wobec zagrożeń i sytuacji nadzwyczajnych.

§ Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu,

§ Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu, szkole i placówce polega na: P rozpoznawaniu możliwości psychofizycznych P rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb edukacyjnych i rozwojowych uczniów, które wynikają w szczególności z: - niepełnosprawności; - niedostosowania społecznego; - zagrożenia niedostosowaniem społecznym; - szczególnych uzdolnień; - specyficznych trudności w uczeniu się; - zaburzeń komunikacji językowej; - choroby przewlekłej; - sytuacji kryzysowych lub traumatycznych; - niepowodzeń edukacyjnych; - zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania orzeczenie czasu wolnego, kontaktami środowiskowymi; - trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą; - innych potrzeb dziecka.

Uczeń z opinią – zadania szkoły § Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji

Uczeń z opinią – zadania szkoły § Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Nauczyciel, wychowawca lub specjalista informuje niezwłocznie dyrektora przedszkola, szkoły lub placówki o stwierdzonej potrzebie objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną, wynikającej z przeprowadzonych działań pedagogicznych.

Pomoc psychologiczno – pedagogiczną organizuje dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki. „ 1. Nauczyciel jest

Pomoc psychologiczno – pedagogiczną organizuje dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki. „ 1. Nauczyciel jest obowiązany indywidualizować pracę z uczniem na obowiązkowych i dodatkowych zajęciach edukacyjnych, odpowiednio do potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia. ”, Szczegółowe zadania, formy i zakres dostosowania wymagań przez nauczycieli, wynikają z nauczanego przez nich przedmiotu, rodzaju prowadzonych zajęć.

1 a. Nauczyciel jest obowiązany dostosować wymagania edukacyjne, o których mowa w § 4

1 a. Nauczyciel jest obowiązany dostosować wymagania edukacyjne, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia: 1) posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego — na podstawie tego orzeczenia oraz ustaleń zawartych w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym, opracowanym dla ucznia na podstawie przepisów w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych albo przepisów w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach; 2) posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania — na podstawie tego orzeczenia oraz ustaleń zawartych w planie działań wspierających, opracowanym dla ucznia na podstawie przepisów w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach; 3) posiadającego opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, o specyficznych trudnościach w uczeniu się lub inną opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej — na podstawie tej opinii oraz ustaleń zawartych w planie działań wspierających, opracowanym dla ucznia na podstawie przepisów, o których mowa w pkt 2; 4) nieposiadającego orzeczenia lub opinii, który objęty jest pomocą psychologiczno – pedagogiczną w szkole — na podstawie ustaleń zawartych w planie działań wspierających, opracowanym dla ucznia na podstawie przepisów, o których mowa w pkt 2. ”,

PLANOWANIE I KORDYNOWANIE UDZIELANIA POMOCY PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNEJ Planowanie i koordynowanie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej

PLANOWANIE I KORDYNOWANIE UDZIELANIA POMOCY PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNEJ Planowanie i koordynowanie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniowi w przedszkolu, szkole i placówce jest zadaniem zespołu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych oraz specjalistów, prowadzących zajęcia z danym uczniem, tworzących zespół. Dyrektor: ü tworzy zespół üwyznacza osobę koordynującą pracę zespołu (niezwłocznie po otrzymaniu informacji). Spotkania zespołu zwołuje osoba koordynująca nim, w miarę potrzeb, nie rzadziej jednak niż dwa razy w roku szkolnym. Pracę kilku zespołów może koordynować jedna osoba. Zespoły utworzone dla uczniów mających jednorodne indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne mogą opracować wspólny PDW dla tych uczniów.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej ZADANIA ZESPOŁU: ü ustala zakres,

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej ZADANIA ZESPOŁU: ü ustala zakres, w którym uczeń wymaga pomocy psychologiczno-pedagogicznej z uwagi na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz indywidualne możliwości psychofizyczne; określa zalecane formy, sposoby i okres udzielania uczniowi pomocy psychologicznopedagogicznej, z uwzględnieniem zaleceń zawartych odpowiednio w orzeczeniu lub opinii oraz indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia i indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia; W przypadku ucznia z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego: zalecane formy, sposoby i okres udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej stanowią część indywidualnego programu edukacyjno – terapeutycznego opracowywanego w ramach prac zespołu; P planuje działania z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego i sposób ich realizacji – w przypadku ucznia gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej. P podejmuje działania mediacyjne i interwencyjne w sytuacjach kryzysowych;

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej ZADANIA ZESPOŁU: P stosownie do

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej ZADANIA ZESPOŁU: P stosownie do zalecanych form i sposobów pomocy psychologiczno pedagogicznej, okresów jej udzielania, określa działania wspierające wobec rodziców ucznia oraz zakres współdziałania z poradniami psychologicznopedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, placówkami doskonalenia nauczycieli, organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży; P dokonuje oceny efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi, w tym efektywności prowadzonych zajęć; - dokonując oceny określa wnioski i zalecenia dotyczące dalszej pracy z uczniem, w tym zalecane formy, sposoby i okresy udzielania uczniowi dalszej pomocy psychologiczno-pedagogicznej; - ocena efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego stanowi część wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia. Popracowuje plan działań wspierających; Pzakłada i prowadzi Kartę Indywidualnych Potrzeb Ucznia.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Kto może uczestniczyć w posiedzeniu

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Kto może uczestniczyć w posiedzeniu Zespołu? Rodzice ucznia tylko w części dotyczącej ich dziecka; - o terminie posiedzenia Zespołu i możliwości udziału w jego pracach dyrektor zawiadamia rodziców ucznia pisemnie, Przedstawiciel poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej – na wniosek dyrektora; Inne osoby, w szczególności lekarze, psycholodzy, pedagodzy, logopedzi lub inni specjaliści – na wniosek rodzica ucznia. Osoby biorące udział w spotkaniu zespołu obowiązane są do nieujawniania spraw poruszanych podczas spotkania.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Karta Indywidualnych Potrzeb Ucznia Zakłada

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Karta Indywidualnych Potrzeb Ucznia Zakłada i prowadzi zespół dla ucznia, który posiada: opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, orzeczenie o potrzebie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego, orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania, dla ucznia, u którego ze względu na potrzeby rozwojowe lub edukacyjne, nauczyciel, wychowawca grupy wychowawczej lub specjalista, prowadzący zajęcia z uczniem, stwierdził potrzebę objęcia pomocą psychologicznopedagogiczną. Komu nie zakłada się Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia? Karty nie zakłada się uczniowi posiadającemu: orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka (? ).

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej KARTA zawiera: q imię (imiona)

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej KARTA zawiera: q imię (imiona) i nazwisko ucznia; q nazwę przedszkola lub szkoły oraz oznaczenie grupy lub klasy, do której uczeń uczęszcza; q informację dotyczącą orzeczenia (IORPP, IN) lub opinii poradni psychologicznopedagogicznej albo potrzeby objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną, stwierdzonej w wyniku przeprowadzonych przez nauczycieli i specjalistów działań pedagogicznych; q zakres w którym uczeń wymaga pomocy psychologiczno-pedagogicznej; q zalecane przez zespół formy, sposoby i okresy udzielania pomocy psychologicznopedagogicznej; q ustalone przez dyrektora formy, sposoby i okresy udzielania pomocy psychologicznopedagogicznej oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy będą realizowane; q ocenę efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi; q terminy spotkań zespołu; q podpisy osób biorących udział w poszczególnych spotkaniach zespołu.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Po każdym spotkaniu zespołu kartę

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Po każdym spotkaniu zespołu kartę przedstawia się dyrektorowi przedszkola lub szkoły. Dyrektor przedszkola, szkoły, placówki (lub osoba wyznaczona przez niego) wpisuje do Karty ustalone formy, sposoby i okres udzielania pomocy psychologiczno – pedagogicznej dla ucznia oraz wymiar godzin, umieszcza datę i podpis. W przypadku ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego formy, sposoby i okres udzielania pomocy psychologiczno – pedagogicznej ustalone dla ucznia oraz wymiar godzin, umieszcza się w Indywidualnym Programie Edukacyjno – Terapeutycznym. Dyrektor przedszkola, szkoły i placówki informuje na piśmie rodziców ucznia o ustalonych formach, sposobach i okresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiarze godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane. Kartę dołącza się do dokumentacji badań i czynności uzupełniających. Oryginał karty otrzymują rodzice/pełnoletni uczeń (zakończenie szkoły, przejście do innej – kopia przekazana za zgodą). W dokumentacji pozostaje kopia karty.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Plan Działań Wspierających (PDW) opracowuje

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Plan Działań Wspierających (PDW) opracowuje się dla: v ucznia lub grupy uczniów o jednorodnym rozpoznaniu, wobec których, ze względu na potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne, określono potrzebę objęcia pomocą psychologiczno-pedagogiczną; vposiadającego opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej; vposiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego rocznego przygotowania przedszkolnego; orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania, PDW nie opracowuje się w przypadku uczniów, którzy posiadają jednocześnie orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego i orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego. Uczniowie ci mają Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Plan Działań Wspierających (PDW) zawiera:

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Plan Działań Wspierających (PDW) zawiera: cele do osiągnięcia w pracy z uczniem w zakresie, w którym uczeń wymaga pomocy psychologiczno-pedagogicznej, działania realizowane z uczniem w ramach poszczególnych form i sposobów udzielenia uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, metody pracy z uczniem zakres dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych wymagań rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia (def. Klasyfikowanie), działania wspierające wobec rodziców ucznia, zakres współdziałania z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, placówkami doskonalenia nauczycieli, organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej WAŻNE TERMINY! Zespół tworzy się

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej WAŻNE TERMINY! Zespół tworzy się przed opracowaniem arkusza organizacji na rok szkolny 2012/2013: - do 31 marca powołanie zespołu, - do 30 kwietnia danego roku określa zalecane formy i sposoby pomocy. Dyrektor na tej podstawie planuje organizację pomocy, w roku szkolnym 2012/2013 (w arkuszu organizacji). Po zatwierdzeniu arkusza (niezwłocznie) informuje na piśmie rodziców/ucznia o ustalonych formach, sposobach, okresie , wymiarze godzin ppp. - do 30 września zespoły opracowują PDW /IPET.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej W szkole, przedszkolu i placówce

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej W szkole, przedszkolu i placówce pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest organizowana i udzielana w formie: 1. uczniom: - klas terapeutycznych (z wyjątkiem szkół specjalnych); - zajęć rozwijających uzdolnienia; - zajęć dydaktyczno-wyrównawczych; - zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapeutycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym; - zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu oraz planowaniem kształcenia i kariery zawodowej; - porad i konsultacji. 2. rodzicom i nauczycielom - porad i konsultacji; - warsztatów i szkoleń.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej Rodzaje zajęć: Zajęcia rozwijające uzdolnienia

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej Rodzaje zajęć: Zajęcia rozwijające uzdolnienia organizuje się dla uczniów szczególnie uzdolnionych przy wykorzystaniu aktywnych metod pracy. Liczba uczestników zajęć wynosi do 8 uczniów. Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze organizuje się dla uczniów mających trudności w nauce, w szczególności w spełnianiu wymagań edukacyjnych określonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego. Liczba uczestników zajęć wynosi do 8 uczniów. Zajęcia specjalistyczne: - zajęcia korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Liczba uczestników zajęć wynosi do 5 uczniów.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej - zajęcia logopedyczne organizuje się

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogicznej - zajęcia logopedyczne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami mowy, które powodują zaburzenia komunikacji językowej oraz utrudniają naukę. Liczba uczestników zajęć wynosi do 4 uczniów. - zajęcia socjoterapeutyczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym organizuje się dla uczniów z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne. Liczba uczestników zajęć wynosi do 10 uczniów. Zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu oraz planowaniem kształcenia i kariery zawodowej organizuje się w celu wspomagania uczniów w podejmowaniu decyzji edukacyjnych i zawodowych, przy wykorzystaniu aktywnych metod pracy. Zajęcia te prowadzą nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych i specjaliści.

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Zajęcia rozwijające uzdolnienia, zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze

Rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej Zajęcia rozwijające uzdolnienia, zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze oraz zajęcia specjalistyczne prowadzą nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie dla rodzaju prowadzonych zajęć. Godzina zajęć dydaktyczno-wyrównawczych trwa 45 minut, a godzina zajęć specjalistycznych trwa 60 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie godzin zajęć specjalistycznych w czasie krótszym niż 60 minut, zachowując łączny czas zajęć ustalony dla danego ucznia.

Rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz

Rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych Nowe pojęcie dysleksji: „przez specyficzne trudności w uczeniu się należy rozumieć trudności w uczeniu się odnoszące się do uczniów w normie intelektualnej, którzy mają trudności w przyswajaniu treści nauczania, wynikające ze specyfiki ich funkcjonowania percepcyjno - motorycznego i poznawczego, nieuwarunkowane schorzeniami neurologicznymi. ”

Rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz

Rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych ZMIANY üzmiana dotychczasowej formuły wydawania opinii dla uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się w celu dostosowywania warunków sprawdzianu i egzaminów zewnętrznych do ich indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych: - opinia wydawana będzie do ukończenia przez ucznia szkoły podstawowej, - określony został sposób postępowania w przypadku ubiegania się o opinię w terminie późniejszym, -wydana opinia jest ważna przez wszystkie lata nauki szkolnej – nie będzie konieczne wydawanie kolejnej opinii na następny etap edukacyjny. w gimnazjach: 01. 09. 2011 r. w szkołach podstawowych: 01. 09. 2012 r. w szkołach ponadgimnazjalnych: 01. 09. 2012 r.

Dostosowanie warunków sprawdzianu i egzaminów • Kompetencje rady pedagogicznej Par. 37 ust. 8 Rada

Dostosowanie warunków sprawdzianu i egzaminów • Kompetencje rady pedagogicznej Par. 37 ust. 8 Rada pedagogiczna wskazuje sposób lub sposoby dostosowania warunków przeprowadzania sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego do potrzeb i możliwości uczniów (słuchaczy), absolwentów spośród możliwych sposobów dostosowania warunków przeprowadzania (sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego, egzaminu maturalnego, lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe) określonych w szczegółowej informacji (dyrektora Centralnej Komisji Egzaminacyjnej).

czy wychowawcom, opiekunom i pedagogom potrzebne są umiejętności diagnozowania uczniów? Czy stawianie takiej diagnozy

czy wychowawcom, opiekunom i pedagogom potrzebne są umiejętności diagnozowania uczniów? Czy stawianie takiej diagnozy czemuś służy, czy jest przydatne i odnosi pozytywne skutki? • Ważnym jest, aby każde dziecko, które przychodzi do szkoły podlegało procesowi diagnozowania, którego celem jest określenie deficytów jakie u niego występują, wad lub opóźnień towarzyszącym rozwojowi ruchowemu, a także problemów z rozwojem intelektualnym oraz rozwojem mowy.

POZIOM DIAGNOSTYCZNY – działania: • identyfikacja trudności edukacyjnych ucznia, • charakterystyka ucznia, • wyznaczniki

POZIOM DIAGNOSTYCZNY – działania: • identyfikacja trudności edukacyjnych ucznia, • charakterystyka ucznia, • wyznaczniki procesu edukacyjnego w odniesieniu do trudności ucznia, • wskazówki do prowadzenia wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia, • przykładowe narzędzia diagnostyczne, • podział wyników rozpoznania indywidualnych potrzeb ucznia na sprzyjające, a także niesprzyjające jego rozwojowi. POZIOM PROGRAMOWY : • sformułowania Planu Działań Wspierających. POZIOM PRAKTYCZNY : • Realizacja PDW • realizacja zajęć edukacyjnych, • pomoce techniczne i środki dydaktyczne.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania: PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ? GDZIE

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania: PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ? GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ ZDOBYTE WIADOMOŚCI? Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta je krótko i nie jest w stanie ich zastosować, ani odtworzyć.

Podejmując pracę z uczniem ze SPE nauczyciel ustala wyznaczniki procesu edukacyjnego ucznia w indywidualnym

Podejmując pracę z uczniem ze SPE nauczyciel ustala wyznaczniki procesu edukacyjnego ucznia w indywidualnym przypadku. W zależności od charakteru specjalnych potrzeb ucznia określany jest: • zakres dostosowania programu edukacyjnego, • uwarunkowania wynikające z diagnozy ucznia, • cele edukacyjne i terapeutyczne, • procedury osiągania celów, • zasady pracy i oceniania. Ustalenia te przekładają się na sposób prowadzenia zajęć obowiązkowych, dodatkowych i nadobowiązkowych i dotyczą wszystkich pracujących z uczniem.

Nauczyciel • • • Etap czynności wstępnych - przygotowanie warunków zewnętrznych - odpowiednie np.

Nauczyciel • • • Etap czynności wstępnych - przygotowanie warunków zewnętrznych - odpowiednie np. dla ucznia z niepełnosprawnością miejsce pracy, oświetlenie, pomoce dydaktyczne, etc. Uświadomienie celów i budowanie pozytywnej motywacji - zainteresowanie ucznia (oprócz celem edukacyjnym) dodatkowo celem terapeutycznym. Ustalając cele kształcenia dziecka ze SPE nauczyciel powinien opierać się na mocnych, niezaburzonych stronach ucznia. Postawiony cel : ü nie powinien sprawiać trudności ani wymagać długiego czasu realizacji (lub przeciwnie, w przypadku ucznia uzdolnionego powinien stanowić stymulujące wyzwanie), ü powinien być powiązany z doświadczeniem i wiadomościami, jakie posiada uczeń, powinien stwarzać okazję do rewalidacji. Wdrażanie do stawiania sobie oprócz celów edukacyjnych także celów terapeutycznych pozwoli uczniowi uzyskać poczucie kontroli i wiary w swoje możliwości, zaakceptować własne ograniczenia. Wprowadzanie nowych treści: ü ułatwianie uczniowi poznania, samodzielnej obserwacji, ü wskazanie istotnych, typowych i indywidualnych cech rzeczy i zjawisk w sposób uwzględniający specjalne potrzeby edukacyjne ucznia, ü wykorzystać niezaburzone procesy psychofizycznego funkcjonowania ucznia. . W poznawanie nowych treści zaangażowane są różne sfery funkcjonowania dziecka (emocjonalnomotywacyjna, instrumentalna i społeczna). Różne zatem będą warunki i przebieg uczenia się, obszary niezaburzonego i zaburzonego funkcjonowania, okoliczności, które nauczyciel powinien dokładnie rozpoznać, aby optymalnie ułatwić poznanie bezpośrednie lub pośrednie - poznawać stopniowo, w dłuższym czasie, mniejszymi partiami, w miarę możliwości polisensorycznie, musi odbywać się za pomocą dostosowanych do wieku intelektualnego oraz możliwości percepcyjnopoznawczych osoby ze SPE – modeli, schematów, ilustracji, tekstu mówionego i pisanego.

Nauczyciel • Etap nabywania, systematyzowania , uogólniania pojęć ü nauczyciel musi aranżować proces kształcenia

Nauczyciel • Etap nabywania, systematyzowania , uogólniania pojęć ü nauczyciel musi aranżować proces kształcenia ucznia, aby jego wiedza była spójna i usystematyzowana - im więcej wiadomości i doświadczeń posiada uczeń, tym łatwiej o uogólnienia, ü zależności od czynników zaburzających proces uczenia się, uczeń może mieć albo zbyt mało informacji, aby przeprowadzać generalizacje, wyciągać właściwe wnioski (na przykład uczniowie z zaburzeniami sensorycznymi) albo może mieć trudności w przeprowadzeniu operacji umysłowych (na przykład uczniowie z inteligencją niższą niż przeciętna) – nauczyciel musi stworzyć warunki dostosowane do możliwości percepcyjno-poznawczych dziecka. Powinien umożliwić polisensoryczne poznawanie, które dostarczy jak najwięcej informacji, ü prawidłowe przeprowadzenie procesu kształtowania pojęć, szczególnie pojęć złożonych (przechodzić od pojęć konkretnych do bardziej abstrakcyjnych, pojęcia złożone analizować za pomocą pojęć prostych), ü systematyzowanie pojęć, wiązanie elementów wiedzy i tworzenie struktur poznawczych jest istotnym warunkiem rozwijania myślenia uczniów - kierowanie procesem uogólniania pojęć powinno odbywać się metodą inną niż zastosowana na etapie wprowadzania/poznawania nowych treści.

Nauczyciel • Etap utrwalania przez zastosowanie w praktyce – uczeń powinien mieć zagwarantowaną dostateczną

Nauczyciel • Etap utrwalania przez zastosowanie w praktyce – uczeń powinien mieć zagwarantowaną dostateczną ilość czasu na działanie, praca musi być na miarę jego możliwości, a środki dydaktyczne dostosowane do potrzeb. ü Ścisła kontrola nauczyciela przy pierwszym wykonaniu ćwiczenia, a następnie nadzór nad powtarzaniem czynności, odpowiednia liczba powtórzeń - przekształcenie umiejętności w nawyk i wykorzystanie reguł w praktyce , ü walory wychowawcze - działanie praktyczne uczy współdziałania, daje poczucie własnej wartości i możliwości, rozwija zainteresowania. • Kontrola (i samokontrola osiąganych kompetencji) wyników procesu uczenia się - w kształceniu uczniów ze SPE nauczyciel i uczeń sprawdzają, w jakim stopniu udało się zrealizować cele edukacyjne i terapeutyczne. ü N. ocenia przede wszystkim wkład pracy ucznia, a nie efekt. ü U. powinien sam zorientować się co zrobił dobrze, a co źle. Jeżeli znał cel pracy i tok postępowania, będzie mógł skonfrontować wynik z założonym celem. • Dla prawidłowego przebiegu procesu kształcenia istotne jest, w jakim stopniu uczeń ze SPE ma poczucie przynależności do środowiska rówieśniczego. Przykre doświadczenia, brak uznania i brak wiary we własne siły mogą spowodować izolowanie się lub agresję. ü Nauczyciel powinien wykorzystywać i kreować sytuacje, w których uczniowie mogą działać wspólnie.

Uczniowie z zaburzeniami i odchyleniami w rozwoju… • • nigdy nie otrzymał świadectwa maturalnego

Uczniowie z zaburzeniami i odchyleniami w rozwoju… • • nigdy nie otrzymał świadectwa maturalnego z powodu niedostatecznej oceny z matematyki – S. Żeromski, kandydat do nagrody Nobla uważany za tępaka przez swoich nauczycieli, którzy radzili jego rodzicom, by zabrali go ze szkoły i oddali na naukę do szewca – Karol Linneusz, twórca zegara kwiatowego odbył tylko trzy miesiące formalnego wykształcenia; w szkole określano go mianem przygłupka i niedorozwiniętego umysłowo – T. A. Edison nie potrafił napisać wypracowania - M. Proust nienawidził szkoły, nie mógł nauczyć się czytać i pisać – P. Picasso zerowy wynik na egzaminie z literatury – E. Zola jako nastolatek został poproszony o opuszczenie szkoły, gdyż nauczycielom nie podobało się, że zadaje zbyt dużo pytań i przeszkadza innym uczniom. Kolejny zawód ze strony szkoły spotkał go po raz drugi, gdy - mimo że był matematycznym geniuszem - nie przyjęto go na wyższą uczelnię z powodu braku dyplomu – A. Einstein w wieku 15 lat wyrzucony ze szkoły – J. Deep

Składanka literowa Zagadka ta polega na tym, by z podanych wyrazów wyjąć po dwie

Składanka literowa Zagadka ta polega na tym, by z podanych wyrazów wyjąć po dwie lub trzy sąsiadujące ze sobą litery i z liter tych, ułożonych w takim porządku, w jakim następują po sobie wyrazy, utworzyć myśl. W naszym przykładzie z wyrazów trzeba wyjąć po dwie obok siebie stojące litery i odczytać z nich przysłowie. Wyrazy: szabelka - rozpęd - branka - cytra - tkanina - rzemień - kraksa - połów - kacyk - maszyna

szabelka - rozpęd - branka - cytra - tkanina - rzemień - kraksa -

szabelka - rozpęd - branka - cytra - tkanina - rzemień - kraksa - połów - kacyk - maszyna

Psychologowie stworzyli klasyfikację uczniów ze względu na postawy motywacyjne wobec zadań, które wyznacza uczniom

Psychologowie stworzyli klasyfikację uczniów ze względu na postawy motywacyjne wobec zadań, które wyznacza uczniom nauczyciel (wychowawca). 1. Uczeń "odtwórca„ - osiąga na ogół oceny dobre lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te, które wybierze sam. Samo rozwiązanie daje mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą przed nauczycielem, rodzicami, kolegami. 2. Uczeń "zdobywca nagród„ - otrzymuje oceny dobre i bardzo dobre. Wydaje się, iż głównym motywem działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych (np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne". 3. Uczeń "ciekawy intelektualnie„ – z wielkim zaangażowaniem rozwiązują zadania nietypowe zarówno obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową. Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe, nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku. 4. Uczeń "niezależny„ - nie lubią zadań rachunkowych, stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania. Zadania obowiązkowe rozwiązują pod przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje im tylko zajmowanie się własnym problemem matematycznym.

5. Uczeń "praktyczny„ - osiąga dobre wyniki w nauce. Rozwiązuje chętnie zadania mające związek

5. Uczeń "praktyczny„ - osiąga dobre wyniki w nauce. Rozwiązuje chętnie zadania mające związek z rzeczywistością. 6. Uczeń "lubiący się bawić„ - najbardziej interesują go krzyżówki, zagadki, rysowanie, malowanie. 7. Uczeń "o słabej motywacji". Do tej grupy należy duża liczba uczniów. Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie. Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko źródło swego strachu. 8. Uczeń "niezainteresowany„ - nie odrabiają zadań domowych, jedynie odpisują i to wielokrotnie bez zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną negatywną, będzie naukę traktował jako źródło swego strachu. Kiedy nauczyciel rozpozna motywy uczenia się każdego ucznia, powinien optymalnie na nie odpowiedzieć. Może na przykład utworzyć w klasie grupę osób o jednakowych postawach i dla każdej z nich przygotować inne, najlepsze dla niej zestawy zadań. Osobom "o słabej motywacji" i "nie zainteresowanym" należy dobrać takie zadania, które będą na ich miarę, będą zawierać elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa fabuła, forma zadania).

Motywacja Proces wewnętrzny warunkujący dążenie ku określonym celom, jest to także system podstawowych potrzeb

Motywacja Proces wewnętrzny warunkujący dążenie ku określonym celom, jest to także system podstawowych potrzeb i wartości, które determinują kierunek dążeń człowieka. Motywacja wewnętrzna - tendencje do podejmowania i kontynuowania działania ze względu na jego treść, czyli osobistą satysfakcję lub przyjemność. Cechą tej motywacji jest ciekawość, związana z potrzebą samo determinacji i skuteczności działania. Motywacja zewnętrzna - tendencje do podejmowania i kontynuowania działania ze względu na pewne konsekwencje, do których one prowadzą, związane z poczuciem, że przyczyna i kontrola działania ma charakter zewnętrzny i nie zależy od nas. Najistotniejsze czynniki, które mają wpływ na rozwijanie motywacji do nauki u ucznia: v uczeń i jego motywacja wewnętrzna, v osoba nauczyciela, v warsztat pracy nauczyciela v rodzina ucznia – zwłaszcza tradycje rodzinne (przyzwolenie rodzinne), v zespół klasowy, w którym znajduje się uczeń.

Motywacja

Motywacja

Techniki motywowania uczniów do pracy to m. in. : Ø Ø Ø Praca w

Techniki motywowania uczniów do pracy to m. in. : Ø Ø Ø Praca w grupach - wzrasta jakość pracy, zdolności i umiejętności członków grupy uzupełniają się i sumują, grupa daje oparcie i poczucie przynależności, uczniowie lepiej się komunikują; Ustawienie ławek - tradycyjne, czyli w rzędach, dobre jest na pracę klasową lub na pracę w parach. Do pracy w grupie ustawiamy stoły tak, aby wszyscy mieli ze kontakt. Na godzinach wychowawczych najlepsze jest ustawianie krzeseł w kręgu (bez ławek, chyba, że są one potrzebna do jakiejś pracy warsztatowej); Korzystanie z pomocy i urządzeń audiowizualnych lub komputerowych - informacje docierają wtedy poprzez różne zmysły, co sprzyja zapamiętywaniu; Warto przygotowywać gotowe kserowane zadania (np. na sprawdzian lub powtórzenie wiadomości) lub ważne do lekcji informacje. Nie traci się wtedy czasu na dyktowanie i mniejsze jest prawdopodobieństwo pomyłki u ucznia na skutek błędnie zrozumianej informacji. Stosowanie możliwie różnych metod nauczania i umiejętne dostosowywanie ich do tematu, celu i stylu uczenia; Zwracanie uwagi na potrzeby uczniów - nie należy mówić monotonnie – modulujemy głosem, pozwalamy uczniom na zadawanie pytań w każdym momencie lekcji. Pozwólmy im pofantazjować (jest to możliwe); Lekcje powinny być jak najatrakcyjniejsze dla uczniów.

Wpływ grupy rówieśniczej • Najczęściej z takim rodzajem grupy spotykamy się w szkole. Niekiedy

Wpływ grupy rówieśniczej • Najczęściej z takim rodzajem grupy spotykamy się w szkole. Niekiedy motywacją dziecka, by pójść do szkoły jest spotkanie ze znajomymi. Czasem jednak brak chęci pójścia do szkoły jest spowodowany właśnie spotkaniem z rówieśnikami. Wszystko zależy od relacji, jakie panują między danym dzieckiem, a pozostałymi członkami grupy oraz od tego, jaką pozycję zajmuje w grupie zajmuje dziecko. Aspekt pozytywny Aspekt negatywny - mają okazję poznać zasady zdrowej rywalizacji, -uczą się współdziałania, -nawiązują przyjaźnie, -stają się bardziej tolerancyjni, -kształcą się w zakresie empatii, przebaczania, -stają się bardziej otwarte na innych ludzi, -dzielą się z innymi troskami, zmartwieniami i przez to odczuwają ulgę, -uczą się być partnerami godnymi zaufania, -odczuwają wsparcie osobowościowe (potwierdzenie myśli, przekonań), -to prawdziwa szkoła życia, która uczy przystosowania i przetrwania, - zbyt silna rywalizacja między rówieśnikami -członkowie grupy wciągają jednostkę w nałogi, -grupa preferuje zachowania aspołeczne, np. wybijanie szyb, kradzieże, pobicia. -łamanie prawa do równouprawnienia wszystkich członków wewnątrz grupy, -wchodzenie w konflikty, -bezkrytyczne podporządkowywanie się członków grupy, co do decyzji jednej osoby, autorytetu, -spędzanie każdego wolnego czasu z grupą = brak czasu dla rodziny, rozwój zainteresowań -przedkładanie interesu grupy nad swój własny,

Model nauczania – styl uczenia się Proces szkolnego nauczania nie opiera się jedynie na

Model nauczania – styl uczenia się Proces szkolnego nauczania nie opiera się jedynie na wysiłkach i przekazywaniu wiedzy przez nauczyciela. W tym oddziaływaniu ważna jest również aktywność ucznia, czyli gotowość i chęć do uczenia się. • • • Bardzo istotny w tym procesie jest dobór modelu nauczania i uczenia się : podający (przekazywanie wiedzy); nauczania pojęć (uczy myślenia logicznego); bezpośredni (skupia się na wiedzy proceduralnej); poszukujący ( twórcze rozwiązywanie problemów, stwarzanie sytuacji problemowych); współpracy (nauczający jak współpracować ze sobą). To, jaki sposób przekazu informacji, nauczyciel wybierze zależy od jego indywidualnych predyspozycji, a także od dzieci, z którymi ma do czynienia. Warto pamiętać o różnicach indywidualnych w procesie uczenia się u każdego człowieka - 3 grupy wykazywanych skłonności w procesie uczenia

Style uczenia się • • słuchowcy – preferują wszelkie formy podające – lubią słuchać

Style uczenia się • • słuchowcy – preferują wszelkie formy podające – lubią słuchać wykładów – bez problemu zapamiętują przekaz słowny – preferują wszelkie dyskusje, rozmowy – dobrze sprawdzają się w dłuższych formach wypowiedzi – często lubią słuchać muzyki, są na nią szczególnie wrażliwi wzrokowcy – preferują wszelkiego rodzaju pokazy i demonstracje – zwracają uwagę na tabele, wykresy, ilustracje – często skrupulatnie i bardzo estetycznie wykonują notatki – uwielbiają oglądać dzieła sztuki, eksponaty, wystawy – bardzo dobrze zapamiętują ludzkie twarze – preferują przekaz wizualny czuciowcy – nie lubią słuchać – preferują działanie – w pamięć zapada im to co sami wykonali – są emocjonalni, często gestykulują – są bardzo aktywni fizycznie (ruchliwi) W związku z występującymi 3 preferowanymi rodzajami przyswajania wiedzy u uczniów, nauczyciel w celu efektywnego nauczania winien dobrać zarówno metody jak i formy pracy z uczniami, które jak najpełniej wesprą ich w procesie uczenia się.

Teoria inteligencji wielorakich U każdego człowieka rozwinięty jest inny rodzaj inteligencji. To, że uczeń

Teoria inteligencji wielorakich U każdego człowieka rozwinięty jest inny rodzaj inteligencji. To, że uczeń nie potrafi się ładnie, płynnie, wedle poprawnej polszczyzny wypowiadać nie znaczy, że jest nieinteligentny. Może za to w dziedzinie muzyki czy matematyki jest świetny? Z. Gardner wymienia kilka rodzajów inteligencji, która może być w różnym stopniu rozwinięta u ludzi: – lingwistyczna (pomaga w pięknym wysławianiu się, wpływa na umiejętności językowe człowieka. ); – matematyczna i logiczna (dzięki niej łatwiejsze stają się abstrakcyjne zadania matematyczne, zawikłane powiązania logiczne. ); – wizualna i przestrzenna ( człowiek preferuje wtedy wszelki wizualne formy przekazu i działania, uwielbia także poruszać się i oddziaływać na otaczającą go przestrzeń. ); – muzyczna (predyspozycje muzyczne, wyczucie rytmu. ); – interpersonalna (dzięki niej człowiek umie łatwo nawiązywać i utrzymywać kontakty z innymi ludźmi, jest komunikatywny. ); – intrapersonalna (pomaga w utrzymaniu wysokiego poczucia własnej wartości. ); – kinestetyczna (ułatwia orientację w czasie, przestrzeni, wpływa na zdolności manualne. ) .

Rodzaj inteligencji Językowa Ćwiczenia aktywizujące różne rodzaje inteligencji §Pisanie i redagowanie gazetki §Czytanie różnorodnych

Rodzaj inteligencji Językowa Ćwiczenia aktywizujące różne rodzaje inteligencji §Pisanie i redagowanie gazetki §Czytanie różnorodnych tekstów §Tworzenie słowników osobistych §Pisanie zakończeń opowiadań Logiczno§Gry pamięciowe matematyczna §Układanie i rozwiązywanie symulowanych problemów §Tworzenie planów i prognoz §Łamigłówki §Szukanie błędów Wizualno§Rysowanie wykresów i map przestrzenna §Tworzenie map mentalnych §Praca z kolorami

Rodzaj inteligencji Ćwiczenia aktywizujące różne rodzaje inteligencji Muzyczna Ćwiczenia intonacyjne Ćwiczenia fonetyczne Śpiewanie i

Rodzaj inteligencji Ćwiczenia aktywizujące różne rodzaje inteligencji Muzyczna Ćwiczenia intonacyjne Ćwiczenia fonetyczne Śpiewanie i rytmizowanie wierszy „dramatyczne „ czytanie Kalambury Pantomima Odgrywanie scenek Kinestetyczna

Rodzaj inteligencji Ćwiczenia aktywizujące różne rodzaje inteligencji Interpersonalna Ćwiczenia integracyjne Praca w parach i

Rodzaj inteligencji Ćwiczenia aktywizujące różne rodzaje inteligencji Interpersonalna Ćwiczenia integracyjne Praca w parach i w małych grupach Praca zespołowa nad projektami Pełnienie różnych ról w grupie Udzielanie i przeprowadzanie wywiadów Intrapersonalna Praca indywidualna Pisanie pamiętnika Refleksje nad własnym uczeniem się Ćwiczenia w rozpoznawaniu własnych emocji

Powiedz mi, a zapomnę, pokaż mi, a zapamiętam, Pozwól mi zrobić, a zrozumiem… Konfucjusz

Powiedz mi, a zapomnę, pokaż mi, a zapamiętam, Pozwól mi zrobić, a zrozumiem… Konfucjusz • różne predyspozycje - "piramida zapamiętywania" według Dale’a, • • Uczenie innych (90%) praktyka i działanie (70%) gry dyskusyjne (50%) demonstracje (30%) przekaz audiowizualny (20%) czytanie (10%) wykład (5%) • Dążąc do aktywizowania uczniów należy włączać w proces uczenia i zapamiętywania jak najwięcej zmysłów. ILE UCZEŃ ZAPAMIĘTUJE? 10 % - tego co słyszy 20 % - tego co widzi 40 % - tego o czym rozmawia, dyskutuje 90 % - tego co robi – uczenie przez działanie

Co więc zrobić by pobudzić ucznia do aktywności? Uczeń staje się aktywny, gdy: •

Co więc zrobić by pobudzić ucznia do aktywności? Uczeń staje się aktywny, gdy: • proponowane mu formy zajęć są atrakcyjne dla niego, • zgodne są z jego zainteresowaniami, • ma poczucie, że w sposób bezpieczny, bez narażenia na odrzucenie i kpiny może się zachowywać i wypowiadać w klasie, • może bez skrępowania realizować własne pomysły, odczuwać przy tym napięcie emocjonalne w tym także uczucie sukcesu, • ważna dla aktywności dziecka jest także zachęta ze strony nauczyciela, wytworzenie u dziecka motywacji, • cel jest stosunkowo bliski dla dziecka – widzi realne szanse osiągnięcia go, • ocena jest docenieniem wkładu pracy nie zaś efektu,

Uczeń będzie aktywny, gdy: · cel jest dla niego bliski i wyraźny, · uwzględnia

Uczeń będzie aktywny, gdy: · cel jest dla niego bliski i wyraźny, · uwzględnia się jego potrzeby i zainteresowania, · ma poczucie bezpieczeństwa (w tym prawo do błędu), · działaniom towarzyszą odczucia i emocje, · bierze udział w planowaniu i podejmowaniu decyzji, · odczuwa satysfakcję, · ma poczucie własnej wartości (ja to potrafię), · dostrzega się jego wkład pracy, a nie tylko efekt, · kiedy ma możliwość zrealizowania własnych pomysłów.

Najlepsze rezultaty, daje umożliwienie uczniom uczenia się poprzez działanie W tym celu należy: ü

Najlepsze rezultaty, daje umożliwienie uczniom uczenia się poprzez działanie W tym celu należy: ü ograniczyć stosowanie metod podających, ü stosować metody i techniki aktywizujące, ü organizować tak pracę, aby uczniowie mieli okazję zaspakajać swoje potrzeby, ü uatrakcyjniać zajęcia- wprowadzenie efektu zaskoczenia, zaciekawienia, nowości, zabawy, ü wykorzystywać na zajęciach odpowiednio dobrane środki dydaktyczne, ü tworzyć małe grupy, które wymuszają aktywność wszystkich jej uczestników i sprzyjają obiektywnej ocenie i samoocenie, ü tworzyć sytuacje, w których uczniowie stają się eksperymentatorami i odkrywcami, ü zadbać o odpowiednie zagospodarowanie przestrzeni w sali i zgromadzenie bogatego warsztatu dla ucznia. Uczenie się jest efektywne, gdy angażuje nie tylko umysł, ale i emocje, gdy daje uczniom możliwość bycia częściej twórczym niż odtwórczym. W procesie nauczania – uczenia się nauczyciel stosując metodę, dobiera do niej odpowiedni układ organizacyjny. Ze względu na liczbę uczestników rozróżnia się następujące formy pracy:

Grupowa forma pracy. • zaangażowanie całej klasy w aktywność, • lepszej integracja i komunikacja

Grupowa forma pracy. • zaangażowanie całej klasy w aktywność, • lepszej integracja i komunikacja kolegów klasowych. • Podział na grupy (cel , predyspozycje s uczniów): ü grupy jednorodne (osoby o podobnych osiągnięciach, bądź zainteresowaniach ü grupy o zróżnicowanym poziomie (osoby w grupie mogą się wtedy wzajemnie wspierać, pomagać sobie) ü grupy koleżeńskie ( niekorzystnie na integracje klasy), ü grupy doboru celowego (zgodnie z celem jaki chcemy osiągnąć) ü grupy losowe Różne kryteria • odliczanie, • wypowiadanie liter alfabetu, • jakie pory roku lubią • karteczki w różnych kolorach, lizaki, znaczki,

Praca grupowa - zalety • łatwiejsza integrację klasy • pozwala uczniom rozwijać umiejętność podejmowania

Praca grupowa - zalety • łatwiejsza integrację klasy • pozwala uczniom rozwijać umiejętność podejmowania własnych decyzji z uwzględnieniem innych opinii i zdań. uczy negocjacji. podczas pracy w zespole uczniowie wzajemnie się od siebie uczą, lepiej się poznają. sprzyja nieeliminowaniu dzieci mniej lubianych, izolowanych w zespole klasowym, zapobiega niejako temu zjawisku. dzieci nieśmiałe w mniejszych grupkach mogą łatwiej podejmować inicjatywę, co wpływa na zmniejszenie bariery nieśmiałości w kontaktach z rówieśnikami. • • Ø Ø Zasady dawać możliwość do wypowiedzenia się każdemu dziecku, nie poganiać pracy dzieci, wziąć pod uwagę ich tempo pracy. nie krytykować pracy ucznia. dobrać taką metodę, która będzie najbardziej efektowna dla jego uczniów (sprawdzenie się w jakiejś dziedzinie poprzez działanie, aktywność własna)

dlaczego dziecko zachowuje się w ten a nie inny sposób jakie motywy powodują jego

dlaczego dziecko zachowuje się w ten a nie inny sposób jakie motywy powodują jego działaniem? • diagnoza, działanie, którego celem jest zrozumienie i poznanie dziecka. próba poznania jego indywidualnych potrzeb. To, że dziecko rozmawiając przeszkadza w prowadzeniu lekcji, nie musi być sygnałem, że nie słucha nauczyciela: – chce zwrócić na siebie uwagę, – zadanie było dla niego zbyt łatwe albo zbyt trudne, co było powodem jego zniechęcenia i dziecko straciło zainteresowanie lekcją. – źle się czuje, coś mu przeszkadza – został sprowokowany przez inne dziecko Należy ustalić przyczyny takiego zachowania ucznia, nie zawsze musi to oznaczać, że jest on źle wychowany

Zadaniem nauczyciela jest : § Uświadomienie uczniom celu uczenia się i pokonywania trudności. §

Zadaniem nauczyciela jest : § Uświadomienie uczniom celu uczenia się i pokonywania trudności. § Kształtowanie właściwej motywacji. § Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób inteligentny. § Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się im wydaje. § Współpraca z rodzicami

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie podstawowych warunków

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie podstawowych warunków niezbędnych do realizacji przez szkoły i nauczycieli zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych oraz programów nauczania § 2. 1. Szkoły powinny być wyposażone w pomoce dydaktyczne i sprzęt umożliwiające realizację zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych.

Większość nauczycieli traci czas na zadawanie pytań, które mają ujawnić to, czego uczeń nie

Większość nauczycieli traci czas na zadawanie pytań, które mają ujawnić to, czego uczeń nie umie, podczas gdy nauczyciel z prawdziwego zdarzenia stara się za pomocą pytań ujawnić to, co uczeń umie lub czego jest zdolny się nauczyć. W teorii naukowej nie znajdziemy żadnych praktycznych wskazówek, jak postępować w życiu. Polepszenie warunków panujących na świecie nie zależy bezpośrednio od wiedzy naukowej, lecz od wprowadzenia w życie odwiecznych ideałów ludzkości. Albert Einstein