Orientacin acadmica Curso 2012 2013 Departamento de Orientacin

Orientación académica – Curso 2012 -2013 Departamento de Orientación AXUDA A DIFICULTADES DE APRENDIZAXE C. P. I. Progreso

2. - COMO APRENDEMOS? PROCESAMENTO COGNITIVO CAPACIDADE: Intelixencia: CI=(EM/EC) x 100 Innata. Non se modifica. Segundo a túa capacidade será a tua aprendizaxe. Xustifica a aprendizaxe, non o explica. 3Diap-12. ppt PROCESAMENTO: A diferenza non está na capacidade, senon como usamos a información. Explica como se produce procesamento, explicado en 4 procesos cognitivos que se aplican á información e producen aprendizaxe. 3Diap-13. ppt PROCESOS COGNITIVOS: PLANIFICACIÓN: Director/orquestra. Cortex prefrontal ATENCIÓN: Lanterna. Lóbulo frontal SECUENCIAL: Loro. Lóbulo temporal SIMULTANEO: Televisión Lóbulo occipital BLOQUEO EMOCINAL 3D-24. ppt 3Diap-10. ppt 3Diap-11. ppt PROCESAMENTO EMOCIONAL CEREBRO LÍMPICO VIDA EMOCIONAL AUTOESTIMA CRENZAS 3Diap-19. ppt Amigdala: Cerebro Non racional Non verbal 3Diap-17. ppt Defendernos da dor físico 3Diap-18. ppt Idem. positiva Idem. negativa CONDUCTAS ENMASCARADORAS 3Diap-22. ppt APRENDIZAXE ENTRADA INFORMACIÓN CEREBRO: Enténdese

2. 1. - PROCESAMENTO COGNITIVO 2. 1. 1. - CATRO PROCESOS COGNITIVOS: Cando aprendemos o facemos conforme a 4 operacións mentais, 4 procesos cognitivos, con substrato anatómico cerebral, altamente demostrado por neurólogos e fisiólogos, e que poñemos en práctica para procesar a información que recibimos. PROCESO COGNITIVO DE ATENCIÓN • Proceso cognitivo que se sustenta no lóbulo frontal. • Permítenos captar a información que é importante e mantela mentres sexa necesario, para que os outros procesos cognitivos a poidan procesar. • O alumnado a identifica coa lanterna. Diferenza entre proceso de atención/conducta de atención. PROCESO COGNITIVO SIMULTÁNEO • Proceso cognitivo que se sustenta no lóbulo occipital. • Unha vez captada a información polo proceso de atención, os dous procesos que poremos en marcha para resolver as tarefas, serán o proceso simultáneo e o secuencial. • Se ben o explicamos de forma separada cada un dos procesos, na maioría dos casos danse conxuntamente e de maneira interaccionada • Procesamos a información de xeito global, holística e visual. A palabra clave é relacionar información, comprensión, abstracción lóxica. . . • O alumnado o relaciona coa televisión

PROCESO COGNITIVO SECUENCIAL • Proceso cognitivo que se sustenta no lóbulo temporal. • Procesamento analóxico, paso a paso, sen que ningunha parte da información teña relación con outra. • O proceso secuencial é o que necesitamos cando falamos da aprendizaxe arbitraria, contidos que son desa maneira porque se estableceron así. • Na escola hai gran cantidade deste tipo de contidos; a adquisición da lectoescritura, a correspondencia son-grafia, é completamente arbitraria, aprendizaxe nome de cores, símbolos • O alumnado o identifica co loro. PROCESO COGNITIVO DE PLANIFICACIÓN • Proceso cognitivo que se sustenta no cortex prefrontal. • O máis elaborado, o máis complexo e o máis avanzado. Unha vez que a atención captou a información, o proceso secuencial e simultáneo pon en marcha as operacións mentais para procesala. A planificación é o proceso que o alumnado identifica co director de orquestra, o proceso cognitivo que ordena, selecciona estratexias, aplica, esixe, e modifica. - Establece obxectivos: Que é o que teño que facer. - Selecciona estratexias: ¿Como fago para facelo? O proceso sencuencial e simultáneo son dúas caixas de recurso das que se dispón, tendo en conta a solución. - Reavaliar todo o proceso: Permítenos tamén saber se imos ben e se é preciso cambiar a estratexia ou tal vez reformular o obxectivo. Este proceso fai referencia á expresión “repasar”, para que o alumnado use a súa planificación para darse conta do erro cometidos e buscar a alternativa correcta. É unha tarefa que non se soe facer automaticamente e ademais soe facérselle difícil.

2. 1. - PROCESAMENTO COGNITIVO 2. 1. 2. -COMPARACIÓN DOS PROCESOS COGNITIVOS QUE ACONTECEN NO INTERIOR DO NOSO CEREBRO CANDO REALIZAMOS UNHA APRENDIZAXE E O TRABALLO QUE ACONTECE NUN HOTEL: Para explicar estes 4 procesos cognitivos de actuación, recorrerei a unha comparación entre o que acontece no interior do noso cerebro no momento que realizamos unha aprendizaxe e o que acontece nun traballo nun hotel. PRIMEIRO ANDEN • Este primeiro anden asemellase ó noso proceso de atención. • Neste primeiro anden atópanse porteiros, botóns. . . • Teñen que estar moi atentos para a demanda dos clientes e as súas necesidades, para poder coller as súas peticións e despois satisfacelas; canto máis amables e activos sexan máis clientes entrarán. • Co no proceso de atención, abre portas (sentidos: ollos, orellas, gusto, tacto) para a chegada de información (que serían os clientes no hotel). • No noso proceso ca atención, focalizamos as actividades, seleccionamos a información e resistimos fronte a posibles distractores. • Diferenza entre proceso cognitivo de atención/conducta atenta

SEGUNDO ANDEN • Comparten piso o persoal de recursos humanos e os servizos (limpiadores/as, camareiros/as, cociñeiros/as. . . ). Sen eles tampouco funciona o hotel. • O persoal de recursos humanos fai funcións semellantes as do proceso cognitivo simultáneo. Tratar de relacionar, de darlle sentido a cada parte, para que todo funcione coma unha unidade. • Na escola algúns exemplos de tarefas relacionadas co procesamento simultáneo son: Entender as ideas dunha historia, comprender parágrafos difíciles, ser hábiles para usar diagramas, esquemas. . . • O persoal de servizos fai funcións semellantes as do proceso secuencial. Fai o seu traballo sen buscar as relacións que existe entre facer unha cama e limpar o chan, tan só realizan as tarefas conforme a un protocolo establecido. • Na escola, exemplos de actividades relacionadas co procesamento secuencial son: memorizar números e palabras, asociar letras cos seus sons, aprender regras gramaticais, cronoloxía de feitos históricos, habilidades matemáticas, regras de xogos. . TERCEIRO ANDEN • Neste terceiro anden estaría o Director/a Xeral coordinando a actuación do resto de traballadores. Encargaríase de como levar o establecemento da mellor maneira posible, tamén debe facer balance do aspectos positivos e negativos, e se é preciso reconducir as actuacións ata que sexan máis satisfactorias. • O proceso cognitivo de planificación decide, selecciona e pon en acción as estratexias que nos resulten máis eficaces para solucionar algo. • Determinacións proceso DN-CAS (97): Pódese pensar que o proceso de aprender está máis relacionado ca parte do cerebro racional que nos permite “pensar” e non ca parte que nos permite experimentar sentimentos e emocións. 3Diap-20. ppt 3Diap-21. ppt

2. 2. - PROCESAMENTO EMOCIONAL • Cerebro primitivo evolutivamente falando, non racional, a súa función sería evitar o sufrimento ou dor psíquico. Representado anatomicamente polo sistema limbico e unha estructura dentro deste sistema “amigdala”, marcada pola nosa identidade persoal, segundo a nosa autoestima, o noso estilo atribucional, crenzas irracionais. • Se a miña identidade persoal é negativa: Non son capaz (autoestima), por máis que o intento non o lograrei, todo me sae mal. . • Isto implica conductas enmascadoras que xustificaremos de xeito que resulten coherentes co que nos cremos, cargadas de lóxica racional diante dun mesmo, determinan un convencemento persoal que defende o que acabamos de facer, e a vez determinan resistencia ou defensa racional consciente a calquera argumento contrario. Estas teñen só unha función: Protexerse da dor psíquica e chamar a atención. • Exemplo: Neno/a que se levanta, fala co compañeiro ante o requirimento do profesor/a para facer unha actividade. FACER UNHA ACTIVIDADE IDENTIDADE PERSOAL Autoconcepto Autoestima Crenzas irracionais CONDUCTAS ENMASCADORAS Falar, molestar. . que dan seguridade psiquica

AUTOESTIMA NEGATIVA IDENTIDADE NEGATIVA 3Crenzas-D 3. ppt 3Crenzas-D 4. ppt Que son? EN FUNCIÓN DAS CRENZAS Axudan CRENZAS NEGATIVAS: 3Elefante. wmv 3Rana. wmv 3Crenzas-D 2. ppt 3Crenzas-D 5. ppt Videos 3Leña. wmv Diapositivas 3estaca. ppt 3Crenzas-D 8. ppt 3Crenzas-D 9. ppt 3Crenzas-D 10. ppt 3Crenzas-D 11. ppt 3Crenzas-D 12. ppt 3Crenzas-D 13. ppt 3Crenzas-D 14. ppt Exemplos de expectativas que se cumpren Cales son esas crenzas negativas? § Atribución externa do éxito e fracaso §Crenzas irraccionais: - Erro/fracaso: Experiencias de Fleming e Erickson (9. 900 erros). - Crenzas da existencia dunha realidade obxectiva: A realidade non é o que vemos, senon o que interpretamos. Estas crenzas impiden a interpretación da realidade en función: §Incertidume. §O proganismo do suxeito en crear a realidade. §Toma de decisións.

2. 2. - PROCESAMENTO EMOCIONAL 2. 2. 1. - INTERFERENCIA DO PROCESO EMOCIONAL NON COGNITIVO, IMPEDINDO (FUNDAMENTALMENTE A TRAVÉS DA PLANIFICACIÓN: • Como se leva a cabo os dous procesamentos na aprendizaxe: • O profesor/a comeza un proceso de aprendizaxe: escribe a letra “A” e pronuncia un son, os alumnos/as captan o estímulo, máis o contexto no que se dá, a linguaxe corporal do docente, e tamén actúa o seu mundo emocional. • Para adquirir este coñecemento é preciso que o “director de orquestra”, a planificación dirixa o proceso. • Cómpre que a miña “atención” se dirixa cara os estímulos máis importantes e se manteña o tempo necesario. A planificación da ordes á atención para que actúe eficazmente. É como se o director de orquestra collese unha lanterna e enfocase a información que aínda esta fóra do cerebro. • O director de orquestra da ordes os seus músicos para que traballen, será o proceso simultáneo (configura a representación visual da letra A), mentres que o son e a grafía se procesa por medio da secuencial. • A veces o alumnado neste momento do proceso, ou antes, comezan a dar respostas de evasión da tarefa. • As estructuras que captan emocións, corresponde a un cerebro moi primitivo “amígdala”, que as captan antes de ser conscientes.

Se este cerebro capta o estímulo como potencialmente perigoso, en función de: - Crenzas persoais (tipo “non aprenderei nunca, non son capaz, non podo con. . . ). - Autoestima negativa. Se a amígdala desencadea estes estímulos como perigosos, o obxectivo nunca sería a grafía da letra, o son, o profesor/a, senón a defensa do perigo que sente, o seu sentir emocional e non pode facer outra cosa que “buscar” o xeito de saír do perigo ou mitigar o malestar; entón poderemos observar a conducta enmascaradora ou de defensa: desconectar da tarefa, moverse, molestar os outros compañeiros/as, chorar, rir, falar. . . Quen observa a resposta a cualifica de esaxerada, incongruente e fóra de sitio. Quen a fai, non sabe que pasa, evidentemente dáse conta do que fai, non coñece a causa, en todo caso, xustifica o seu comportamento con argumentacións o máis razoables posibles. De todas maneiras, nestes casos a resposta emocional impide que o director de orquestra faga ben o seu traballo. Polo tanto non chegaremos a interiorización do coñecemento, a automatización e ó coñecemento. Agora ben se este cerebro non capta o estimulo como potencialmente perigoso, en canto o sentir emocional, o director de orquestra continua coa súa tarefa supervisadora e de control do proceso e do resultado do xunto coa mediación do profesorado. Fixémonos na relación cognición/emoción ¿cando sabe alguén que é competente en algo? Só cando as súas vivenzas emocionais provenientes das súas experiencias así o confirman, ou xea o sente así, e despois o pensa ou non, pero o que é seguro é que o “sente”.

2. 2. 2. - INTERVENCIÓN EMOCIONAL: “A comunicación indirecta” fronte a directa, como gran recurso para desbloquear comportamentos enmascaradores, a través: - A comprensión, empatía, implica un comportamento de axuda por parte do adulto, para que o alumnado descubra porque lle foi mal (non é que non poida facer o traballo, senón porque foi moi apresa). A comprensión centrada no aspecto que se pode cambiar. Coa comunicación indirecta o alumnado aprende, non só, onde esta o erro para poder cambiar senón que esta aprendendo a sentirse ben ante as dificultades que lle poidan xerar as aprendizaxes. - Toma de decisións. Non en dar solucións. - Linguaxe corporal. - Uso de metáfora.

3. - CONSELLOS PARA NAIS E PAIS Soamente cara a claridade expositiva falarei de consellos para facilitar o proceso cognitivo e o emocional, esta claro que ambos consellos se relacionan. Procesamento cognitivo: podemos influír fundamentalmente na planificación, no proceso emocional, na súa estabilidade que permita buscar formas de resolver os problemas. O primeiro consello tanto relacionado a cognición coma a emoción é: Non confundir o Ser co Estar. 3. 1. - PROCESO DE COGNICIÓN 3. 1. 1. - NON CONFUNDIR O SER CO ESTAR O que debemos corrixir ou modificar é a súa conducta ou comportamento, non a súa personalidade. Por exemplo: se rompe unha cousa non é un mal fillo/a, simplemente actúa mal. Esta facendo algo que esta mal pero a súa natureza non é mala. Cada vez que empregamos frases “es un inútil, un desastre, non fas nada ben, etc. . Estamos facendo que as súas crenzas de identidade constrúan unha autoestima negativa, xa que para eles/as o que lles din os seus pais/nais é o máis importante, e se un pai/nai pensa que é un burro será porque é certo. O paso seguinte, eu son un burro non poderei aprender e terei moitas dificultades, porque o que son non se pode cambiar. Se, pola contra os meus pais consideran que non planifico o traballo, non presto atención, non teño constancia, non traballo, non me responsabilizo do que teño que facer entón si que podo facer algo ó respecto porque podo modificar os meus actos.

SUBSTITUE SER POR ESTAR PODEMOS COMEZAR O CAMBIO DE SER POR ESTAR Es un inquieto, por estar movéndote ou teño que facer menos movemento Cambiando as palabras: 3Crenzas-D 15. ppt 3CAMBIA-PALABRAS. wmv 3ECO. wmv -Ser inmodificable. Substitue por estar/facer 3Crenzas. D 16. ppt -Practica no cambio -Busca palabras centradas en: Emocións. Estar más que ser 3Crenzas-D 18. ppt Aspectos positivos Concreta o queres que cambie, pide a súa opinión e propónlle un plan.

3. 1. 2. - AXUDAR A ESTUDAR SUPÓN ENSINARLLES A SER RESPONSABLES 3Braian-D 14. ppt ESTUDAR É O SEU TRABALLO. Facendo o traballo por eles (resumir os temas, explicarlles as leccións. . . ) “con ese profesor/a que teñen se non facemos isto non aproba ninguén, entre nos xa nos preguntamos como levamos os temas e si xa fixemos o traballo, é o normal non? ”. Claro que é lóxico implicarse, pero non é normal cursar as ensinanzas por segunda vez. Se nos convertemos en suxeitos activos, eles non serán os protagonistas, os actores principais e. . quen é o estudante? Que mensaxe lle transmitimos, que aproben ou suspendan grazas os pais, eles así non son responsables. A mellor maneira de fomentar a responsabilidade é: -Fomentar a planificación: Xa sabemos a importancia que ten a planificación na relación do cerebro cognitivo e emocional, a dor psíquica, desconecta a cognición dende a 3Diap-14. ppt planificación Facilitar o proceso de planificación supón: acompañar, aconsellar, apoiar a organizar ó seu día, o seu horario de actividades de estudo, etc. -Tomar decisións: É a gran estratexia para resolver as incertidumes e inseguridades que acontecen no transcorrer da vida. Non existe verdades absolutas, ou sexa que os queda en tódalas situacións é TOMAR DECISIÓNS na busca do resultadoque desexamos e se este resultado non produce o que esperamos, tomamos outra decisión. TODO SE PODE CAMBIAR. Esta é a tranquilidade psíquica que hai que producir nos fillos; todo se pode cambiar se queremos e non conseguimos os resultados desexados.

Para conseguir o queremos temos que saber: - Nós (cada un de nós) somos os protagonistas do que nos acontece. - Tomar decisións é a base de facer o que hai que facer. - Se non se produce o resultado desexado, a causa, é o proceso de decisión que tomei; nalgún punto teño que cambiar. - Se non me sae ben teño que intentalo ata que resulte. Polo tanto axuda ó teu fillo/a - A facelo participe e protagonista da súa vida, que tome as súas propias decisións, dende moi cativos “comes a verdura agora ou dentro de media hora / fas os deberes agora ou dentro dunha hora. . . ” - Deixa que axude coas tarefas domésticas. Estas pode aumentar a súa confianza e destrezas concretas. - Deixao/a facer cousas por si só/a tomando decisión, escollendo opcións, sen resolverlles as tarefas. - Axudarlle a probar diferentes solucións. Non lle deas a resposta correcta, deixa que descubra por si mesmo a solución. - Educar por normas 3Braian-D 15. ppt

PORQUE SON NECESARIOS OS LÍMITES? - Porque o neno séntese seguro e protexido. - Porque as normas ofrécenlles unha estructura sólida á que aferrarse e son unha referencia - O neno que ve que os seus pais son fortes e consistentes sentirase moito máis inclinado a identificarse con eles. - Os límites axuda ó neno a ter claros, determinados criterios sobre as cousas e son referencias constantes para toda a súa vida. - Os límites ensínanlle ó neno que debe renunciar a ves, que debe aceptar o non e son unha forma de ensinarlle a enfrontarse ás frustracións da vida. - O neno aprende valores (orde, respecto, tolerancia). - Os nenos necesitan que os pais lles poñan limites para que eles poidan recoñecer e respectar os límites doutras persoas. Se non, non saberán distinguir claramente o que debe ou non deben facer, o que está ben ou está mal. CONSECUENCIAS DE NON POR LÍMITES - Non toleran un NON, case sempre conseguen o que desexan. - Soen ser intelixentes e manipuladores, egocéntricos, egoístas, intolerantes e caprichosos. - Acaban mandando na casa, non pide, senón que esixen e ameazan. - Soen enfadarse e discuten cos adultos ata que non os soen respectar. - Non toleran as frustracións, toleran mal os erros, non queren enfrontarse nin aceptalos. - Moitos destes nenos nunca terán o suficientes, as súas esixencias serán cada vez máis elevadas e as negativas serán cada vez vividas peor. As súas frases mais frecuentes soen ser: “como eu digo que é así, pois é así” “o quero porque si” “o quero agora” “se non me deixas. . . ” - Cómo nos sentiríamos se imos de noite por unha estrada que non coñecemos, e que non esta sinalizada, nin ten liñas pintadas na estrada? Os límites sempre son delimitacións do camiño, son liñas que protexen, que dan seguridade

CÓMO SE DEBEN PÓR OS LÍMITES? Pór os limites non é doado. Teremos que ir enfrontándonos a moitas discusións e o feito normal de que o neno se salte moitas veces eses límites ata que aprende. E normal que o neno queira probar coa súa actitude e conducta ata onde poden chegar e cal é a reacción dos pais e se excede do límite marcado. Nese momento amosarémonos firmes, pois se cedemos custará retomar o respecto polas normas. Normas elementais: elementais - Non é non. Deste xeito imos educando a súa vontade, debe aprender o que pode ou non facer. - Os límites deben ir adecuándose á etapa evolutiva do neno. Valoraremos o que fixo ben porque iso animarao a continuar. - Os límites deben ser claros e precisos: requiren unha total compenetración dos pais. Deben ser concretos: debes portarte mellor, ser bo ou non prenderemos a tele. . . Non discursos, é máis eficaz normas claras, co neno asuma o que se lle pide e porqué. - Os límites deben falarse, explicarse, fixalos anteriormente. Non debemos improvisalos ou ó momento de carraxe. Digamos que hai tres pasos: Falase, e lembráselle que hai unha consecuencia senón se cumpren, facéndoo dende a efectividade e o cariño. - Nos debemos dar exemplo, se obrigamos os nosos fillos/as a respectar certos principios. Non podemos castigalo/a por gritar ou ser violento, se gritamos e perdemos o control; o dicirlle que non se debe mentir e dicimos “esto non llo diremos o teu pai; debemos formar con feitos, non con palabras. - Procura darlle opcións: eso fará que resulte máis doado cumprir as normas. A liberdade de elixir axuda a reducir a resistencia do neno/a “queres empezar cos deberes antes ou despois de merendar? ”. - Dálle tempo: El debe ir aprendendo a respectar s normas e nós ter paciencia e saber que errará varias veces; aprenderá máis axiña se valoramos cada cambio, intento. O eloxio e o reforzo positivo é o que cambia e modifica a conducta.

CÓMO SE DEBEN PÓR OS LÍMITES? Normas elementais: elementais - Debemos manternos firmes: En cuestións importantes é bo aplicar os limites sen dubidar, para ser firmes temos que crer que facemos o correcto. Se está xogando a un videoxogo, necesitamos antes expresar o límite e telo claro para non deixarnos influenciar polos seus rogos e choros, se é media hora, é media hora. O importante é cumprilo. - Debemos distinguir que limites son inamovibles: Existen normas básicas que non son obxecto de revisión ou diálogo, como o respecto, a violencia, a mentira; pero tamén hai algunhas que admiten que os fillos opinen para establecelas, pactar con eles a hora de chegada a casa, as tarefas da casa, a roupa, o horario de estudo. . . SE SE TRASPASAN OS LÍMITES CÓMO APLICAR AS CONSECUENCIAS É importante cos nenos saiban que o cumprimento dunha norma ten consecuencias. Son libres de elixir cumprilas ou non; pero deben facerse responsables dos seus actos; por exemplo un neno/a pequeno/a que non recolle a roupa e se lle advertiu, a consecuencia será que terá que recollela en vez de ver os debuxos que estaba vendo. Normas elementais: - As consecuencias ou multas deben ser pequenas ou proporcionais á acción. Se traen unha nota da titora avisando que non fixeron os deberes debemos aplicar a consecuencia fixada para ese caso concreto (como ver tele mañá ata que os deberes estean feitos). Nunca, nunca nos debemos deixar levar polo noso estado de animo para fixar a consecuencia. - As consecuencias ou multas deben ser educativas, ter relación coa norma saltada, así reflectimos a mala conducta. Se chega 15 m. tarde a consecuencia pode ser que o próximo día chegue 15 m. antes; e se persiste aumentamos o tempo.

SE SE TRASPASAN OS LÍMITES CÓMO APLICAR AS CONSECUENCIAS Normas elementais: - Non atrasar as consecuencias, aplicala de xeito inmediato, despois da mala conducta “non esperar a que chegue o pai”. - As consecuencias deben ser comprendidas, deben saber porque quedan sen tele o piden perdón por ofender a alguén. - As consecuencias deben ser firmes, sempre as mesmas consecuencias para as mesmas cousas. - Debemos dar unha oportunidade para a boa conducta, o efecto é ensinar o neno/a o que é correcto, pero hai que darlle a oportunidade de que demostre que o aprendeu, é bo darlle a oportunidade de rectificar unha primeira vez e avisar que de continuar se aplicará a consecuencia. - Eloxiar cando se fan ben as cousas, pode ser física, con comentarios orgullosos sobre o que fixo, abrazos, beizos, e tamén agasallos materiais ou ben permisos extras se o neno consegue reeducar a súa conducta. Hai que saber ver o que fai bo e non fixarnos sempre no malo. CONSELLOS PARA FACILITAR A EDUCACIÓN - Confíe sempre no seu fillo/a. - Os pais son antes que nada pais, non colegas. - Sobre todo escóiteos. - Permita que gañen autonomía, para que vaian sós e non nos necesiten. - Debemos recoñecer que nós tamén nos equivocamos. - Pero sobre todo, debemos amosarlle cariño e afecto incondicional. Está demostrado que os nenos que se sente queridos, son máis intelixentes, máis capaces, crecen máis por dentro e fóra, o amor sempre é mellor vitamina

3. 2. - PROCESO EMOCIONAL 3. 2. 1. - CONSELLOS PARA TRATAR O PROCESO EMOCIONAL - Supón comunicación fluída cos pais, baseada para entender o seu estado vital e emocional, e entón establecer pequenas metas. - No exemplo. - Deixar as frustracións e preocupacións cando entres na casa. - Pasar algún tempo con eles facendo algo que eles queiran. - Se queres que faga unha cousa sé o seu exemplo. Coida as incongruencias. Non poder ter un fillo/a que diga a verdade, se ti ocultas cousas diante del; aprenden a mentir para non pasar un mal momento. Interioriza a crenza de que a veces é mellor non enfrontarse ás situacións, e que a mentira axuda a saír do paso; despois os pais desgústanse cando non din a verdade sobre as notas de exames ou falsifican sinaturas. - Cando entres na casa deixa colgadas as preocupacións e frustracións do día. Se temos o vaso cheo é moi doado que calquera gotiña faga que este derrame o contido salpicando a persoas inocentes. Así é moi complicado poder observar e non implicarse. E máis complexo tratar de ser un exemplo e buscar solucións os problemas falando que se estamos anoxados. - A atención de calidade é unha das receitas que máis axuda a que os noso s fillos/as se sentan ben. Consiste en pasar con eles/as un tempo ó día, dedicado a facer algo que eles/as queiran. - Tratase de compartir o tempo, pero de dedicación completa. Pode oscilar entre 10 e 30 minutos (se se dispón de máis mellor). - As actividades poden ser infinitas, pero o importante é que sexan do gusto do rapaz: Ler un conto, escribir unha historia, coidar unha mascota, xogar, cantar, bailar, practicar deporte, facer unha comida. .

-Tratase de buscar o interese común do fillo/a e pais/nais. Con este tempo garantimos que pase o que pase durante o día sempre poderán contar con nós. - O noso amor, afecto, atención, son incondicionais. É moi importante non empregar os sentimentos como cambio de moeda. - Se nos deixamos levar pola súa conducta para manifestarlles as nosas emocións corremos o risco de que unha mala conducta sexa empregada como chantaxe emocional, e así reciben a mensaxe de que o noso amor por eles pode variar en función da súa conducta, e iso faga que se sintan inseguros, xa que sempre terán o medo de deixar de ser dignos da nosa estima. - Ese tempo é incondicional e o obxectivo é compartir cos fillos/as intereses e gozar compartindo experiencias. E un tempo morto no que cada un pode expresarse con liberdade, o que non existen xuízos. - Reforzar os seus éxitos, pero sobre todo o seu esforzo. Gabanzas e críticas constructivas; tamén e bo transformar o seu fracaso en oportunidades de buscar novas solucións. 4. - CONSELLOS PARA OS PROCESOS COGNITIVOS - Deficits en modalidades sensoriais/físicas/psiquicas: DC /DA(TDAH)/ DXA/ TEA, - Busca medio que compense a necesidade. -El caso de Lorenzo (Web: www. youtube. com/watch? v=OK 4 Cy. Yaat. I 0 , mirar diapositivas posteriores)

5. - APRENDIZAXE CON ALUMNOS CON NECESIDADES ESPECIFICAS DE APOIO EDUCATIVO. É como último consello pide axuda a profesionais que poida orientarte no proceso de toma de decisións. Delega se é preciso; non somos perfectos e non é a nosa obriga saber de tódolos campos. Nos centros educativos a Orientadora é a encargada e traballar (xunto con P. T. , A. L. ) cos rapaces con necesidades especificas. -Titores/as -Profesorado -Asociación de pais Establecer a comunicación regular con eles/elas garante que as necesidades dos nosos fillos/as esten cubertas no ámbito escolar.

El Cazo de Lorenzo • Con palabras simples y unas ilustraciones tiernas y divertidas, la autora recrea el día a día de un niño diferente: sus dificultades, sus cualidades, los obstáculos que tiene que afrontar. . . • El cazo de Lorenzo llena un vacío, conmueve al lector, sea cual fuera su edad. Pero lo que más llama la atención es la sencillez del dibujo y del concepto. • A partir de 6 años. • * Un cuento metafórico para hablar de las diferencias a los más pequeños. • * La superación de un niño con dificultades para sobrellevar el día a día. • * Libro recomendado por FEAPS.

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo • Existen personas extraordinarias. . . , basta con cruzarse con una. . , para volver a tener ganas de sacar la cabeza del cazo.

El Cazo de Lorenzo • Le muestra sus puntos fuertes. . . ,

El Cazo de Lorenzo • Le ayuda a expresar sus miedos • Ella cree que tiene mucho talento.

El Cazo de Lorenzo

El Cazo de Lorenzo • El cazo sigue estando ahí, pero es más discreto. . . , y sobre todo, ¡Ya no se atasca en todas partes!

El Cazo de Lorenzo • Por fin, Lorenzo puede jugar con los demás.

El Cazo de Lorenzo • Ahora le encuentran un montón de cualidades. No obstante • . . . Lorenzo sigue siendo el mismo

El Cazo de Lorenzo