Moje wasne instrumenty Tworzenie instrumentw muzycznych Marta Koperska

„Moje własne instrumenty” Tworzenie instrumentów muzycznych Marta Koperska neurologopeda

Pomysł na kreatywne zajęcia �Wykorzystując na pozór niepotrzebne rzeczy, ścinki materiałów, artykuły spożywcze oraz dary natury można stworzyć fantastyczne instrumenty muzyczne takie jak: grzechotki, bębenki, kołatki oraz kije deszczowe zwane także „zaklinaczami deszczu”. Nazwę swoją zawdzięczają niezwykłemu brzmieniu przypominającymi spadający deszcz. Wszystko można na koniec ozdobić wedle własnych pomysłów, a na koniec wykorzystać je do wspólnego muzykowania.

Cel ogólny: �Uwrażliwianie na bodźce słuchowe

Cele szczegółowe � Nauka rozróżniania dźwięków i umiejętność identyfikowania ich � Doznania słuchowe � Nauka odnajdywania źródła dźwięku � Pobudzanie wyobraźni dźwiękowej � Tworzenie, kreowanie � Plan-efekt � Stymulacja bodźców słuchowych, wzrokowych i dotykowych � Nauka odmierzania i liczenia � Nauka cierpliwości na efekt końcowy � Ćwiczenie rozwijające zdolności manualne i manipulacyjne

Odbiorca: �Dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym z zaburzeniami integracji sensorycznej - podwrażliwością słuchową, a także dzieci z nerwicami mowy, mutyzmem, autyzmem czy jąkaniem, oraz każdy inny odbiorca zainteresowany tworzeniem własnych instrumentów

Czym jest podwrażliwość? � Podwrażliwość jest to przytłumiona, osłabiona świadomość sensoryczna. Charakteryzuje się wysoką tolerancją na bodźce, które u innych powodują awersję. Może przejawiać się tolerancją na hałas lub ból i potrzebę silnej stymulacji, aby bodźce zostały zauważone przez system nerwowy. � Obraz dziecka z podwrażliwościa sensoryczną w bardzo rzetelny sposób przedstawił Zbigniew Przyrowski: � Dzieci z podwrażliwością sensoryczną zwykle we wczesnym dzieciństwie są spokojne i nie wymagające zbyt dużego zaangażowania rodziców czy opie kunów. Ponieważ nie zauważają lub nie reagują na dużą część bodźców docie rających z otoczenia to wydają się być pogodne i ciche, nie są drażliwe i nie przeszkadza im nadmiar bodźców. Są bierne i raczej apatyczne niż aktywne. � Z czasem daje się też zaobserwować mniejszą potrzebę do nawiązywania kon taktów z innymi dziećmi, do inicjowania zabaw i kontaktów społecznych. Mają mniejszą potrzebę do eksplorowania otoczenia, są raczej bierne niż ekspan sywne. Ten brak napędu do działania, eksplorowania wynika z ograniczonej zdolności postrzegania możliwości jakichś działań w określonym środowisku. Często w szkole mają kłopoty z uwagą. Uwaga wymaga właściwego poziomu pobudzenia układu nerwowego a one zwykle mają zbyt niski poziom pobu dzenia. Aby zwrócić ich uwagę potrzeba intensywnych wyraźnie wyróżniają cych się spośród innych bodźców (słuchowych, wzrokowych czy dotykowych). Podwrażliwość dotykowa i proprioceptyna zwykle prowadzi do zaburzeń w schemacie ciała, co skutkuje dyspraksją. [1]

Podwrażliwość słuchowa – co to takiego? Podwrażliwość słuchowa objawia się: � wytwarzaniem hałasu np. poprzez trzaskanie drzwiami, darcie papieru, bezwiedne kopanie np. podczas siedzenia w ławce, włączanie i wyłączenie długopisu � poszukiwanie mocnych doznań słuchowych (rozkręcanie poziomu głośności w wieży na max) � przykładanie do ucha przedmiotów wydających dźwięki � chęć przebywania w łazience, kuchni (duża ilość przedmiotów wydających dźwięki jak pralka, mikser itd. ) � nieumiejętność powtarzania z dokładnością wymawianych przez drugą osobę słów, mylenie dwóch podobnych słów do siebie np. pułka-bułka, � trudności z odnalezieniem źródła dźwięku � trudności z odtworzeniem rytmu � nierozróżnianie dźwięku i nieumiejętność zidentyfikowania ich � brak umiejętności koncentracji uwagi na głosie drugiego człowieka � trudności ze słuchaniem i czytaniem

Co będziemy tworzyć – jak powinien wyglądać efekt końcowy? �Butelkowe "marakasy„ �Kij deszczowy �Puszkowe shakery �Drewniane grzechotki

Potrzebne materiały do wykonania kija deszczowego 5 tubek po ręcznikach papierowych (z Rossmana) lub tuba po plakacie (ja użyłam tuby 55 cm długości) � 1 paczka (150 szt) gwoździ 2 -2, 5 cm z szerokim łebkiem � Szklanka ryżu krótkoziarnistego � ½ szklanki kaszy manny � ½ szklanki cukru � Garść łuskanego grochu (ja użyłam soi) � Garść muszelek � 15 jednogroszówek � 1 garść żwirku i 1 piasku � Klej na gorąco z pistoletem, taśma klejąca, nożyczki � Tkaniny o różnej fakturze � Papier ścierny � Farby, naklejki, cekiny, ozdoby �

Etapy pracy –kij deszczowy Bierzemy 5 tubek po ręcznikach papierowych (najlepiej z Rossmana, gdyż są szersze i mocne) lub tubę po plakacie Tubki po ręcznikach sklejamy ze sobą Jeden koniec tuby zaklejamy taśmą klejącą Bierzemy 1 paczkę (150 szt) gwoździ 2 -2, 5 cm z szerokim łebkiem Tubę przebijamy gwoździami łebkiem na zewnątrz Do środka tuby wsypujemy: � Szklankę ryżu krótkoziarnistego � ½ szklanki kaszy manny � ½ szklanki cukru � Garść łuskanego grochu lub soi � Garść muszelek � 15 jednogroszówek � 1 garść żwirku i 1 piasku Tubę zaklejamy z drugiej strony Na koniec oklejamy różnymi tkaninami– fakturujemy – (dla dzieci niedostymulowanych z nerwicami mowy, autyzmem, jąkanie) lub dla pozostałych dekorujemy według własnego upodobania.

Tworzymy kij deszczowy

Jaki dźwięk wydaje kij deszczowy? http: //muzykalnedziecko. pl/wp-content/uploads/2013/09/kijdeszczowy. mp 3

Potrzebne materiały do grzechotek �Puszki po napojach �Butelki po małej wodzie mineralnej �Gałązki �Artykuły spożywcze: kasza, ryż, groch, soja itp. (wedle uznania) �Koraliki, cekiny, ozdoby �Farby, markery �Mulina lub wełna

Etapy pracy - grzechotki Grzechotka z puszki lub butelki � Wyszukujemy kilka puszek po napojach � Suszymy, aby w środku nie było wilgoci � Napełniamy dowolnym wsadem z artykułów spożywczych lub darów natury � Zaklejamy � Dekorujemy Grzechotka z patyczków � Znajdujemy patyk w kształcie procy � Na żyłkę nawlekamy koraliki i cekiny � Na końcach patyka zaczepiamy żyłkę z paciorkami � Dekorujemy według własnego pomysłu

Gotowe grzechotki

Patyczki Przed Po

EFEKT KOŃCOWY koniec

W świecie dźwięków �Dzieci są zafascynowane światem dźwięków. Zwłaszcza, gdy same mogą być twórcami efektów dźwiękowych. Bębenek wręczony maluchowi wyzwoli w nim chęć czynu i radość z możliwości ekspresji, poczucia tworzenia, zaznaczenia swojej obecności. Podobnie każde inne źródło dźwięku w codziennym otoczeniu może stać się przedmiotem zabawy i eksperymentów, które nie tylko zajmą dziecko, ale pomogą rozwijać jego wrażliwość słuchową.

Bibliografia i użyte zdjęcia �Przyrowski Zbigniew, Integracja Sensoryczna, Wprowadzenie do teorii, diagnozy i terapii, Empis, Warszawa 2011, �Zdjęcia z Internetu – slajd 6 i 9 �http: //muzykalnedziecko. pl/wpcontent/uploads/2013/09/kijdeszczowy. mp 3 �Reszta zdjęć – mojego autorstwa.

Dziękuję za uwagę Marta Koperska neurologopeda