ATIK YNETM Her trl faaliyet srasnda doal kaynaklarn

ATIK YÖNETİMİ Her türlü faaliyet sırasında doğal kaynakların ve enerjinin verimli bir şekilde kullanılması amacıyla atık oluşumunu kaynağında azaltan ve atıkların geri kazanılmasını sağlayan çevre ile uyumlu teknolojilerin kullanılması esastır.

İşletmelerde Oluşabilecek Bazı Tehlikeli Atıklar: • ATIK YAĞLAR • KONTAMİNE ATIKLAR (yağ veya kimyasal malzeme bulaşmış bez, üstübü, eldiven, giysi, hava ve yağ filtresi, maske, çizme…vb. ) • ATIK AKÜLER VE PİLLER • TIBBİ ATIKLAR • BOŞ KİMYASAL VE YAĞ BULAŞMIŞ VARİLLER VE DİĞER AMBALAJLAR • TEHLİKELİ ELEKTRONİK ATIKLAR • KİMYASAL MALZEME ARTIKLARI / ATIKLARI • TEHLİKELİ ÖZELLİK GÖSTEREN ATIK REÇİNE / KUM / AKTİF KARBON VS. MALZEMELER • METALLERİN MEKANİK OLARAK İŞLENMESİ ESNASINDA OLUŞAN VE YAĞ BULAŞMIŞ ATIKLAR (YAĞLI METAL TALAŞLARI, METALİK ÇAMURLAR V. B. ) • YAĞLI ARAÇ PARÇALARI • BOYA VE VERNİK KALINTILARI • SOLVENTLER • FLORESAN LAMBALAR, METAL BUHARLI AMPULLER, KARTUŞ VE TONERLER • PESTİSİTLER • ASBEST VE DİĞER KANSEROJEN MADDELER İÇEREN ATIKLAR • FİLTRE TOZLARI • YAĞ İÇEREN KABLO ATIKLARI

İşletmelerde Oluşabilecek Bazı Tehlikesiz Atıklar: • ATIK KAĞIT VE KARTON • ATIK PLASTİK • METAL HURDALAR • CAM ATIKLAR • TEHLİKESİZ ELEKTRONİK ATIKLAR • HAFRİYAT VE İNŞAAT ATIKLARI • EVSEL ATIKLAR • TAHTA ATIKLAR • ÖMRÜNÜ TAMAMLAMIŞ ARAÇ LASTİKLERİ • KOMPOZİT AMBALAJ ATIKLARI • TEKSTİL ATIKLARI

ATIKLARIN İŞLETME İÇERİSİNDE GEÇİCİ DEPOLANMASI: • Kaynağında farklı toplama kaplarında ayrı olarak toplanan tehlikeli ve tehlikesiz atıkların çevre ve insan sağlığına zarar vermeyecek ve risk oluşturmayacak şekilde depolanması için, tesis içerisinde güvenli ve mevzuata uygun şekilde bir “Geçici Atık Depolama Alanı” oluşturulmalıdır. • Eğer işletme sahası yeterli büyüklükte ise tehlikeli atıklar, ambalaj atıkları ve evsel atıklar için farklı depolama sahaları kurulması en uygun geçici depolama şeklidir. Tesis sahasının uygun olmadığı durumlarda, bir bölme ile ayrılarak birbirlerine temas etmeyecek şekilde aynı saha kullanılabilir. • Tehlikeli atıkların geçici depolanacağı alan; tesis sahası içerisinde, sızdırmaz beton zeminli (en 25 cm beton), üzeri kapalı, dökülme ve sızıntılara karşı önlem alınmış (kapalı bir rögara bağlı kör kanal veya taşma havuzu), farklı atıklar için farklı bölümler oluşturulmuş ve farklı atıkların bu bölümlerde ayrı olarak uygun şekilde (gerektiğinde toplama kapları içerisinde) depolanacağı bir alan olmalıdır. Bu alandaki bölümlerde depolanan atıkların isimleri yazılmalıdır. Bölümlere ve toplama kapları üzerine atığın kodu, türü gibi bilgiler yazılmalıdır. Bu bölüme yetkisiz kişilerin girişlerine karşı önlem alınmalıdır. Ayrıca bu sahada yangına ve acil durumlara karşı tedbir alınmalıdır. • Geçici atık depo sahasında gerekli tanımlama, uyarı ve güvenlik işaretleri bulunmalıdır ve bu işaretler temiz, okunaklı ve görülebilir olmalıdır.

ATIKLARIN İŞLETME İÇERİSİNDE GEÇİCİ DEPOLANMASI: • Üzerinde “TEHLİKELİ ATIK ETİKETİ” OLMAYAN HİÇBİR TEHLİKELİ ATIK GEÇİCİ DEPO SAHASINA ALINMAMALIDIR. Atığı taşıyan kişiler ve atığın çıktığı birim çalışanları uyarılarak etiketin yapıştırılması ve doldurulması sağlanmalıdır. Çünkü Aksi durumlarda. TEHLİKELİ ATIKLAR GEÇİCİ DEPO ALANINDA AYDA 1 TONU GEÇMEYECEK ŞEKİLDE VE EN FAZLA 6 AY DEPOLANABİLİR. • (miktarın veya sürenin aşması durumunda ) Müdürlük’ten resmi “ Geçici Depolama İzni” alınmalıdır. • Geçici Depo sahasına gelen tüm atıkların dolduruldukları kapların ağızları sıkıca kapatılmış ve poşetlerin ağızları da sıkıca bağlanmış olmalıdır. • Atık aküler en fazla üste 5 adet konularak bekletilmelidir. Sızdırma problemi olan aküler, sızdırmaz kapalı plastik kaplar içerisinde bekletilmelidir. • Boş yağ ve kimyasal kapları ile atık yağ varilleri en fazla 2 adet üste konulabilir. Devrilmeleri önlenmiş şekilde depolanmalıdırlar. • Tehlikesiz atıkların geçici depolanacağı saha ise yine beton zeminli (en az 25 cm beton), yağmur sularına karşı üzeri kapanarak korunmalıdır. Bu sağlanamıyorsa yağmur suları, kuşaklama kanalları ile depo sahasından uzaklaştırılmalı ya da tüm atıklar kapalı konteynerler içinde depolanmalıdır.

• İşletme dışına taşınan her türlü atık için, atığın özelliklerine ve miktarına uygun taşıma araçları kullanılmalıdır. Atıkların taşıma esnasında dökülmesi, taşması, sızması ve görüntü kirliliği, koku gibi problemler önlenmelidir. • Tehlikeli atıklar geri dönüşüm / bertaraf için işletme dışına taşınırken mutlaka “Lisanslı Taşıma Araçları” veya “Lisanslı Taşıma Aracı Olan Lisanslı Kuruluşlar” kullanılmalıdır. Tehlikeli atıklar lisanslı araca yüklenmeden önce lisans belgesi mutlaka istenmeli ve tüm kayıtlar en az 5 yıl muhafaza edilmelidir. • Tüm tehlikeli atıklar “Ulusal Atık Taşıma Formu” doldurularak taşınmalıdır. • Eğer tesisten gönderilecek olan tehlikeli atık miktarı 50 kg’dan az ise, “Ulusal Atık Taşıma Formu” ve “Lisanslı Taşıma Araçları” kullanma zorunluluğu yoktur. • Miktarı ne olursa olsun tüm tehlikeli atıkların götürüldükleri geri dönüşüm / ara depolama / bertaraf tesislerin Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarafından verilmiş ÇEVRE LİSANSLARI veya GEÇİCİ FAALİYET BELGELERİ olmalıdır ve bu belgeler tesis sorumlusu tarafından temin edilmelidir. Tüm kayıtlar en az 5 yıl süre ile saklanmalıdır. • TEHLİKESİZ ATIKLAR geri dönüşüm / bertaraf için taşınırken araçların lisanslı olma zorunluluğu yoktur. • Tüm tehlikesiz atıkların götürüldükleri geri dönüşüm / ara depolama / bertaraf tesislerin Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarafından verilmiş ÇEVRE LİSANSLARI veya GEÇİCİ FAALİYET BELGELERİ olmalıdır ve bu belgeler tesis sorumlusu tarafından temin edilmelidir. Tüm kayıtlar en az 5 yıl süre ile saklanmalıdır. (Bu koşul Belediye veya Organize Bölge Müdürlükleri tarafından toplanan evsel atıklar için geçerli değildir. )

• Tıbbi atıkların, revir bulunan tesislerden alınarak bertaraf tesisine taşınmasından ve bertarafından büyükşehirlerde büyükşehir belediyeleri, diğer yerlerde ise belediyeler ile yetkilerini devrettiği kişi ve kuruluşlar sorumludur. Tıbbi atık taşıma araçları için ilgili Valilikten alınmış tıbbi atık taşıma lisansının ibrazı istenir. Bu atıklar, özel kırmızı torbalarla ağzı sıkıca kapatılmış şekilde taşınmalıdır. Atıklar sadece revirde tutulmalı; Belediye aracı gelmeden asla dışarı çıkarılmamalıdır. Bu atıklar belediye tarafından alındığında ilgili teslim belgesi “Tesis Sorumlusu” tarafından alınır ve tüm kayıtlar 5 yıl saklanacak şekilde muhafaza edilir.

• Ömrünü tamamlamış lastikleri taşıyan gerçek ve tüzel kişiler; kota kapsamında üretici adına lastik taşımak için üreticilerle yaptığı sözleşmeyi tesis sorumlusuna ibraz etmeli ve taşıma esnasında mutlaka “Ulusal Atık Taşıma Formu” doldurulmalıdır. Ayrıca ömrünü tamamlamış lastiklerin gönderildiği geri dönüşüm / enerji geri kazanımı tesislerinin ÇEVRE LİSANSLARI veya GEÇİCİ FAALİYET BELGELERİ temin edilmeli ve tüm kayıtlar en az 5 yıl saklanmalıdır. • Bitkisel atık yağlar, toplama LİSANSLI GERİ KAZANIM TESİSLERİ ile GEÇİCİ DEPOLAMA İZNİ almış toplayıcılar tarafından toplanır. Bunun dışındaki gerçek ve tüzel kişiler tarafından atık yağlar toplanamaz, alınıp satılamaz. Bitkisel atık yağ taşıma aracının ilgili Valilikten alınmış taşıma lisansı, araca atık yüklemesi yapılmadan önce tesiste bulunan atık sorumlusuna teslim edilmelidir. Taşıma esnasında mutlaka “Ulusal Atık Taşıma Formu” doldurulmalıdır. Ayrıca bitkisel atık yağların gönderildiği geri kazanım tesislerinin ÇEVRE LİSANSLARI veya GEÇİCİ FAALİYET BELGELERİ temin edilmeli ve tüm kayıtlar en az 5 yıl saklanmalıdır.

AMBALAJ ATIKLARI YÖNETİMİ Ambalaj Atıkları Yönetimi, ambalaj atıklarının belirli bir sistem içinde, kaynağında ayrı toplanması, taşınması, ayrılması, tekrar kullanılması, geri dönüştürülmesi, geri kazanılması, bertarafı ve bu tür faaliyetlerin gözetim, denetim ve izlenmesini kapsar. Kullanılan malzemeye ve oluştuğu kaynağa bakılmaksızın, tüketim sonucu oluşan ambalaj atıkları, çevre kirliliğinin azaltılması, düzenli depolama tesislerinden azami seviyede istifade edilmesi ve ekonomiye katkı sağlanması amacıyla diğer atıklardan ayrı olarak oluştukları yerlerde biriktirilmek zorundadır. Organize sanayi bölgeleri yönetimleri, organize sanayi bölgeleri bünyesinde yer alan sanayi işletmeleri ve diğer sanayi işletmeleri, çevre kirliliğine yol açmayacak şekilde ayrı biriktirilen ambalaj atıklarını oluştuğu noktada çevre lisanslı/geçici faaliyet belgeli toplama ayırma tesislerine veya istemeleri halinde belediyenin toplama sistemine bedelli ya da bedelsiz olarak verirler. Ancak lisanslı/geçici faaliyet belgeli toplama ayırma tesisi kuran organize sanayi bölge yönetimleri organize sanayi bölgeleri bünyesinde yer alan katılımcılarından ambalaj atıklarını toplayabilirler.

Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği uyarınca, ambalaj atıkları aşağıdaki gibi gruplandırılabilir;

Çevre mevzuatı kapsamında çıkarılan Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği uyarınca işletmeler 3 şekilde tanımlanmaktadır: - Ambalaj Üreticileri; ambalajları üretenler ve/veya ithal edenler, - Tedarikçi; kendisi ambalaj üreticisi olmayıp piyasaya sürenlere ambalaj tedarik edenler ile piyasaya sürenler adına fason üretim yapanlar, - Piyasaya Süren; Bir ürünü Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği kapsamındaki ambalajlar ile paketleyen gerçek veya tüzel kişi, üretici tarafından direkt olarak piyasaya sürülmemesi durumunda ise ambalajın üzerinde adını ve/veya ticari markasını kullanan gerçek veya tüzel kişi, üreticinin Türkiye dışında olması halinde, üretici tarafından yetkilendirilen temsilci ve/veya ithalatçı olarak tanımlanmaktadır.

Belediyeler İle Sözleşme Yapma Yöntemini Tercih Edenler; • En az piyasaya sürdüğü ambalaj miktarına eşdeğer miktarda ambalaj atığı oluşan nüfusa sahip belediyeler ile kaynakta ayrı toplama faaliyeti yürütmelidirler. • Yapılan sözleşmeler doğrultusunda belediyeler ile birlikte ambalaj atıkları yönetim planı hazırlayıp, plan kapsamında belediyeler tarafından yürütülen kaynakta ayrı toplama çalışmalarının maliyetlerini karşılamalıdırlar. • Ambalaj atıkları yönetim planına uygun olarak dağıtılacak olan poşet, kumbara, konteyner, iç mekan kutusu gibi toplama ekipmanlarını belediyelere temin etmeli veya bunlarla ilgili maliyetleri karşılamalıdırlar. • Toplanan-ayrılan ambalaj atıklarının tamamını, geri kazanım amacıyla geri almalı veya aldırmalıdır. • Ambalaj atıklarının kaynağında ayrı toplama maliyetleri için sözleşme yaptığı belediyelerle birlikte, her yıl piyasa araştırması yaparak, toplama maliyetlerini belirlemelidir.

Yetkilendirilmiş Kuruluşla Anlaşma Yöntemini Tercih Edenler; • Bu Yönetmelikte belirtilen yükümlülüklerini yerine getirmek üzere yetkilendirilmiş kuruluşla sözleşme yapmalıdır. • Yükümlülüklerini, idari, teknik, hukuki ve mali şartlarının taraflarca belirlendiği sözleşme ile yetkilendirilmiş kuruluşa devretmelidir. • Yükümlülüklerin yerine getirilmesinde, yetkilendirilmiş kuruluş ve yetkilendirilmiş kuruluşa üye olan piyasaya sürenler müteselsilen sorumludur. • Piyasaya sürenler bir veya birden fazla yetkilendirilmiş kuruluşa üye olabilirler. Ambalaj atıklarının çevreye zarar verecek şekilde doğrudan veya dolaylı olarak alıcı ortama verilmesi ve düzenli depolama sahalarında depolanarak bertarafı yasaktır.

HAFRİYAT VE İNŞAAT ATIKLARININ YÖNETİMİ İşletmelerde inşaat ve yıkım işleri sırasında oluşan hafriyat ve inşaat atıkları geri dönüştürülebilir nitelikte olduğu için diğer atıklardan ayrı biriktirilmeli ve geri dönüşüm işlemine tabi tutulmalıdır. • Hafriyat ve inşaat atıklarının öncelikle dolgu malzemesi olarak kullanım ve benzeri yöntemlerle geri kazanılması esastır. • Atıkların belediyenin veya mülki amirin izin verdiği geri kazanım veya depolama tesislerine dökülmesi gereklidir. Bu tesisler dışında, atıkların başka alanlara dökülmesi yasaktır.

ATIK YAĞLARIN YÖNETİMİ İşletmelerde 2 tür atık yağ oluşmaktadır: 1. Bitkisel Atık Yağ 2. Atık Madeni Yağ

Bitkisel Atık Yağların Kontrolü Yönetmeliği uyarınca yönetim hususları belirlenen bitkisel atık yağlar yönetmelikte aşağıdaki gibi tanımlanmaktadır: 1 -Soap-Stock: Bitkisel yağ rafine sanayisinden kaynaklanmaktadır. 2 -Tank Dibi Tortular: Bitkisel yağ depolanan tank sistemlerinden kaynaklanmaktadır. 3 -Yağlı Topraklar: Bitkisel yağ rafine sanayisinden kaynaklanmaktadır. 4 -Yağ Tutuculardan Çıkan Yağlar: Çeşitli tesislerin özellikle arıtma sistemlerinin yağ seperatörlerinden kaynaklanmaktadır. 5 -Kullanılmış Kızartmalık Yağlar Ve Kullanım Ömrü Geçmiş Yağlar: Otel, motel, restoran, yemek fabrikaları, fast food, konut vb noktalardan kaynaklanmaktadır.

Bitkisel Atık Yağlar İle İlgili Genel Esaslar; • Atık yağların ithali yasaktır. • Atık yağlar ile bu yağların işlenmesi sonucu oluşan atıkların çevreye zarar verecek şekilde depolanması, taşınması, doğrudan veya dolaylı bir biçimde alıcı ortamlara verilmesi ve mevcut düzenlemeler haricinde yakılması yasaktır. • Kullanılmış kızartmalık yağların doğrudan veya dolaylı olarak yemeklik yağlara, ham yağlara, mineral yağlara karıştırılması ve doğrudan yakıt olarak kullanılması yasaktır. Yağlı topraklar, orman ve ağaçlandırma alanlarına, tarım arazilerine ve buna benzer yerlere bırakılamaz, açık alanlarda kontrolsüz olarak geçici depolanamaz. • Atık yağlar, toplama lisanslı geri kazanım tesisleri ile geçici depolama izni almış toplayıcılar dışında gerçek ve tüzel kişiler tarafından toplanamaz, alınıp satılamaz.

Bitkisel Atık Yağ Üreticisinin Yükümlülükleri; • Kullanılmış kızartmalık yağ üreten tesisler, bu yağların toplanması için lisanslı geri kazanım tesisleriyle veya toplayıcılarla yıllık sözleşme yapmalıdırlar. Bu yağların ücretsiz olarak geri kazanımcıya veya toplayıcılara teslim edilmesi esastır. Yemeklik Bitkisel Yağ Üreticilerinin Yükümlülükleri; • Piyasaya sürülen kızartmalık yağ miktarlarını yıllık olarak Bakanlığa bildirmeli, • Kızartmalık yağ ambalajlarının etiketlerinde çevre bilgisine yer vermelidirler.

Atık Madeni Yağlar; • Herhangi bir madeni yağ veya herhangi sentetik yağ sanayide veya sanayi dışı alanlarda özellikle yağlama amacı ile belli bir süre kullanım sonucu kimyasal ve fiziksel olarak kirlenmesi ve orijinal özelliğini kaybetmesi sonucu oluşur. • Yağ, içindeki katkı maddelerinin kırılması, normal kullanım esnasında kir, metal sürtünmeleri, su veya kimyasallarla karışarak kirlenir ve rengi koyulaşarak kullanılamaz duruma gelir. • Atık madeni yağların yönetim esasları Atık Yağların Kontrolü Yönetmeliği’nde belirlenmiştir. Yönetmeliğe göre atık madeni yağlar 3 kategoriye ayrılmaktadır: • 1. Kategori Atık Yağlar: Bu kategorideki atık yağların öncelikle rejenerasyon ve rafinasyon yolu ile geri kazanımlarının sağlanması gerekmektedir. • 2. Kategori Atık Yağlar: Bu kategorideki atık yağlar Bakanlıktan lisans almış tesislerde enerji geri kazanımı amacıyla kullanıma uygun atık yağlardır. Ancak klorür, toplam halojen ve PCB parametreleri aşılmayan endüstriyel atık yağların rejenerasyon ve rafinasyon yoluyla geri kazanımı mümkündür. • 3. Kategori Atık Yağlar: Rejenerasyon ve rafinasyona uygun olmayan, yakıt olarak kullanılması insan ve çevre sağlığı açısından risk yaratan ve lisanslı tehlikeli atık yakma tesislerinde yakılarak zararsız hale getirilmesi gereken atık yağlardır.

Atık Yağ Üreticileri; • Atık yağların analizini Bakanlıktan akredite olmuş laboratuarlar tarafından yapılmasını ve kategorisinin belirlenmesini sağlamalıdır. • Kategorisi belirlenen atık yağlarının, kategorisine göre Çevre Lisanslı firmalar tarafından geri kazanımını/bertarafını sağlamalıdır. • Geri Kazanım / Bertaraf için göndereceği atık yağların tehlikeli atık taşıma lisansı almış araçlarla taşınmasını sağlamalıdır. Bu taşıma sırasında “Ulusal Atık Taşıma Formu”nun (UATF) doldurulmasını sağlamalıdır. 5 nüsha halinde olan UATF’nun nüshalarını üzerinde yazdığı şekilde taşıma firmasına, geri kazanım / bertaraf firmasına ve Müdürlüğe göndermelidir. • Her yıl Şubat ayı sonuna kadar Müdürlüğe atık yağ beyanı yapılmalıdır ve kayıtlar 5 yıl süre işletmede muhafaza edilmelidir.

• Atık yağların işletme içerisinde geçici olarak depolanması için yapılacak geçici depo sahası; Atık Yağların İşletme İçerisinde Geçici (havuz içerisinde veya kapalı rögara bağlı kör kanal yöntemi) inşa edilmelidir. Geçici Depolanması; Depolama Sahası yağmura karşı korunaklı olmalıdır. en az 25 cm kalınlığında geçirimsiz betonarme zemin, dökülme önlemleri alınmış şekilde • Farklı kategorilerdeki atık yağlar ayrı kaplarda toplanmalı, bu atık yağlar birbirleriyle ve farklı atıklarla karıştırılmamalıdır. • Atık yağlar tanklar/konteynerler/variller içinde toplanır. Depolama kapları kırmızı renkli olmalı ve üzerinde “Atık Yağ” ibaresi ile birlikte atık yağın çıkış tarihi ve miktarının da olduğu etiket yer almalıdır.

ELEKTRİKLİ VE ELEKTRONİK ATIKLARIN YÖNETİMİ İşletmeler, Atık Elektrikli Elektronik Eşyaların Kontrolü Yönetmeliği (AEEE Yönetmeliği) Resmi Gazete’de yayınlanmadan önce de tesislerinde oluşan atık elektrikli ve elektronik eşyalarını diğer atıklardan ayrı biriktirme ve Valilikten uygunluk almış tesisler vasıtasıyla geri dönüştürme veya bertaraf ettirme imkanına sahiptir. Yönetmelik yayınlandıktan sonra işletmelere bu atıkların toplanması ve bertarafı / geri dönüştürülmesi konusunda yasal bir takım yükümlülükler getirildi.

ELEKTRİKLİ VE ELEKTRONİK EŞYA KATEGORİLERİ AYRINTILI LİSTESİ

14) Cep telefonları 15) Telesekreterler ve telekomünikasyon vasıtasıyla ses, görüntü ve başka bilgilerin iletilmesi için kullanılan diğer ürün ve ekipmanlar 16) Elektrikli ve elektronik eşya tanımı kapsamındaki diğer bilişim ve telekomünikasyon ekipmanları

ATIKLAR İLE İLGİLİ BEYANLAR, RAPORLAR VE ATIK YÖNETİM PLANLARI İşletmeler, yıl içerisinde geri dönüşüm ve/veya bertaraf için lisanslı firmalara gönderdikleri tehlikeli atıkları, tehlikesiz atıkları, ambalaj atıklarının beyanlarını bir sonraki yıl Müdürlüğe göndermelidir. • Yıl içerisinde Çevre Lisanslı geri kazanım / bertaraf firmalarına gönderilen Atık yağlar, bir sonraki yılın Şubat ayı sonuna kadar, Atık Yağların Kontrolü Yönetmeliği Ek-2’de bulunan Atık Yağ Beyan Formu ile Müdürlüğe bildirmelidir. • Yıl içerisinde Çevre Lisanslı geri kazanım / bertaraf firmalarına gönderilen tehlikeli atıklar, bir sonraki yılın Mart ayı sonuna kadar, Bakanlıkça hazırlanan internet tabanlı program üzerinden Müdürlüğe beyan edilmelidir. • Yıl içerisinde Çevre Lisanslı geri kazanım / bertaraf firmalarına gönderilen tehlikesiz atıklar ise Bakanlıkça hazırlanan internet tabanlı program üzerinden her yıl Mart ayı sonuna kadar beyan edilmelidir. (Bu yükümlülük 2013 yılı başında başlayacaktır) • Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği kapsamında Piyasaya sürenler, miktara bakılmaksızın bir önceki yıl piyasaya sürdüğü, ithal ettiği, ihraç ettiği ürünlerin ambalajları için Piyasaya Süren Müracaat Formunu elektronik yazılım programı üzerinden doldurarak her yıl Şubat ayı sonuna kadar göndermelidir. Bu bildirimi yaparken kaydolduğu yıl dâhil olmak üzere bildirimde bulunmadığı yılları da kapsayacak şekilde yapmalıdır. • Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği kapsamında Ambalaj üreticileri, bir önceki yıl ürettiği, ithal ettiği, ihraç ettiği, piyasaya sürdüğü ambalajlar için • Ambalaj Üreticisi Müracaat Formunu, elektronik yazılım programı üzerinden doldurarak her yıl Şubat ayı sonuna kadar Müdürlüğe göndermelidir. • İşletmeler, her 3 yılda bir, tesislerinden kaynaklanan tehlikeli ve tehlikesiz atıklarının miktarının belirlenmesi, tesis içinde geçici depolanması, tesis dışına taşınması ve atıkların geri kazanımına / bertarafına yönelik olarak atık yönetim planı hazırlamak ve hazırladıkları bu planı Müdürlüğe sunmak ve uygulamak zorundadır. • Tehlikeli atık geri kazanım / bertaraf lisanslı firmalar, faaliyetleri hakkında atığın tesise kabul tarihi, atığın kaynağı, miktarı, taşınım türü ve bertaraf/geri kazanım yöntemi gibi bilgileri içeren yıllık raporlarını Müdürlüğe göndermelidirler. • Tüm bu bildirimleri yapan işletmeler, kayıtları tutmak ve 5 yıl boyunca muhafaza etmekle yükümlüdürler.

Havanın doğal yapısındaki bileşimi değiştiren ve katı, sıvı ve gaz formlarda bulunabilen kirleticiler atmosferde 2 şekilde bulunmaktadır: 1. Kirletici kaynaklarından atmosfere doğrudan verilen kirleticiler, 2. Bu kirleticilerle, atmosferik özellikler arasındaki kimyasal olaylar sonucu oluşan kirleticiler. Hava kirleticileri genel olarak aşağıdaki şekilde sıralanabilir: • Yanma Gazları (SO 2, NOx, CO) • Tozda ağır metaller • Uçucu Organik Buhar ve Bileşikler (VOC) • Flor • Klor • Dioksin-Furanlar • Radyoaktif Maddeler…vb.

SU KALİTESİ

Oldukça sınırlı miktarda olan su kaynaklarımız; 1. Sanayileşme, 2. Şehirleşme, 3. Nüfus artışı, 4. Zirai mücadele ilaçları (Pestisit) ve kimyasal gübreler kullanımı faaliyetleri sonucunda kullanım kalitesi değişerek kirlenmektedir. Bu kirlilik etkenlerinin en büyük payını sanayileşme almaktadır. Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği’ne göre sanayilerde su kirliliğini kontrol etmek açısından tüm kirletici kaynakların izin belgesine DÜNYANIN TOPLAM SU KAYNAKLARI TATLI SU 2, 5% TUZLU SU 97, 5% TATLI SULARIN DAĞILIMI BUZULLAR 69, 3% YER ALTI SULARI 30, 3% YERÜSTÜ VE ATMOSFER SULARI 0, 4% İŞYERLERİNDE YASAL ŞARTLARA UYGUN ÇEVRE YÖNETİMİ bağlanması gerekmektedir. İzin belgesi olmayan atıksuyun herhangi bir alıcı ortama ve/veya altyapıya deşarjı yasaktır.

Eğer tesis Organize Sanayi bölgesinde değil ise evsel atıksular; • Kanalizasyon sistemi bulunan yerlerde her türlü atıksuyun kanalizasyon şebekesine bağlanması, ilke olarak bir hak ve mecburiyettir. Eğer tesisin atıksuyu, kanalizasyona deşarj standartlarına uygun değilse, bir önlem tesisi yapılarak atıksuyun deşarj standartlarına getirilmesi zorunludur. • Kanalizasyon yapısı bulunmayan bölgelerdeki tesislerde çalışan sayısı 84 kişiden az ise, evsel atıksular, sızdırmaz nitelikte olan bir foseptikte toplanabilir ve izinli vidanjör vasıtasıyla altyapı tesislerine verilmesi sağlanabilir. Yine bu aşamadaki yapılan protokol ve/veya vidanjöre verildiği sıradaki alınan tüm belgeleri 5 yıl süreyle saklı tutulmalıdır. Bu yöntem tercih edilmezse, arıtma tesisleri ile Yönetmelik sınır değerleri sağlanarak alıcı ortama deşarj edilebilir. Bunun için de deşarj konulu “Çevre İzni” alınması mecburidir. • Kanalizasyon yapısı bulunmayan bölgelerdeki tesislerde çalışan sayısı 84 kişiden fazla ise, evsel nitelikli atıksuların alıcı ortama deşarjı için, İl Çevre Müdürlüğü tarafından belirlenecek arıtma ve / veya bertaraf yöntemleri uygulanır. Uygulanan / uygulanacak bu yöntemler için deşarj konulu “Çevre İzni” alınmalıdır.

TOPRAK KALİTESİ

GÜRÜLTÜ KONTROLÜ lisans belgesine esas değerlendirme yapılmaz. Ancak, yetkili idarenin talep etmesi halinde işletme ve tesisler için akustik rapor hazırlanması zorunludur.

KİMYASALLARIN DEPOLANMASI

KİMYASALLAR İLE ÇALIŞMA

KİMYASALLARIN SIZINTI VE DÖKÜLMELERİ