Okres rozliczeniowy czasu pracy Okres rozliczeniowy podstawowej normy

  • Slides: 35
Download presentation
Okres rozliczeniowy czasu pracy Okres rozliczeniowy podstawowej normy czasu pracy (art. 129 § 1

Okres rozliczeniowy czasu pracy Okres rozliczeniowy podstawowej normy czasu pracy (art. 129 § 1 k. p. ) wynosi zasadniczo 4 miesiące. W trakcie okresu rozliczeniowego możliwe jest planowanie krótszego bądź dłuższego wymiaru pracy w poszczególnych tygodniach, a także w poszczególnych dniach, z zastrzeżeniem 8 -godzinowej normy czasu pracy w systemie podstawowym oraz zasady, że przynajmniej jeden dzień w tygodniu musi być wolny od pracy.

Okres rozliczeniowy czasu pracy W każdym systemie czasu pracy możliwe jest wydłużenie okresu rozliczeniowego

Okres rozliczeniowy czasu pracy W każdym systemie czasu pracy możliwe jest wydłużenie okresu rozliczeniowego powyżej 4 miesięcy, nie więcej jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników. Od strony formalnej przedłużenie okresu rozliczeniowego wymaga zgody strony pracowniczej wyrażonej w układzie zbiorowym pracy lub innym porozumieniu zawartym z zakładowymi organizacjami związkowymi albo przynajmniej z organizacjami reprezentatywnymi w rozumieniu art. 25³ ust. 1 lub 2 ustawy o związkach zawodowych, z których każda zrzesza co najmniej 5% pracowników zatrudnionych u pracodawcy. W razie ich braku, porozumienie może być zawarte z pozazwiązkowymi przedstawicielami pracowników, przy czym kopia powyższego porozumienia powinna być przekazana okręgowemu inspektorowi pracy (art. 150 § 3 i 4 k. p. ). W każdym miesiącu okresu rozliczeniowego pracownikowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, nawet jeżeli liczba godzin pracy zaplanowanej na ten okres nie pozwoliła na „wypracowanie” wynagrodzenia w tej wysokości (art. 129 § 5 k. p. ).

Okres rozliczeniowy czasu pracy Obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, ustalany

Okres rozliczeniowy czasu pracy Obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, ustalany zgodnie z art. 129 § 1, oblicza się: 1) mnożąc 40 godzin przez liczbę tygodni przypadających w okresie rozliczeniowym, a następnie 2) dodając do otrzymanej liczby godzin iloczyn 8 godzin i liczby dni pozostałych do końca okresu rozliczeniowego, przypadających od poniedziałku do piątku, - przy czym każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Wymiar czasu pracy pracownika w okresie rozliczeniowym ulega w tym okresie obniżeniu o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, przypadających do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy.

Przerwy w pracy Wyróżnia się przerwy wliczane i niewliczane do czasu pracy. Przerwy te

Przerwy w pracy Wyróżnia się przerwy wliczane i niewliczane do czasu pracy. Przerwy te są przewidziane w przepisach Kodeksu pracy i przepisach szczególnych. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy (art. 134 k. p. ). Możliwe jest wprowadzenie jednej przerwy w pracy niewliczanej do czasu pracy, w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut, przeznaczonej na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych. Przerwę tę wprowadza się w ukła dzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy (art. 141 k. p. ).

Okresy odpoczynku Pracownikowi gwarantuje się odpoczynek dobowy i tygodniowy. W każdej dobie roboczej pracownikowi

Okresy odpoczynku Pracownikowi gwarantuje się odpoczynek dobowy i tygodniowy. W każdej dobie roboczej pracownikowi przysługuje przynajmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku (odpoczynek dobowy). Odpoczynek ten może być wyjątkowo skrócony, pod warunkiem zapewnienia tzw. odpoczynku równoważnego, do końca okresu rozliczeniowego: 1) w odniesieniu do pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy, 2) w razie konieczności prowadzenia przez pracowników akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii. Ponadto skrócenie okresu odpoczynku dobowego wiąże się ze wprowadzeniem zmodyfikowanego równoważnego czasu pracy (art. 136 -137 k. p. ).

Okresy odpoczynku Odpoczynek tygodniowy obejmuje w każdym tygodniu co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku,

Okresy odpoczynku Odpoczynek tygodniowy obejmuje w każdym tygodniu co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, w tym: a) 24 kolejne godziny, przypadające na niedzielę lub inny dzień wolny od pracy, udzielony pracownikowi, który może być zatrudniony w niedziele, b) 11 godzin odpoczynku dobowego, przypadających na dobę bezpośrednio poprzedzającą lub następującą po dobie wymienionej w punkcie a). Odpoczynek tygodniowy może zostać skrócony w tych samych przypadkach, jak przy odpoczynku dobowym, a także w związku z zastosowaniem pracy zmianowej. W tych przypadkach należy jednak pozostawić pracownikowi co najmniej 24 godzin odpoczynku, obejmujących niedzielę lub inny dzień wolny od pracy.

Okresy odpoczynku Okres odpoczynku dobowego i tygodniowego pozostaje w wyłącznej dyspozycji pracownika, który może

Okresy odpoczynku Okres odpoczynku dobowego i tygodniowego pozostaje w wyłącznej dyspozycji pracownika, który może korzystać z niego swobodnie i niezależnie od potrzeb pracodawcy. Pracownikowi nie przysługuje roszczenie o dodatkowe wynagrodzenie za czas odpowiadający bezprawnie skróconemu okresowi odpoczynku. Może natomiast dochodzić natomiast od pracodawcy zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (art. 448 k. c. w zw. z art. 300 k. p. ) z tytułu naruszenia dobra osobistego, którym jest prawo do wypoczynku, lub odszkodowania według reżimu odpowiedzialności kontraktowej lub deliktowej (art. 471 k. c. i art. 415 k. c. w zw. z art. 300 k. p. ) – zob. uchwałę składu 7 sędziów SN z 13 marca 2008 r. , I PZP 11/07.

Systemy czasu pracy System czasu pracy to ukształtowany przez ustawę kompleksowym modelem organizacji czasu

Systemy czasu pracy System czasu pracy to ukształtowany przez ustawę kompleksowym modelem organizacji czasu pracy, obejmujący określenie istotnych dla niego parametrów, w tym norm i wymiaru czasu pracy, zaplanowanych przerw w pracy, długości okresów rozliczeniowych oraz dopuszczalności pracy w niedziele i święta. Na podstawie przepisów Kodeksu pracy wyróżnia się: 1) podstawowy system czasu pracy, oparty na ogólnych normach czasu pracy (art. 129 k. p. ), 2) szczególne systemy czasu pracy.

Systemy czasu pracy Na podstawie przepisów Kodeksu pracy wyróżnia się następujące szczególne systemy czasu

Systemy czasu pracy Na podstawie przepisów Kodeksu pracy wyróżnia się następujące szczególne systemy czasu pracy: - równoważny system czasu pracy (art. 135 -137 k. p. ), - system czasu pracy w ruchu ciągłym (art. 138 k. p. ), - system skróconego czasu pracy (art. 145 k. p. ), - system przerywanego czasu pracy (art. 139 k. p. ), - system skróconego tygodnia pracy (art. 143 k. p. ), - system pracy weekendowej (art. 144 k. p. ), - system zadaniowego czasu pracy (art. 140 k. p. ).

Systemy czasu pracy Istotą systemu równoważnego jest możliwość przedłużenia dobowego wymiaru czasu pracy powyżej

Systemy czasu pracy Istotą systemu równoważnego jest możliwość przedłużenia dobowego wymiaru czasu pracy powyżej 8 godzin przy jednoczesnym zachowaniu podstawowej normy tygodniowej, wynoszącej przeciętnie 40 godzin w okresie rozliczeniowym, który co do zasady nie powinien przekraczać 1 miesiąca. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy. Równoważne systemy czasu pracy mogą być stosowane w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją.

Systemy czasu pracy Wyróżniamy typ zwykły i typy zmodyfikowane równoważnego systemu czasu pracy. W

Systemy czasu pracy Wyróżniamy typ zwykły i typy zmodyfikowane równoważnego systemu czasu pracy. W zwykłym typie równoważnego systemu czasu dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy może sięgać nie więcej niż do 12 godzin (art. 135 k. p. ) W zmodyfikowanych równoważnych systemach czasu pracy wydłużony dobowy wymiar czasu pracy może sięgać: - 16 godzin – przy pracach polegających na dozorze urządzeń lub związanych z częściowym pozostawaniem w pogotowiu pracy (art. 136 § 1 k. p. ), - 24 godziny – w odniesieniu do pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu mienia i ochronie osób, także pracowników zakładowych straży pożarnych i zakładowych służb ratowniczych (art. 137 k. p. ).

Systemy czasu pracy System pracy w ruchu ciągłym może być stosowany przy pracach, które

Systemy czasu pracy System pracy w ruchu ciągłym może być stosowany przy pracach, które nie mogą być wstrzymane ze względu na technologię produkcji, a także z uwagi na konieczność ciągłego zaspakajania potrzeb ludności. W systemie tym dopuszczalne jest przedłużenie czasu pracy do 43 godzin przeciętnie na tydzień w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 tygodni, a jednego dnia w niektórych tygodniach w tym okresie dobowy wymiar czasu pracy może być przedłużony do 12 godzin. Za każdą godzinę pracy powyżej 8 godzin na dobę w dniu wykonywania pracy w przedłużonym wymiarze czasu pracy pracownikowi przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika (jak dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych według art. 1511 § 1 pkt 1 k. p. ).

Systemy czasu pracy System skróconego czasu pracy charakteryzuje się obniżeniem norm czasu pracy w

Systemy czasu pracy System skróconego czasu pracy charakteryzuje się obniżeniem norm czasu pracy w stosunku do norm stosowanych w systemie podstawowym (art. 129 § 1 k. p. ). System ten stosuje się w szczególności do: - pracowników zatrudnionych na stanowiskach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia (art. 145 k. p. ), - pracowników młodocianych w wieku do 16 lat (art. 202 § 1 k. p. ), - w przypadku osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym i znacznym oraz pracowników wykonujących zawód medyczny (uregulowania ustaw pozakodeksowych)

Systemy czasu pracy System skróconego czasu pracy określony w art. 145 k. p. charakteryzuje

Systemy czasu pracy System skróconego czasu pracy określony w art. 145 k. p. charakteryzuje się decentralizacją ustalania skróconych norm czasu pracy. Pracodawca ustala wykaz prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami. Następnie w trybie określonym w art. 150 k. p. ustalane są zasady skracania czasu pracy, które mogą polegać bądź na obniżeniu norm czasu pracy, bądź na ustanowieniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy.

Systemy czasu pracy Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, może być

Systemy czasu pracy Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, może być stosowany system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. Przerwy nie wlicza się do czasu pracy, jednakże za czas tej przerwy pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju. System przerywanego czasu pracy nie może być łączony z systemami: a) równoważnego czasu pracy, b) czasu pracy w ruchu ciągłym, c) skróconego tygodnia pracy, d) pracy weekendowej.

Systemy czasu pracy W systemie skróconego tygodnia pracy jest dopuszczalne wykonywanie pracy przez pracownika

Systemy czasu pracy W systemie skróconego tygodnia pracy jest dopuszczalne wykonywanie pracy przez pracownika przez mniej niż 5 dni w ciągu tygodnia, przy równoczesnym przedłużeniu dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. System pracy weekendowej zakłada świadczenie pracy wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta. W tym systemie jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca.

Systemy czasu pracy W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania

Systemy czasu pracy W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Dla jego konstrukcji podstawowe znaczenie ma ustalenie zadań pracownika, które stanowią punkt wyjścia do określenia czasu niezbędnego do ich wykonania. Zadania te powinny być ustalone w taki sposób, aby ich zrealizowanie było obiektywnie możliwe w granicach norm określonych dla podstawowego systemu czasu pracy (art. 129 k. p. ). Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań. Pracodawca nie jest jedynie obowiązany uzyskać zgody pracownika; zwrot „po porozumieniu” należy traktować raczej jako obowiązek zasięgnięcia opinii.

Systemy czasu pracy System zadaniowego czasu pracy zapewnia największy zakres elastyczności w gospodarowaniu czasem

Systemy czasu pracy System zadaniowego czasu pracy zapewnia największy zakres elastyczności w gospodarowaniu czasem pracy. Pracodawca nie określa rozkładu czasu pracy, o którym decyduje pracownik (art. 129 § 4 pkt 2 k. p. ). Godziny pracownika nie są ewidencjonowane (art. 149 § 2 k. p. ). Pracownikowi zatrudnionemu w systemie zadaniowym nie przysługują świadczenia z tytułu pracy nadliczbowej, chyba że: -zadania pracownicze zostały określone w sposób niepozwalający na ich wykonanie w granicach podstawowych norm czasu pracy lub -pracodawca polecił pracownikowi ze względu na szczególne potrzeby wykonywanie dodatkowych czynności, nieobjętych ustalonym zakresem zadań.

Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy Zaliczają się do nich (art. 128 §

Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy Zaliczają się do nich (art. 128 § 2 pkt 2 k. p. ): - pracownicy kierujący jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy, - pracownicy wchodzący w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, - główni księgowi.

Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy Nie istnieje odrębny system czasu pracy adresowany

Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy Nie istnieje odrębny system czasu pracy adresowany do pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy. Natomiast regulacja czasu pracy tych pracowników jest bardziej elastyczna, co przejawia się przez wyłączenie lub ograniczenie niektórych uprawnień pracowniczych w zakresie czasu pracy (m. in. 132 § 2 pkt 1 k. p. , art. 133 § 2 k. p, art. 1514 k. p. , art. 1515 § 5 k. p. ).

Rozkład czasu pracy W ramach rozkładu czasu pracy ustala się dni pracy pracowników oraz

Rozkład czasu pracy W ramach rozkładu czasu pracy ustala się dni pracy pracowników oraz wymiar czasu pracy i godziny rozpoczęcia (a także zakończenia) pracy w poszczególnych dniach, przy uwzględnieniu zaplanowanych przerw w pracy. Możliwe jest różnorodne ukształtowanie rozkładu czasu pracy w obrębie poszczególnych systemów czasu pracy, co poszerza zakres swobody przy ustalaniu organizacji czasu pracy.

Rozkład czasu pracy Pracownik może być objęty 1) ogólnym (grupowym) rozkład czasu pracy, 2)

Rozkład czasu pracy Pracownik może być objęty 1) ogólnym (grupowym) rozkład czasu pracy, 2) indywidualnym rozkład czasu pracy. Ponadto wyróżnia się rozkład czasu pracy danego pracownika, znajdujący wyraz w ustaleniu harmonogramu (tzw. grafiku) czasu pracy.

Rozkład czasu pracy Ogólny rozkład czasu pracy ma charakter generalny - jest on wprowadzany

Rozkład czasu pracy Ogólny rozkład czasu pracy ma charakter generalny - jest on wprowadzany dla wszystkich pracowników danego zakładu lub dla wyodrębnionej grupy pracowników. Ogólny rozkład czasu pracy może przewidywać stałe lub zmienne dni i godziny świadczenia pracy. Tzw. ruchomy rozkład czasu pracy został określony w przepisie art. 140¹ k. p. jako: - określenie przedziału czasu pracy, w którym pracownik decyduje o godzinie rozpoczęcia pracy w danym dniu, albo - określenie różnych terminów rozpoczęcia pracy w poszczególnych dniach.

Rozkład czasu pracy Pracodawca może ustalić na wniosek pracownika indywidualny rozkład czasu pracy (art.

Rozkład czasu pracy Pracodawca może ustalić na wniosek pracownika indywidualny rozkład czasu pracy (art. 142 k. p. ), który odbiega od zasad określonych w rozkładzie zakładowym.

Rozkład czasu pracy Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika małżonka albo pracownika - rodzica

Rozkład czasu pracy Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika małżonka albo pracownika - rodzica dziecka w fazie prenatalnej, w przypadku ciąży powikłanej, oraz innych pracowników, o których jest mowa w art. 142¹ k. p. , o wykonywanie pracy: 1) w systemie przerywanego czasu pracy, lub 2) rozkładzie czasu pracy, o którym mowa w art. 1401 albo w art. 142 k. p. , - chyba że uwzględnienie wniosku nie jest możliwe ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika.

Ustalanie systemu i rozkładu czasu pracy Ustalenie systemu i rozkładu czasu pracy następuje co

Ustalanie systemu i rozkładu czasu pracy Ustalenie systemu i rozkładu czasu pracy następuje co zasady w aktach o charakterze generalnym: - w układzie zbiorowym pracy, a w razie jego braku: - w regulaminie pracy, a w razie jego braku: - w obwieszczeniu pracodawcy (akt kierownictwa ogólnego niebędący źródłem prawa pracy).

Ustalanie systemu i rozkładu czasu pracy Jednak: - systemy przedłużonego dnia pracy i pracy

Ustalanie systemu i rozkładu czasu pracy Jednak: - systemy przedłużonego dnia pracy i pracy weekendowej mogą być wprowadzane wyłącznie na pisemny wniosek pracownika, - system przerywanego czasu pracy może być wprowadzony - jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - w porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego pracodawcy, a także na podstawie umowy o pracę, na zasadach określonych w art. 139 § 3 -5 k. p. , - przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy może nastąpić na zasadach określonych w art. 150 § 2 i 3 k. p. , - ruchome rozkłady czasu pracy (art. 1401 k. p. ) mogą być także stosowane na pisemny wniosek pracownika, - indywidualny rozkład czasu pracy (art. 142 k. p. ) jest ustalany na na pisemny wniosek pracownika.

Rozkład czasu pracy danego pracownika ma na celu określenie dni i godzin wykonywania pracy

Rozkład czasu pracy danego pracownika ma na celu określenie dni i godzin wykonywania pracy przewidzianych dla określonego pracownika w ramach ogólnego rozkładu czasu pracy. Rozkład czasu pracy danego pracownika może być sporządzony - w formie pisemnej lub elektronicznej - na okres krótszy niż okres rozliczeniowy, obejmujący jednak co najmniej 1 miesiąc. Rozkład czasu pracy danego pracownika ustala pracodawca. Pracodawca przekazuje pracownikowi rozkład czasu pracy co najmniej na 1 tydzień przed rozpoczęciem pracy w okresie, na który został sporządzony ten rozkład.

Rozkład czasu pracy Pracodawca nie ma obowiązku sporządzenia rozkładu czasu pracy danego pracownika, jeżeli:

Rozkład czasu pracy Pracodawca nie ma obowiązku sporządzenia rozkładu czasu pracy danego pracownika, jeżeli: - rozkład ogólny jest wystarczająco szczegółowy, - w razie wprowadzenia zadaniowego systemu czasu pracy (art. 140 k. p. ), - na wniosek pracownika wprowadzono rozkład indywidualny w trybie art. 142 k. p. lub art. 150 § 5 k. p.

Szczególna ochrona czasu pracy W systemach czasu pracy: a) równoważnym, b) w ruchu ciągłym

Szczególna ochrona czasu pracy W systemach czasu pracy: a) równoważnym, b) w ruchu ciągłym c) przedłużonego dnia pracy, d) weekendowym, czas pracy: 1) pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, 2) pracownic w ciąży, 3) pracowników opiekujących się dzieckiem do ukończenia przez nie 4 roku życia, bez ich zgody - nie może przekraczać 8 godzin. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas nieprzepracowany w związku ze zmniejszeniem z tego powodu wymiaru jego czasu pracy.

Praca w godzinach nadliczbowych Pracą w godzinach nadliczbowych jest praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika

Praca w godzinach nadliczbowych Pracą w godzinach nadliczbowych jest praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy. Jeżeli zatem pracownik jest objęty normą skróconą (np. 7 godzin), to pracą w godzinach nadliczbowych będzie praca dopiero po przekroczeniu tej normy. Jeżeli pracownika obowiązuje zaplanowane przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy (np. do 12 godzin w systemie równoważnego czasu pracy – art. 135 k. p. ), to pracą w godzinach nadliczbowych będzie praca dopiero po przekroczeniu tego przedłużonego wymiaru. Nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego.

Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna w razie: 1) konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w

Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna w razie: 1) konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii; 2) szczególnych potrzeb pracodawcy. Druga z tych przesłanek ma charakter niedookreślony, w związku z czym pracodawca określa samodzielnie, co stanowi jego szczególną potrzebę. Zobowiązanie pracownika do pracy nadliczbowej następuje na drodze wydania przez pracodawcę lub przełożonego pracownika polecenia dotyczącego pracy (art. 100 § 1 k. p. ). Źródłem obowiązku pracy w godzinach nadliczbowych jest obowiązek pracownika dbałości o dobro zakładu pracy (art. 100 § 1 pkt 4 k. p. ).

Praca w godzinach nadliczbowych Odmowa pracy nadliczbowej stanowi naruszenie podstawowego obowiązku pracownika i może

Praca w godzinach nadliczbowych Odmowa pracy nadliczbowej stanowi naruszenie podstawowego obowiązku pracownika i może być przyczyną rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k. p. Przeważa zapatrywanie, że poleceniu pracy nadliczbowej pracownik może przeciwstawić jedynie zarzut nadużycia przez pracodawcę prawa podmiotowego (art. 8 k. p. ). Ponadto pracodawca, polecając wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych, nie może naruszyć ilościowych i podmiotowych ograniczeń tej pracy, ustanowionych w Kodeksie pracy.

Praca w godzinach nadliczbowych Ograniczenia pracy nadliczbowej mają charakter podmiotowy oraz ilościowy. Ograniczenia podmiotowe

Praca w godzinach nadliczbowych Ograniczenia pracy nadliczbowej mają charakter podmiotowy oraz ilościowy. Ograniczenia podmiotowe przyjmują postać bezwzględnych lub względnych zakazów pracy w godzinach nadliczbowych i dotyczą w szczególności: - zakazy bezwzględne – kobiet w ciąży, młodocianych, - zakaz względny (może być uchylony za zgodą pracownika) – pracowników opiekujących się dzieckiem do lat 4. Pracownic w ciąży oraz pracowników opiekujących się dzieckiem do lat 4. dotyczą też, odpowiednio, bezwzględny lub względny zakaz zatrudniania w przerywanym systemie czasu pracy oraz delegowania poza stałe miejsce pracy (art. 178 k. p. ).

Praca w godzinach nadliczbowych Ograniczenia ilościowe pracy nadliczbowej: 1) Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych ze

Praca w godzinach nadliczbowych Ograniczenia ilościowe pracy nadliczbowej: 1) Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy nie może przekroczyć 150 godzin w roku kalendarzowym. W układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, jest dopuszczalne ustalenie innej niż wyżej określona (tj. wyższej lub niższej) liczby godzin nadliczbowych w roku kalendarzowym. 2) Tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym, poza wyjątkiem pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy.