GENELC SOSYAL HZMET UYGULAMASI Genelci sosyal hizmet yaklamna

GENELCİ SOSYAL HİZMET UYGULAMASI

• • • Genelci sosyal hizmet yaklaşımına göre eklektik sosyal hizmet uygulaması, uygulamada yukarıdaki yedi paradigmasından çizilen bir müdahaleyi kullanır. • • • Eklektik uygulamada her bir vakanın kendine has özellikleri dikkate alınarak, en uygun ve en etkili olabilecek müdahaleler uygun bir şekilde seçilir. • • Bu durumda seçicilik ve bütünleştiricilik kavramları öne çıkmaktadır. Seçicilik ve bütünleştiricilik genelci sosyal hizmet uygulamasının önemli özelliklerinden biridir. • • Uygulayıcıdan beklenen, çoklu düzeyde yaklaşım ve müdahaleyi gerçekleştirme becerisine sahip olmasıdır. Bunun için de üç temel unsura dikkat çekilmektedir. Bunlar aşağıda sıralanmıştır

• Birinci unsur, en uygun müdahaleyi seçmektir. En uygun • müdahalenin seçilmesinde ise şunlar dikkate alınır;

• a) Müracaatçı Sistemi: Sosyal hizmet uzmanının çevresel • değerlendirme yaparken dikkate aldığı çevresel faktörler (aile, kültür, • doğal çevre gibi) ve müracaatçının kendine has gelişimsel boyutlarını • içerir. Uygun müdahalenin seçilmesinde bu boyutlar dikkate • alınmalıdır.

• b) Yardım Süreci: Çalışmanın başlangıç, süreç ve sonuç • aşamalarında müracaatçı ve sosyal hizmet uzmanının tam olarak • nerede olduğunun belirlenmesini içerir. Yardım sürecinin hangi • aşamada olduğu, uygun müdahalenin seçimini etkileyecektir.

• c) Sosyal Hizmet Uzmanı Sistemi: Sosyal hizmet uzmanının güçlü • ve sınırlı yönlerini, ilgilerini içerir. Her sosyal hizmet uzmanı kendine • has özelliklere sahip olduğu için çalışmasında bu özelliklerinden, • müracaatçıya zarar vermeyecek şekilde yararlanır. Sosyal hizmet • uzmanının bireysel ve mesleki özellikleri yaklaşım/müdahale • seçiminde bir başka önemli faktördür.

• İkinci unsur, sosyal hizmet uzmanının müdahale planını yaparken ve • değerlendirirken mesleki ve bilimsel yöntemlerden hangisine • başvuracağını seçmesidir. Sosyal hizmet bu yöntemlerin her • ikisinden de yararlanmalı ama mesleki ve bilimsel verilerin birbirlerini • destekler nitelikte olması gerektiğini unutmamalıdır

• Sosyal hizmet uzmanı, farklı yaklaşımları kullanarak bunları • bütünleştirmelidir. Çoklu yaklaşımın kullanılması her zaman için etkili • bir müdahaleyi beraberinde getirmiştir. Ayrıca farklı müracaatçı • gruplarına da uygulanabilir (bireysel, çift, aile, grup, ya da toplum • düzeyindeki müdahalelerde) bir yaklaşım ve müdahale stratejisi • belirlemek genelci uygulamanın özünü yansıtmaktadır.

• • • Üçüncü unsur ise; orta düzey olarak adlandırılabilecek olan uygulamadır. Burada sosyal hizmet uzmanı müracaatçının değişen ihtiyaçlarını ve müracaatçı sisteminin değişen durumunu tahmin etmeye ve onlara uyum sağlamaya çalışır. Dolayısıyla her aşamada sürekli değerlendirme ön plana çıkmaktadır. Eklektik uygulamada, sosyal hizmet uzmanı müracaatçı ve müracaatçı sisteminin gelişimi için daha fazla yardımcı olabilecek yedi paradigmanın her birinden farklı şekilde müdahale stratejileri seçer.

Bireylerle Sosyal Hizmet (Mikro Düzey Uygulama) • Sosyal hizmet uzmanları genellikle zamanlarının çoğunu devlet • kurumlarında ya da özel kurumlarda bireylerle çalışarak geçirir. • Bireylerle sosyal hizmet, bireysel ve sosyal sorunları çözmek için birebir • ilişki temelindeki uygulamadır. • Bireylerle sosyal hizmet, evden • kaçan ergenlere danışmanlık, işsiz bireylere mesleki eğitim veya • istihdam konularında yardımcı olmak, intihar etmiş bireye danışmanlık • vermek, evsiz bir çocuğu kurum bakımına almak, terminal dönemdeki hastalara danışmanlık, HIV/AIDS ile yaşayan bireyler için hizmetleri • koordine etmek gibi birçok etkinliği kapsamaktadır

• Bir yöntem olarak sosyal kişisel çalışma, sosyal hizmetin birey • düzeyindeki uygulama tekniğidir. Tarihsel gelişimde sosyal • çalışmanın en eski tekniğidir (Kongar, 1972). • • • Sosyal kişisel çalışma, “insan ilişkileri konusundaki bilgiler ile ilişkilerin yönetilmesindeki beceriyi kullanarak, kişideki yetenekleri ve toplumdaki kaynakları yardım isteyen kişi ile onun tüm çevresi ya da çevresinin bir parçası arasında daha iyi bir uyum yaratmak amacıyla hareket etme sanatıdır” (Bowers, 1949. akt: Kongar, 1972).

• Perlman’a (1957, Akt: Kongar, 1972) göre ise sosyal kişisel çalışma, • “insanların, toplumsal fonksiyonları sırasında ortaya çıkan • sorunlarıyla daha etkili bir şekilde uğraşabilmelerine yardım etmek • için, insan refahına yönelmiş hizmet yapan belli bazı örgütler • tarafından kullanılan bir süreçtir”.

bireylerle sosyal hizmet tanımlarındaki ortak 3 nokta: • • • Odak noktası, çevresiyle çeşitli ilişkileri olan aile bireyleridir. Birey ve aile kendine özgü ihtiyaç ve güçlükleri nedeniyle sorumluluklarını tam anlamıyla yerine getirmediği için sorunlarla karşılaşır. Bunların bir kısmı birey ve ailenin iç yapısından, diğer kısmı toplumsal yapıdan kaynaklanır. • Sorunların çözümlenmesi bireyin kendi yetenek ve becerileri yanında çevresindeki olanak ve kaynakların kullanılmasını gerektirir. Sosyal hizmet uzmanı mesleki bilgi ve deneyimini kullanarak sorunlarının çözebilecek düzeye gelebilmesi için birey ve aileye yardım eder. Buna göre uzman ve başvuran sorun çözme sorumluluğunu birlikte paylaşır.

KAYNAKLAR • 1. Duyan, V. , Özgür Sayar, Ö. ve Özbulut, M. (2008) Sosyal Hizmeti Tanımak ve Anlamak. Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Yayın No: 11. Ankara 2. Zastrow, C. (2013). Sosyal Hizmete Giriş. Ankara: Nika Yayınevi BÖLÜM 3: s. 92 -160 4. 3. Sheafor, Bradford W. , Charles R. Horejsi. (2014) Sosyal Hizmet Uygulaması: Temel Teknikler ve Uygulamalar. Ankara: Nika s. S. 1 -155. 4. Thompson, N. (2013). Kuram ve Uygulamada Sosyal Hizmeti Anlamak. Ankara: Dipnot Yayınları 5. Teater, B. (2015). Sosyal Hizmet Kuram ve Yöntemleri. Ankara: Nika. 6. Tuncay, T. ve İl, S. (2009) “Sosyal Hizmet Uygulamasında Empatiyi Yeniden Düşünmek”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 20(2), 39 -56. 7. Turan, N. (2012) Birey ve Ailelerle Sosyal Hizmet, Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği: Ankara. 8. Wilson, S. J. (1980). Recording: Guidelines for Social workers. New York: Free Press. 9. Morganett, R. S. (1990). Ergenler İçin Grupla Psikolojik Danışma Becerileri. (S. Güçray, A. Kaya ve M. Saçkes, Çev. ) Ankara: Pagema Yayıncılık, 2005 10. Topses, G. ve N. B. Serin (2014). Psikolojik Danışma İlke ve Teknikleri. Nobel Yayıncılık. I. Basım. 11. Hackney H. ve S. Cormier (2008). Psikolojik Danışma İlke ve Teknikleri: Psikolojik Yardım Süreci El Kitabı. Mentis Yayınları. Çeviri: Tuncay Ergene ve Seher Aydemir Sevim. 12. Kadushin, A. ve Kadushin, G. (1997). The Social Work Interview, New York: Columbia University Press. 13. Erkan, G. (1997). Sosyal Hizmette Mülakat. Şafak Matbaacılık, Ankara.