Wstp do prawa europejskiego Podstawy prawa UE Zajcia

Wstęp do prawa europejskiego / Podstawy prawa UE Zajęcia 7 22. 11. 2019 r.

Incoming call 1 2 3 4 5 6 7 8 9 * 0 # PPI - Maria Woźniak-Malczewska 2

Plan (3/7) n Zajęcia 7 – 22. 11. 2019 r. n 5. Skutek decyzji n n n 5. 2. Sprawa C-80/06 Carp v Ecorad 5. 3. Sprawa C-18/08 Foselev 6. Skutek bezpośredni dyrektyw n n 6. 1. Sprawa 41/74 van Duyn 6. 2. Sprawa 148/78 Ratti 6. 3. Sprawa 8/81 Becker 6. 4. Sprawa 103/88 Fratelli Constanzo

Plan (4/7) n Zajęcia 8 – 29. 11. 2019 r. n 6. Skutek bezpośredni dyrektyw n n n 6. 5. Sprawa 152/84 Marshall 6. 6. Sprawa C-188/89 Foster 7. Wymóg zgodnej z prawem Unii wykładni prawa krajowego (skutek pośredni) n n 7. 1. Sprawa 14/83 von Colson 7. 2. Sprawa 80/86 Kolpinghuis 7. 3. Sprawa C-212/04 Adeneler 7. 4. Sprawa C-282/10 Dominguez

Plan (5/7) n Zajęcia 9 – 06. 12. 2019 r. n 8. Zapewnianie prymatu i efektywności i prawa UE w prawie krajowym n n n 8. 1 Postanowienie TK w sprawie P 37/05 8. 2 Sprawa C-313/05 Brzeziński 8. 3. Wyrok TK w sprawie K 18/06 8. 4. Sprawa C-314/08 Filipiak Zajęcia 10 – 13. 12. 2019 r. n n n 8. 5. Trybunał Konstytucyjny , wyrok z dnia 11 maja 2005 r. , sygn. akt K 18/14 (traktat akcesyjny) 8. 6. Trybunał Konstytucyjny, wyrok z dnia 16 listopada 2011 r. , sygn. akt SK 45/09 (badanie konstytucyjności rozporządzenia UE) 9. Odpowiedzialność za orzeczenia niezgodne z prawem n 9. 1. Sprawa C-6/90 i C-9/90 Francovich i Bonifaci

Sprawa C-80/06 Carp v Ecorad (1/7) n Stan faktyczny

Sprawa C-80/06 Carp v Ecorad (2/7)

Sprawa C-80/06 Carp v Ecorad (3/7) n n 14. W kwietniu 2005 r. Ecorad zamówiła u Carp dostawę i instalację trojga drzwi zewnętrznych wyposażonych w dźwignie antypanikowe. Po zainstalowaniu pierwszych drzwi Ecorad w maju 2005 r. uznała, że wyrób nie był zgodny z uregulowaniami wspólnotowymi, ponieważ Carp nie posiadała certyfikatu zgodności wystawionego przez uprawnioną jednostkę certyfikującą, o której mowa w decyzji 1999/93 („system certyfikacji nr 1”). W rezultacie Ecorad odmówiła wykonania zobowiązań wynikających z umowy. .

Sprawa C-80/06 Carp v Ecorad (4/7) n n 15. Carp wniosła skargę do Tribunale ordinario di Novara (sądu w Novarze) w celu uzyskania odszkodowania za poniesioną szkodę. W ramach tego postępowania Ecorad wskazuje na niezgodność sprzedanego towaru z uregulowaniami wspólnotowymi i powołuje się w tym względzie na naruszenie przez Carp przepisów decyzji 1999/93. 16. W postanowieniu odsyłającym Tribunale ordinario di Novara twierdzi, że spór wymaga dokonania wykładni decyzji 1999/93 i zastanawia się nad jej ważnością, przy założeniu, że jest ona bezpośrednio stosowana.

Sprawa C-80/06 Carp v Ecorad (5/7) n 19. W tej kwestii Carp twierdzi, że decyzja 1999/93 nie jest wobec niej prawnie wiążąca, gdyż Carp nie jest jej adresatem. Ecorad uważa natomiast, że ma prawo powołać się na nią w postępowaniu przed sądem krajowym.

Sprawa C-80/06 Carp v Ecorad (6/7) n 21. Decyzja 1999/93 została przyjęta na podstawie art. 13 ust. 4 dyrektywy 89/106 i jest skierowana do państw członkowskich. Stanowi ona akt o charakterze generalnym, który określa rodzaje procedur zaświadczania zgodności znajdujące zastosowanie w odniesieniu do drzwi, okiennic, żaluzji, bram i powiązanych z nimi okuć budowlanych oraz upoważnia CEN/Cenelec do zdefiniowania treści tych procedur w stosownych normach zharmonizowanych, które zostaną następnie transponowane przez instytucje normalizacyjne wszystkich państw członkowskich. Zgodnie z art. 249 WE decyzja 1999/93 wiąże wyłącznie państwa członkowskie, które na mocy art. 4 są jej jedynymi adresatami. W tej sytuacji spostrzeżenia wynikające z orzecznictwa przypomnianego w poprzednim punkcie w odniesieniu do dyrektyw zachowują ważność odpowiednio w zakresie możliwości powołania się na rzeczoną decyzję przeciwko jednostce.

Sprawa C-80/06 Carp v Ecorad (7/7) n 22. Na pytanie drugie sądu krajowego należy zatem odpowiedzieć, że jednostka w ramach postępowania dotyczącego odpowiedzialności umownej, w którym drugą stroną jest inna jednostka, nie może powołać się na naruszenie przez nią art. 2 i 3 decyzji 1999/93 oraz załączników II i III do tej decyzji.

Sprawa C-18/08 Foselev (1/6) n Stan faktyczny

Sprawa C-18/08 Foselev (2/6) 6. …, że Foselev prowadzi działalność w następujących sektorach: podnoszenie, obróbka, transport, konserwacja przemysłowa, czyszczenie przemysłowe, rury przemysłowe oraz konstrukcje modułowe. Spółka ta jest zdania, że podatek od osi nie jest już należny od dnia 20 czerwca 2005 r. , czyli od daty decyzji 2005/449 w odniesieniu do pojazdów, których ona dotyczy.

Sprawa C-18/08 Foselev (3/6) n 7. Administration des douanes et droits indirects uważa natomiast, że zwolnienie, na które powołuje się Foselev, weszło w życie dopiero z dniem publikacji w Journal officiel de la République française dekretu nr 2006 -818, tj. od dnia 9 lipca 2006 r.

Sprawa C-18/08 Foselev (4/6) n 8. Uznając, że zawisły przed nim spór porusza pytanie, czy decyzja 2005/449, która upoważnia Republikę Francuską do zwolnienia niektórych określonych pojazdów z podatku od osi, zawiera zobowiązanie tego państwa członkowskiego do wprowadzenia zatwierdzonego zwolnienia, a zatem może mieć skutek bezpośredni w stosunkach pomiędzy francuskimi organami podatkowymi a spółką Fosselev, tribunal d’instance de Bordeaux postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym: n „Czy art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 1999/62 […] przewiduje możliwość zwolnienia przez państwo członkowskie [z określonych w niej podatków] niektórych kategorii pojazdów? Czy w tym kontekście zgoda udzielona [Republice Francuskiej] w decyzji Komisji [2005/449] na zwolnienie [z podatku od osi] niektórych kategorii pojazdów jest bezpośrednio skuteczna w stosunku do jednostki, czy też, będąc decyzją adresowaną do [Republiki Francuskiej], wymaga ona krajowego przepisu dokonującego transpozycji? ”.

Sprawa C-18/08 Foselev (5/6) n n 10… W tym względzie art. 249 akapit czwarty WE [obecnie art. 288 Tf. UE] przewiduje, że decyzja wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana. W niniejszej sprawie należy stwierdzić, że adresatem decyzji 2005/449 jest Republika Francuska. 11. Ponadto należy przypomnieć, iż Trybunał orzekł po pierwsze, że byłoby sprzeczne ze skutkiem wiążącym, jaki art. 189 traktatu EWG (następnie art. 189 traktatu WE, obecnie art. 249 WE) [obecnie art. 288 Tf. UE] przyznaje decyzji, wykluczenie co do zasady, aby przewidziany przez nią obowiązek mógł być powoływany przez zainteresowanych, a po drugie, że przepis decyzji skierowany do państwa członkowskiego może być powoływany wobec tego państwa członkowskiego, jeżeli nakłada on na adresata bezwarunkowe oraz dostatecznie wyraźne i dokładne zobowiązanie (wyrok z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie C‑ 156/91 Hansa Fleisch Ernest Mundt, Rec. s. I‑ 5567, pkt 12 i 13 oraz powołane tam orzecznictwo).

Sprawa C-18/08 Foselev (6/7) n n n 12. Należy zatem zbadać, czy decyzja 2005/449 nakłada na Republikę Francuską bezwarunkowe oraz dostatecznie wyraźne i dokładne zobowiązanie. 16. Zatem celem i skutkiem decyzji 2005/449 nie jest zmuszenie Republiki Francuskiej do przyznania zwolnienia planowanego w ramach jej wniosku o udzielenie zgody, lecz upoważnienie jej do wprowadzenia w życie tego zwolnienia, jeśli taka jest jej wola. 17. Ponadto okoliczność, że decyzja 2005/449 nie określa daty, od której ma być stosowana i ogranicza się do określenia daty wygaśnięcia zatwierdzonego zwolnienia w dniu 31 grudnia 2009 r. , nie może mieć wpływu na zakres i skutki tej decyzji.

Sprawa C-18/08 Foselev (7/7) n n 18. Zatem zgodnie z postanowieniami art. 254 ust. 3 WE decyzja 2005/449 stała się skuteczna z datą jej notyfikowania adresatowi, w tym przypadku Republice Francuskiej. Niemniej jednak skuteczność taka polega na umożliwieniu zwolnienia, które w niniejszej sprawie jeszcze nie istnieje i które do wejścia w życie wymaga wydania aktu krajowego, ale w żadnym wypadku nie stanowi zobowiązania do takiego zwolnienia. 19. W świetle powyższego na przedstawione pytanie należy odpowiedzieć, że jednostka nie może powoływać się na decyzję 2005/449 wobec Republiki Francuskiej, adresata tej decyzji, w celu skorzystania ze zwolnienia zatwierdzonego tą decyzją od chwili jej notyfikacji lub publikacji.

Skutek bezpośredni dyrektyw n Najwięcej kontrowersji budzi przyjęcie bezpośredniego skutku dyrektyw Art. 288 Tf. UE … n … Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków.

Skutek bezpośredni dyrektyw Z definicji wydaje się wynikać, iż niedopuszczalne jest przyjęcie bezpośredniej skuteczności, gdyż wymogiem ich skuteczności jest odpowiednia inkorporacja zawartych w dyrektywie postanowień do krajowych porządków prawnych za pomocą odpowiednich aktów prawa wewnętrznego

Skutek bezpośredni dyrektyw n n Odpowiednie akta prawa wewnętrznego są bezpośrednio skuteczne, gdy dyrektywa została prawidłowo i w odpowiednim terminie zaimplementowana Podstawą praw obywateli jest akt implementujący

Skutek bezpośredni dyrektyw n Problem bezpośredniej skuteczności pojawia się natomiast w razie niewykonania przez dane państwo obowiązku implementacji lub też, gdy jest ona nieterminowa lub niepełna

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Stan faktyczny ?

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office Yvonne van Duyn, obywatelka holenderska, miała podjąć pracę sekretarki w college'u Kościoła Scjentologicznego w East Grinstead Źródło: http: //www. racjonalista. pl/kk. php/s, 1400

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n n Oficer imigracyjny na lotniku w Londynie odmówił jej prawa wjazdu ze względu na wymogi porządku publicznego, opierając się na postanowieniach brytyjskiego prawa wewnętrznego i działając w zakresie swych kompetencji Organizacja ta została oficjalnie uznana przez rząd brytyjski jako społecznie szkodliwa (chociaż działalność samego Kościoła nie została objęta żadnymi restrykcjami prawnymi).

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Van Duyn odwołała się od tej decyzji do sądu, powołując się na: n n n art. 48 TWE [obecnie art. 45 Tf. UE] dotyczący swobodnego przepływu pracowników, rozporządzenie 1612/68 art. 3 dyrektywy 64/221

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Sąd rozpatrujący sprawę zwrócił się do Trybunału [TSUE] z zapytaniem, czy art. 48 TWE [obecnie art. 45 Tf. UE] oraz dyrektywa 64/221 n n mogą być bezpośrednio stosowane przyznają one jednostkom prawa, które mogą być dochodzone przed sądem

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Van Duyn n n kryteria bezpośredniej skuteczności dyrektyw są identyczne, jak dotyczące poszczególnych przepisów traktatu każda norma wspólnotowa jest bezpośrednio skuteczna, o ile jest sformułowana jasno i bezwarunkowo oraz o ile jej wykonanie jest pozostawione do pełnej dyskrecji państw członkowskich

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Komisja n Jeżeli przepisy dyrektywy są jasne i jednoznaczne, muszą być uznane za bezpośrednio skuteczne, a jednostce muszą przysługiwać środki ochrony przed nadużywaniem przez władze krajowe uprawnień wynikających z prawa wspólnotowego

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Rząd brytyjski n Traktat rozróżnia skutki dyrektywy i rozporządzenia. W tym przypadku struktura dyrektywy nie wskazuje, by mogła ona mieć skutek bezpośredni.

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Opinia Rzecznika Generalnego H. Mayras n n jakkolwiek art. 189 TWE [obecnie art. 288 Tf. UE] rozróżnia pomiędzy rozporządzeniami i dyrektywami, przypisując bezpośrednią skuteczność tylko tym pierwszym, to orzecznictwo Trybunału rozciągnęło ten skutek także na dyrektywy, zwłaszcza w takich przypadkach, w których na państwa nałożono obowiązek określonego działania. Pozbawienie jednostek możliwości dochodzenia praw wynikających z dyrektyw prowadziłoby w konsekwencji do osłabienia znaczenia takiego aktu prawnego

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Opinia Rzecznika Generalnego H. Mayras n W przypadku dyrektywy 64/221, której celem było ujednolicenie stosowania klauzuli porządku, bezpieczeństwa i zdrowia publicznego w celu ograniczenia swobody przepływu osób, jej przepisy spełniają kryteria bezpośredniego stosowania.

Sprawa 41/74 Van Duyn v. Home Office n Trybunał n n Z faktu, iż rozporządzenia są bezpośrednio skuteczne nie można wnosić, że inne kategorie aktów prawa wspólnotowego nie mogą wywierać podobnych skutków. Wręcz przeciwnie, wyłączenie możliwości powoływania się bezpośrednio na zapisy nieimplementowanej dyrektywy, byłoby nie do pogodzenia z jej wiążącym charakterem, a skuteczność tej formy stanowienia prawa przez Wspólnotę doznałaby znacznego osłabienie.

Skutek bezpośredni dyrektyw n n n Obowiązek nałożony na państwa przez art. 249 TWE [obecnie art. 288 Tf. UE], stałby się iluzoryczny, gdyby przyjąć, iż państwa członkowskie mogłyby uchylić się od postanowień zawartych w dyrektywach poprzez ich nieimplementowanie (sprawa C-91/92 Faccini Dori v. Recreb Srl. ) Obywatele państw członkowskich nie mieliby żadnego realnego sposobu wyegzekwowania przed organami krajowymi, przysługujących im praw Dodatkowym uzasadnieniem dla przyjęcia tezy o bezpośrednim skutku dyrektyw była obawa, aby państwa nie mogły czerpać korzyści z niestosowania się do wymogów prawa europejskiego

Sprawa 148/78 Pubblico Ministero v. Tullio Ratti n Stan faktyczny ?

Sprawa 148/78 Pubblico Ministero v. Tullio Ratti Spółka oznaczała rozpuszczalniki i lakiery niezgodnie z surowym prawem włoskim Źródło: http: //www. perfectpanel. pl/farby. html

Sprawa 148/78 Pubblico Ministero v. Tullio Ratti n Ratti powołał się na 2 dyrektywy o produkcji i oznaczaniu rozpuszczalników n n Oznaczał je zgodnie z nią, ale dyrektywa jeszcze nie była implementowana, tym samym łamał prawo włoskie Termin implementacji minął w stosunku do jednej z dyrektyw

Sprawa 148/78 Pubblico Ministero v. Tullio Ratti n Trybunał n n 22. Państwo członkowskie, które nie podjęło w przepisanym czasie koniecznych środków wprowadzających w życie dyrektywę, nie może wykorzystać przeciwko jednostce swego braku wykonania zobowiązania. 23. Wynika z tego, że jeśli jednostka, która podporządkowała się postanowieniom dyrektywy, zwróci się do sądu krajowego o pominięcie przepisu prawa krajowego niegodnego z dyrektywą, sąd musi – gdy zobowiązanie jest bezwarunkowe i dostatecznie precyzyjne – wniosek ten uwzględnić. (. . . )

Sprawa 148/78 Pubblico Ministero v. Tullio Ratti n Trybunał n n 43. (. . . ) Dopiero po zakończeniu okresu przewidzianego na wcielenie dyrektywy w życie, dyrektywa będzie skuteczna przeciwko państwu (. . . ). 44. Przed tą datą państwu pozostawiona jest swoboda działania.

Skutek bezpośredni dyrektyw n W przypadku dyrektyw konieczne jest dokładniejsze określenie warunków, jakie muszą spełniać postanowienia tych aktów, aby mogły być uznane za bezpośrednio stosowalne. n n Podstawowym warunkiem jest brak odpowiedniej implementacji dyrektywy do krajowego porządku prawnego (również gdy implementacja jest niecałkowita lub też nie realizuje dokładnie wymogów zawartych w dyrektywie) Kolejne warunki: n n bezwarunkowa jej postanowienia były wystarczającą jasne i precyzyjne

Sprawa 8/81 Becker v. Finanzamt Munster Innenstadt n Stan faktyczny ?

Sprawa 8/81 Becker v. Finanzamt Munster Innenstadt Ursula Becker była doradcą kredytowym i miała obowiązek płacenia podatku obrotowego Dyrektywa dotycząca harmonizacji prawa podatkowego przewidywała możliwość zwolnienia takiej działalności spod opodatkowania Źródło: https: //vonderhaarlaw. com/divorce/filing-taxes-divorce-joint-separate/

Sprawa 8/81 Becker v. Finanzamt Munster Innenstadt n n n RFN nie implementowało dyrektywy w terminie Ursula Becker obliczyła i zapłaciła swe zobowiązania podatkowe z uwzględnieniem dyrektywy Obliczenie Becker zostało odrzucone

Sprawa 8/81 Becker v. Finanzamt Munster Innenstadt n Becker twierdziła, że dyrektywa zawierała przepisy jasne i precyzyjne wszczęła postępowanie n n US w Munster twierdził, że dyrektywa miała charakter dyskrecjonalny i nie może wywierać bezpośrednich skutków dla jednostek, gdyż brakuje przepisów wykonawczych

Sprawa 8/81 Becker v. Finanzamt Munster Innenstadt n Trybunał n n n Dyrektywy mogą wywoływać skutek jedynie w układzie wertykalnym, tzn. w stosunkach między jednostką a państwem i to tylko w jednym kierunku. Dopuszczalne jest bowiem jedynie powoływanie się na postanowienia dyrektyw przez obywateli w sporze z państwem Nie jest możliwa natomiast sytuacja odwrotna, w której to państwo mogłoby wymagać od swoich obywateli stosowania się do norm aktu prawnego, którego samo zaniedbało zrealizować

Sprawa 8/81 Becker v. Finanzamt Munster Innenstadt n Trybunał n niedopuszczalne jest aby państwo czerpało korzyści z niewykonywania obowiązków ciążących na nim na mocy Traktatu art. 249 TWE [obecznie art. 288 Tf. UE]: akty te wiążą państwa do których są kierowane, czyli nie mogą one być wiążące dla podmiotów indywidualnych Państwo członkowskie nie może więc powoływać się wobec jednostek na to, że nie wypełniło zobowiązań ustanowionych dyrektywą

Skutek bezpośredni dyrektyw n Problem bezpośredniej skuteczności dyrektyw dotyczy jedynie niewielkiej ich części. Większość bowiem aktów tego rodzaju jest sformułowana w sposób pozostawiający państwom dużą swobodę działania, co powoduje, że nie spełniają one warunków wyznaczonych przez Trybunał.

Źródła R. Skubisz (red), Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Warszawa 2003 W. Czapliński, R. Ostrihansky, P. Saganek, A. Wyrozumska, Prawo Wspólnot Europejskich. Orzecznictwo – Wydanie nowe z suplementem Warszawa 2005

Na następne Przygotować w domu przed kolejnymi zajęciami n Sprawa 103/88 Fratelli Constanzo n Sprawa 152/84 Marshall n Sprawa C-188/89 Foster n Sprawa 14/83 von Colson n Sprawa 80/86 Kolpinghuis n Sprawa C-212/04 Adeneler n Sprawa C-282/10 Dominguez