TERMODYNAMIKA PODSUMOWANIE WIADOMOCI Magdalena Staszel informatyka 2 PROGRAM

TERMODYNAMIKA – PODSUMOWANIE WIADOMOŚCI Magdalena Staszel informatyka + 2

PROGRAM WYKŁADU 1. Bilans cieplny 2. Przemiany fazowe 3. Model gazu doskonałego 4. Przemiany gazowe 5. I zasada termodynamiki 6. Cykle termodynamiczne 7. II zasada termodynamiki informatyka + 3

BILANS CIEPLNY Zerowa zasada termodynamiki: Jeżeli dwa ciała mają tę samą temperaturę, wówczas nie ma między nimi przepływu ciepła; lub, równoważnie, gdy dwa ciała są w równowadze cieplnej z trzecim, są w równowadze cieplnej ze sobą. Energia wewnętrzna U to całkowita energia układu fizycznego związana z wewnętrznymi ruchami jego mikroskopowych składników i ich wzajemnymi oddziaływaniami. informatyka + 4

BILANS CIEPLNY Zmiana energii wewnętrznej U układu jest równa sumie pracy W wykonanej nad układem (lub przez układ) oraz ciepła Q, czyli ilości energii dostarczonej do układu (lub pobranej z niego) na sposób cieplny, czyli na skutek różnicy temperatur. Jest to treść uogólnionej zasady zachowania energii – pierwszej zasady termodynamiki. Zasadę zachowania energii dla zjawisk, w których zachodzi tylko wymiana ciepła, nazywamy bilansem cieplnym. Czyli w układzie izolowanym cieplnie od otoczenia ilość ciepła pobranego przez ciało o niższej temperaturze jest równa ilości ciepła oddanego przez ciało o wyższej temperaturze: Q (pobrane) = Q (oddane). informatyka + 5

Przemiany fazowe informatyka + 6

Przemiany fazowe Przejścia między fazami: stałą, ciekłą i gazową: Ciecz → gaz: parowanie (1) Gaz → ciecz: skraplanie (2) Ciało stałe → gaz: sublimacja (3) Gaz → ciało stałe: resublimacja (4) Ciecz → ciało stałe: krzepnięcie (5) Ciało stałe → ciecz: topnienie (6) Podczas topnienia, parowania i sublimacji następuje pochłanianie energii, a podczas krzepnięcia, skraplania i resublimacji – wydzielanie energii. informatyka + 7

Model gazu doskonałego Założenia, jakie spełnia gaz doskonały: A. Składa się z ogromnej liczby cząsteczek, które zajmują zaniedbywalnie małą objętość B. Siły oddziaływania między cząsteczkami są pomijalnie małe C. Cząsteczki gazu są w ciągłym chaotycznym ruchu i podlegają prawom dynamiki Newtona D. Cząsteczki zderzają się ze sobą i ze ściankami zbiornika wyłącznie sprężyście informatyka + 8

Model gazu doskonałego Tak modelujemy zachowanie cząsteczek gazu doskonałego: informatyka + 9

Model gazu doskonałego Opis matematyczny: Temperatura bezwzględna gazu, T, jest wprost proporcjonalna do średniej energii kinetycznej <Ek> cząsteczek gazu <Ek> = 3/2 k. B T. Stała k. B jest to tzw. stała Boltzmanna; jej wartość wynosi 1, 38 • 10 -23 J/K. Gaz doskonały spełnia równanie stanu gazu doskonałego, znane też jako równanie Clapeyrona. Przedstawia ono zależność między ciśnieniem p gazu, jego objętością V i temperaturą bezwzględną T: p V = n R T, gdzie n jest liczbą moli rozważanego gazu. Wielkość R jest tzw. uniwersalną stałą gazową, R = 8, 314 J/ mol • K. informatyka + 10

Przemiany gazowe Rozważmy 3 szczególne przypadki równania Clapeyrona: 1. T = const; zmiana ciśnienia i objętości gazu doskonałego przy stałej temperaturze - przemiana izotermiczna (prawo Boyle’a- Mariotte’a) 2. p = const; zmiana objętości gazu doskonałego pod wpływem zmiany temperatury przy stałym ciśnieniu – przemiana izobaryczna (prawo Gay. Lussaca) 3. V = const: zmiana ciśnienia gazu doskonałego pod wpływem zmiany temperatury przy stałej objętości – przemiana izochoryczna (prawo Charlesa). informatyka + 11

I zasada termodynamiki jest ogólniejszą postacią zasady zachowania energii, uwzględniającą także zjawiska cieplne. Zmiana energii wewnętrznej U układu jest równa sumie pracy W wykonanej nad układem (lub przez układ) oraz ciepła Q, czyli energii dostarczonej do układu (lub pobranej z niego) na sposób cieplny (tj. na skutek różnicy temperatury): ΔU=W+Q W przypadku układu izolowanego cieplnie od otoczenia zasada ta mówi, że zmiana energii wewnętrznej równa się wykonanej pracy, W = ΔU. Jeśli otoczenie wykonuje pracę nad układem, to W>0; gdy układ wykonuje pracę nad otoczeniem, to W<0. W braku izolacji cieplnej układ wymienia z otoczeniem energię na sposób cieplny. Może ona być dostarczana do układu (Q>0) lub oddawana przez układ (Q<0). informatyka + 12

Cykle termodynamiczne Jeśli kilka przemian następuje po sobie, a po ostatniej z nich parametry układu wracają do wartości początkowych, mówimy o cyklu termodynamicznym. Każda krzywa zamknięta w płaszczyźnie (p, V) przedstawia taki cykl. W procesie przechodzenia przez taki cykl układ może np. pobrać ciepło i wykonać pracę nad otoczeniem, wiec działać jak silnik cieplny. Silnik cieplny pobiera ciepło Q 1 ze zbiornika ciepła (grzejnika) o temperaturze T 1. Część tego ciepła zamieniana jest na pracę W, a reszta Q 2 =Q 1 - W jest oddawana do zbiornika ciepła o temperaturze T 2 < T 1 (chłodnicy). Sprawność silnika cieplnego wynosi η = W / Q 1 = 1 – Q 2/ Q 1. Na rysunku przedstawiony jest schematyczny obraz przekazu energii w cyklu silnika cieplnego. informatyka + 13

Cykle termodynamiczne Schemat działania silnika cieplnego informatyka + 14

Cykle termodynamiczne Cykl Carnota Jest to najwydajniejszy cykl działania odwracalnego silnika cieplnego. Składa się on z 4 przemian, którym podlegałoby ciało robocze w silniku: a. Rozprężanie izotermiczne w temp. T 1 z pobraniem ciepła Q 1 b. Rozprężanie adiabatyczne ze spadkiem temperatury z T 1 do T 2 c. Sprężanie izotermiczne w temperaturze T 2 z oddaniem ciepła Q 2 d. Sprężanie adiabatyczne ze wzrostem temperatury od T 2 do T 1. Sprawność silnika Carnota wynosi η = 1 – T 2 / T 1 Carnot udowodnił, że jest to najwyższa możliwa sprawność dla cyklu termodynamicznego. informatyka + 15

Cykle termodynamiczne informatyka + 16

II zasada termodynamiki jest zasadą zachowania energii, ale nic nie mówi o kierunku zachodzenia procesów termodynamicznych. Pozwala na zajście wszystkich procesów, w których energia jest zachowana, ale wiemy, że niektóre z nich nie zachodzą. Dopuszcza też pełną równoważność energii w postaci ciepła i pracy, choć z rozważań dotyczących silników wiemy, że tylko część dostarczonego ciepła możemy zamienić na pracę. Potrzebna jest nam więc jeszcze jedna zasada - II zasada termodynamiki. Znamy kilka sformułowań II pochodzących od różnych fizyków: zasady termodynamiki, 1. Nie istnieje proces termodynamiczny, którego jedynym skutkiem byłoby pobranie ciepła ze zbiornika o temperaturze niższej i przekazanie go do zbiornika o temperaturze wyższej (sformułowanie Clausiusa) informatyka + 17

II zasada termodynamiki 2. Nie jest możliwy proces, którego jedynym skutkiem byłoby pobranie pewnej ilości ciepła ze zbiornika i jego zamiana w równoważną ilość pracy (sformułowanie Kelvina). 3. Nie można zbudować perpetuum mobile II rodzaju 4. W samorzutnej ewolucji układu izolowanego entropia zawsze rośnie. informatyka + 18