Podstawy projektowania architektoniczno budowlanego Zakad technologii i zarzdzania

Podstawy projektowania architektoniczno - budowlanego Zakład technologii i zarządzania w budownictwie mgr inż. Maciej Śliwowski architekt

Zawartość tematyczna wykładów: 1. Wprowadzenie do wykładu, podstawowe pojęcia 1 godz. 2. Czynniki kształtujące formę architektoniczną. Elementy i zasady kształtowania kompozycji architektonicznej, 2 godz. 3. Formy strukturalne w architekturze. Wybrane problemy projektowania budynków wysokich 2 godz. 4. Zarys historycznego rozwoju architektury, 2 godz. 5. Zarys historycznego rozwoju architektury, 2 godz. 6. Aktualne tendencje w architekturze 2 godz. 7. Przykłady architektury współczesnej polskiej i światowej. 2 godz. 8. Kolokwium. 2 godz.

Elementy i zasady kształtowania kompozycji architektonicznej wykład drugi, część druga

Literatura: Juliusz Żórawski „O budowie formy architektonicznej” ARKADY 1973 r. , Kazimierz Ciechanowski „Podstawy kompozycji architektonicznej”, skrypt PWr 1974.

- subiektywiści: „piękno formy architektonicznej powstaje w wyniku działania jednostki twórczej, działania, które nie może być kierowane za pomocą reguł, prawideł lub obliczeń matematycznych”, - obiektywiści: „wierzą w piękno absolutne, wiecznotrwałe, i niezmienne, dające się odnaleźć na drodze formuł matematycznych czy też geometrycznych wykresów,

- architektura powinna być dostosowana do cech psychicznych człowieka, tak jest zależna od jego fizycznych wymiarów i możliwości, - treść i forma w architekturze nie mogą istnieć oddzielnie, zawsze treść ma formę i forma posiada treść,

Elementy kompozycji: - bryły - barwa - faktura - światłocień

- forma jest zależna od tła i tworzy z nim realnie istniejącą całość,

- forma spoista – sfinks, - posiada rozpoznawalny kształt

- forma swobodna – niebo, - nie posiada kształtu

- forma silna – wyjątkowa pozycja w otoczeniu, - wyróżnia się z otoczenia

- forma słaba – nie wyróżnia się,

- tendencja do postrzegania form spoistych – formotropizm,

- tendencja do postrzegania form spoistych – formotropizm, badanie psychologiczne dzieci a-”kółko”, b i c-”kółko zepsute”, d i e „wiele kropek”

- tendencja do geometryzacji, Viollet-Le-Duc „oko jest przyzwyczajone biec za pewnymi liniami, które je zadowalają, gdy są zgodne z prawami statyki” Postrzeganie kątów prostych, równoległości linii lub ich braku.

- tendencja do liczby ograniczonej, - do czterech elementów potrafimy określić ilość elementów - „na pierwszy rzut oka”, powyżej: „wiele”

- tendencja do formy silnej, postrzeganie formy - wyróżniającej się z otoczenia

- forma jest organizacją utworzoną z części,

- rytm polega na szeregowaniu form budowanych na zasadzie jednej i tej samej wytycznej i mających tę samą wielkość, np. element i stały, powtarzalny odstęp

- rytm polega na szeregowaniu form budowanych na zasadzie jednej i tej samej wytycznej i mających tę samą wielkość, - rytm prosty a+a+a - rytm złożony ab+ab+ab

- rytm kołowy, stała odległość kątowa

- pola działania formalnego, formy spoiste nie mogą być - usytuowane zbyt blisko siebie bo będą ze sobą konkurować

- każda całość tworzy formę i każda forma jest całością, - forma jest czymś więcej niż sumą części, - im swobodniejsza jest forma, którą kontynuujemy, tym mniej występuje ograniczeń w naszym działaniu; im jest ona bardziej spoista, tym więcej jest ograniczeń przy kontynuacji formy, wynikających z jej wartości formalnych,

- proporcje podziału - złoty podział odcinka

- kanon proporcji - Leonardo da Vinci

- kompozycja klasyczna (Leon Krier)

-kompozycja w urbanistyce (Leon Krier)

Zależność między elementami kompozycji: kontrast i podobieństwo w zakresie: - wielkości (duża i mała), - formy (obła i graniasta), - kierunku (pion, poziom, skos), - barw (ciepła, zimna) - tworzyw i ich wykończenia (drewno, tworzywo sztuczne).