De rijkdom van de stilte Enige tijd geleden

De rijkdom van de stilte Enige tijd geleden werd een radiojournalist er op uitgestuurd met de opdracht om ergens in Vlaanderen vijf minuten stilte op te nemen. Maanden is de man overdag en 's nachts in de weer. Maar altijd werd zijn bandopname verstoord door een trein, een wagen een vliegtuig, radio's, sirenes enz. De journalist slaagde er uiteindelijk niet in om zijn opdracht te vervullen en keerde terug met de vaststelling dat in Vlaanderen geen vijf minuten stilte meer te vinden zijn.

Als je een plek mocht zoeken waar het stil is, welke zou je dan kiezen?

Je mag nu één foto kiezen. Waarom roept deze het idee van stilte op?

Wanneer wil jij dat het echt stil is? Wanneer vind je stilte vervelend of lastig? Waar word je echt stil van?

'Als we voor iets indrukwekkends staan, is stilte het beste eerbetoon. We bekennen zo dat we geen woorden hebben voor wat we op dat ogenblik ondergaan. ’ (Alfonso Milagro, Spaanse priester)

Een eenzame monnik kreeg eens bezoek van een groep mensen. Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte had. De monnik, die net een emmer water uit een bron omhoog haalde, zei: “Kijk eens in de bron. Wat zien jullie? ” De mensen tuurden naar het water en zeiden: “We zien helemaal niets. ” Wat later herhaalde de monnik zijn vraag. “Kijk nog eens. Wat zien jullie nu? ” De mensen bogen zich over de rand. “We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!” “Juist, ” zei de monnik. “Eerst was het water onrustig en zagen jullie niks. Stilte zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. ” Wat later zei de monnik weer: “Kijk nu nog een keer in de bron. Wat zien jullie nu? ” Ze keken en riepen uit: “Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!” “Juist, ” beaamde de monnik, “als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte, kun je de grond van alles aanschouwen. ”