Cyberprzemoc Poradnia PsychologicznoPedagogiczna w Jaworznie mgr Anna Szylko
Cyberprzemoc Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Jaworznie mgr Anna Szylko
Czym jest cyberprzemoc? Cyberprzemoc (cyberbullying) w przypadku dzieci i młodzieży to najczęściej przemoc rówieśnicza przy użyciu internetu i telefonów komórkowych. To akty agresji online podejmowane celowo i w sposób powtarzalny, kierowane przeciwko innej osobie, która nie może się obronić. Jest to jedno z poważniejszych i bardziej powszechnych zagrożeń, z jakimi mogą mieć kontakt młodzi internauci.
Do działań określanych mianem cyberprzemocy wykorzystywane są: - SMS, MMS E-mail Witryny internetowe Fora dyskusyjne Blogi Komunikatory Czaty
Najpopularniejsze formy cyberprzemocy to: � publikowanie ośmieszających, kompromitujących informacji, filmów lub zdjęć; � publikowanie wulgarnych, prześmiewczych lub pełnych nienawiści i agresji komentarzy i wpisów; � włamania na konta serwisów społecznościowych i konta komunikatorów w celu rozsyłania kompromitujących wiadomości; � nękanie telefonami i SMS-ami; � podszywanie się w sieci pod kogoś wbrew jego woli; � wykluczanie ze społeczności internetowych.
Przykłady � „Ktoś na naszej klasie założył konto i się pode mnie podszył i tam są moje zdjęcia z różnych wycieczek szkolnych i z basenu. Te zdjęcia są okropne! Wszyscy je oglądają i teraz śmieją się ze mnie. A w danych napisali, że jestem chętna i takie okropne rzeczy. Bardzo się wstydzę. . . ” � „Dostałam wczoraj link do takiego filmiku na youtubie. Moja koleżanka napisała mi, że dużo osób ode mnie ze szkoły dostało na GG taki link. A na tym filmiku jest jak jedna dziewczyna od nas ze szkoły robi siku. Jest mi jej bardzo szkoda. Czy mogę jej jakoś pomóc? ”
Przykłady c. d. � � „Od jakiegoś czasu dostaję bardzo dziwne e-maile od jakiegoś anonima. Na początku to były zdjęcia umarłych ludzi z podpisem „już niedługo też cię to czeka”. A teraz ktoś zrobił fotomontaż mojego zdjęcia z naszej-klasy i leżę na nim w trumnie, a pod spodem jest napis „trzeba było uważać”. I ten ktoś wie, gdzie chodzę do szkoły, bo na tym zdjęciu w tle był umieszczony nasz szkolny budynek. Boję się, że to nie jest już tylko głupi żart, że to może naprawdę jakiś psychol. . . ” „Podobno jedna dziewczyna umieściła na swoim blogu opowieść o mnie. Pisze tam nieprawdziwe rzeczy, które mnie obrażają, a najgorsze jest, że podaje tam moje dane i mój nr GG, żeby inni mogli mi pisać, jaka jestem głupia. . . ”
Uwaga! Prześladowanie przez Internet jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ złośliwe, kompromitujące, czy poniżające treści są w bardzo krótkim czasie rozpowszechniane i zazwyczaj pozostają w sieci NA ZAWSZE, jako kopie na wielu komputerach, nawet po ustaleniu i ukaraniu sprawcy.
Doświadczenia cyberprzemocy wśród polskich nastolatków w 2016 r. (NASK) szantażowanie rozpowszechnianie kompromitujących materiałów podszywanie się straszenie poniżanie, ośmieszanie wyzywanie 0, 00% 10, 00% 20, 00% 30, 00% 40, 00% %
Skala zagrożenia Przeprowadzono badanie (2007 r. ) w którym dzieci zostały zapytane o doświadczenia w następujących sytuacjach: przemoc werbalna w sieci (wulgarne wyzywanie, poniżanie, ośmieszanie, straszenie, szantaż) , � rejestrowanie filmów i zdjęć wbrew woli dziecka, � publikowanie w sieci filmów i zdjęć oraz informacji kompromitujących dziecko , � podszywanie się w sieci pod dziecko. � Przebadano 891 uczniów w wieku 12 -17 lat
Skala zagrożenia c. d. Ponad połowa internautów w wieku od 12 -17 lat przynajmniej raz doświadczyła przemocy w sieci (52%): � 47% - wulgarnego wyzywania � 21% - poniżania, ośmieszania i upokarzania � 29% - ktoś w sieci podawał się za nie wbrew ich woli � 16% - straszenia i szantażowania � 14% - rozpowszechnianie za pośrednictwem Internetu kompromitujących materiałów. Obecnie przemoc dotyka również uczniów w klasach młodszych. Granica ta drastycznie obniżyła się w ostatnich latach.
Przyczyny cyberprzemocy wśród dzieci i młodzieży - - Formy przemocy rówieśniczej w sieci i poza nią są ze sobą silnie powiązane. W zdecydowanej większości przypadków ofiary cyberprzemocy doświadczają także nękania poza internetem (Pyżalski, 2012 ). Nie można zastanawiać się nad rozwiązaniem problemu cyberprzemocy w oderwaniu od zagadnienia przemocy rówieśniczej także w życiu realnym. „To był konflikt, który już trwał, to nie było tak że to się zaczęło w internecie”.
Mechanizmy cyberprzemocy � � - � Permanentna dostępność ofiary - Prześladowany uczeń nie posiada miejsca, w którym czuje się bezpieczny. Anonimowość - mechanizm rozhamowania u sprawcy; Niektórzy sprawcy zakładają, że cyberprzemoc jest trudniej wykrywalna, dzięki czemu mogą uniknąć konsekwencji (bezkarność); Większość osób doświadczających cyberbullyingu potrafi zidentyfikować sprawców (najczęściej ktoś z tej samej klasy). Niejawność komunikacji online - większość młodych ludzi nie zwraca się o pomoc do osób dorosłych, gdy doświadcza tego typu agresji. Nieograniczona publiczność; osoba doświadczająca przemocy cierpi bardziej wiedząc, że świadkami jej wstydu jest wiele osób. Część sprawców celowo stosuje takie formy przemocy, które wiążą się z publikowaniem materiału w sieci, po to, by dostarczyć ofierze więcej cierpienia, co daje agresorom możliwość podkreślenia swojej dominacji. Efekt kabiny pilota – osoba siedząca przed ekranem nie widzi cierpień ofiary, może nie odczuwać współczucia i empatii, które mogłyby zablokować, czy zredukować działania agresywne.
Dlaczego młodzież nie zgłasza dorosłym sytuacji doświadczania cyberprzemocy? 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) Ofiary obawiają się, że powiadomienie kogoś pogorszy ich sytuację lub sytuację innych osób, Ktoś szantażuje je konsekwencjami w przypadku, gdy powiadomią inne osoby, Ofiara też może obawiać się konsekwencji agresji w świecie offline nawet bez szantażu ze strony sprawców, Ofiary wstydzą się własnego zachowania, które było związane z sytuacją agresji elektronicznej, Ofiary wstydzą się powiedzieć dorosłym, gdyż agresja wiązała się z wulgarnym językiem i nieprzyzwoitymi treściami, Ofiara sama uważa, że przyczyniła się do agresji, więc zasługuje na to, co ją spotkało, Ofiara sądzi, że nie będzie w stanie prawidłowo wytłumaczyć rodzicom czy nauczycielom, co się stało, tak, by rozumieli sytuację,
Dlaczego młodzież nie zgłasza dorosłym sytuacji doświadczania cyberprzemocy? c. d. 8) 9) 10) 11) 12) Ofiary obawiają się, że dorośli zbagatelizują sprawę agresji elektronicznej, gdyż agresja tego typu to „tylko słowa”, w odróżnieniu od „realnej” agresji fizycznej. Ofiary nie wiedzą, do kogo się zwrócić. Emocje, które ofiary przeżywają w związku z wydarzeniem, są zbyt silne, by ofiara podjęła próbę poszukiwania pomocy. Sytuacja związana z agresją elektroniczną jest prawdziwa (np. to, że młody człowiek całował się z kimś), a ofiara nie chce jej dalej rozpowszechniać. Ofiara obawia się, że dorośli jej nie uwierzą.
Powody dla których agresorzy stosują przemoc Przeżywanie radości ze zwyciężania, wynikające np. z potrzeby potwierdzenia swojej pozycji w grupie, bądź zbudowania swojego wizerunku. � Wyrównanie doznanych krzywd. � Odwet za doznane upokorzenia podejmowany dla odreagowania frustracji spowodowanych np. zakłóceniami funkcjonowania rodziny, nieprawidłowościami funkcjonowania środowiska szkolnego czy rówieśniczego. � Pozyskanie uwagi otoczenia, wołanie o pomoc kierowana do wszystkich, którzy o nich zapomnieli. �
Skutki cyberprzemocy � � � Ø Ø spadek samooceny strach depresja izolacja od rówieśników lęki brak zaufania pogorszenie wyników w nauce, choroby, depresja, czasem nawet próby samobójcze, absencja w szkole, nauczanie indywidualne
Zapobieganie cyberprzemocy Każde dziecko może paść ofiarą cyberprzemocy. Zapytaj dziecko o jego wiedzę i doświadczenia związane z cyberprzemocą. Zwróć uwagę dziecka na następujące kwestie: Ø Nawet pozornie niewinny żart może być dla ofiary cyberprzemocy poważnym i trudnym doświadczeniem. Ø Za niektóre formy cyberprzemocy grozi nawet odpowiedzialność karna. Ø Jeśli Twoje dziecko jest świadkiem cyberprzemocy, powinno zareagować: powiadomić o sytuacji rodziców, wychowawcę lub pedagoga szkolnego. Ø Nie należy udostępniać i komentować wpisów o charakterze cyberprzemocy. Przyczyniając się do zwiększania ich zasięgu, internauta staje się współsprawcą cyberprzemocy. Ø Upewnij dziecko, że jeśli doświadczy cyberprzemocy, zawsze może liczyć na Twoją pomoc.
Jak zapobiegać cyberprzemocy? 1) 2) 3) Ø Ø Rozmawiajmy z dzieckiem zarówno o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu, jak i internetowym savoir vivre, czyli o kulturalnym zachowaniu użytkowników mediów elektronicznych. Rozmawiajmy o potencjalnych konsekwencjach podejmowanych przez dziecko działań i zachowań. Pokazujmy i przypominajmy o możliwościach ochrony, np. : zablokowaniu użytkownika, ograniczeniu kontaktu, możliwości tymczasowego wyłączenia komentarzy na portalu społecznościowym, możliwości blokowania połączeń i smsów.
Jak zapobiegać cyberprzemocy? c. d. 4) Informujmy w jaki sposób dziecko ma zachować się w sytuacji, gdy ma do czynienia z brakiem kultury lub naruszeniem godności osobistej. Zachęcamy dziecko, by dzieliło się problemem z zaufaną osobą i zgłaszało opiekunom fakt bycia ofiarą cyberprzemocy, ale również jej świadkiem, czy sprawcą. 5) Zwróćmy uwagę ile czasu dziecko korzysta z telefonu komórkowego, komputera i innych urządzeń z dostępem do internetu, na jakich portalach i forach się udziela i jakiego rodzaju treści, opinie i komentarze publikuje. Jednak zawsze pamiętajmy o poszanowaniu jego prywatności. Budujmy klimat wzajemnego zaufania.
Jak zapobiegać cyberprzemocy? c. d. 6) Obserwujmy zachowanie dziecka - gdy staje się smutne, nerwowe lub przygnębione, otrzymuje smsy, na które reaguje płaczem, obniżonym nastrojem, mniej korzysta z sieci, zrezygnowało lub ograniczyło kontakty z rówieśnikami. Tego typu zachowanie może wskazywać, że znalazło się w sytuacji problemowej.
Jak reagować na cyberprzemoc? Jeżeli dziecko stało się ofiarą cyberprzemocy, niezwłocznie przystąp do działania: � � � Porozmawiaj z dzieckiem, udziel mu wsparcia, zapewnij mu opiekę. Zabezpiecz dowody cyberprzemocy – zrób printscreen ekranu ze śladami cyberprzemocy, zachowaj kopie maili, zapisy rozmów, SMS-y, MMS-y itp. Zwróć się do administratora serwisu z żądaniem usunięcia przemocowych materiałów, blokady konta sprawcy lub profilu, na którym znajdują się niewłaściwe treści – użyj formularza zgłoszenia nadużycia lub formularza kontaktowego. Jeżeli to możliwe, porozmawiaj ze sprawcą lub jego rodzicami – żądaj zaprzestania przemocy i usunięcia jej śladów z sieci. Poinformuj szkołę dziecka i razem podejmijcie działania, aby ograniczyć negatywne konsekwencje zdarzenia. W razie popełnienia przestępstwa przeciwko dziecku i zagrożenia jego bezpieczeństwa, poinformuj policję.
Jak reagować na cyberprzemoc? Podejmujmy interwencję w każdym przypadku ujawnienia lub podejrzenia cyberprzemocy. � � Doradźmy dziecku, by nie utrzymywało kontaktu ze sprawcą, nie odpowiadało na zaczepki, maile, smsy oraz nie usuwało dowodów cyberprzemocy, tylko pokazało je rodzicom lub innej osobie dorosłej i opowiedziało o problemie. Korzystajmy z porad specjalistów (pedagodzy specjalistyczne poradnie, linie telefoniczne pomocowe). w szkole, i punkty
800 100 - Telefon Zaufania Helpline. org. pl 800 100 - to bezpłatna i anonimowa pomoc telefoniczna i online dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie przeciwdziałania i pomocy dzieciom przeżywającym kłopoty i trudności wynikające z problemów i zachowań ryzykownych takich jak: agresja i przemoc w szkole, cyberprzemoc i zagrożenia związane z nowymi technologiami, wykorzystywanie seksualne, kontakt z substancjami psychoaktywnymi, uzależnienia, depresja, myśli samobójcze, zaburzenia odżywiania.
Jak możesz zarejestrować dowody cyberprzemocy? � � � Telefon komórkowy - Nie kasuj wiadomości. Zapisuj wszystkie zarówno tekstowe, jak i nagrane na pocztę głosową w pamięci telefonu. Komunikatory - Niektóre serwisy pozwalają na zapisywanie rozmów. Możesz również np. skopiować rozmowę, wkleić do dokumentu Word (lub innego edytora tekstu), za-pisać i wydrukować. Strony serwisów społecznościowych, www - Aby zachować kopię materiału, który widzisz na ekranie, wciśnij jednocześnie klawisze Control i Print Screen, a następnie wykonaj operację „Wklej” w dokumencie Word. Czat - Podobnie jak w przypadku stron www, jeśli chcesz zachować kopię materiału, który widzisz na ekranie, wciśnij klawisze Control i Print Screen, a następnie wykonaj operację „Wklej” w dokumencie Word. Możesz też po prostu wydrukować interesującą cię stronę. E-mail-Wydrukuj wiadomość, prześlij ją do nauczyciela lub pedagoga, który zajmuje się ustaleniem okoliczności zajścia. Zachowanie całości wiadomości, a nie tylko samego tekstu jest bardziej pomocne, ponieważ zawiera informacje o jej pochodzeniu.
Co może pomóc w identyfikacji sprawcy? 1) Świadkowie – inni uczniowie odwiedzający „obraźliwe” strony mogą posiadać informacje na temat ich autora, mogą też zidentyfikować numer telefonu komórkowego sprawcy, jeśli nie jest on zastrzeżony. 2) Kontakt z dostawcą usługi internetowej – może on nie tylko zablokować konto agresora lub usunąć szkodliwe treści, ale także podać dane sprawcy cyberprzemocy. Dane takie nie mogą być jednak udostępniane osobom prywatnym. Aby je pozyskać, konieczny jest kontakt z policją. 3) Kontakt z operatorem sieci komórkowej - w przypadku, gdy numer telefonu sprawcy jest zastrzeżony – może on podjąć kroki w kierunku ustalenia sprawcy, jeśli otrzyma dane o dacie i godzinie rozmowy. Również w tym przypadku operator może udostępnić te dane tylko policji.
Na czym polega rola rówieśników (świadków)? ü ü Znacząca większość (prawie 90%) aktów agresji rówieśniczej jest realizowana w obecności audytorium. Świadkowie agresji niekiedy - celowo lub nierozważnie, lub też z poczucia strachu - sami krzywdzą ofiarę. Dzieje się tak, ponieważ bardzo naturalnie przechodzą z roli świadka w rolę agresora, komentując kompromitujące materiały, udostępniając je, lajkując, wyrażając swoja aprobatę dla negatywnych treści. Zachowanie młodych ludzi, którzy wiedzą o danym procederze agresji rówieśniczej, nigdy nie pozostaje w pełni neutralne. Rola rodzica- rozmowa z dzieckiem jak należy reagować jako świadek cyberprzemocy, jak pomóc ofierze, jednocześnie narażając się na przemoc.
Aspekt prawny �W przypadku cyberprzemocy dostępne są dwie drogi ochrony prawnej: karna i cywilna. � Duża liczba możliwości działań przemocowych przy użyciu nowych technologii powoduje, że przestępstwa zawarte w Kodeksie karnym nie obejmują ich swoim zakresem. W związku z tym, w niektórych przypadkach, niemożliwe jest skierowanie sprawy do postępowania karnego (zgłoszenia jako przestępstwa). W takich sytuacjach konieczne jest posłużenie się drogą cywilną, czyli drogą roszczeń odszkodowawczych.
Aspekt prawny c. d. Należy pamiętać, że: � W przypadku cyberprzemocy w stosunku do dzieci, czyli osób poniżej 18 roku życia, wszystkie działania prawne realizują rodzice lub opiekunowie prawni. Nie jest możliwe dochodzenie odpowiedzialności prawnej dziecka pokrzywdzonego cyberprzemocą bez współpracy z rodzicami. � � Niezależnie od formy cyberprzemocy, jeżeli podejrzewamy, że sprawcą cyberprzemocy jest osoba poniżej 17 roku życia, działania w sprawie realizuje sąd rodzinny i nieletnich, właściwy ze względu na miejsce pobytu ewentualnego sprawcy cyberprzemocy. Tam należy złożyć informację o doświadczanej przez dziecko cyberprzemocy. Jeżeli zgłosimy przestępstwo, a policja i prokuratura rozpoczną postępowanie, dziecko jako pokrzywdzony jest jednocześnie świadkiem przestępstwa i w związku z tym będzie przesłuchiwane.
Aspekt prawny c. d. � � W polskim prawie istnieje obowiązek zawiadomienia o przestępstwie. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub policję (art. 304 § 1 i 2 k. p. k. ). W przypadku cyberprzemocy przestępstwami ściganymi z urzędu są: włamania, groźby: karalna i bezprawna. Jeżeli posiada się wiedzę o tych przestępstwach, należy zawiadomić policję lub prokuraturę.
W Konstytucji, Kodeksie Karnym i Cywilnym znajdziemy zapisy, które chronią nas przed: naruszeniem wizerunku (upublicznienie czyjegoś zdjęcia lub filmu z czyimś udziałem wbrew woli), Ø zniewagą, zniesławieniem (upublicznienie ośmieszającego z kompromitującymi okolicznościami filmu lub zdjęcia z czyimś udziałem), Ø włamaniem (na konto), Ø groźbami, Ø wulgarnym wyrażaniem się (naruszenie dobra osoby), Ø nękaniem, a tym samym przed przejawami cyberprzemocy, które pociągają sprawców do odpowiedzialności karnej. Ø
Podjęcie decyzji o zgłoszeniu sprawy na policję Zgłoszenie jest zalecane, kiedy: 1) bieg wydarzeń nie daje się już zdeeskalować środkami czysto pedagogicznymi, a zaangażowanie policji może odnieść taki skutek; 2) zaistniał stan zagrożenia, który można zniwelować tylko przez interwencję policji; 3) zidentyfikowano sprawców przestępstwa i mogą oni zostać powstrzymani przed wyrządzeniem krzywdy ofierze wyłącznie przez interwencję policji; 4) sprawców ustalić można wyłącznie przy pomocy środków policyjnych; 5) polubowne załatwienie sprawy nie powiodło się, a środki szkolne i regulaminowe wydają się być nieskuteczne; 6) sprawcy nie są uczniami i nie można na nich wywrzeć żadnego wpływu pedagogicznego.
Jeśli powyższe przesłanki nie zachodzą, wiele przemawia za tym, by zrezygnować ze zgłaszania sprawy na policję. Argumenty są następujące: 1) W zależności od okoliczności, skutki takiego zgłoszenia mogą bardzo odwlec się w czasie. Okres od zatrzymania do postawienia w stan oskarżenia czy ewentualnego skazania może być bardzo długi. 2) Zgłoszenie sprawy na policję może prowadzić do dalszej eskalacji. 3) W przypadku cyberprzemocy może chodzić o zachowania, które nie są karalne. 4) Materiał dowodowy nie jest wystarczający. 5) Akcja policji zablokuje działania pedagogiczne. 6) Operacja policji może wcale nie zakończyć cyberprzemocy, ponieważ z dużym prawdopodobieństwem inne osoby będą kontynuować takie działania, nie przekraczając granicy przestępstwa. 7) Operacja policji prowadzi do ostracyzmu wobec ofiar w ich środowisku. 8) Z powodu obowiązku wszczęcia postępowania w przypadku przestępstw ściganych z urzędu, ofiara i jej rodzina tracą kontrolę nad procesem rozwiązywania konfliktu, a przynajmniej jest ona znacznie ograniczona. 9) Pedagogiczny punkt widzenia przestaje być priorytetowy, podczas gdy pierwszeństwo zyskują aspekty prawne, a o przebiegu sprawy zaczynają decydować prawnicy.
Z wymienionych powodów po zawiadomieniu policji sytuacja ofiary może się pogorszyć, temat pomocy ofierze i pedagogika zostaną zepchnięte na margines, a dotychczasowa praca ze sprawcą – zaprzepaszczona. Wkroczenie policji na początku odciąża ciało pedagogiczne, ale może spowodować nieprzewidywalne negatywne skutki uboczne.
Materiały edukacyjne adresowane do rodziców 1. a) PAKIETY EDUKACYJNE Projekt „Zostań znajomym swojego dziecka”, którego celem jest zachęcanie rodziców i opiekunów do aktywnego uczestnictwa w internetowych aktywnościach dzieci, poznania ich zainteresowań w cyberświecie i znajomych, z którymi tam się spotykają. Projekt ma uświadomić rodzicom zjawiska zagrażające dzieciom w sieci. Pakiet składa się z dwóch części. Obie obejmują broszury informacyjne i krótkie filmy animowane. Całość tworzy 10 filmów animowanych. www. saferinternet. pl/materialy-edukacyjne/ b) Projekt edukacyjny „Cyfrowobezpieczni” skierowany do uczniów, nauczycieli i rodziców www. cyfrowobezpieczni. pl
Materiały edukacyjne adresowane do rodziców c. d. 2. Ø PUBLIKACJE Książka „Bezpieczeństwo dzieci online. Kompendium dla rodziców i profesjonalistów” https: //www. saferinternet. pl/images/artykuly/projektyedukacyjne/Kompendium_www. pdf Ø Poradnik „Bezpieczne media” https: //fundacja. orange. pl/files/user_upload/materialy_edu_ dla_nauczycieli/Poradnik_Bezpieczne_media/Bezpieczne_media. _Przewo dnik_dla_rodzicow. . pdf Ø Poradnik „Twoje dziecko bezpieczne w sieci” adresowany do rodziców dzieci w wieku adolescencji https: //fundacja. orange. pl/files/user_upload/materialy_edu_ dla_rodzicow/Twoje_dziecko_bezpieczne_w_sieci/twoje_dziecko_bezpie czne_w_sieci. pdf
Materiały edukacyjne adresowane do rodziców c. d. 3. Ø 1) 2) 3) 4) 5) KURSY INTERNETOWE Kurs „Bezpiecznie tu i tam” przygotowany przez Fundację Orange, Fundację Dzieci Niczyje i NASK; składa się z 5 modułów tematycznych w formie wyzwań, które rodzic może zrealizować po kolei w dowolnym czasie: Podstawy bezpieczeństwa w internecie Szkodliwe treści Serwisy społecznościowe i ochrona prywatności Relacje w sieci i cyberprzemoc Zakupy online i nadużywanie internetu. https: //fundacja. orange. pl/kurs.
Materiały edukacyjne adresowane do rodziców c. d. 4. - NARZĘDZIA DOTYCZĄCE WYCHOWANIA DO BEZPIECZNEGO KORZYSTANIA Z NOWYCH MEDIÓW: Wzór umowy domowej dotyczącej przestrzegania przez dziecko zasad korzystania z internetu https: //fundacja. orange. pl/files/user_upload/material y_edu_dla_rodzicow/Umowa_o_korzystaniu_z_internetu/Umowa_ o_korzystaniu_z_internetu. pdf - Wzór netykiety - zbioru zasad dotyczących dobrego zachowania w Internecie; podobnie jak zwykłe zasady przyzwoitego zachowania, nie jest dokładnie skodyfikowana, jej celem są pozytywne relacje użytkowników w internecie.
NASZA UMOWA O UŻYWANIU INTERNETU „Oto zasady, które ustaliliśmy wspólnie z rodzicami odnośnie korzystania przeze mnie z internetu: ” 1. Będę z Wami ustalać, ile czasu mogę poświęcać na korzystanie z internetu i z jakich serwisów i gier mogę korzystać. 2. Zachowam szczególną ostrożność w kontaktach z osobami poznanymi w sieci. 3. Bez Waszej zgody nie spotkam się z nikim poznanym przez internet. Powiem Wam, jeśli ktokolwiek zaproponuje mi spotkanie. 4. Nie będę bez Waszej zgody podawać w sieci prywatnych informacji o sobie, takich jak nazwisko, adres zamieszkania lub numer telefonu. 5. Nie będę bez Waszej zgody publikować ani wysyłać swoich prywatnych zdjęć. 6. Nigdy nie będę w sieci posługiwać się wulgarnym językiem ani nikogo obrażać lub wyśmiewać. 7. Będę strzec wszystkich swoich haseł i zawsze będę się wylogowywać z serwisów, z których korzystam. 8. Poinformuję Was zawsze, kiedy ktoś lub coś mnie w sieci przestraszy, zaniepokoi, lub zasmuci. Mój podpis 1. Zależy nam na tym, abyś korzystał z internetu i interesuje nas, w jaki sposób spędzasz w nim czas. 2. Zależy nam na Twoim bezpieczeństwie, więc będziemy wymagali przestrzegania ustalonych wspólnie zasad. 3. Jeżeli kiedykolwiek przydarzy Ci się w internecie lub podczas korzystania z telefonu komórkowego coś złego, zawsze będziemy Ci pomocni, niezależnie od tego, czy coś stało się z Twojej winy czy nie. Podpisy rodziców Jeśli twoje dziecko ma 7 -14 lat, najprawdopodobniej z dnia na dzień staje się coraz bardziej samodzielne. Zaproponuj mu podpisanie umowy dotyczącej jego bezpieczeństwa w internecie. Na pewno doceni powagę tego faktu i poczuje się docenione.
Materiały edukacyjne adresowane do rodziców c. d. 5. - - KAMPANIE Kampania „Chroń dziecko w sieci” (rodzice dzieci w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym); zawiera filmy instruktażowe dotyczące konfigurowania kontroli rodzicielskiej na urządzeniach z systemem Windows, i. OS, Android. Kampania „Mama, tata i tablet” (0 -6 lat) Kampania „Pomyśl zanim kupisz” Kampania „Pomyśl zanim wrzucisz” Kampania „Wyloguj się do życia”
Materiały edukacyjne adresowane do rodziców c. d. 6. SERWISY EDUKACYJNO-INFORMACYJNE www. fundacja. orange. pl/kurs/ � www. cert. orange. pl/materialy-filmowe � www. mamatatatablet. pl � www. edukacja. fdds. pl � www. 800100100. pl � www. saferinternet. pl � www. 116111. pl � www. dyzurnet. pl �
„Technologia w postaci płotów, alarmów i kłódek może pomóc w tym, aby mniej dzieci utonęło na basenach. Mimo to nauka pływania i wiedza o tym kiedy unikać basenów to lepsze metody zapobiegania utonięciu. Czy oznacza to, że rodzice [dorośli] nie powinni kupować płotów, alarmów, czy zamków? Oczywiście nie – one także są w pewnym stopniu skuteczne. Jednak rodzice nie mogą polegać jedynie na tych sposobach. Większość rodziców wie, że dziecko, które potrafi pływać jest mniej narażone na niebezpieczeństwo w zestawieniu z takim, które nie potrafi. Co więcej – nauczenie dziecka pływania i prawidłowej oceny niebezpieczeństw związanych z wodą przyniesie korzyści, które poznamy nie tylko na basenie – wie o tym każdy rodzic, który wybrał się z dzieckiem na plażę”.
Pozytywne wykorzystanie nowych mediów przez młodych ludzi 1. 2. 3. 4. Platforma komunikacji rówieśniczej. Dostęp do informacji potrzebnej do nauki w szkole lub rozwoju zainteresowań. Podejmowanie działań z zakresu kreacji treści. Uczenie się w praktyce umiejętności psychospołecznych, bazujących na doświadczeniach komunikacyjnych online.
Źródła: 1) 2) 3) 4) 5) Barlińska, J. , Plichta, P. , Pyżalski, J. , Szuster, A. (2018). Ich słowami-obraz pomocy w sytuacjach cyberprzemocy rówieśniczej z perspektywy uczniów. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 17 , 82 -115. Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży online. Kompendium dla rodziców i profesjonalistów. Chrońmy młodość w sieci. Materiały dydaktyczne do wykorzystania podczas warsztatów edukacyjnych dla kadry pedagogicznej. Stowarzyszenie Ruch Pomocy psychologicznej „Integracja”. Jak postępować w przypadku cyberprzemocy/Systemowa interwencja i profilaktyka w szkole. Pobrano ze strony https: //www. saferinternet. pl/pliki/publikacje/Jak%20 post%C 4%99 powa%C 4%87%20 w%20 cyberprzem ocy. pdf Jak reagować na cyberprzemoc. Poradnik dla szkół. Wydanie II (poprawione). Pobrano ze strony: https: //fundacja. orange. pl/files/user_upload/6. %20 gdzie%20 jest%20 mimi/jak-reagowacna-cyberprzemoc. pdf Krzyżak-Szymańska, E. (2018). Uzależnienia technologiczne wśród dzieci i młodzieży. Teoria i praktyka, terapia-wybrane zagadnienia. Kraków: Impuls. 7) Pyżalski, J. (2012). Agresja elektroniczna i cyberbullying jako nowe ryzykowne zachowania młodzieży. Kraków: Impuls. 8) Pyżalski, j. Agresja elektroniczna dzieci i młodziezy-typologia, skala zjawiska i zapobieganie. Prezentację pobrano ze strony: https: //slideplayer. pl/slide/430564/ www. saferinternet. pl www. fdds. pl www. cyfrowobezpieczni. pl 6)
Dziękuję za uwagę
- Slides: 46