Uzasadnienie do zmian w projekcie ustawy o uzdrowiskach

Uzasadnienie do zmian w projekcie ustawy „ o uzdrowiskach, obszarach ochrony uzdrowiskowej, lecznictwie uzdrowiskowym, gminach uzdrowiskowych oraz o zmianie niektórych ustaw”

Zadania nałożone na gminy uzdrowiskowe wykraczające poza zadania wspólnoty samorządowej, a więc zadania nie znane innym gminom, związane z zachowaniem funkcji leczniczych uzdrowiska: • • tworzenie i ulepszanie infrastruktury komunalnej i technicznej przeznaczonej dla uzdrowisk lub obszarów ochrony uzdrowiskowej, związanej z zaopatrzeniem w wodę oraz unieszkodliwianiem i odprowadzaniem ścieków, usuwaniem odpadów stałych, a także związanej z zaopatrzeniem w energię elektryczną gazową i w zakresie transportu zbiorowego ( art. 30 pkt 1 projektu ustawy o uzdrowiskach. . . ) gospodarowanie terenami z uwzględnieniem potrzeb lecznictwa uzdrowiskowego oraz spełnieniem wymagań dla stref ochronnych A, B i ( zakaz realizacji w strefie A inwestycji nie związanych bezpośrednio z lecznictwem uzdrowiskowym), ochrona warunków naturalnych uzdrowiska lub obszaru ochrony uzdrowiskowej oraz spełnienie wymagań w zakresie dopuszczalnych norm zanieczyszczeń powietrza oraz hałasu (zaostrzone normy dla uzdrowisk), tworzenie warunków dla funkcjonowania zakładów lecznictwa uzdrowiskowego i urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego oraz rozwoju infrastruktury komunalnej w celu zaspokojenia potrzeb osób przebywających w gminie w celach leczenia uzdrowiskowego ( ścisła ochrona stref ochrony sanitarnej wód leczniczych, tworzenie i utrzymanie parków, dużych terenów zieleni, ścieżek spacerowych, deptaków, promenad, budowa i utrzymanie infrastruktury uzdrowiskowej itp. ),

• • • tworzenie warunków dla rozwoju lecznictwa uzdrowiskowego przez opracowywanie i wdrażanie strategii rozwoju uzdrowiska ( zabezpieczenie stref ochronnych /sanitarnej, obszarów górniczych, uzdrowiskowych A, B, C/ zakaz realizacji inwestycji mogących negatywnie wpływać na funkcjonowanie uzdrowiska lub powodować dyskomfort leczenia i wypoczynku, zabezpieczenie terenów zieleni i miejsc wypoczynku itp. ), obowiązek uzgadniania z Ministrem Zdrowia decyzji o warunkach zabudowy terenu przy realizacji jakiejkolwiek inwestycji w uzdrowisku ( art. 53 ust. 4 pkt 1 i art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu przestrzennym) obowiązek uzgadniania z Ministrem Zdrowia planu zagospodarowania przestrzennego gminy uzdrowiskowej (art. 21 ustawy o planowaniu przestrzennym), obowiązek sporządzenia planu obszaru górniczego (ustawa o planowaniu przestrzennym ), obowiązek potwierdzenia na swój koszt właściwości leczniczych naturalnych surowców leczniczych i klimatu ( art. 4 ust. 1 pkt 3. projektu ustawy o uzdrowiskach) Ile może kosztować gminę uzdrowiskową realizacja tych ponadnormatywnych obowiązków? • Gdyby gmina uzdrowiskowa chciała zrealizować wszystkie nałożone na nią ustawami zadania w zakresie spraw uzdrowiskowych, musiałaby nie zaspokajać potrzeb wspólnoty gminnej nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym.

„Gminy uzdrowiskowe podlegają daleko idącym ograniczeniom swojego rozwoju, a ustawowa swoboda prowadzenia działalności gospodarczej gwarantowana wszystkim podmiotom gospodarczym nie dotyczy gmin uzdrowiskowych. ” • • • Na obszarze uzdrowiska, ustawowo wprowadza się określone ograniczenia lub nakłada obowiązki dla gmin i podmiotów gospodarczych polegające między innymi na: ograniczeniu lub całkowitym zakazie prowadzenia określonej działalności gospodarczej, potrzebie uzgadniania lokalizacji obiektów budowlanych w uzdrowisku (uzgadnianie z Ministrem Zdrowia oraz z Urzędem Górniczym, decyzji o warunkach zabudowy- art. 53 ustawy o planowaniu przestrzennym) zakazie realizacji inwestycji które mogłyby spowodować dyskomfort leczenia, wykonywanie kosztownych opracowań związanych z wymogami prawa geologicznego i górniczego, strefami ochrony zieleni, ochroną środowiska naturalnego, ponoszenie o 100 % wyższych opłat z tytułu usuwania drzew i krzewów w uzdrowisku, co zazwyczaj czyni nieopłacalnymi inwestycje w zakresie budowy tras i wyciągów narciarskich ( art. 47 h ust. 5 ustawy o ochronie przyrody).

• ponoszenie zwiększonych o 50 % opłat jednorazowych i rocznych za tzw. przedwczesne wylesienia lasów pod każdą inwestycję w tym również wyciągi i trasy narciarskie ( art. 12 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych) Te zakazy i obowiązki powodują, że swoboda aktywności gospodarczej mieszkańców gmin uzdrowiskowych jest mocno ograniczona. Dochody gmin uzdrowiskowych. Z tytułu posiadania statusu gminy uzdrowiskowej i związanych z tym dodatkowych zadań oraz ograniczeń w rozwoju, - gmina uzdrowiskowa nie tylko nie uzyskuje dodatkowych dochodów na realizację tych zadań, -wręcz przeciwnie uzyskuje niższe dochody, - a nałożone na nią zadania spełnia kosztem realizacji ustawowych zadań wspólnoty samorządowej. Gminy uzdrowiskowe uzyskują niższe dochody z powodu: • • obniżenia (poczynając od 2003 r. ) o 80% % stawek podatku od nieruchomości od zakładów prowadzących działalność uzdrowiskową (sanatoria, szpitale uzdrowiskowe, zakłady lecznictwa uzdrowiskowego). Ich duża koncentracja na terenach gmin uzdrowiskowych powoduje, że dochody z tego tytułu są jednym z podstawowych dochodów podatkowych gminy, a utrata dochodów z tego tytułu sięga od 5 -8% dochodów budżetowych gmin uzdrowiskowych,

• obniżenia (poczynając od 2003 r. ) dochodów z opłaty eksploatacyjnej i opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska, ( obniżono stawkę opłaty z 2, 07 zł do 1, 01 zł ) • utraty możliwości pozyskania subwencji wyrównawczej na skutek przyjęcia do obliczenia wysokości dochodów gmin uzdrowiskowych jako roku bazowego 2002 roku gdzie gminy uzdrowiskowe uzyskiwały podatek od nieruchomości w pełnej wysokości. Nastąpiło w ten sposób zawyżenie dochodów gmin uzdrowiskowych i zmniejszenie szansy na uzyskanie subwencji wyrównawczej, • ograniczenia swobody działalności gospodarczej i monokulturowy model rozwoju Gminy uzdrowiskowe, na spełnienie nałożonych na nie licznych zadań związanych z funkcjonowaniem uzdrowiska, mają prawo od 2003 r. do pozyskiwania dodatkowych dochodów w postaci opłaty lokalnej (taksy uzdrowiskowej) pobieranej od kuracjuszy.

Taksa uzdrowiskowa, jest jedynym dodatkowym dochodem gmin uzdrowiskowych i choć nie jest ona w stanie w pełni zrekompensować wydatków ponoszonych przez gminy na realizację zadań uzdrowiskowych, to środowiska samorządowe gmin uzdrowiskowych gotowe byłyby przyjąć, że ustawa o gminach uzdrowiskowych, uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym spełniłaby swoje zadanie w stosunku do gmin uzdrowiskowych, gdyby znalazł się w niej zapis dotyczący wyrównywania utraconych dochodów z tytułu podatku od nieruchomości. Te utracone dochody wynoszą 17. 819. 987, 25 zł. a szczegółowo obrazuje je załączona tabela. Skutki finansowe obniżenia stawek podatku od nieruchomości od obiektów prowadzących działalność uzdrowiskową (sanatoria, szpitale uzdrowiskowe, zakłady przyrodolecznicze) w uzdrowiskach z wyłączeniem skutków obniżenia stawek od obiektów podstawowej opieki zdrowotnej, szpitali, klinik.

l. p Urząd Gminy Uzdrowisko Powierzchnia budynków Podatek za rok 2003 Podatek przy stawce 16, 83 prow. Dział. Uzdr. W m 2 przy stawce 3, 46/m 2 jak dla dział. Gospodar. Różnica 1. Augustów 5 766, 88 19 953, 40 97 056, 60 77 103, 20 2. Busko Zdrój 79 733, 50 275 877, 91 1 341 914, 80 1 066 036, 89 3. Brześć Kujawski Wieniec Zdrój 10 119, 56 34 979, 07 170 312, 19 135 333, 12 4. Bystrzyca Kłodzka Długopole Zdrój 7 207, 65 24 938, 50 121 304, 74 96 366, 24 5. Ciechocinek 147 638, 37 510 828, 76 2 484 753, 76 1 973 925, 00 6. Duszniki Zdrój 25 911, 17 89 652, 65 436 084, 99 346 432, 34 7. Goczałkowice Zdrój 31 244, 25 108 105, 11 525 840, 72 417 735, 61 8. Gołdap 6 332, 00 21 908, 72 106 567, 56 84 658, 84 9. Horyniec Zdrój 18 247, 83 63 137, 49 307 110, 97 243 973, 48 10. Inowrocław 62 575 216 509 1 053 137, 25 836 628, 25 11. Iwonicz Zdrój 49 963 172 871, 98 840 877, 29 668 005, 31 12. Jedlina Zdrój 8 666, 00 29 984, 36 145 848, 78 115 864, 42 13. Jelenia Góra Cieplice Śląskie Zdrój 34 431 119 131, 26 579 473, 73 460 342, 47 14. Kamień Pomorski 29 190, 76 101 000 491 280, 32 390 280, 32 15. Kołobrzeg 159 681, 50 552 497, 99 2 687 439, 64 2 134 941, 65 16. Konstancin-Jeziorna 8 827 30 541, 42 148 558, 41 118 016, 99 17. Krasnobród 1 867 6 459, 82 31 421, 61 24 961, 79 18. Krynica-Zdrój 83 126 287 616 1 399, 01 1 111 394, 58 19. Kraków Swoszowice 2 834 9 806 47 696, 22 37 890, 22 20. Kudowa Zdrój 35 458 122 684 596 754, 26 474 070, 26 21. Lądek Zdrój 38 525, 85 133 299, 44 648 390, 05 515 090, 61 22. Muszyna Żegiestów. Złockie 19 809, 69 68 541, 52 333 397, 08 264 855, 56 23. Nałęczów 33 445 115 720 562 879, 35 447 159, 35 24. Niemcza Przerzeczyn Zdrój 5 354 18 524, 84 90 107, 82 71 582, 98 25. Piwniczna-Zdrój Piwniczna Zdrój 5 739 19 856, 90 96 587, 37 76 730, 47

26. Polanica Zdrój 12 621, 04 43 911, 10 212 412, 10 168 501. 00 27. Solina Polańczyk 21 717 75 140, 80 365 497, 11 290 356, 31 28. Połczyn-Zdrój Połczyn Zdrój 39 464, 80 160 624, 26 667 255, 64 506 631, 38 29. Rabka Zdrój 73 367, 87 253 852, 83 1 234 781, 25 980 928, 42 30. Rymanów Zdrój 24 672, 41 85 366, 50 415 236, 66 329 870, 16 31. Sękowa Wapienne 3 296, 00 11 404, 16 55 471, 68 44 067, 52 32. Solec Zdrój 5 487 18 985, 02 92 346, 21 73 361, 21 33. Sopot 15 125, 76 52 335, 12 254 566, 54 202 231, 42 34. Supraśl 0, 00 35. Szczawnica 46 217, 50 159 912 777 540, 52 617 628, 52 36. Szczawno-Zdrój Szczawno Zdrój 31 448, 06 108 810 529 270, 84 420 460, 55 37. Świeradów Zdrój Świeradów-Czerniawa 20 586 71 227, 56 346 462, 38 275 234, 82 38. Świnoujście 21 041 72 801, 86 354 120, 03 281 318, 17 39. Ustka 15 442 53 429, 00 259 889, 00 206 460, 00 40. Ustroń 87 985, 15 304 428, 62 1 480 790, 07 1 176 361, 45 41. Uście Gorlickie Wysowa 16 880, 88 58 407, 84 284 105, 21 225 697, 37 SUMA 1 347 046, 21 4 685 062, 74 21 275 939, 77 17 819 987, 25 Skutki finansowe obniżenia stawek podatku od nieruchomości od obiektów prowadzących działalność uzdrowiskową w innych miejscowościach l. p Urząd Gminy 1. Mieroszów 2. Rewal 3. Wieliczka Uzdrowisko Sokołowsko SUMA Powierzchnia budynków Podatek za rok 2003 Podatek przy stawce 16, 83 prow. Dział. Uzdr. W m 2 przy stawce 3, 46/m 2 jak dla dział. Gospodar. 8 385 29 012, 00 141 119, 55 112 107, 55 595 2 058, 70 10 013, 85 7 955, 15 1 335, 27 4 620, 00 22 472, 59 17 852, 59 10 315 35 690, 70 173 605, 99 137 915, 29 Różnica

W toku prac nad ustawą proponowaliśmy różne rozwiązania w tym między innymi inną niż dotychczas dystrybucja wpływów finansowych z określonych podatków i opłat „ściśle powiązanych” z gminami uzdrowiskowymi( opłaty eksploatacyjne, opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska, opłaty za gospodarcze korzystanie z wód, opłaty za ponadnormatywne korzystanie z dróg) pod kątem ich przeznaczenia na realizację celów uzdrowiskowych. Znając sytuację budżetu Państwa wnosimy jedynie o zrekompensowanie nam utraconych dochodów i zaznaczenie odrębności gmin uzdrowiskowych poprzez zachowanie prawa do pozyskania dochodów z opłaty lokalnej od kuracjuszy z przeznaczeniem tych środków na realizację zadań uzdrowiskowych.

Propozycje nowych zapisów ustawowych w przyjętej przez Sejm w dniu 8 stycznia 2004 r. ustawie o uzdrowiskach, obszarach ochrony uzdrowiskowej, lecznictwie uzdrowiskowym i gminach uzdrowiskowych oraz o zmianie niektórych ustaw. 1. 1 W art. 4 ust. 1 proponuje się skreślić pkt 2. Przywołany pkt 2 stanowi, jako jeden z łącznie wymaganych warunków dla nadania obszarowi statusu uzdrowiska, że obszar ten winien posiadać klimat o potwierdzonych właściwościach leczniczych. Jednym z innych warunków, opisanym w pkt 4, jest natomiast wymóg, aby obszar spełniał określone w przepisach prawa o ochronie środowiska wymagania w stosunku do środowiska. W uwzględnieniu wymogu opisanego przywołanym pkt 4, oraz przepisów prawa ochrony środowiska zapis pkt 2 stanowi istotne, niczym nieuzasadnione ograniczenie pewnych obszarów w możliwości uzyskania statusu uzdrowiska. 2. 2 Przepisy prawa o ochronie środowiska w sposób bardzo szczegółowy określają normy zanieczyszczeń m. in. także te, które są dopuszczalne w uzdrowisku, w tym także normy zanieczyszczeń powietrza. Zauważyć należy, że normy te są wyjątkowo zaostrzone w stosunku do uzdrowisk; obszar z zanieczyszczeniami powietrza ponad te normy nie może uzyskać statusu uzdrowiska. W art. 6 ust. 3 proponuje się skreślić wyrazy „na swój koszt” oraz wyraz „klimatu” Propozycja wykreślenie wyrazów „na swój koszt” związana jest z uregulowaniami wynikającymi z prawa geologicznego i górniczego w zakresie wykonywania dokumentacji geologicznej oraz informacji geologicznej.

Gmina w żadnym zakresie nie jest uprawniona ani też zobowiązana do wykonywania takiej dokumentacji. Na podstawie natomiast art. 47 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze, jednostki samorządu terytorialnego mogą żądać od Skarbu Państwa nieodpłatnego udostępnienia informacji uzyskanych w wyniku prac geologicznych, dotyczących ich terytoriów, niezbędnych do wykonywania ich zadań własnych (Skarbowi Państwa bowiem, zgodnie z ust. 1 tego artykułu przysługuje prawo do informacji uzyskanych w wyniku prac geologicznych i Skarb Państwa prawem do tej informacji rozporządza – ust. 2 art. 47). Aby jednak wyeliminować w tym zakresie jakiekolwiek wątpliwości proponuje się ewentualne dodanie ust. 4 w brzmieniu: „ 4. Przedsiębiorca wykorzystujący surowce lecznicze dla celów leczniczych lub produkcyjnych, jest zobowiązany nieodpłatnie udostępnić gminie posiadaną dokumentację potwierdzającą właściwości lecznicze surowców. ” Wykreślenie wyrazu „klimatu” stanowi konsekwencję zmiany zaproponowanej w pkt 1 3. 3 Przy uwzględnieniu zmiany opisanej w pkt 1 należy w każdym z zapisów projektu wykreślić wyraz „klimat” we wszystkich jego przypadkach. 4. 4 W art. 7 proponuje się następujące zmiany: a) w ust. 1 pkt 1: - po wyrazach „urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego”, po przecinku, dodać wyrazy „obiekty turystyczne, rekreacyjne i sportowe”, wyrazy „obsłudze pacjenta” zastąpić wyrazami „obsłudze kuracjusza i turysty”, b) w ust. 1 pkt 2 lit. a wyrazy „na leczeniu uzdrowiskowym” zastąpić wyrazami „na leczeniu w uzdrowisku”

Gdyby przyjąć koncepcję przyjętą już w ustawie, że w strefie uzdrowiskowej „A” mogą być tylko obiekty lecznictwa uzdrowiskowego mapa uzdrowiska Krynica będzie wyglądała następująco:

Obecnie mapa uzdrowiska z obiektami sanatoryjnymi, turystycznymi, gastronomicznymi, sportowymi np. Krynicy wygląda w ten sposób:

W projekcie ustawy trudno dopatrzyć się możliwości funkcjonowania w uzdrowisku hoteli, pensjonatów, restauracji, kawiarni, urządzeń i obiektów sportowych czy rekreacyjnych. Co więcej, zapisy te wydają się wręcz wykluczać ich istnienie w uzdrowisku, co stoi w jawnej sprzeczności z intencjami, jakie przyświecały pomysłodawcom uchwalenia takiej ustawy. Ustawa miała nie tylko regulować kwestie związane z kreowaniem uzdrowisk i ich ochronę, ale też miała inspirować rozwój miejscowości uzdrowiskowych. Kwestionowany zapis w art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. a w brzmieniu przyjętym przez Sejm eliminuje z uzdrowisk wszystko to, co nie wiąże się z lecznictwem uzdrowiskowym, a przecież w większości polskich uzdrowisk funkcja uzdrowiskowa stanowi jedynie uzupełnienie funkcji turystycznej. Liczba obiektów sanatoryjnych w stosunku do liczby miejsc wczasowych, czy hotelowych w zależności od uzdrowiska, stanowi 10 – 30% całkowitej liczby łóżek w uzdrowisku. Średnia liczba łóżek sanatoryjnych we wszystkich polskich uzdrowiskach stanowi według danych GUS , zaledwie 15 % bazy turystycznej skupionej w uzdrowiskach. Tymczasem projektodawca nie przewidział możliwości lokowania obiektów turystycznych, rekreacyjnych, sportowych, gastronomicznych i usługowych w uzdrowisku, w żadnej centralnie występującej strefie ochrony uzdrowiskowej. Dlatego też proponuje się skreślenie w pkt 2 lit. a słowa „na leczeniu uzdrowiskowym” i zastąpienie go słowem „na leczeniu w uzdrowisku”, bowiem według zapisu pierwotnego, ani w strefie „A” ani w strefie „B” nie można byłoby ulokować obiektów usługowych czy komunalnych związanych z obsługą turysty, a można byłoby jedynie lokować obiekty związane z obsługą „osób przebywających na leczeniu i mieszkańców”.

W Polsce ani na świecie nie ma takich uzdrowisk, gdzie w strefie A są tylko kliniki lecznicze, sanatoria czy inne zakłady lecznicze, a wręcz przeciwnie - obiekty lecznicze, turystyczne, uzdrowiskowe, gastronomiczne, sportowe, rekreacyjne i usługowe współwystępują i wzajemnie się uzupełniają. Wprowadzenie zapisów wykluczających inwestowanie w turystykę w strefie uzdrowiskowej „A” prowadzić będzie w konsekwencji do zahamowania rozwoju uzdrowisk, a nie do ich rozwoju. Uzdrowisko w strefie „A” to obszar, a nie zakład lecznictwa uzdrowiskowego, na którym powinny funkcjonować obiekty sanatoryjne, domy wczasowe, hotele, pensjonaty, obiekty rekreacyjne i sportowe, gastronomiczne i usługowe związane z obsługą kuracjusza i turysty. Usługi i działalność kolidująca z funkcją uzdrowiskową i turystyczną, np. mieszkalnictwo, zakłady produkcyjne i usługowe powinny być lokowane poza strefą „A”, a nawet poza strefą „B”. Jeżeli w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia MZ stwierdzono, że strefa „A” powinna liczyć co najmniej 100 ha, - to należy w tym miejscu podkreślić, że niektóre polskie uzdrowiska mają całe swoje powierzchnie mniejsze od 100 ha. To dodatkowy powód do wprowadzenie zaproponowanych zmian. 5. 5 W rozdziale 7 „Zmiany w przepisach obowiązujących” proponuje się następujące zmiany: 1) w art. 38 wprowadzającym zmianę w ustawie o ochronie przyrody poprzez nadanie nowego brzmienia ust. 5 art. 47 h – wyrazy „w strefie ochrony uzdrowiskowej” proponuje się zastąpić wyrazami „w strefie ochrony uzdrowiskowej „A” i „B” oraz obszarów ochrony uzdrowiskowej w strefie „A” i „B”.

Nie ma żadnego uzasadnienia aby w strefie „C” uzdrowisk oraz obszarów ochrony uzdrowiskowej stosować tak restrykcyjne przepisy. Strefa „C” jest bowiem otuliną uzdrowiska i jest rzeczą oczywistą, że w tej strefie prowadzona jest różnego rodzaju działalność gospodarcza alternatywna do lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki której możliwe jest zabezpieczenie funkcjonowania uzdrowiska jak również utworzenie miejsc pracy w działalnościach pokrewnych (turystyka, usługi, rekreacja, sport itp. ). W tej strefie lokalizuje się także wyciągi i małe stacje narciarskie, które często wymagają usunięcia pewnej ilości drzew czy krzewów. Zaproponowany zapis, dawałby im możliwość uruchamiania i prowadzenia tej działalności na tych samych zasadach jakie dotyczą innych gmin. 2) proponuje się dodać art. 42 w brzmieniu: „art. 42 W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) uchyla się art. 53 ust. 4 pkt 1. ” Zapis art. 21 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dotyczący obowiązku uzgodnienia planu zagospodarowania przestrzennego z Ministrem Zdrowia, jest wystarczający dla zachowania właściwych warunków do funkcjonowania uzdrowisk i nie ma potrzeby wydłużania procesu inwestycyjnego poprzez prowadzenie uzgodnień z Ministrem Zdrowia, dotyczących lokalizacji inwestycji, która i tak musi być zgodna z planem zagospodarowania przestrzennego.

3) proponuje się dodać art. 43 w brzmieniu: „art. 43 W ustawie z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966) art. 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Część równoważącą subwencji ogólnej dzieli się między gminy w celu uzupełnienia dochodów w związku ze zmianą finansowania zadań, a w przypadku gmin uzdrowiskowych w związku z wprowadzeniem niższych stawek podatku od nieruchomości od zakładów opieki zdrowotnej prowadzących działalność uzdrowiskową – w sposób określony na podstawie ust. 3. ” Zapis ten pozwoliłby na zrekompensowanie gminom uzdrowiskowym utraconych dochodów, z tytułu obniżenia stawek podatku od nieruchomości zakładów opieki zdrowotnej prowadzących działalność uzdrowiskową (sanatoria, szpitale uzdrowiskowe, zakłady lecznictwa uzdrowiskowego). Te utracone dochody wynoszą 17. 819. 000 zł. 6. 6. Przy uwzględnieniu powyższych propozycji numeracja artykułów w rozdziale 8 „Przepisy przejściowe i końcowe” przyjęłaby, w miejsce oznaczenia od art. 42 do art. 48, oznaczenie od art. 44 do art. 50.

Wprowadzenie tych zmian do przyjętej w dniu 8 stycznia 2004 r. ustawy o uzdrowiskach, obszarach ochrony uzdrowiskowej, lecznictwie uzdrowiskowym i gminach uzdrowiskowych oraz o zmianie niektórych ustaw; - stworzy warunki do rozwoju uzdrowisk, zaznaczy odrębności ustrojowe i finansowe gmin uzdrowiskowych, zrekompensuje gminom uzdrowiskowym utracone dochody z tytułu zastosowania niższych stawek podatku od nieruchomości od zakładów prowadzących działalność uzdrowiskową oraz częściowo zlikwiduje bariery rozwojowe gmin uzdrowiskowych. Przyjęcie ustawy z zaproponowanymi poprawkami, usatysfakcjonuje środowiska samorządowe gmin uzdrowiskowych oraz podmiotów prowadzących gospodarczą działalność uzdrowiskową, turystyczną i rekreacyjno-sportową. Stworzy również szansę, na powstanie nowoczesnych i wielofunkcyjnych uzdrowisk, nie ograniczających ponad istniejące potrzeby aktywności gospodarczej swoich mieszkańców. Kwestie natury ogólniejszej, które pojawiają się w związku z analizą projektu ustawy, a które wymagają głębszego zastanowienia dotyczą konstytucyjności wprowadzonej regulacji. I tak, pierwsza kwestia dotyczy przyjętej regulacji w kontekście zasady proporcjonalności środków do nałożonych na jednostkę samorządu terytorialnego zadań. Problem pojawia się w świetle przepisu art. 167 Konstytucji, zgodnie z którym jednostkom samorządu terytorialnego zapewnia się udział w dochodach publicznych odpowiednio do przypadających im zadań.

Problem pojawia się w świetle przepisu art. 167 Konstytucji, zgodnie z którym jednostkom samorządu terytorialnego zapewnia się udział w dochodach publicznych odpowiednio do przypadających im zadań. Mocą przepisu art. 30 projektu ustawy postanowiono, że gmina uzdrowiskowa realizować będzie zadania własne gminy, wynikające z odrębnych przepisów, w szczególności zadania związane z zachowaniem funkcji leczniczych uzdrowiska. Zatem uzyskanie przez gminę statusu uzdrowiska wiązać się będzie automatycznie z obciążeniem danej gminy dodatkowymi zadaniami. Jednak projekt ustawy nie wspomina już jednak o żadnych środkach na realizację tych zadań. Wydaje się, że taka konstrukcja ustawy polegająca jedynie na unormowaniu kwestii możliwości i warunków uzyskiwania statusu gminy uzdrowiskowej, kwestii konsekwencji uzyskania takiego statusu, tj. konieczności realizacji dodatkowych zadań, bez jednoczesnego wskazania sposobu ich realizacji ani źródeł finansowania stanowi o naruszeniu konstytucyjnej zasady proporcjonalności środków do przyznanych zadań. Bowiem według unormowań Ustawy Zasadniczej w ślad za zmianami w zakresie zadań i kompetencji jednostek samorządu terytorialnego winny nastąpić odpowiednie zmiany w podziale dochodów publicznych. Inną kwestią budzącą wątpliwości z punktu widzenia zgodności z przepisami Konstytucji jest ograniczenie prawa własności przewidziane mocą zapisu art. 7 projektu ustawy, wedle którego przewiduje się podział obszaru uzdrowiska na trzy strefy tak, iż w istocie w strefie A ogranicza się w sposób ewidentny prawa właścicielskie.

Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Natomiast jak wynika z zapisów art. 64 ust. 3 Konstytucji własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, jakim nie narusza istoty prawa własności. O ile sformułowanie dopuszczające ograniczenie własności „w drodze ustawy” nie stwarza wątpliwości, o tyle zakres dopuszczalnych ograniczeń może nastręczać trudności. „Istota” prawa własności jest bowiem określeniem nieprecyzyjnym. Dlatego też Trybunał Konstytucyjny już wypowiadał się w kwestii, tak ograniczenia uprawnień właściciela w drodze ustawy, jak i wykazywał, jakie elementy stanowią ”istotę” prawa własności. Odnosząc się w pierwszej kolejności do pierwszego z zagadnień wskazać należy w szczególności orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 20 kwietnia 1993 r. (OTK 1993, Nr 1, poz. 8). Na mocy owego orzeczenia Trybunał wskazał, iż prawo własności, jako prawo podmiotowe o najszerszej treści i w porównaniu z innymi prawami jako prawo najsilniejsze, nie jest prawem absolutnym (ius infitium), a więc prawem niczym nie ograniczonym. Przeciwnie, do istoty tego prawa należy z jednej strony swoboda korzystania z rzeczy własnej, z drugiej zaś strony pewne ograniczenie tej swobody, stanowiące swoistą granicę prawa własności, a w konsekwencji, także granicę ochrony tego prawa.

TK uznał, że pojmowanie prawa własności jako prawa absolutnego do rzeczy prowadziłoby w wielu wypadkach do naruszenia praw innych podmiotów. Granicę swobody korzystania z rzeczy własnej oraz zakres ochrony prawa własności stanowią swoiste ograniczenia właściciela w wykonywaniu tego prawa. Wynikają one tak z przepisów Ustawy Zasadniczej, jak i ustaw zwykłych. Jednakże przepisy ustawowe nie mogą niweczyć podstawowych uprawnień składających się na treść prawa własności, takich jak możliwość korzystania, pobierania pożytków, bezpośredniego lub pośredniego eksploatowania przedmiotu własności. W kolejnym swoim wyroku z dnia 12 stycznia 1999 roku, sygn P 2/98, Trybunał Konstytucyjny wyraził pogląd, iż w przypadku praw majątkowych objętych zakresem art. 64 ust. 1 Konstytucji, naruszenie istoty prawa nastąpiłoby w razie gdyby wprowadzone ograniczenia dotyczyły podstawowych uprawnień składających się na treść danego prawa i uniemożliwiałyby realizowanie przez to prawo funkcji, jaką ma ono spełnić w porządku prawnym opartym na założeniach wskazanych w Konstytucji.