STEFAN KARDYNA WYSZYSKI AUTORYTET KADEGO POLAKA NARODZINY Stefan

STEFAN KARDYNAŁ WYSZYŃSKI AUTORYTET KAŻDEGO POLAKA

NARODZINY • Stefan Kardynał Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 roku w Zuzeli nad Bugiem. Był drugim dzieckiem Stanisława (organisty miejscowego kościoła) i Julianny. Tego samego dnia został ochrzczony w parafii Przemienienia Pańskiego w Zuzeli z rąk proboszcza ks. Antoniego Lipowskiego. W religijnej atmosferze domu rodzinnego uformował i pogłębił swoją wiarę, szczególnie kultu maryjnego, co było powodem wyboru przyszłej drogi życia konsekrowanego.

"A w domu nad moim łóżkiem wisiały dwa obrazy: Matki Bożej Częstochowskiej i Matki Bożej Ostrobramskiej. I chociaż w onym czasie do modlitwy skłonny nie byłem, zawsze cierpiąc na kolana, zwłaszcza w czasie wieczornego różańca, jaki był zwyczajem naszego domu, to jednak po obudzeniu się długo przyglądałem się tej Czarnej Pani i tej Białej. " Stefan Kard. Wyszyński

MŁODOŚĆ Chłopiec nie przepadał za szkołą. W 1910 rodzina przeniosła się do Andrzejewa, gdzie uczęszczał do trzeciej klasy szkoły podstawowej z rosyjskim językiem nauczania (Polska była wówczas pod zaborami). Umierająca matka w 1910 dała mu do zrozumienia, że jej wolą i matczyną intuicją jest by został kapłanem. W kościele św. Bartłomieja w Andrzejewie przystąpił w maju 1911 do pierwszej komunii świętej. W latach 1912– 1915 był uczniem gimnazjum im. Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1913 przyjął sakrament bierzmowania w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Andrzejewie z rąk bp. Antoniego Juliana Nowowiejskiego.

WOJNA • Z powodu wojny w latach 1915– 1917 uczęszczał do Prywatnej Siedmioklasowej Szkoły Handlowej Męskiej w Łomży. W latach 1917– 1920 uczył się w liceum włocławskim im. Piusa X (Niższe Seminarium Duchowne). W latach 1920– 1924 był klerykiem Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Święcenia subdiakonatu przyjął 15 marca 1924 z rąk bp. Stanisława Zdzitowieckiego, a święcenia diakonatu 5 kwietnia tegoż roku.

• Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1924 r. w dniu swoich 23 urodzin w kaplicy Matki Bożej we włocławskiej bazylice katedralnej z rąk biskupa Wojciecha Owczarka. • W październiku 1924 został wikariuszem we włocławskiej parafii katedralnej oraz redaktorem dziennika diecezjalnego "Słowo Kujawskie". DALSZE LOSY W latach 1925– 1929 był studentem Wydziału Prawa Kanonicznego oraz Wydziału Prawa i Nauk Ekonomiczno-Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. • W okresie studiów działał społecznie, m. in. w Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” oraz w „Bratniej Pomocy”. • Po ukończeniu studiów w okresie 1929– 1930 odbył podróże studyjne w celu obserwacji rozwoju katolickiej myśli społecznej po niektórych krajach europejskich: Austrii, Włoszech, Francji, Belgii, Holandii i Niemczech.

Po wybuchu II wojny światowej z polecenia biskupa Michała Kozala, późniejszego błogosławionego ukrywał się w niebezpieczeństwie aresztowania przez Gestapo w różnych miejscowościach. Następnie został kapelanem niewidomych w Kozłówce i Żułowie. W czerwcu 1942 udał się do Lasek, zostając kapelanem Zakładu dla Niewidomych, którym był do 1945. W okresie powstania warszawskiego pod pseudonimem „Radwan III” był kapelanem Armii Krajowej w grupie „Kampinos” i szpitalu powstańczym w Laskach. W 1943 objął kierownictwo duchowe grupy młodzieży żeńskiej nazywanej „Ósemką” lub Instytutem Świeckim Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła.

BISKUP LUBELSKI • Po zakończeniu wojny wrócił do Włocławka, gdzie organizował Wyższe Seminarium Duchowne i 19 marca 1945 został jego rektorem • 15 sierpnia 1945 został kanonikiem kapituły katedralnej we Włocławku. • 4 marca 1946 został prekonizowany przez papieża Piusa XII biskupem diecezjalnym diecezji lubelskiej. Święcenia biskupie otrzymał 12 maja z rąk kard. Augusta Hlonda, prymasa Polski na Jasnej Górze.

PRYMAS POLSKI • W archiwum prymasowskim w Warszawie znajduje się ostatnia wola będącego u schyłku życia prymasa Polski Augusta Hlonda, podyktowana osobistemu sekretarzowi ks. Antoniemu Baraniakowi, w której prosi listem do papieża Piusa XII o mianowanie swoim następcą biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego. 12 listopada 1948 papież Pius XII na konsystorzu w Rzymie mianował arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim i warszawskim, a tym samym prymasem Polski, bp. Stefana Wyszyńskiego.

"Od dziś zaczyna się moja droga przez Warszawę. Znam ją dobrze, jestem z nią związany tak blisko, może najbardziej była mi bliska, gdy broczyła krwią w powstaniu, gdy patrzyłem z Izabelina na dymy ofiarnego wielkiego ołtarza całopalenia. Dzisiaj muszę pokochać Warszawę i oddać jej swoje siły i życie. O wiele to łatwiej dziś niż kiedykolwiek. Oby Bóg – Miłość nadał tej pasterskiej miłości swoje Ojcowskie oblicze. "

REPRESJE WOBEC KOŚCIOŁA W czasach PRL-u Kościół Katolicki był prześladowany. Stosowano liczne represje wobec Katolików. Z tego powodu sam Kardynał Wyszyński został internowany. Późnym wieczorem 25 września 1953 Wyszyński został zatrzymany w tzw. małym salonie papieskim, znajdującym się na parterze Domu Arcybiskupów Warszawskich.

Przebywał w następujących miejscach odosobnienia: MIEJSCA ODOSOBNIENIA • Rywałd (25 września 1953 – 12 października 1953), • Stoczek Klasztorny (12 października 1953 – 6 października 1954), • Prudnik (6 października 1954 – 27 października 1955), • Komańcza (27 października 1955 – 26 października 1956).

CHOROBA I ŚMIERĆ W połowie marca 1981 u Wyszyńskiego rozpoznano chorobę nowotworową. Mimo starań lekarzy nie dało się zahamować jej rozwoju. 16 maja 1981 prymas przyjął sakrament namaszczenia chorych. Zmarł 28 maja 1981 roku.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ Agnieszka Szela Szkoła Podstawowa im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Woli Rafałowskiej

ŹRÓDŁA https: //pl. wikipedia. org/wiki/Stefan_Wyszy%C 5%84 ski https: //www. google. com/search? q=stefan+kardyna%C 5%82+wyszy%C 5%84 ski&rlz=1 C 1 GCEA_e n. PL 887&hl=pl&sxsrf=ALe. Kk 014 Nn. Ro. My. GMpq. Roy 2 UEKzt. K 7 JF 9 Q: 1586179096122&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2 ah. UKEwjg 98 v. M 8 d. Po. Ah. VUz MQBHb. VXCuk. Q_AUo. AXo. ECBg. QAw&biw=1366&bih=625