Fazy rozwoju uzalenie od alkoholu oraz etapy zdrowienia

Fazy rozwoju uzależnień od alkoholu oraz etapy zdrowienia z programem terapii.

Faza I picie towarzyskie • picie sprawia przyjemność • wzrost tolerancji i ochoty na alkohol

Faza II ostrzegawcza • szukanie okazji do picia • inicjowanie wypijania kolejek • po wypiciu lepsze samopoczucie • alkohol przynosi ulgę, uwalnia od napięć • rozpoczęte picie kończy się "urwaniem filmu„ • próby picia ukrytego, w samotności, na kaca

Faza III krytyczna • wyrzuty sumienia - "kac moralny„ • "klin" przynosi ulgę • zaniedbywanie rodziny i konflikty małżeńskie • nieobecności w pracy • usprawiedliwianie picia licznymi okazjami • wzrost agresywności, konflikty z prawem • zaniedbywanie wyglądu zewnętrznego • zaburzenia popędu seksualnego • picie ciągami na przemian z okresami całkowitej abstynencji dla poprawy zdrowia, udowodnienia "silnej woli„ • składanie przysiąg abstynencji • poczucie pustki bezradności

Faza IV chroniczna • okresy długotrwałego opilstwa • picie poranne • upijanie się w samotności • spadek tolerancji na alkohol • sięganie po alkohole niekonsumpcyjne • rozpad więzi rodzinnej • wynoszenie rzeczy, kradzieże - w celu zdobycia alkoholu • degradacja zawodowa i społeczna • otępienie alkoholowe – "wtórny analfabetyzm„ • alkohol staje się jedynym celem w życiu • psychozy alkoholowe – "delirium„ • padaczka alkoholowa • choroby somatyczne - polineuropatia, marskość wątroby • skrajne wyczerpanie organizmu

TROCHĘ STATYSTYKI

FAZY POWROTU DO ZDROWIA • pełna akceptacja trzeźwości i abstynencji • zmiana stylu życia, twórcze wykorzystanie czasu wolnego • uczenie się znajdowania przyjemności w trzeźwym życiu • rekonstrukcja więzi rodzinnych i praca nad ulepszeniem życia rodzinnego • angażowanie się w pomaganie innym ludziom • odzyskiwanie zaufania i akceptacji ze strony najbliższych osób • odzyskiwanie szacunku dla siebie samego • poprawa zdolności do współżycia seksualnego • dbanie o odpowiednie odżywianie się, regularny sen i wypoczynek • trenowanie umiejętności radzenia sobie ze stresem i trudnymi sytuacjami życiowymi • trenowanie praktycznych umiejętności ważnych w kontaktach z ludźmi • trenowanie umiejętności zapobiegania nawrotom picia • zdobywanie wiedzy o procesie nawrotu picia i sygnałach ostrzegawczych • przygotowywanie się do systematycznego uczestnictwa w programie AA • praca nad konstruktywnymi i trzeźwymi kontaktami z innymi ludźmi

LECZENIE ALKOHOLIZMU PSYCHOTERAPIA Program Dwunastu Kroków AA Leczenie farmakologiczne ( Anticol, Esperal, Antabus, Disulfiram)

Programy terapeutyczne Główną metodą leczenia jest psychoterapia indywidualna i grupowa oraz udział w grupach samopomocowych ( np. Anonimowi Alkoholicy). Podstawowych celem leczenia jest zaprzestanie picia, pozostanie w abstynencji, niwelowanie nieprzyjemnych skutków picia oraz niedopuszczenie do nawrotu picia. Programy terapeutyczne wywodzą się z różnych szkół i kierunków, dostosowując metody i techniki do potrzeb pacjenta i etapu leczenia. - Na początku potrzeba uświadomić choremu fakt uzależnienia od alkoholu ( alkoholicy często są przekonani, że ten problem ich nie dotyczy), należy przełamać mechanizmy obronne takie jak zaprzeczanie ( nieprzyznawanie się do picia) oraz racjonalizację ( usprawiedliwianie się przed sobą i innymi - musze się napić, bo. . . ). - Następnie należy uświadomić choremu jakie problemy emocjonalne oraz osobowościowe sprzyjają piciu. Psychoterapia w tej fazie nastawiona jest głównie na radzenie sobie z problemami. - W kolejnym etapie rozważane są problemy natury egzystencjalnej i duchowej. Chory stara się odnaleźć swoje miejsce w świecie, tworzy hierarchię wartości, utwierdza się chorego w przekonaniu, że życie bez picia alkoholu pozwala na panowanie nad swoimi zachowaniami. Większość alkoholików podczas abstynencji odczuwa stany obniżonego nastroju oraz doświadcza lęków. Konsekwencją tych stanów jest wysokie ryzyko wystąpienia nawrotów picia.

Leczenie farmakologiczne umożliwia taką poprawą stanu psychicznego i fizycznego, aby pacjent mógł rozpocząć psychoterapię. Stosowany od wielu lat Disulfiram (Esperal), jest metodą wymuszającą czasową abstynencję. Spożycie alkoholu po implantacji powoduje zatrucie aldehydem octowym (zaczerwienienie twarzy, uczucie duszności, rozpieranie w klatce piersiowej, przyspieszenie akcji serca, niepokój lęk). Na dzisiaj (Esperal) został wycofany z produkcji przez Polfę. Ponadto disulfiram okazał się, substancją dość toksyczną prowokującą szereg objawów niepożądanych. Jego stosowanie jest w pewnym sensie świadomym narażaniem pacjenta na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych lub powikłań w razie spożycia alkoholu. Aktualnie jest, to metoda leczenia uważana za przestarzałą. Akamprozad (campral) – lek uważany za wydłużający abstynencję i zmniejszający spożycie alkoholu. Bywa stosowany u niektórych pacjentów w przypadku trudności w utrzymaniu abstynencji. Podczas psychoterapii jest, to więc lek mogący, tylko wspomagać oddziaływania psychoterapeutyczne i tylko w skojarzeniu z psychoterapią jego zażywanie znajduje uzasadnienie.

Niestety nie ma leku na alkoholizm. Stosowanie leków przeciw depresyjnych (SSRI lub inne) rzeczywiście umożliwia utrzymywanie abstynenci w trakcie ich zażywania. Jednocześnie bardzo często decyzja o podjęciu psychoterapii zostaje odsunięta w czasie. Po odstawieniu leków pacjent zwykle wraca do picia. W trakcie psychoterapii leczenie farmakologiczne może okresowo wspierać proces terapeutyczny. Dotyczy, to zwykle pacjentów u których oprócz uzależnienia stwierdzone są objawy kliniczne innego zaburzenia psychicznego , mogące utrudniać lub nawet uniemożliwiać podjęcie terapii. O konieczności zastosowania farmakologicznego zawsze decyduje lekarz.

Pamiętaj – masz wybór !!! Marcin Sławek II b