Ewolucja Wszechwiata Wykad 7 Historia Wszechwiata 273 000
- Slides: 51
Ewolucja Wszechświata Wykład 7
Historia Wszechświata 273 000 lat Powstają atomy – materia staje się przezroczystapromieniowanie oddziela się od materii. Pierwszy miliard lat Fluktuacje gęstości materii i siła grawitacji powodują powstawanie coraz większych zgęszczeń materii - powstają pierwsze galaktyki i gwiazdy. Ciekawy artykuł o powstaniu Wszechświata (prof. Michał Heller): http: //www. if. uj. edu. pl/Foton/78/03 -do-wywiad. pdf
Typy galaktyk Istnieje wiele systemów klasyfikowania galaktyk, stosujących różne kryteria: • wygląd zewnętrzny (budowa morfologiczna, stopień zwartości) • widmo (kolor, obecność, rodzaje i kształt linii emisyjnych) Powszechnie stosowany system wykorzystujący morfologiczne kryteria budowy został wprowadzony w 1936 r. przez Edwina P. Hubble'a. Klasyfikacja morfologiczna stosuje się do galaktyk normalnych, tj. takich, których świecenie pochodzi wyłącznie od gwiazd. • Galaktyki eliptyczne E Typy galaktyk: • Galaktyki spiralne S • Galaktyki nieregularne Irr (Irregular)
Galaktyka Gromady kuliste gwiazd otaczające galaktykę Galaktyka Galaktykę otacza sferyczne halo ciemnej materii o rozmiarach znacznie większych niż rozmiary galaktyki.
Galaktyki eliptyczne Obrazy galaktyk eliptycznych są z dobrym przybliżeniem elipsami. a b Spłaszczenie elipsy definiujemy jako stosunek: Określając typ galaktyki eliptycznej, podajemy zazwyczaj jej spłaszczenie, stosując oznaczenie En, gdzie n jest liczbą naturalną, będącą zaokrągleniem liczby 10 s. Na przykład: E 0 - galaktyka eliptyczna o równych półosiach (koło), E 1, E 2. . . oznaczają galaktyki o coraz większym spłaszczeniu. Nie obserwujemy galaktyk o spłaszczeniu większym niż E 7. Rozpatrywane jako twory przestrzenne, galaktyki te są elipsoidami
Galaktyki eliptyczne NGC 4555 (kolor żółty promieniowanie widzialne niebieski – promieniowanie rentgenowskie). Galaktyki eliptyczne są pozbawione wewnętrznej struktury. NGC 4621 Ich obrazy na zdjęciach nie mają wyraźnych granic - są rozmytymi plamkami. • Zbudowane są wyłącznie z gwiazd starych o stosunkowo małych masach (z reguły poniżej masy Słońca) • Prawie nie zawierają gazu i pyłu. Najmniejsze: zawierają kilka milionów gwiazd Największe: masa rzędu 1013 M (mas Słońca) Charakterystyczna wielkość: masa 1011 -1012 M
Galaktyki eliptyczne Typowe odległości między sąsiednimi gwiazdami dziesiątki milionów razy większe niż ich średnice Niezwykle rzadkie spotykania tak bliskie, aby wskutek grawitacyjnego przyciągania znacząco zmienić swoją orbitę Ruch gwiazd w galaktykach jest określony przez wypadkowe pole grawitacyjne wytworzone przez wszystkie gwiazdy (przez całkowitą masę układu). Gwiazdy w galaktyce tworzą tzw. gaz bezzderzeniowy. Orbity gwiazd w galaktykach eliptycznych są zorientowane w przestrzeni chaotycznie Izotropowy rozkład prędkości. Nawet w obiektach typu E 7(spłaszczenie rotacja) prędkości chaotyczne dominują nad prędkościami uporządkowanymi związanymi z rotacją.
Galaktyki spiralne Galaktyka spiralna zbudowana z jądra i ramion spiralnych. Układ ramion tworzy dysk galaktyczny Galaktyka spiralna NGC 1232. Tak prawdopodobnie wygląda nasza Galaktyka widziana z zewnątrz. Galaktyka spiralna M 100 w Warkoczu Bereniki Duże spłaszczenie i charakterystycznie wygięte ramiona wskazują, że obiekty te wirują wokół własnej osi.
Galaktyki spiralne NGC 3184 - galaktyka spiralna, w środku zdjęcia jądro galaktyki, wokół niego spiralnie ułożone ramiona. Galaktyka ta zawiera setki miliardów gwiazd, dużo ciemnej materii, a ostatnio wykryto w niej supernową. Znajduje się w pobliżu gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy 25 mln lat świetlnych od nas. Autor: NASA.
Galaktyki spiralne Rozmiary ramion w stosunku do wielkości jądra stanowią podstawę podziału galaktyk S na podtypy: a, b, c i d. Sa - jądro dominuje rozmiarami i jasnością, ramiona zaś są słabo zarysowane, gładkie i ciasno nawinięte wokół jądra. Sd - jądro jest ledwie widoczne, natomiast ramiona - rozbudowane i obdarzone bogatą strukturą. Galaktyka Sombrero w Pannie (typ Sa) Galaktyka Irr II Sb i Sc – podtypy pośrednie Galaktyka M 51 (typ Sc) Centralne części M 51
Galaktyki spiralne Sa Sb Sc Sd Rosnący udział ramion w wyglądzie galaktyki. Wzrost ilości materii międzygwiazdowej (gazu i pyłu). W ramionach znajduje się dużo jasnych, niebieskich gwiazd. Zachodzi tam wciąż proces tworzenia gwiazd z materii rozproszonej. Masy niekarłowatych galaktyk spiralnych mieszczą się w zakresie od poniżej 1010 M do kilka x 1011 M
Galaktyki nieregularne Nieregularna galaktyka NGC 6240 zawiera obszary, w których obserwujemy gwałtowne powstawanie gwiazd. Badania przeprowadzone na falach radiowych, w podczerwieni i świetle widzialnym ujawniły, że NGC 6240 ma dwa jasne jądra. Fot. NASA/STSc. I. Być może jest to wynik zderzenia dwóch galaktyk.
Zderzenia galaktyk Obszar centralny w zbliżeniu. W wyniku zderzenia dwóch galaktyk w obiekcie po lewej stronie została zdeformowana struktura spiralna, a w pierścieniu okalającym centrum rozpoczął się proces intensywnego powstawania gwiazd. Fot. HST/NASA.
Zderzenia galaktyk Masywniejsza galaktyka spiralna NGC 2207 (po lewej) deformuje kształt i wysysa gwiazdy oraz pył z mniej masywnej IC 2163 podczas początkowej fazy kolizji galaktycznej.
Zderzenia galaktyk Spiralne ramiona utworzone z gromad młodych, niebieskich gwiazd. Obraz z teleskopu naziemnego Obraz z teleskopu Hubble’a Burzliwa działalność gwiazdotwórcza wywołana zderzeniem.
Zderzenia galaktyk Kolizja galaktyk - duża, niegdyś spiralna galaktyka NGC 6745 koliduje od setek milionów lat z mniejszą, oddalającą się galaktyką (znajdującą się poniżej prawego dolnego rogu, poza zdjęciem). Prawdopodobnie żadna z gwiazd obu galaktyk bezpośrednio nie zderzyła się z inną gwiazdą, natomiast gaz, pył i otaczające pole magnetyczne galaktyk oddziałują bezpośrednio. Pomiędzy galaktykami widoczny białoniebieski obłok, miejsce tworzenia się nowych gwiazd. NCG 6745 rozciąga się na przestrzeni 80 tysięcy lat świetlnych, a znajduje się w odległości 200 milionów lat świetlnych. Autor: NASA
Wynik zderzenia galaktyk Układ galaktyk NGC 4650 A leży 165 mln lat świetlnych od nas, w gwiazdozbiorze Centaura. Na zdjęciu widoczne: spłaszczony dysk gwiazd z gęstym jasnym rdzeniem oraz rzadki, znacznie nachylony pierścień gazu, pyłu i gwiazd. Dysk i pierścień poruszają się w dwóch prawie prostopadłych płaszczyznach. Prawdopodobnie układ ten powstał na skutek kolizji dwóch galaktyk. Ruch w obrębie dysku i pierścienia sugeruje obecność w nich czarnej dziury. Autor: NASA.
Typy galaktyk Typ galaktyki spiralne Gwiazdy stare (w halo) Materia Procent całej międzygwiazdowa populacji pył i gaz ok. 77% młode (w dysku) eliptyczne stare gaz ok. 20% nieregularne młode pył i gaz ok. 3%
Galaktyki aktywne Typowe cechy aktywnych galaktyk: • Duża ilość wypromieniowanej energii, głównie w zakresie radiowym, podczerwonym, rentgenowskim i gamma. • Szybka zmienność jasności w różnych zakresach widma • Niewielkie rozmiary źródła promieniowania. • Dziwny wygląd: często z jądra wybiegają strugi materii (dżety), obserwowane w zakresie radiowym, optycznym i rentgenowskim. Galaktyk aktywnych nie traktuje się jako osobnej klasy obiektów lecz raczej jako przejściowy etap ewolucji normalnych galaktyk.
Galaktyki aktywne Aktywne jądro galaktyki Centaur A. Widoczne zgromadzenia młodych gwiazd (kolor niebieski), chmury świecącego gazu i sznury ciemnego pyłu, otaczające środkowy obszar galaktyki. W środku - jądro aktywne galaktyki, gdzie ukryte są dyski pyłowe zmierzające ruchem spiralnym w kierunku czarnej dziury, o masie miliard razy większej od masy Słońca. Galaktyka Centaur A powstała w wyniku zderzenia dwóch galaktyk i pozostałości po tej kolizji są nadal wchłaniane przez czarną dziurę. Autor: NASA. Aktywne jądra z czarnymi dziurami są źródłami promieniowania fal radiowych, rentgena i gamma, wysyłanymi przez Centaur A i inne aktywne galaktyki.
Ewolucja galaktyk
Ewolucja galaktyk Różnice w obecnym wyglądzie między galaktykami eliptycznymi a spiralnymi odzwierciedlają różne drogi ewolucyjne tych obiektów. Wzrost fluktuacji gęstości materii Wyłonienie się gęstych obłoków protogalaktyk W protogalaktykach lawinowo tworzą się gwiazdy. Protogalaktyki łączą się w większe obiekty.
Ewolucja galaktyk silnie zależała od momentu pędu układu. Mały moment pędu - siła odśrodkowa w niewielkim stopniu równoważy przyciąganie grawitacyjne. Szybkie kurczenie się obłoku gazu i gwałtowne powstawanie gwiazd. Duży moment pędu - siła odśrodkowa przeciwdziała przyciąganiu grawitacyjnemu. Gwiazdy powstają wolniej i początkowo tylko w jądrze, pozostaje sporo gazu, formuje się dysk.
Ewolucja galaktyk Mały moment pędu - galaktyki eliptyczne Gwiazdy powstały stosunkowo wcześnie i w krótkim czasie. Formowanie się gwiazd doprowadziło do niemal kompletnego zużycia gazu protogalaktycznego. W całej początkowej objętości pojawiły się gwiazdy, a znikła materia rozproszona. Od tej chwili gwiazdy mogły zacząć poruszać się swobodnie, a ich ruchy zostały określone przez początkowe prędkości i położenia oraz przez wypadkowe pole grawitacyjne układu.
Ewolucja galaktyk Duży moment pędu - galaktyki spiralne Jedynie centralna część obłoku zamieniła się w układ gwiazd powstało jądro galaktyki. Proces powstawania gwiazd zachodził mało wydajnie i nie doszło do wyczerpania gazu. Obłok wirował i nie mógł wskutek tego silnie skurczyć się w obszarze jądra - materia skupiła się w jednej płaszczyźnie, tworząc przyszły dysk. Wizerunek Drogi Mlecznej
Najstarsze galaktyki Dla uniknięcia niepewności, do jakiego momentu odnosi się pomiar odległości, odległość galaktyk określa się przez przesunięcie widma ku czerwieni: Metoda poszukiwania najdalszych galaktyk (Chuck Steidel): porównanie zdjęć uzyskanych z użyciem filtrów: czerwonego, zielonego i ultrafioletowego.
Najstarsze galaktyki Obserwacje spektroskopowe, prowadzone głównie z użyciem teleskopu Kecka, potwierdziły odkrycie w roku 1995 — 15, w 1997 — ponad 250, a wkrótce potem już kilku tysięcy galaktyk o przesunięciu ku czerwieni przekraczającym wartość z = 3. W 2002 roku przekroczono wartość z = 6 Teleskop Subaru (Subaru Deep Field), kwiecień i w maj 2002 r. : sfotografowano 50 tys. obiektów, z których wyselekcjonowano 70 kandydatek.
Najstarsze galaktyki Dwie z nich to odległe galaktyki, dla których z wynosi 6, 54 i 6, 58, co odpowiada odległości 12, 9 mld lat świetlnych i oznacza, że widzimy obiekty z epoki 900 mln lat po Wielkim Wybuchu (galaktyka oddala się z prędkością v = 0, 9666 c ). Przesunięcie ku czerwieni powoduje, że linię Lymana (nadfiolet) obserwuje się w oknie bliskiej podczerwieni. Możliwe obserwacje z powierzchni Ziemi
Najstarsze galaktyki Sprzymierzeńcem astronomów w badaniu najodleglejszych galaktyk jest zjawisko soczewkowania grawitacyjnego. Zbadanie ich przyniosło sensacyjny wynik! Zdjęcie gromady galaktyk w gwiazdozbiorze Rysia. Na tle jej galaktyk są widoczne obrazy będące efektem soczewkowania grawitacyjnego odległych obiektów. Niewielki świetlny łuk okazał się największym, najjaśniejszym i najgorętszym obszarem powstawania gwiazd, jaki do tej pory zaobserwowano.
Najstarsze galaktyki Obszar liczący około miliona jasnych, gorących gwiazd, powstały około 2 mld lat po Wielkim Wybuchu. Temperatury na powierzchni gwiazd sięgają 80 000 K, a masy przekraczają 100 mas Słońca. Tylko z pierwotnej materii Wszechświata mógł powstać tak gigantyczny gwiazdotwórczy fajerwerk.
Najstarsze galaktyki Odkrycie z 2004 r. Wykonane teleskopem Hubble'a obserwacje dwóch obrazów soczewkowanych przez gromadę Abell 2218 wskazują na przesunięcie ku czerwieni z przedziału 6, 6 - 7, 1 Niewielki (2000 lat świetlnych) obiekt, promieniujący niezwykle silnie w ultrafiolecie, z epoki 750 mln lat po Wielkim Wybuchu, gdy Wszechświat liczył sobie zaledwie 5% obecnego wieku.
Najstarsze galaktyki 1 marca 2004. ujawniono odkrycie obrazu galaktyki o wartości z = 10! (teleskop VLT ) Jest to obiekt odległy o 13, 23 mld lat świetlnych, powstał zaledwie 470 mln lat po Wielkim Wybuchu, gdy Wszechświat liczył sobie 3% obecnego wieku). Niewielki rozmiar: 300 lat świetlnych, masa 10 000 razy mniejsza niż masa Drogi Mlecznej Bardzo intensywnie produkuje młode, masywne gwiazdy Protogalaktyka, niewielki składnik - cegiełka, która będzie podstawowym budulcem istniejących do dziś galaktyk.
Najstarsze galaktyki Odkrycia te potwierdzają wnioski z eksperymentu WMAP (polaryzacja promieniowania reliktowego) 200 mln lat po Wielkim Wybuchu rodziły się bardzo masywne gwiazdy(o masach dochodzących do kilkuset mas Słońca). Powstawanie galaktyk odbywało się nieco później i najpierw obejmowało struktury niewielkie, które dopiero wskutek grawitacyjnych oddziaływań „zlepiały się” w większe twory o rozmiarach znanych nam współcześnie galaktyk.
Najstarsze galaktyki Hubble Space Telescope James Webb Space Telescope Wilkinson Microwave Anizotropy Probe)
Powstawanie gwiazd Tempo pojawiania się formacji gwiazd począwszy od Wielkiego Wybuchu. A. Feild (STSc. I).
Powstawanie gwiazd Mgławica gazowo pyłowa (masa od kilkuset tysięcy do miliona mas Słońca) Niestabilność grawitacyjną wywołuje zwykle fala uderzeniowa po wybuchu w pobliżu supernowej. Przyczyną może być również zderzenie galaktyk
Powstawanie gwiazd Powstają zagęszczenia materii o masie rzędu 10 do 100 M , które szybko kurczą się pod wpływem grawitacji - powstają protogwiazdy (najczęściej grupowo). Podczas grawitacyjnego zapadania się gwiazdy, rośnie temperatura i ciśnienie. Ewolucja gwiazdy to ciągła walka grawitacji z ciśnieniem gazu.
Powstawanie gwiazd Mgławica Orła i związana z nią otwarta gromada gwiazd M 16 - proces formowania się gwiazd, zachodzący w odległości ok. 7 tys. lat świetlnych (zdjęcie z teleskopu Hubble'a, 1995). Gwiazdy powstają w gęstych słupach gazowopyłowych.
Cykl proton - proton Gdy temperatura osiągnie dostatecznie dużą wartość (15 mln K) rozpoczyna się reakcja termojądrowa. Źródło energii gwiazd o masie podobnej do masy Słońca
Cykl CNO Źródło energii gwiazd o masie większej od masy Słońca W jego wyniku liczba jąder węgla i azotu zostaje nie zmieniona, natomiast znikają 4 protony, na których miejsce pojawia się jądro helu.
Porównanie cyklu p-p i CNO Cykl CNO potrzebuje wyższej temperatury, aby przezwyciężyć odpychanie kulombowskie.
Model gwiazdy Teoretyczne modele gwiazd opierają się na następujących założeniach: • gwiazda pozostaje w równowadze hydrostatycznej (ciśnienie gazu, a w jądrze również ciśnienie promieniowania, równoważone przez siły grawitacji) • emitowana energia jest zastępowana energią, produkowaną we wnętrzu gwiazdy (jest to tzw. zasada równowagi termicznej: poszczególne warstwy gwiazdy mają stałe temperatury) • transport energii w gwieździe następuje poprzez promieniowanie i konwekcję • gaz zawarty w gwieździe w przybliżeniu spełnia równanie stanu gazu doskonałego
Model gwiazdy Równowaga hydrostatyczna: Siły działające na mały prostopadłościan o powierzchni jednostkowej i grubości r w odległości r od środka gwiazdy: r p+ p p r Grawitacja: M(r) - masa kuli o promieniu r m(r) - masa prostopadłościanu: Dla S = 1 mamy:
Model gwiazdy Równowaga hydrostatyczna: Siłę grawitacji równoważy różnica ciśnień p r p+ p p r Zależność radialna ciśnienia
Model gwiazdy Zależność radialna masy: Masa w kulistej warstwie o grubości r w odległości r od środka r p+ p p r
Model gwiazdy L(r) – ilość energii dochodzącej do warstwy r L(r) + L – ilość energii opuszczająca warstwę r r L – zależy od tempa produkcji energii i od masy warstwy M(r): p+ p p r
Model gwiazdy Transport energii odbywa się przez: 1. Konwekcję 2. Promieniowanie Gdzie: = cp/cv, - współczynnik nieprzezroczystości, - średnia masa cząsteczkowa, a – współczynnik ze wzoru:
Model gwiazdy Układ równań: oraz: Z warunkami brzegowymi: Na powierzchni gwiazdy (r = R): M(R) = M 0, p(R) = 0, L(R) = L, T(R) = 0 W środku gwiazdy (r = 0): M(0) = 0, L(0) = 0 pozwala na znalezienie parametrów gwiazdy
Model gwiazdy Twierdzenie Vogt-Russel'a Jeśli gwiazda pozostaje w równowadze hydrostatycznej oraz termicznej, a energia w jej wnętrzu produkowana jest w trakcie reakcji termojądrowych, wówczas jej struktura jest jednoznacznie określona przez jej całkowitą masę i skład chemiczny
Masy gwiazd Aby mogły zachodzić reakcje termojądrowe, masa gwiazdy musi być nie mniejsza niż 8% masy Słońca. Mniejsze obiekty: brązowe karły Emitują słabe termiczne promieniowanie, powoli stygnąc. Gwiazdy o masach większych niż 150 mas Słońca – niestabilne. Gdy powstanie tak duża gwiazda, produkuje ogromną ilość energii, która rozrywa ją na kawałki lub pod wpływem własnej masy zapada się, tworząc czarną dziurę. Masy gwiazd mieszczą się w zakresie 0, 1 – 100 mas Słońca Mogą różnić się o czynnik 103 Dla porównania: masa galaktyki różni od masy atomu wodoru o czynnik 1068
Masy gwiazd Największa znana gwiazda Pod koniec lat 90 w centrum naszej galaktyki, odkryto gwiazdę o masie około 200 mas Słońca. Wykryto ją kamerą na podczerwień znajdującą się na teleskopie Hubble'a, ponieważ jest otoczona wielką chmurą pyłową w kształcie pistoletu (powstałą przez odrzucenie przez gwiazdę zewnętrznych warstw w wyniku wybuchu ok. 4 -6 tys. lat temu). Nie wiadomo, jak mogła powstać tak wielka gwiazda.
- What is 97 000 in scientific notation
- 602 200 000 000 000 000 000 000 in scientific notation
- 33 900 000 in scientific notation
- 0,000 0,000 0,000
- Ewolucja mózgu kręgowców
- Ciało niebieskie będące źródłem światła i ciepła
- Ewolucja gwiazd etapy
- Ewolucja łuków skrzelowych u kręgowców
- Mrp 2
- Proces downsa
- Ent 36
- Cs 273
- Ms&e 273
- Tk = tc + 273
- 232 bc
- 40 cfr 273
- Cs 273
- Cmpe 273
- P 273
- Sebatang baja berpenampang kecil yang panjangnya 20 meter
- Cmpe 273
- C/100=f-32/180=k-273/100
- Human dna sequence example
- Dl 273/03
- Aa 273 stanford
- 1,000 x 3,000
- 20000/12/2
- Standard form of 1234000
- 240 000
- 60 000 000
- 450 scientific notation
- Express 4,980,000, 000 in scientific notation.
- Cancion lemuriana
- 110 000 110 111 000 111
- 4 500 000 000
- 210 000 in scientific notation
- 4 000 000
- Scientific notation rules
- How to do scientific notation
- 4 500 000
- 1-000-000-0000
- Pedipalpos quelados
- 1 600 000 000
- 2,340,000,000
- 10 100 1000 10000
- 4 500 000
- Milli micro nano
- Vinculos entre historia oral e historia desde abajo
- Of what value is the weather depiction chart to the pilot?
- A tcp connection is using a window size of 10 000 bytes
- Nddff
- Refração