Zakres tematyczny prezentacji 1 2 3 4 5

Zakres tematyczny prezentacji: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. Katechizm Kościoła Katolickiego o Piśmie Świętym Wyjaśnienie terminu „Biblia” Podział Pisma Świętego i proces jego powstania Podział Ksiąg Pisma Świętego Najbardziej znane przekłady Pisma Świętego Wyjaśnienie terminu „egzegeza biblijna” Kryteria interpretacji Pisma Świętego Sensy Pisma Świętego Rodzaje i gatunki literackie w Biblii Sigla biblijne Lectio divina – modlitwa Pismem Świętym Ewangelie Symbole Ewangelistów

Katechizm Kościoła Katolickiego o Piśmie Świętym Bóg jest Autorem Pisma świętego "Prawdy przez Boga objawione, które są zawarte i wyrażone w Piśmie świętym, spisane zostały pod natchnieniem Ducha Świętego (…) księgi tak Starego, jak Nowego Testamentu (…) spisane pod natchnieniem Ducha Świętego, Boga mają za Autora i jako takie zostały Bóg natchnął ludzkich autorów ksiąg Kościołowi świętych przekazane”. (KKK 105) "Do sporządzenia ksiąg świętych Bóg wybrał ludzi, którymi posłużył się jako używającymi swoich zdolności i sił, by dzięki Jego działaniu w nich i przez nich oni sami jako prawdziwi autorzy przekazali na piśmie

Biblia – gr. biblion – zwój papirusu, księga, l. mn. biblia – księgi; zbiór ksiąg, spisanych po hebrajsku, aramejsku i grecku Stary Testament hebrajski, aramejski, grecki zawiera dzieje przymierza Boga z ludźmi zawartego z Noem, Abrahamem, Mojżeszem i Dawidem. Nowy Testament grecki, aramejski mówi o życiu Chrystusa i Apostołów oraz Kościoła pierwszych wieków. Ukazuje Nowe Przymierze zawarte przez Chrystusa. Proces powstawania Pisma Świętego trwał kilka stuleci i przebiegał w trzech etapach: wydarzenie, przekaz ustny, spisanie i redakcja ksiąg

Biblia – gr. biblion – zwój papirusu, księga, l. mn. biblia – księgi; zbiór ksiąg, spisanych po hebrajsku, aramejsku i grecku Stary Testament (46 ksiąg) 3 grupy ksiąg: Nowy Testament (27 ksiąg) 3 grupy ksiąg: I. księgi historyczne: 4 Ewangelie i Dzieje Apostolskie księgi historyczne: np. Pięcioksiąg, Księga Jozuego II. księgi mądrościowe: np. Księga Psalmów III. księgi prorockie np. Księga Izajasza II. księgi mądrościowe: listy apostołów III. księgi prorockie Apokalipsa św. Jana

Najbardziej znane przekłady Biblii Septuaginta (LXX) - zbiór ksiąg Starego Testamentu (Biblii Hebrajskiej: Pięcioksięgu, Proroków i Pism) w języku greckim, powstał w Aleksandrii w III-I w. przed Chr. Wulgata – przekład Pisma Świętego na język łaciński, autorem jest św. Hieronim, powstał w latach 390– 405. Psałterz floriański – polski przekład Księgi Psalmów z XIV w. Niektóre źródła podają, że pierwsze 100 psalmów przetłumaczono w XIV w. , a pozostałe w wieku XV. Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka) - polski przekład z Wulgaty z II poł. XV w. Powstała z polecenia królowej Zofii, czwartej żony Władysława Jagiełły. Większa część zaginęła.

Egzegeza biblijna Jest naukową interpretacją treści Biblii. Filozoficzna analiza poszczególnych wierszy, zdań i słów dąży do pełnego zrozumienia tekstu. Stara się ustalić najbardziej pierwotne brzmienie tekstu i wyjaśnia go w odpowiednim kontekście historycznym. Wyniki służą do opracowania komentarzy biblijnych o różnych profilach: filologicznym, historycznym lub teologicznym.

Kryteria interpretacji Pisma Świętego 1. Zwracać uwagę przede wszystkim na „treść i jedność całego Pisma Świętego”. 2. Czytać Pismo Święte w „żywej Tradycji całego Kościoła”. 3. Czytać Biblię w duchu nauczania Kościoła. 4. Uwzględniać „analogię wiary” (spójność prawd wiary między sobą i w całości planu Objawienia). (por. KKK 112 -114)

Sensy Pisma Świętego dosłowny duchowy moralny alegoryczny anagogiczny

Wyjaśnienie sensów Pisma Świętego sens dosłowny „Jest to sens oznaczany przez słowa Pisma Świętego i odkrywany przez egzegezę, która opiera się na zasadach poprawnej interpretacji”. (KKK 116) sens duchowy „Ze względu na jedność zamysłu Bożego nie tylko tekst Pisma Świętego, lecz także rzeczywistości i wydarzenia, o których mówi, mogą być znakami”. (KKK 117)

Sens duchowy Pisma Świętego sens alegoryczny sens moralny sens „Możemy osiągnąć głębsze zrozumienie wydarzeń, poznając ich znaczenie w Chrystusie. Na przykład przejście przez Morze Czerwone jest znakiem zwycięstwa Chrystusa, a przez to także znakiem chrztu”. (KKK 117. 1) „Wydarzenia opowiadane w Piśmie Świętym powinny prowadzić nas do prawego postępowania. Zostały zapisane ku pouczeniu nas”. (KKK 117. 2) „Możemy widzieć pewne rzeczywistości anagogiczny i wydarzenia w ich znaczeniu wiecznym; prowadzą nas do naszej Ojczyzny, którą jest Niebo”. (KKK 117. 3)

„Littera gesta docet, quid credas allegoria, Moralis quid agas, quo tendas anagogia” „Sens dosłowny przekazuje wydarzenia, alegoria prowadzi do wiary, Sens moralny mówi co należy czynić, anagogia – dokąd dążyć”. (KKK 118)

Rodzaje i gatunki literackie w Biblii Teoria literatury zna trzy rodzaje literackie: lirykę, epikę i dramat, które dzielą się na gatunki literackie. W biblistyce rodzajami literackimi nazywa się wszelkie formy i sposoby wypowiedzi typowe dla autorów biblijnych. W Piśmie Świętym można znaleźć fragmenty epickie, liryczne i dramatyczne.

Rodzaje i gatunki literackie w Biblii Epika: Epika mowy, kazania, modlitwy, umowy, listy, genealogie, opowiadania popularne (mity, bajki, sagi, legendy) i historyczne (sprawozdania, kroniki, autobiografie, historie religijne, midrasze, teksty apokaliptyczne), sentencje prawne, kultyczne, prorockie, maksymy, przysłowia, zagadki. Liryka: Liryka pieśni weselne, żałobne, zwycięskie, psalmy, hymny. Dramat: Dramat Księga Hioba, wg niektórych biblistów również Pieśń nad Pieśniami

Sigla biblijne służą do odnalezienia określonego fragmentu w Piśmie Świętym Mt 3, 4 - 8 tytuł księgi zapisana skrótem numer rozdziału numery wersetów

Etapy modlitwy Pismem Świętym lectio divina I. Czytanie (lectio) tekstu, które rodzi pragnienie autentycznego poznania jego treści: co mówi tekst biblijny sam w sobie? II. Rozważanie (meditatio), w którym stawiamy sobie pytanie: co nam mówi tekst biblijny? Trzeba otworzyć się na nie i z nim skonfrontować, ponieważ nie chodzi o rozważanie słów wypowiedzianych w przeszłości, ale w chwili obecnej. III. Modlitwa (oratio), która zakłada pytanie: co my mówimy Panu w odpowiedzi na Jego Słowo?

Etapy modlitwy Pismem Świętym lectio divina IV. Kontemplacja (contemplatio), podczas której przyjmujemy – jako dar Boga – Jego spojrzenie przy ocenie rzeczywistości i pytamy: jakiego nawrócenia umysłu, serca i życia domaga się od nas Pan? V. Działanie (actio), które sprawia, że życie wierzącego staje się darem dla innych w miłości.

Cztery Ewangelie Ewangelia - z j. greckiego dobra nowina w starożytności termin używany jako określenie nagrody dla osoby przynoszącej dobrą nowinę. Czas powstania: Ewangelia wg św. Marka – przed 70 r. Ewangelie wg św. Mateusza i Łukasza – po 70 r. Ewangelia wg św. Jana – ok. 100 r. Mateusz i Jan – Apostołowie Marek – uczeń św. Piotra Łukasz – uczeń św. Pawła

Ewangelie synoptyczne Tak nazywane są trzy Ewangelie: Ewangelia wg św. Mateusza Ewangelie wg św. Marka Ewangelia wg św. Łukasza Posiadają wspólne lub harmonizujące ze sobą fragmenty, które można zestawić w kolumny, aby jednocześnie na nie spojrzeć. Tak uporządkowany tekst określa się greckim terminem synopsis czyli jednoczesne spojrzenie

Symbole Ewangelistów Mateusz Marek człowiek lew Łukasz Jan wół orzeł

Symbole Ewangelistów człowiek, lew, wół, orzeł mają swoje źródło w czterech istotach żyjących, o których mowa w wizji Ezechiela (1, 1— 14) i w apokaliptycznym widzeniu św. Jana (Ap 4, 6— 8). Cztery tajemnicze znaki stały się symbolami Chrystusa, a zarazem czterech Ewangelii oraz ich autorów. Ten przydział symboli poszczególnym Ewangelistom zachował się w niezmienionej postaci od czasów Grzegorza Wielkiego.

Mateusz – człowiek swoje dzieło rozpoczyna od obszernego rodowodu Jezusa Chrystusa.

Marek – lew początek Ewangelii to opis pobytu św. Jana Chrzciciela na pustyni.

Łukasz – wół początek Ewangelii przedstawia Zachariasza, kapłana w świątyni jerozolimskiej. wół – był składany jako ofiara dwa rogi – to Stary i Nowy Testament kopyta – cztery Ewangelie.

Jan – orzeł swoją Ewangelię napisał jako ostatni. Różni się od pozostałych spojrzeniem i przekazem wydarzeń zbawczych, tak jakby na wszystko patrzył z góry – jak orzeł.

Benedykt XVI do młodzieży o czytaniu Pisma Świętego Drodzy młodzi, wzywam was, byście osiągnęli zażyłość z Biblią, trzymali ją w zasięgu ręki, ażeby była dla was niczym kompas, wskazujący drogę, którą należy iść. Czytając ją, nauczycie się poznawać Chrystusa. Mówi o tym św. Hieronim: „Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” (PL 24, 17; por. Dei Verbum, 25). Fragment Orędzia na XXI Światowy Dzień Młodzieży 2006