Sporty rakietowe Sporty rakietowe to potoczna nazwa dyscyplin

Sporty rakietowe

Sporty rakietowe to potoczna nazwa dyscyplin, w których do gry używa się rakiet, rakietek itp. Każda z dyscyplin rakietowych ma nam wiele do zaoferowania. Sporty tego typu są ogólnorozwojowe, pozwalają na wzmocnienie wszystkich partii mięśni oraz na poprawę szybkości, zwinności i koordynacji. Do najbardziej znanych sportów rakietowych należą: �tenis ziemny �tenis stołowy �badminton �squash

BADMINTON

Historia Trudno jest jednoznacznie określić genezę badmintona na świecie. W pozostałościach dawnej cywilizacji azteckiej i chińskiej spotyka się rysunki, przedstawiające grę przypominającą badminton, co świadczy o tym, iż w różnej postaci ta forma aktywności fizycznej była znana od wielu tysięcy lat prawie na wszystkich kontynentach.

W wieku XVII grano w wolant (gra podobna do badmintona) i był on znany raczej tylko wśród wyższej klasy angielskiej, jak również w innych wielu krajach europejskich. Gra polegała po prostu na uderzeniu przez dwie osoby od tyłu lotki i skierowaniu ją do przodu dzięki specjalnej rakiecie. Wymiana ta miała trwać jak najdłużej do czasu uderzenia lotki o ziemię. Nowoczesnego badmintona można doszukiwać się w połowie XIX wieku na Indiach Brytyjskich. Został on stworzony przez stacjonujących tam oficerów. Do tradycyjnego angielskiego wolanta dodano pojęcie netu. Grano wówczas wełnianymi piłkami, które były szczególnie popularne wśród wyższych klas podczas wietrznej i deszczowej pogody, jednak ostatecznie rolę piłki przejęła lotka. Jest to zatem gra autorstwa emerytowanych oficerów, którzy powrócili do Anglii.

Nazwa gry pochodzi od nazwy angielskiej posiadłości (Badminton House) VIII księcia Beaufort, leżącej w hrabstwie Gloucestershire niedaleko Bristolu, która nazywała się właśnie Badminton. To tam około roku 1870 odbył się pierwszy pokaz gry opartej na podbijaniu rakietką lotki wykonanej z korka i piór z zastosowaniem reguł zbliżonych do współczesnych. Po kilku latach przyjęto jednolity zbiór przepisów gry, w których do dzisiaj niezmienne pozostały długość i szerokość boiska (w rzeczywistości były to wymiary salonu, w którym odbył się pierwszy pokaz) oraz wysokość siatki. Z biegiem czasu gra stawała się coraz bardziej popularna. Zyskała sympatię nie tylko w gronie amatorów, lecz także i profesjonalistów. Z tego to właśnie powodu powołano Międzynarodową Federację Badmintona (MFB).

Badminton to jedna z najmłodszych dyscyplin olimpijskich. Zadebiutował na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu, które odbywały się w 1988 roku, jeszcze jako dyscyplina pokazowa. Jednak bardzo szybko badminton zyskał wielu entuzjastów i został włączony do programu Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku, już jako dyscyplina medalowa. Do zdobycia były wtedy tylko dwa medale – złoty i srebrny. Możliwość zdobycia brązu pojawiła się dopiero w Atlancie w 1996 roku. W Atenach badminton rozgrywany był w pięciu konkurencjach: � gra pojedyncza kobiet, � gra pojedyncza mężczyzn, � gra podwójna kobiet, � gra podwójna mężczyzn, � gra mieszana.

Sprzęt Narzędzia, które są niezbędne do gry to: lotka i rakiety. Lotki mogą być naturalne (wykonane z piór) lub syntetyczne. Rakiety składają się z rączki, trzonka, głowicy i naciągu. Ten ostatni element to skrzyżowane ze sobą żyłki, które są zawinięte lub zaplecione w miejscach skrzyżowania.

Boisko i siatka do badmintona Badminton jest dyscypliną rozgrywaną na hali. Gra odbywa się na boisku w kształcie prostokąta o wymiarach 13, 4 m na 6, 1 m. Dotyczy to meczu rozgrywanego w grach podwójnych. Jeśli chodzi o grę pojedynczą, to ma ona miejsce na zwężonym polu, które mierzy 5, 18 m. Grubość linii wyznaczających boisko powinna wynosić 4 cm. Siatka o szerokości 76 centymetrów dzieli boisko do badmintona na dwie połowy. Jest zawieszona na wysokości 1, 55 m.

Punktacja Mecz rozgrywany jest do dwóch wygranych setów. Seta wygrywa strona, która jako pierwsza zgromadzi na swoim koncie 21 punktów. Punkty są zdobywane w momencie, w którym po zagraniu jednej ze stron lotka dotknie podłoża lub wypadnie poza boisko i nie zostanie odbita przez przeciwnika. W sytuacji, w której wynik wynosi 20: 20 to seta wygrywa ta strona, która jako pierwsza osiągnie przewagę dwóch punktów. Jeśli remis będzie utrzymywać się do stanu 29: 29 to zwycięstwo w secie zapewni sobie ta strona, która jako pierwsza zdobędzie 30 punkt.

Serw Podstawowym wprowadzeniem lotki do gry jest serwis. Wykonuje go gracz, który wygrał poprzednią wymianę. Zawodnicy powinni serwować i odbierać serwis na swoich prawych polach serwisowych jeżeli serwujący posiada 0 lub parzystą ilość punktów oraz lewych polach serwisowych jeżeli serwujący posiada nieparzystą ilość punktów. Odbierający i zagrywający powinni stać po linii przekątnej. Ich stopy muszą stykać się powierzchnią boiska przez cały czas trwania serwisu oraz nie mogą dotykać linii ograniczających pole. Serw wykonywany jest z za tak zwanej „linii serwisowej”, która znajduje się w odległości 198 cm od siatki. Lotka po uderzeniu musi przelecieć również za linię serwisową kortu przeciwnika. Podczas serwisu lotka musi znajdować się poniżej talii zagrywającego. Zabronione jest zatem zagrywanie lotki znad głowy, jak ma to miejsce np. w tenisie. Rakieta serwującego podczas uderzenia lotki powinna się znajdować wyraźnie poniżej całej dłoni trzymającej rakietę. Dopuszczalne jest to, aby lotka dotknęła siatki w trakcie gry i serwisu. Jedynym warunkiem jest to, że musi ona przejść na stronę rywala.

Kategorie gier Badmintona można podzielić na konkurencje indywidualne, tzw. single oraz gry podwójne tzw. deble jeżeli występują pary jednej płci lub miksty w przypadku par mieszanych. Gra podwójna w badmintonie różni się specjalnie od singla. Jedynym wyjątkiem jest poszerzenie pola gry i podział zawodników w drużynie, która odbiera serwis. Tylko gracz odbierający serwis ma prawo odbić lotkę jako pierwszy. W przeciwnym razie punkt zdobywa zespół zagrywający. Żaden z zawodników nie może serwować poza kolejnością lub odbierać kilku zagrywek z rzędu w tym samym secie.

10 zasad rozgrywania pojedynków badmintonowych � 1. Gra rozpoczyna się od losowania poprzez rzut monetą lub rzut lotką o siatkę. Strona, która wygra losowanie może zdecydować, czy będzie rozpoczynała grę serwisem LUB wybrać stronę kortu, na której zacznie pojedynek. Strona, która przegra losowanie, decyduje pomiędzy pozostałymi wyborami. � 2. Podczas rozgrywki, gracz nie ma prawa dotknąć siatki zarówno rakietą, jak i swoim ciałem. Dotknięcie siatki skutkuje zdobyciem punktu przez przeciwnika. � 3. Lotka nie powinna być 'niesiona' na rakiecie ani 'pchana'. Lotka podczas uderzenia powinna mieć krótki czas kontaktu z rakietą.

� 4. Gracz nie ma prawa uderzyć lotki znajdującej się po stronie kortu przeciwnika. Niedozwolone jest również przełożenie rakiety na stronę przeciwnika. � 5. Serwis odbywa się tylko i wyłącznie po linii przekątnej kortu. Zawodnicy powinni serwować i odbierać serwis na swoich prawych polach serwisowych jeżeli serwujący posiada 0 lub parzystą ilość punktów oraz lewych polach serwisowych jeżeli serwujący posiada nieparzystą ilość punktów. � 6. Podczas serwowania gracz nie powinien dotykać żadnej linii boiska, dopóki nie uderzy rakietą w lotkę. Podczas serwowania lotka zawsze powinna być uderzona poniżej pasa. � 7. Mecz rozgrywany jest do dwóch wygranych setów. Seta wygrywa strona, która jako pierwsza zgromadzi na swoim koncie 21 punktów. W sytuacji, w której wynik wynosi 20: 20 seta wygrywa ta strona, która jako pierwsza osiągnie przewagę dwóch punktów. Jeśli remis będzie utrzymywać się do stanu 29: 29 to zwycięstwo w secie zapewni sobie ta strona, która jako pierwsza zdobędzie 30 punkt.

� 8. Gracz zdobywa punkt w momencie, w którym po jego zagraniu lotka dotknie podłoża po stronie przeciwnika lub gdy przeciwnik popełni błąd. Najczęstszym typem błędu jest przypadek, gdy gracz nie przebije lotki ponad siatką lub wyląduje ona poza granicą boiska. � 9. Każda strona może uderzyć lotkę TYLKO raz, zanim przejdzie ona na drugą stronę siatki. Jeżeli lotka po pojedynczym uderzeniu nie znajdzie się po stronie kortu przeciwnika, jest to błąd. � 10. W przypadku kiedy lotka uderzy o sufit (lub inną konstrukcję hali), zaliczamy to jako błąd, co wiąże się z wygraniem akcji przez przeciwnika.

Badminton jest najszybszym sportem rakietowym na świecie. Podczas gry musimy być szybcy na nogach i bardzo zwinni oraz stale reagować na to co dzieje się na korcie. Jednak podstawową rzeczą niezbędną do gry na wysokim poziomie jest poprawna technika: zarówno poruszania po korcie, jak i technika uderzeń.

Podstawowe uderzenia w badmintonie � SERWIS jest uderzeniem wprowadzające lotkę do gry. Wyróżniamy serwisy forhendowe oraz bekhendowe (krótkie i długie). � KLIR jest jednym z najczęściej stosowanych odbić w badmintonie. Celem zagrania jest skierowanie lotki z głębi własnego kortu na tył pola przeciwnika. � SMECZ (ścięcie z tyłu kortu) to uderzenie typowo ofensywne, którego celem jest przechwycenie inicjatywy, jej utrzymanie lub zakończenie wymiany zagraniem nie do odebrania przez przeciwnika. � SKRÓT Z GŁĘBI KORTU to uderzenie atakujące kierowane z głębi kortu tuż za siatkę. � DRAJW to płaskie, szybkie zagranie lotki z półkortu � SKRÓT PRZY SIATCE stanowi odpowiedź na zagranie przez przeciwnika skrótu przy siatce lub skrótu z głębi kortu. Celem zagrania jest takie odbicie lotki, by spadała tuż za siatką na pole przeciwnika. � WYRZUT - Lob – zagranie zazwyczaj obronne polegające na wybiciu lotki spod siatki w kierunku tylnej części kortu przeciwnika. Stosowany zazwyczaj kiedy chcemy spowolnić grę lub odciągnąć przeciwnika od siatki.

KONIEC