Prawa dziecka nie ma dzieci s ludzie sowa

Prawa dziecka

„nie ma dzieci są ludzie” - słowa Janusza Korczaka jak najbardziej prawdziwe. „Dziecko to także człowiek tylko, że jeszcze mały. . . ”. Wiemy, że każdy dorosły ma swoje prawa, dziecko jest także właścicielem swoich praw i wolności. W Polsce najważniejszymi aktami prawnymi, gwarantującymi prawa dziecka, są: Konstytucja RP, Konwencja o Prawach Dziecka i ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka.

Konstytucja RP Art. 72. [Ochrona praw dziecka] 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją. 2. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz publicznych.

3. W toku ustalania praw dziecka organy władzy publicznej oraz osoby odpowiedzialne za dziecko są obowiązane do wysłuchania i w miarę możliwości uwzględnienia zdania dziecka. 4. Ustawa określa kompetencje i sposób powoływania Rzecznika Praw Dziecka.

Konwencja o Prawach Dziecka • Konwencja o Prawach Dziecka - Polska ratyfikowała ją 7 czerwca 1991 r. ustanawia, że dziecko jest samodzielnym podmiotem, ale ze względu na swoją niedojrzałość psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej.

• • • Składa się z preambuły i 54 artykułów. Katalog sformułowano kierując się następującymi zasadami: dobra dziecka, równości (wszystkie dzieci są równe wobec prawa bez względu na pochodzenie, płeć, narodowość, itd. ), poszanowania praw i odpowiedzialności obojga rodziców (państwo respektuje autonomię rodziny i ingeruje tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach według określonych procedur), pomocy państwa (państwo zobowiązane jest do podejmowania wszelkich działań ustawodawczoadministracyjnych dla realizacji praw uznanych w konwencji).

Konwencja ustanawia status dziecka oparty na następujących założeniach: • • dziecko jest samodzielnym podmiotem, ale ze względu na swoją niedojrzałość psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej, dziecko jako istota ludzka wymaga poszanowania jego tożsamości, godności i prywatności, rodzina jest najlepszym środowiskiem wychowania dziecka, państwo ma wspierać rodzinę, a nie wyręczać ją w jej funkcjach.

• Katalog praw i wolności obejmuje prawa cywilne, socjalne, kulturalne, polityczne i z założenia w niewielkim zakresie uwzględnia prawa ekonomiczne (dziecko powinno się uczyć, a nie pracować). W skład tego wchodzą:

Prawa cywilne • • prawo do życia i rozwoju, prawo do tożsamości (nazwisko, imię, obywatelstwo, wiedza o własnym pochodzeniu), prawo do wolności, godności, osobistej, szacunku, nietykalności prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania, prawo do wyrażania własnych poglądów i występowania w sprawach dziecka dotyczących, w postępowaniu administracyjnym i sądowym, prawo do wychowywania w rodzinie i z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi, kontaktów prawo do wolności od przemocy fizycznej lub psychicznej,

Prawa socjalne • prawo do odpowiedniego standardu życia, • prawo do ochrony zdrowia, • prawo do zabezpieczenia socjalnego, • prawo do wypoczynku i czasu wolnego.

Prawa kulturalne • prawo do nauki (bezpłatnej i obowiązkowej w zakresie szkoły podstawowej), • prawo do korzystania z dóbr kultury, • prawo do informacji, • prawo do znajomości swoich praw.

Prawa polityczne • prawo stowarzyszania się i zgromadzeń w celach pokojowych.

Ustawa z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka.

Art. 3. 1. Rzecznik, w sposób określony w niniejszej ustawie, podejmuje działania mające na celu zapewnienie dziecku pełnego i harmonijnego rozwoju, z poszanowaniem jego godności i podmiotowości.

2. Rzecznik działa na rzecz ochrony praw dziecka, w szczególności: 1) prawa do życia i ochrony zdrowia; 2) prawa do wychowania w rodzinie; 3) prawa do godziwych warunków socjalnych; 4) prawa do nauki.

3. Rzecznik podejmuje działania zmierzające do ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem oraz innym złym traktowaniem. 4. Rzecznik szczególną troską i pomocą otacza dzieci niepełnosprawne. 5. Rzecznik upowszechnia prawa dziecka oraz metody ich ochrony.

• Dziecko powinno znać swoje prawa, rozumieć je i świadomie z nich korzystać. Państwo powinno traktować dziecko podmiotowo i bezwzględnie przestrzegać przysługujących mu praw.

• Upowszechnianie wiedzy o prawach dziecka nie jest wymierzone przeciwko rodzicom. Zarówno rodzice, opiekunowie jak i nauczyciele powinni mieć świadomość, że prawa dziecka nie kolidują z prawami dorosłych, lecz się uzupełniają.

• Zapisy zawarte w Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który podejmuje starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów międzynarodowych postępowania wobec dzieci.

Dziękujemy za uwagę • Prezentacje przygotowali uczniowie klasy IIB gimnazjum: Kacper Kozłowski • • • Mikołaj Suchecki • Pod patronatem: Danuty Bogusławskiej