Pitagoras z Samos urodzi si w 572 r

Pitagoras z Samos urodził się w 572 r. p. n. e. zmarł 496 r. p. n. e. Grecki matematyk i filozof, przyczynił się znacznie do rozwoju matematyki i astronomii. Był twórcą kierunku filozoficznego zwanego pitagoreizmem. Nie pozostawił po sobie żadnych prac i o jego działalności wiadomo niewiele. Trudno jest wyodrębnić odkrycia samego Pitagorasa spośród tych, których dokonali jego uczniowie i następcy, nazywający się pitagorejczykami. Jak świadczą zachowane tabliczki z pismem klinowym, twierdzenie zwane Twierdzeniem Pitagorasa znane było Babilończykom na długo przed Pitagorasem, nie był on wiec odkrywca tego twierdzenia, ale prawdopodobnie je udowodnił. Pitagoras przejął również od matematyków babilońskich wiadomości o średniej arytmetycznej, geometrycznej oraz harmonicznej i zastosował je w muzyce. Pitagorejczycy szczególne znaczenie przypisywali liczbom. Ich mottem było: "wszystko jest liczbą". Od pitagorejczyków pochodzi podział na liczby parzyste i nieparzyste. Pitagorejczycy odkryli wiele właściwości liczb i można ich uznać za twórców początków teorii liczb. Wiedzieli o istnieniu liczb niewymiernych, ale byli zobowiązani do zachowania tego w tajemnicy. Istnienie liczb niewymiernych było niezgodne z ich filozofia, niezgodne z harmonia świata, w którym liczby naturalne odgrywały według nich szczególna role.

Tales z Miletu (625 -547 r. p. n. e. ) - pierwszy znany z nazwiska grecki mędrzec. Zaliczony do siedmiu mędrców szkoły jońskiej. Nazywany ojcem greckiej nauki i pierwszym matematykiem. Talesowi przypisuje się autorstwo: • dowodu, że średnica dzieli koło na połowy • odkrycia, że kąty przy podstawie w trójkącie równoramiennym są równe • twierdzenia o równości kątów wierzchołkowych • twierdzenia o przystawaniu trójkątów o równym boku i przyległych dwu kątach • twierdzenia, że średnica koła jest widoczna z punktu leżącego na okręgu pod kątem prostym • twierdzenia, że kąt wpisany w półokrąg jest prosty Jednak jego głównym osiągnięciem jest stworzenie twierdzenia Talesa: "Jeśli ramiona kąta przeciąć dwiema równoległymi, to długości odcinków wyznaczonych przez te proste na jednym ramieniu kąta są proporcjonalne do długości odpowiednich odcinków na drugim ramieniu kąta

Archimedes (287 -212 r. p. n. e. )- grecki fizyk, matematyk, wynalazca i filozof z Syrakuz. Kształcił się w Aleksandrii. Autor traktatu o kwadraturze odcinka paraboli, twórca hydrostatyki i statyki, prekursor rachunku różniczkowego i całkowego. W dziele „Elementy mechaniki” wyłożył podstawy mechaniki teoretycznej (głównie statyki). Jego głównym osiągnięciem z dziedziny matematyki jest podanie przybliżonej wartości liczby π. Najbardziej znany jest z opracowania prawa nazwanego jego imieniem czyli prawem Archimedesa.

Prawo Archimedesa Na ciało zanurzone w cieczy działa siła wyporu, skierowana ku górze i równa co do wartości ciężarowi cieczy wypartej przez to ciało. Prawo Archimedesa zostało sformułowane już w starożytności przez greckiego uczonego Archimedesa z Syrakuz. Prawo Archimedesa niekiedy jest zapisywane w postaci alternatywnej: Ciało zanurzone w cieczy traci pozornie na ciężarze tyle, ile waży ciecz wyparta przez to ciało. Ciężar wypartej cieczy = ciężar ciała – ciężar ciała w wodzie lub Ciężar ciała w wodzie = ciężar ciała – ciężar wypartej cieczy Zależność ta ma także zastosowanie do gazów. Kiedy prawo Archimedesa nie jest spełnione? Prawo Archimedesa nie uwzględnia napięcia powierzchniowego cieczy. Prawo Archimedesa nie jest spełnione w cieczach złożonych (zawierających mieszanki stanów np. stały-ciekły, ciekły-gazowy).

Blaise Pascal urodzony 19 czerwca 1623 w Clermont-Ferrand, zmarł 19 sierpnia 1662 w Paryżu – francuski matematyk, fizyk i filozof religii. Był niezwykle uzdolnionym dzieckiem, wyedukowanym przez ojca. Jego wczesne dzieła powstawały spontanicznie, lecz w istotny sposób przyczyniły się do rozwoju nauki. Miał on znaczący wkład w konstrukcję mechanicznych kalkulatorów i mechanikę płynów; sprecyzował także pojęcia ciśnienia i próżni, uogólniając prace Torricellego. W swoich opracowaniach bronił metody naukowej. Pascal był przede wszystkim matematykiem, wniósł znaczący wkład w powstanie i rozwój dwóch nowych działów wiedzy. Już jako szesnastolatek napisał pracę obejmującą zagadnienia geometrii rzutowej, później zaś wraz z Pierre'em de Fermatem rozważał kwestie teorii prawdopodobieństwa, wywierając tym samym niemały wpływ na rozwój nowoczesnej ekonomii i nauk społecznych. W następstwie doświadczonego przezeń w roku 1654 mistycznego przeżycia porzucił działalność naukową, poświęcając się filozofii i teologii. Z tego okresu jego życia pochodzą dwa najbardziej znane dzieła Pascala: Prowincjałki i Myśli. Przez całe życie borykał się z problemami zdrowotnymi; zmarł w wieku 39 lat. Wynalazł między innymi trójkąt Pascala oraz prawo Pascala.

Trójkąt Pascala to trójkątna tablica składająca się z liczb ułożonych według następującego schematu: w wierzchołku trójkąta oraz na jego dwóch bokach są jedynki. Reszta liczb powstaje w ten sposób, że liczba będąca w kolejnym rzędzie jest sumą dwóch liczb, które znajdują się bezpośrednio nad nią.

Prawo Pascala opisuje zachowanie płynów, gdy działa na nie zewnętrzna siła nacisku. Można je sformułować w następujący sposób: Ciśnienie, które jest wywierane z zewnątrz na ciecz lub gaz rozchodzi się jednakowo we wszystkich kierunkach. Powyższe prawo wynika z faktu, że cząsteczki płynu (gazu lub cieczy) mogą się poruszać w dowolnym kierunku. Aby zilustrować to prawo posłużymy się przykładem kuli z otworami wypełnionej wodą, do której spróbujemy wstrzyknąć za pomocą tłoka dodatkową ilość wody, wywierając w ten sposób dodatkowe ciśnienie na płyn zamknięty w kuli. Zastosowanie prawa Pascala jest bardzo szerokie i powszechne. Zalicza się do nich: pompowanie dętki, materaca, nadmuchiwanie balonika, piłki; zasada działania układów hamulcowych; urządzeń hydraulicznych, w tym podnośników hydraulicznych.

Euklides z Aleksandrii Euklides to jeden z najsłynniejszych matematyków w dziejach świata, twórca podstaw klasycznej geometrii. Urodził się około 365 r. p. n. e. zmarł około 300 r. p. n. e Pobierał nauki w Akademii Platońskiej w Atenach. Następnie król Ptolemeusz Soter I zaprosił myśliciela do Aleksandrii, gdzie podjął się on nauczania w słynnej Szkole Aleksandryjskiej. Euklides założył własną szkołę matematyki. Prawdopodobnie pełnił również funkcję zwierzchnika Biblioteki Aleksandryjskiej. Był on autorem dziesięciu dzieł. Najważniejsze z dzieł Euklidesa to „Elementy geometrii”, traktat stanowiący wykładnię geometrii, teorii liczb i podstawowych pojęć matematycznych. Euklides dokonał tu systematyzacji całej istniejącej do jego czasów wiedzy matematycznej. Dzieło zawierało trzynaście ksiąg oraz późniejsze uzupełnienia innych uczonych księgi czternasta i piętnasta. W podręczniku Euklidesa znalazły się rozważania na temat geometrii figur płaskich, przestrzennych oraz wielościanów foremnych. Myśliciel był autorem wielu pojęć matematycznych, a także 465 twierdzeń. Jedno z podstawowych twierdzeń matematyki opracowanych przez uczonego dotyczy pola kwadratu zbudowanego na wysokości trójkąta prostokątnego.

Platon Najsławniejszy uczeń Sokratesa Filozof idei. Uważał, że aby wyjaśnić świat fizyczny, należy odwołać się do świata metafizycznego, poza fizycznego. Usiłował uchwycić rzeczywistość wieczną i niezmienną, tym samym wyznaczył program, który późniejsi filozofowie próbowali realizować. Bogactwo jego myśli sprawia, że można powiedzieć, iż europejska tradycja filozoficzna to przypisy do Platona.

Hypatia z Aleksandrii – aleksandryjska filozofka neoplatońska, matematyczka; córka Teona z Aleksandrii. Zwana również „męczennicą nauki”. Legenda przypisuje Hypatii wynalezienie astrolabium i rodzaju areometru.

Renatus Cartesius KARTEZJUSZ – francuski filozof, matematyk i fizyk, jeden z najwybitniejszych uczonych XVII wieku, uznawany również za ojca filozofii nowożytnej

KONIEC Wykonały Karina Szwed, Martyna Żolińska, Anastazja Sokolova