n Neokatechumenat n n drogi wiary nie mona

n Neokatechumenat n n (. . . ) drogi wiary nie można zatrzymać nigdy. Nie można poprzestać na chrzcie czy na I Komunii św. ani na bierzmowaniu, ani na sakramencie małżeństwa. Wiara zawsze powinna być drogą. Sługa Boży Papież Jan Paweł II. przemówienia do jednej z rzymskich wspólnot neokatechumenalnych (styczeń 1994 r. )

"Miłość jest w tobie. To Boży dar. A zatem, patrz w przyszłość i nie bój się powiedzieć Chrystusowi: tak! Choć jest to miłość wymagająca. Nie bój się powiedzieć: tak. Nie bój się kochać Chrystusa. On pierwszy nas umiłował, umiłował do końca. " Jan Pawel II Watykan - Lednica 29. 05. 2004

Spis treści n O wspólnocie słów kilka n Cechy formacji neokatechumenalnej n Nasza wspólnota n Zdjęcia n Linki

n Zapoczątkowana w okresie Soboru Watykańskiego II w Hiszpanii Droga Neokatechumenalna jest duszpasterstwem parafialnym wprowadzającym w chrześcijaństwo. Stanowi drogę nawrócenia, dzięki której można odkryć bogactwo chrztu. Jest narzędziem w służbie biskupów i proboszczów, które w ciągu lat formacji, opartej na lekturze Pisma Świętego i modlitwie w niewielkich wspólnotach, prowadzi do pełni chrześcijaństwa - daje moc przyjęcia Krzyża i miłowania nieprzyjaciół. Na Drogę wstepują ludzie ochrzczeni oraz ci, którzy są dalecy od wiary, a także ci którzy chcą pogłębić swoją formację chrześcijańską.

Niektóre cechy formacji neokatechumenalnej n a) biblijny charakter n b) ciągłość n c) stopniowość

Biblijny charakter n W duszpasterstwie chodzi o to, aby pomóc ludziom spotkać się z żywym Słowem Bożym zawartym w Piśmie Św. Przy czym nie idzie tylko o intelektualne czy treściowe zapoznanie się z Księgami świętymi, lecz o odkrycie, że w nich jest zawarta historia zbawienia każdego człowieka. Wówczas Pismo św. , jako zawierające Słowo Boże skierowane do człowieka, staje się dla niego kluczem i księgą życia.

Ciągłość n Ciągłość odróżnia neokatechumenat od tego rodzaju form duszpasterskich, jak misje czy rekolekcje. Zmierzają one wprawdzie bezpośrednio do nawrócenia człowieka, które znajduje swój wyraz i punkt szczytowy w spowiedzi. Jednakże po ich zakończeniu następuje zazwyczaj powrót do "normalnego" życia i na ogół szybko zanikają uzyskane dzięki nim owoce. Tymczasem, jeśli chodzi o neokatechumenat, to moment nawrócenia, przeżyty podczas katechez i liturgii w okresie kerygmatu, albo nawet samo uświadomienie sobie podczas tych katechez konieczności tegoż nawrócenia, nie pozostają jakby zawieszone. Stwarza się bowiem stale środowisko Słowa Bożego i Liturgii, w którym proces nawrócenia jest kontynuowany.

Stopniowość n Inną ważną cechą jest adekwatna do rozpoznanego stanu grupowego stopniowość, realizująca się w kolejnych etapach drogi. Można by niewątpliwie powiedzieć, że w normalnie funkcjonującym duszpasterstwie parafialnym wszyscy wierni mają możliwość ciągłego przeżywania treści odkrytych na przykład podczas rekolekcji czy misji - przez czynne włączenie się w istniejące formy działalności duszpasterskiej. Niemniej jednak tym, co odkrywają oni w dobrze przeżytych rekolekcjach czy misjach, a szczególnie we wprowadzających katechezach neokatechumenalnych, jest właśnie potrzeba radykalnego nawrócenia.

n Przeżycie to jednak będzie zawsze zaczątkowe, wymagające specjalnego potraktowania tych ludzi jako takich, którzy odkryli, że w swoim chrześcijaństwie odstają znacznie od Chrystusa, a teraz pragną do Niego przylgnąć. Równocześnie zaś odkryli, że sami nie potrafią tego uczynić. I w tym właśnie względzie potrzebują pomocy i prowadzenia. Dlatego też nie wystarczy włączenie ich do jakiejkolwiek grupy odpowiadającej stopniowi ich wykształcenia, zawodowi czy nawet stanowi cywilnemu lub wiekowi, lecz konieczne jest zespolenie ich z ludźmi odpowiadającymi stanowi ich ducha i religijności. Wymienione tutaj przykładowo rodzaje duszpasterstwa specjalistycznego, takie jak: bractwa, koła różańcowe,

n różnorodne zespoły czy grupy, mają niewątpliwie racje istnienia; są bardzo potrzebne i użyteczne w parafii i w duszpasterstwie. Zakładają one przecież to fundamentalne odniesienie do Chrystusa, jakie dokonało się w chrzcie św. i powinno być jako takie przeżywane. Progresywność czy stopniowość, o której tutaj mowa, to nie jakiś plan działania w sensie programu konferencji czy zajeć, lecz przeżywanie poszczególnych etapów nawrócenia, stopniowo zmierzających do rzeczywistości chrztu św.

Nasza wspólnota n I Wspólnota Neokatechumenalna w naszej parafii istniejąca w obecnym kształcie jest owocem katechez głoszonych na przestrzeni ostatnich pięciu lat. Katechezy głoszone są każdego roku przez grupę katechistów świeckich z Lublina pod przewodnictwem prezbitera. Wspólnota liczy 30 osób a opiekę duchową sprawuje proboszcz parafii ks. Stefan. Spotkania odbywają się dwa razy w tygodniu: w środy wspólnota spotyka się na Liturgii Słowa a w soboty na wspólnotowej Eucharystii.

Zdjęcia n n n Konwiwencja założycielska – 03. 2004 Kaliszany Wspólnota razem z katechistami

Wspólnota nad jeziorem Zagłębocze październik 2004

agapawrzesień 2004

Spotkanie z Katechistami – 2005 r

Konwiwencja - październik 2007 r – Wytyczno

Linki n http: //www. neo. kawiarenka. pl n http: //www. camminoneocatecumenale. it/pl n http: //www. droganeo. prv. pl n http: //neokatechumenat. webpark. pl

"Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nigdy nie odstąpi od Ciebie- mówi Pan"