KONGRES WIEDESKI IX 1814 VI 1815 1 Decyzje

KONGRES WIEDEŃSKI IX 1814 - VI 1815 1. Decyzje kongresu wiedeńskiego 2. „Święte przymierze i jego funkcjonowanie

CEL KONGRESU – ustalenie nowego ładu politycznego po pokonaniu Napoleona Bonaparte

NAJWAŻNIEJSI UCZESTNICY KONGRESU ROSJA Karl Nesselrode minister spraw zagranicznych Zwolennik restauracji i legitymizmu, nie chce powrotu do granic ustalonych w wyniku trzeciego rozbioru Polski, podkreśla swoją rolę w pokonaniu Napoleona, proponuje utworzenie Królestwa Polskiego z ziem byłego Księstwa Warszawskiego. Car Aleksander I AUSTRIA Cesarz Franciszek I Habsburg Klemens Metternich minister spraw zagranicznych Jest zwolennikiem uporządkowania sytuacji w Europie w oparciu o zasady legitymizmu, restauracji i rów nowagi. Chce, aby Austria przewodniczyła Związkowi Niemieckiemu, ponadto żąda Lombardii, Wenecji, Dalmacji, a także broni stanowiska ministra Talleyranda.

NAJWAŻNIEJSI UCZESTNICY KONGRESU ANGLIA PRUSY król Fryderyk Wilhelm III Karl Hardenberg minister spraw zagranicznych Jest przeciwny dążeniom Rosji w sprawie Księstwa Warszawskiego. Postuluje powrót do granic po trzecim rozbiorze, powołując się przy tym na ścisłe przestrzeganie zasady restauracji. Zabiega o korzyści dla Prus: żąda części terytorium byłego Księstwa Warszawskiego, Saksonii, Nadrenii, Westfalii, podkreśla rolę Prus w pokonaniu Napoleona (szczególnie w ostatniej bitwie pod Waterloo). Robert Castleragh minister spraw zagranicznych Arthur Wellington Przeciwnik dążeń cara Aleksandra I, propaguje ideę równowagi europejskiej, w sprawie polskiej proponuje powrót do granic z 1791 r. , chce uzyskać kolonie dla Wielkiej Brytanii, sprzeciwia się zbytniemu osłabieniu Francji.

NAJWAŻNIEJSI UCZESTNICY KONGRESU FRANCJA Wyraźnie oddziela Francję sprzed rewolucji od Francji doby rewolucji i Napoleona, kładzie nacisk na przestrzeganie zasady legitymizmu i restauracji, nie chce dopuścić do narzucenia Francji kontrybucji i powrotu jej granic z 1790 r. Charles Maurice Talleyrand minister spraw zagranicznych

ZASADY PODEJMOWANIA DECYZJI Zasada legitymizmu • Monarcha nie może być pozbawiony władzy przez swoich poddanych, gdyż posiada ją z woli Boga Zasada restauracji • wszyscy władcy, którzy utracili tron na skutek rewolucji lub wojen napoleońskich, winni go odzyskać • Przywrócenie sytuacji terytorialnej i ustrojowej sprzed 1789 r. poprzez ponowne przywrócenie systemu rządów absolutnych Ludwik XVIII legitymistyczny król Francji

ZASADY PODEJMOWANIA DECYZJI Zasada równowagi europejskiej Żadne z państw nie powinno uzyskać hegemonii na kontynencie europejskim

ZMIANY TERYTORIALNE Ø Francję cofnięto do granic sprzed 1790 r. , powrót na tron Burbonów w osobie Ludwika XVIII , zwrot dzieł sztuki, zapłacenie kontrybucji

ZMIANY TERYTORIALNE Wielka Brytania otrzymała nowe kolonie: Maltę, Cejlon, Wyspy Jońskie, co wzmocniło jej panowanie na morzach.

ZMIANY TERYTORIALNE Øsprawa niemiecka – §utrzymano podział Niemiec §utworzono Związek Niemiecki składający się z 34 państw i czterech wolnych miast pod panowaniem Austrii. §Wzrosła rola Prus które oprócz ziem polskich otrzymały 2/3 terytorium Saksonii, Pomorze Szwedzkie, ziemie w Nadrenii i Westfalii oraz Gdańsk. §.

ZMIANY TERYTORIALNE Austria otrzymała Salzburg, Lombardię, Wenecję, Dalmację.

ZMIANY TERYTORIALNE Øsprawa włoska – §utrzymano rozbicie polityczne Włoch, §przywrócono całe Państwo Kościelne papieżowi. §Neapol i Sycylia wróciły pod berło Burbonów, tworząc Królestwo Obojga Sycylii. §Dynastia Habsburgów dzierżyła władzę w księstwach Modeny, Parmy i Toskanii.

ZMIANY TERYTORIALNE ØPołączono Norwegię ze Szwecją. ØPołączono Holandię z Belgią jako Królestwo Niderlandzkie. ØZagwarantowano neutralność Związku Szwajcarskiego. ØRosja otrzymała Finlandię i Besarabię.

DECYZJE KONGRESU WIEDEŃSKIEGO W SPRAWIE POLSKIEJ Ø Rosja – otrzymała większość Księstwa Warszawskiego z Warszawą • utworzenie Królestwa Polskiego związanego z Rosją unią personalną • możliwość rozszerzenia jego granic o tereny Wielkiego Księstwa Litewskiego, Podola i Wołynia Ø Prusy: • otrzymały departamenty poznański, bydgoski i część kaliskiego autonomiczne Wielkie Księstwo Poznańskie • wcieliły Gdańsk i Toruń Ø Austria: • Część Galicji wschodniej (obwód tarnopolski) – utraconą na rzecz Rosji w 1809 • Część Galicji zachodniej (okręg wielicki i Pogórze) Ø Kraków z okręgiem ogłoszono Wolnym Miastem pod kontrolą 3 zaborców Ø całej ludności polskiej obiecano: * poszanowanie autonomii przez państwa zaborcze * swobodę komunikacji i handlu na wszystkich obszarach dawnej Rzeczpospolitej

Decyzje dotyczące protokołu dyplomatycznego • 8 lutego 1815 r. uchwalono deklarację o zniesieniu handlu niewolnikami. • Opracowano regulamin dyplomatyczny, który po zmianach dokonanych w 1818 r. obowiązywał do XX w. • 20 listopada 1815 r. ogłoszono akt wieczystej neutralności Szwajcarii (zabroniono jej też wystawiania najemników, dopuszczając jedynie służbę w Gwardii Papieskiej).

ŚWIĘTE PRZYMIERZE 26 IX 1815 Aleksander I Romanow, Franciszek I Habsburg, Fryderyk Wilhelm III

JAKI BYŁ DEKLAROWANY CEL ŚWIETEGO PRZYMIERZA W imię Przenajświętszej i Nierozdzielnej Trójcy! Pod wpływem wielkich wydarzeń lat ostatnich, a zwłaszcza pod wpływem dobrodziejstw wyświadczonych przez Opatrzność Boską tym państwom, które z ufnością nadzieje swe jedynie w niej pokładały, doszli ich Cesarskie i Królewskie Mości: Cesarz Austrii, Król Pruski i Cesarz Rosji, do przekonania o konieczności oparcia stosunków wzajemnych na wzniosłych prawdach, które głosi nauka Boskiego Zbawiciela. Oświadczają tedy uroczyście, że celem niniejszego aktu jest obwieszczenie całemu światu, iż odtąd, zarówno wewnątrz ich państw własnych, jak i w stosunku do państw obcych, drogowskazem dla ich postępowania będą przepisy tej świętej wiary, zasady sprawiedliwości, miłości i zgody, które nie będąc zgoła przeznaczone jedynie dla życia prywatnego, muszą również kierować postanowieniami książąt panujących jako jedyny środek utrwalenia ludzkich urządzeń i naprawy ich niedoskonałości.

A W PRAKTYCE W praktyce cel ten przekładał się na obronę legitymizmu i dążenie do równowagi sił pomiędzy mocarstwami. W 1820, obradujący w Opawie, II kongres Świętego Przymierza zobowiązał uczestników do zwalczania dążenia do reform konstytucyjnych w swych krajach. W 1821 kongres w Lublanie upoważnił Austrię do obalenia rządu liberalnego w Neapolu. Kongres w Weronie, w następnym roku uchwalił interwencję Francji w Hiszpanii, na rzecz przywrócenia absolutyzmu Epizod interwencji francuskiej w Hiszpanii w 1823, obraz pędzla Hippolyte Lecomte