Katolickie Stowarzyszenie Orodek Formacji KATOLICKO SPOECZNEJ 37 700

Katolickie Stowarzyszenie Ośrodek Formacji KATOLICKO – SPOŁECZNEJ 37 -700 Przemyśl, ul. Żeromskiego 10

JAN PAWEŁ II „ Nie lękajcie się chcieć świętości! Nie lękajcie się być świętymi! Nowy Sącz 16 VI 1999

Sobór Watykański II Konstytucja Dogmatyczna o Kościele - rozdział V „ Toteż wszyscy w Kościele, niezależnie od tego czy należą do Hierarchii, czy są podmiotem tej funkcji pasterskiej, powołani są do świętości zgodnie ze słowami Apostoła: < Albowiem wolą Bożą jest uświęcenie wasze”. (Tes. 4. 3)

Świętych Obcowanie W Kościele katolickim od samego początku jego istnienia obecna jest żywa wiara w Świętych Obcowanie. Znalazła ona nawet odzwierciedlenie w najstarszym chrześcijańskim „Wyznaniu wiary”. Oznacza ona przede wszystkim orędownictwo Świętych za żywymi u Boga, czyli ich opiekę nad żywymi oraz duchową pomoc udzielaną im w różnych okolicznościach życia, a także ukazanie wzoru życia chrześcijańskiego.

Święty Józef Sebastian Pelczar

Rodzice Wojciech i Maria Pelczarowie Rodzinny dom

Droga do kapłaństwa Józef Sebastian Pelczar urodził się 17 stycznia 1842 r. w Korczynie k. Krosna, w bogatej rodzinie chłopskiej Wojciecha i Marii z d. Mięsowicz. Z domu rodzinnego wyniósł żywą wiarę, szczery patriotyzm, obowiązkowość i umiłowanie pracy. Edukację rozpoczął w szkole ludowej w Korczynie. Kontynuował ją później Rzeszowie, w tamtejszej szkole głównej i w gimnazjum oraz w Przemyślu, gdzie ukończył gimnazjum i odbył studia teologiczne w Seminarium Duchownym.

Uwieńczeniem tego ostatniego etapu edukacji były święcenia kapłańskie, które przyjął 17 lipca 1864 r. , z rąk bp. Antoniego Manastyrskiego. Po święceniach skierowany do pracy w Samborze. Gdzie pracował w charakterze wikariusza. Następnie, w grudniu 1865 r, wyjechał do Rzymu na studia specjalistyczne z teologii i prawa kanonicznego. Zamieszkał tam w Papieskim Kolegium Polskim

Studia rzymskie uwieńczył dwoma doktoratami, z teologii (1866) i prawa kanonicznego (1868). Po ukończeniu studiów ks. Pelczar wrócił do kraju, gdzie na krótko powierzono mu obowiązki kapelana biskupa przemyskiego , a następnie skierowano do pracy duszpasterskiej. Najpierw przez pół roku był wikariuszem w Wojutyczach (1868 -1869), następnie, przez dziewięć miesięcy, w Samborze (1869

W październiku 1869 r. powierzono mu obowiązki prefekta w przemyskim Seminarium Duchownym. Później objął funkcję wykładowcy teologii pastoralnej (od 1870) i prawa kanonicznego (od 1873). Na Uniwersytecie Jagiellońskim był dziekanem (1881/82, 1884/85) i prodziekanem (1890/91) Wydziału Teologicznego, prorektorem (od 1880/81) i rektorem UJ (1882/83), zainicjował budowę nowego gmachu uniwersyteckiego Collegium Novum

W czasie 22 letniej pracy na U. J. ksiądz Pelczar napisał kilka poważnych dzieł naukowych i ascetycznych. Zasłynął też jako wybitny kaznodzieja i rekolekcjonista. Proszony był na wszystkie ważniejsze uroczystości kościelne, narodowe i uniwersyteckie, celem wygłoszenia przemówienia czy kazania. Z tego okresu pochodzą dwa większe zbiory kazań i ponad 30 przemówień okolicznościowych.

Wśród grona profesorów U. J.

Nominacja Biskupia w Przemyślu W lutym 1899 r. został biskupem sufraganem przemyskim, zaś, 19 marca 1899 r. , otrzymał w katedrze przemyskiej sakrę biskupią. Dnia, 17 grudnia 1900 r. , po śmierci bp. Soleckiego, mianowany został biskupem ordynariuszem przemyskim.

Przemawiając po raz pierwszy jako Ordynariusz postawił przed oczyma duchowieństwa wzór kapłana, chcąc dać do zrozumienia jakich pragnie mieć księży w diecezji. Duchowni winni odznaczać się duchem modlitwy. Dla pogłębienia wiedzy postanowił zorganizować wydawanie pisma „Kronika Diecezjalna”, utworzyć . bibliotekę diecezjalną oraz muzeum diecezjalne. Polecił wspierać piśmiennictwo katolickie, zakładać biblioteki i czytelnie. I wreszcie zaleca duchowieństwu aby zaangażowało się w pracę społeczna aby zajęło się ubogimi, nieszczęśliwymi i opuszczonymi.

Rocznice urodzin, święceń kapłańskich, sakry biskupiej to okazja do wyrażenia wdzięczności dostojnemu Jubilatowi.

Niezwykłe posługiwanie Liczne obowiązki nie przeszkodziły mu w pracy nad własnym uświęceniem, wprost przeciwnie cały wysiłek z nimi związany ofiarowywał na chwałę Bożą. Przez całe życie był wierny postanowieniom, podjętym jeszcze w pierwszych latach kapłaństwa. Tak więc każdego dnia wiele czasu poświęcał modlitwie, m. in. odprawiał rozmyślanie, adorację Najświętszego Sakramentu i dziękczynienie po Komunii świętej. Pomagało mu to w prowadzeniu głębokiego życia wewnętrznego.

W 1901 roku powołał do życia redakcję miesięcznika Kronika Diecezji Przemyskiej. W 1902 roku urządził bibliotekę i muzeum diecezjalne, założył Małe Seminarium i odnowił katedrę przemyską. Wielkim osiągnięciem tego biskupa było zwołanie Synodów. Warto wspomnieć, że poprzedni Synod odbył się w 1723 roku a więc 179 lat wstecz. Pierwszy Synod odbył się w 1902 roku, drugi w 1908, trzeci zaś w 1914 roku. Planowany był również czwarty synod w roku 1924 jednak śmierć biskupa nie pozwoliła zrealizować planów.

Biskup nie ograniczał się do oddziaływania na różne dziedziny życia społecznego poprzez organizacje, zakładał wiele innych dzieł, co miesiąc przekazywał na cele dobroczynne dość pokaźne kwoty. Co więcej: * założył szkołę gospodyń w Korczynie a później w Przemyślu. * ufundował ochronkę dla dzieci w Jaśliskach. * ufundował szpital dla 12 chorych starców w Korczynie. * w 1907 roku sprowadził do Przemyśla XX Salezjanów kupując im dom, zakładając praktyczną szkołę rzemiosła

W roku 1907 odnowił i powiększył wieżę zegarową podnosząc ją o 18 metrów. Odbudował Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa. W roku 1908 wprowadził nowy podział administracyjny diecezji ustanawiając archidekanaty. Popierał on bractwa religijne, towarzystwa dobroczynne, organizacje kulturalne, oświatowe , społeczne i ekonomiczne.

Biskup Pelczar żył 82 lata. Zmarł 28. III. 1924 roku. W tym czasie nad Przemyślem rozpętała się burza, strugi ulewnego deszczu, wicher łamał suche konary drzew, słychać było tłuczenie szyb w oknach. Noc była straszna. San wystąpił z brzegów. Elektrownia przestała działać. Miasto pogrążyło się w ciemnościach Biskup Pelczar był powszechnie uważany za męża świętego. Szczególnie można to było odczuć w dniu pogrzebu, gdy niezliczone rzesze ludzi podążało do trumny z Jego zwłokami, aby się pomodlić, aby otrzeć o tę trumnę różaniec, medalik, obrazek.

Bp. Karol Fischer - kazanie na pogrzebie ś. p. Bp. Józefa Sebastiana Pelczara 28 III 1924 Drogi nasz Arcypasterz zasnął w Panu, zasnął snem, z którego się nie obudzi, aż w dzień zmartwychwstania… Ale ból serce ściska. Odszedł od nas kapłan wielki, który za żywota swego dom podparł a za dni swoich kościół umocnił, który miał pieczę o ludu swoim i wybawił go od zatracenia – jako ogień błyskający się i kadzidło w ogniu gorejące.

Beatyfikacja i kanonizacja Droga do świętości Biskupa Pelczara polegała na oddawaniu chwały Bogu poprzez wierne wypełnianie życiowych obowiązków. Droga ta okazała się właściwa, co podkreślił papież Jan Paweł II, aktem beatyfikacji bp. Józefa Sebastiana Pelczara, dokonanym 2 czerwca 1991 r. w Rzeszowie. 18 maja 2003 r Ojciec Święty w Rzymie dokonuje Jego kanonizacji.

Jan Paweł II 2 VI 1991 Rzeszów Święci i błogosławieni stanowią żywy argument na rzecz tej drogi, która wiedzie do królestwa niebieskiego. Są to ludzie — tacy jak każdy z nas — którzy tą drogą szli w ciągu swego ziemskiego życia i którzy doszli. Ludzie, którzy życie swoje budowali na skale, na opoce, jak to głosi psalm dzisiejszej liturgii: na skale, a nie na lotnym piasku (por. Ps 31 [30], 3 -4). Co jest tą skałą? Jest nią wola Ojca, która wyraża się w Starym i Nowym Przymierzu. Wyraża się w przykazaniach Dekalogu. Wyraża się w całej Ewangelii, zwłaszcza w Kazaniu na górze, w ośmiu błogosławieństwach.

18 V 2003 Plac świętego Piotra w Rzymie

Bazylika Archikatedralna w Przemyślu Kaplica Fredry – Relikwie Świętego

Opracowanie – J. Łobos Na podstawie „Zeszytów Przemyskich” Nr 13/ r. 1999 ; 44/ 2004 ; 54 / 2005 Wydanych przez O. Katolickiego Stowarzyszenia „ Civitas Christiana” w Przemyślu Zeszytów „Kultura i Formacja na Podkarpaciu” Nr 1/ 1999 ; 29 / 2003 Wydawanych przez Podkarpacki Ośrodek Formacji Katolicko Społecznej w Rzeszowie.