EKSPLOZIVKEMIJSKI SPOJ ILI SMJESA SPOJEVA KOJA REAGIRA NA

-EKSPLOZIVKEMIJSKI SPOJ ILI SMJESA SPOJEVA KOJA REAGIRA NA VANJSKI IMPULS TE SE OSTVARUJE VEOMA BRZA I BURNA KEMIJSKA REAKCIJA (EKSPLOZIJA). (lat. Explodeo, ere; raspast. I se)

Povijest eksploziva - Crni barut se počinje koristiti u Kini u 8. stoljeću. - 1845. g C. F. Chonbain otkriva TNC. - -1846 A. Sorbero otkriva nitroglicerin(TNG). TNC Cca 1845 -1863 A. Nobel je izradio dinamit(TNT) TNG TNT A. Sorbero A. Nobel C. F. Chonbein

Podjela eksploziva Eksplozivi se dijele na : -Brizantne(Razarajuće, kuidajući) -Inicijalni(Podsticajni) -Impulzivni(Pogonski, potisni)

Brizantni eksplozivi se odlikuju po velikim brzinama detonacije što uzrokuje ogromna i snažna razaranja. Koriste se u rudarstvu i građevinarstvu za miniranje, za punjenje topovske municije, mina, bombi, torpeda i raznih drugih eksplozivnih naprava. Nisu osjetljivi koliko i inicijalni eksplozivi. Najbitniji brizantni eksplozivi su: TNT, dinamit, praskava želatina, pentrit, heksogen(RDX), oktogen, amonijev nitrat i tetril

Inicijalni eksplozivi su vrlo osjetljive eksplozivne tvari koje reagiraju na dodir, trenje, toplinu, svijetlost, elektricitet, elektro iskrenja i na dodir s nekim drugim kemikalijama. Oni su najosjetljiviji eksplozivi, s manjom rušilačkom moći od brizantnih eksploziva. Koriste se za detonaciju brizantnih eksploziva. Rade se i koriste u malim količinama. Najpoznatiji inicijalni eksplozivi su : fulminat, olovni azid , trinitroceluloza, acetonperoksid i pentrit. živin

Sagorijevanje OBIČNO-svi eksplozivi, osim inicijalnih, kada se zapale na otvorenom prostoru sagorijevaju običnim plamenom. Obično sagorijevanje može preči u detonaciju samo ako se zapale veće količine brizantnih eksploziva. To je rezultat neometanog širenja plinova. EKSPLOZIVNO-kada se eksploziv zapali a sagorijeva u zatvorenom prostoru plinovi koji nastaju povećaju pritisak, koii ubrzava sagorijevanje. DETONACIJA-nastaje kada se inicijalni eksplozivi dovedu do udara, reakcije na trnje ili toplinu. Brizantski se eksplozivi detoniraju kada njihovim raspadom izazovu eksplozivni impuls.

RE Faktor To je omjer jačine eksploziva u odnosu na jačinu TNT-a čija je vrijednost 1.

Neki eksplozivi

Dinamit (grč. , sila ili snaga) naziv je za vrlo snažan brizantni eksploziv, koji se već u 19. st. proizvodio na bazi glicerol-trinitrata, poznatijeg pod starim nazivom nitroglicerin. Alfred Nobel utvrdio je 1867. g. da infuzorijska zemlja adsorbira glicerol-trinitrat i tvori s njim plastičan i manje osjetljiv eksploziv, kojeg je nazvao dinamit. Prve vrste dinamita sadržavale su 75% glicerol-trinitrata, 24, 5% infuzorijske zemlje i 0, 5% sode. Bio je takozvani gurdinamit, u kojem je infuzorijska zemlja bila neaktivna baza sa svrhom oslabljivanja detonacije. Poslije se uglavnom proizvodio dinamit s aktivnom bazom, u obliku mješavine gliceroltrinitrata i salitre, drvene piljevine, prašine kamenog ugljena itd. Smjese, masne i higroskopne, bile su izolirane slojem voska ili plastike. Nobel je također otkrio da kolodijski pamuk (nitrirana celuloza s 11 do 12% dušika) s glicerol-trinitratom daje želatinastu smjesu, tzv. praskavu želatinu (ondašnji želatinski dinamit). Dinamit korišten u rudarstvu sadržavao je natrijev klorid, u svrhe smanjenja temperature detonacije i povećanja njene snage.

Semtex je plastični eksploziv opće namjene koji sadrži heksogen (RDX) i pentrit (PETN). Koristi se za civilne svrhe miniranja i demoliranja (gospodarski eksploziv) te za određenu vojnu uporabu. Izumio ga je češki kemičar Stanislav Brebera 1964. godine. Eksploziv je postao iznimno popularan među teroristima budući da ga se vrlo teško može otkriti. Primjer tome bio je Panamov let 103 tijekom kojeg su libijski teroristi upotrijebili Semtex za rušenje putničkog zrakoplova Boeing 747 iznad škotskog mjesta Lockerbie.

KRAJ