5 Zastosowania ukadw mnocych 5 1 Podwajacz czstotliwoci

  • Slides: 11
Download presentation
5. Zastosowania układów mnożących 5. 1. Podwajacz częstotliwości Jednym z zastosowań układów mnożących jest

5. Zastosowania układów mnożących 5. 1. Podwajacz częstotliwości Jednym z zastosowań układów mnożących jest podwajanie częstotliwości. Dokonuje się tego na drodze wykorzystania tożsamości trygometrycznych. Najczęściej stosowane są następujące zależności : (5. 1. 1) (5. 1. 2)

+VCC u. WE = E sin(ωt) + u. X u. Y +x -x +y

+VCC u. WE = E sin(ωt) + u. X u. Y +x -x +y -y C RO 1 RO 2 -VEE Rys. 5. 1. 1. Szerokopasmowy podwajacz częstotliwości wykorzystujący tożsamość (5. 1. 1. )

Rys. 5. 1. 2. Podwajacz częstotliwości – symulacja programem PSpice

Rys. 5. 1. 2. Podwajacz częstotliwości – symulacja programem PSpice

Rys. 5. 1. 3. Podwajacz częstotliwości – wynik symulacji programem PSpice. Metoda podwojenia dana

Rys. 5. 1. 3. Podwajacz częstotliwości – wynik symulacji programem PSpice. Metoda podwojenia dana wzorem 5. 1. 1. Częstotliwości sygnałów wejściowych – 1 k. Hz, Amplitudy wszystkich źródeł sygnałów – 10 m. V

Rys. 5. 1. 4. Podwajacz częstotliwości – wynik symulacji programem PSpice. Metoda podwojenia dana

Rys. 5. 1. 4. Podwajacz częstotliwości – wynik symulacji programem PSpice. Metoda podwojenia dana wzorem 5. 1. 1. Częstotliwości sygnałów wejściowych – 1 k. Hz, Amplitudy V 8, V 10 – 10 m. V Amplitudy V 9, V 11 – 1 V

+VCC e = E sin(ωt) + RP CP Przesuwnik fazy u. X u. Y

+VCC e = E sin(ωt) + RP CP Przesuwnik fazy u. X u. Y +x -x +y -y RO -VEE Rys. 5. 1. 2. Wąskopasmowy podwajacz częstotliwości wykorzystujący tożsamość (5. 1. 2. )

RP + e = E sin(ωt) u. Rp C P u. Cp Rys. 5.

RP + e = E sin(ωt) u. Rp C P u. Cp Rys. 5. 1. 3. Układ przesuwnika fazy Im (UCp/e) φ Cp = - arc tg (RpωCP) Re (Ucp/e) Im (URp/e) φ Rp = arc tg (RpωCP) Re (URp/e)

5. 2. Układ dzielące R 2 R 1 u. A u. Y = u.

5. 2. Układ dzielące R 2 R 1 u. A u. Y = u. B i. R 2 _ i. R 1 K + R 3=R 1||R 2 Rys. 5. 2. 1. Podstawowy układ dzielący u 0 = u. X

i. R 1 ≈ i. R 2 (5. 2. 1) Stąd (5. 2. 2)

i. R 1 ≈ i. R 2 (5. 2. 1) Stąd (5. 2. 2) Łatwo zauważyć, że u. X = u. O oraz u. Y = u. B (5. 2. 3) A zatem (5. 2. 4) (5. 2. 5)

(5. 2. 6) (5. 2. 7) (5. 2. 8) Dla K (5. 2. 9)

(5. 2. 6) (5. 2. 7) (5. 2. 8) Dla K (5. 2. 9)

W układzie mnożnika rzeczywistego występuje zawsze pewien błąd mnożenia (4. 3. 1). Wtedy w

W układzie mnożnika rzeczywistego występuje zawsze pewien błąd mnożenia (4. 3. 1). Wtedy w miejsce wzoru (5. 2. 8) mamy zależność (5. 2. 10) A dla K (5. 2. 11)