POSTAWY RODZICIELSKIE 10292021 POSTAWA AKCEPTACJI Postawa Akceptacji to

POSTAWY RODZICIELSKIE 10/29/2021

POSTAWA AKCEPTACJI • Postawa Akceptacji to akceptowanie dziecka takim jakie jest, • stwarzanie ciepłej sprzyjającej atmosfery do wzajemnej wymiany myśli, poszanowania poglądów i uczuć. • Dziecko czuje się kochane, ważne i wie, że może w sytuacji trudnej liczyć na pomoc.

POSTAWA ODRZUCENIA • • To brak ciepła w relacjach rodziców z dzieckiem, Poczucie braku zrozumienia, chłód emocjonalny, Dystans dzielący członków rodziny, Wszelkie próby zbliżenia uczuciowego są wręcz traktowane negatywnie przez rodziców, którzy spełniają jedynie potrzeby materialne dziecka. • Brak satysfakcji we wspólnym przebywaniu.

POSTAWA AUTONOMII • traktowanie dziecka jak osoby dorosłej, rozumienie potrzeby „prywatności”, posiadania swoich tajemnic, • pozwalanie na próby samodzielnego radzenia sobie w rozwiązywaniu problemów. • elastyczne dostosowanie swojej postawy do potrzeb rozwojowych dziecka. • W sytuacji wymagającej pomocy rodzic jest gotowy do jej udzielenia, służy życzliwą radą. • Szanuje poglądy dziecka, nawet, gdy są odmienne od jego własnych, • potrafi konstruktywnie dyskutować w sytuacji konfliktowej, nie narzuca swoich poglądów, ale dopuszcza do partnerskiej wymiany myśli. • Pozwala na przyjaźnie z rówieśnikami, również z płcią przeciwną.

POSTAWA NADMIERNEGO OCHRANIANIA • • • Nadopiekuńcze traktowanie dziecka jak osoby wymagającej ciągłej troski i opieki, Rodzic nie potrafi dostrzec dorastania swojego dziecka i w związku z tym też nie zmienia sposobu postępowania z nim, Próby autonomii są odbierane z lękiem i niepokojem, Rodzic uważa, że bez niego dziecko sobie nie da rady, dlatego przesadnie angażuje się w sprawy dorastającego dziecka, Postawa ta przyczynia się często do emocjonalnego odsuwania się dziecka i rodzenia się buntu młodzieńczego. 10/29/2021

POSTAWA NADMIERNIE WYMAGAJĄCA • to surowe, bezwzględne traktowanie dziecka, zgodnie ze sztywno przyjętym wzorem wychowania. • Rodzic uważa siebie za autorytet i nie toleruje żadnych przejawów autonomii oraz wykazywanej samodzielności ze strony dziecka, • Ostro egzekwuje ustanowione przez siebie zasady i zakazy, nie znosi sprzeciwu i krytyki, • W ocenie obowiązków wykonywanych przez dziecko jest perfekcjonistyczny, nie liczy się z jego możliwościami. • Akceptuje tylko te poglądy i działania, które są zgodne z jego własnymi oczekiwaniami. • Jeśli pojawiają się rozbieżności między oczekiwaniami, a zachowaniem dziecka winą obarczane jest dziecko.

POSTAWA NIEKONSEKWENTNA • charakteryzuje się zmiennym, zależnym od chwilowego nastroju traktowaniem dziecka. • Występuje na przemian: akceptacja, angażowanie się w sprawy dziecka z jednej strony i nadmierna ingerencja, ogólna nerwowość, krzykliwość, deklarowanie ograniczeń i kar z drugiej. • Brak stabilności powoduje dystansowanie się emocjonalne dziecka, które widząc zmienność, nerwowość rodzica nie widzi szansy dla zrozumienia swoich potrzeb. • Utrudnia to podjęcie partnerskiego dialogu

STYLE WYCHOWANIA • Styl demokratyczny • Styl autokratyczny • Styl niekonsekwentny • Styl liberalny

STYL DEMOKRATYCZNY uczy współdziałania i kształtuje postawy prospołeczne. • Dziecko zna normy i dobrowolnie je przyjmuje, a ewentualne przekroczenie zasad nie łączy się z karami, lecz wyjaśnia się ich niewłaściwość, • U dziecka kształtuje się samokontrola i dyscyplina oparta na zinternalizowaniu norm i zasad moralnych. • W rodzinie przeważają uczucia pozytywne, wzajemne zaufanie i silna więź emocjonalna.

STYL AUTOKRATYCZNY • oparty na autorytecie, wymaga się bezwzględnego posłuszeństwa i podporządkowania poleceniom • Dziecko wie co mu wolno, a czego nie, zna więc prawa i swoje obowiązki, • dzieci są kontrolowane i konsekwentnie stosuje się kary i nagrody. W postaci skrajnej surowe, • przyzwyczajone do bezwzględnego posłuszeństwa mogą przyjmować wzorce postępowania od rodziców i zachowywać się podobnie do młodszych i słabszych • Inne mogą się buntować i również stosować agresywne formy zachowania

STYL NIEKONSEKWENTNY • charakteryzuje się zmiennością i przypadkowością oddziaływań, • Za to samo zachowanie raz dziecko jest karane, innym razem rodzice nie zwracają uwagi lub są bardziej wyrozumiali, co utrudnia dziecku przyswajanie norm moralnych, • Brak jest wyraźnie sprecyzowanych zasad postępowania, nie wiadomo co wolno, a czego nie wolno, • W konsekwencji dziecko traci szacunek do rodziców, czuje się zagubione, osamotnione i niepewne siebie, co często prowadzi do zachowań agresywnych.

STYL LIBERALNY • polega na pozostawieniu całkowitej swobody dziecku, a ingerowanie dopuszcza się tylko w wyjątkowych przypadkach. • Rodzice usprawiedliwiają dziecko, spełniają jego zachcianki, późno wprowadzają normy i zasady, a to sprawia, że dziecko trudno radzi sobie w kontaktach z rówieśnikami

Do zapamiętania: Nie musimy być idealni, bądźmy Wystarczająco Dobrymi Rodzicami. Opracowała Daniela Jasińska