OCUK PSKOTERAPSNDE ETK KONULAR Terapi ilikisi kurma Terapi

ÇOCUK PSİKOTERAPİSİNDE ETİK KONULAR Terapi ilişkisi kurma Terapi ilişkisini sürdürme Terapi ilişkisini sonlandırma

Terapi ilişkisini kurma (bilgilendirilmiş onam) � Ebeveyne ek olarak çocuktan da bilgilendirilmiş onam almak gereklidir. (mümkün olduğunca rızalarını almalıyız) � Böylece çocuk değerli hissetme ve saygı duyulma gereksinimlerini bir ölçüde karşılar. � Çocuğun gelişim düzeyine dikkat edilmelidir; bilişsel ve duygusal becerileri, terapinin doğasını anlamak ve hakkında karar verebilmek için yeterli düzeyde gelişmiş midir? Bu önemlidir. � Her iki tarafın da rızası önemlidir. Çocuğun rızası alınmadan ebeveynler çocukları için terapi isterlerse ne olur? � Okul ortamında danışma yaptığınız çocuk, bu durumu ebeveynlerin bilmesini istemezse terapiniz nasıl ilerler? (cevaplanması güç sorular) � Gönüllülük esas ise terapiden yararlanma da o derece yüksektir

Terapi ilişkisini kurma (gizlilik) � Gizlilik ve sınırları ile ilgili açık olmak gerekir. � Ebeveyn veya diğer kişilerle hangi bilgiler nasıl paylaşılacak dikkat edilmelidir. � Danışanın zarar görme veya başkalarına zarar verme riski var ise başkalarını uyarma görevimiz vardır. (çocuk istismarında zarar riskini içeren kılavuzlar , kurumlarca yayınlanır) � Terapi süresince elde edilen yazılı elektronik dahil, danışanla ilgili tüm bilgiler güvenli saklanmalıdır. Ve bunlara sadece terapistler ulaşabilmelidir. � Bilgi talebi alındığında çocukla ebeveynle konuşmak onları durumla ilgili bilgilendirmek gerekir. Talep mahkeme celbi veya emri ise bir avukat tavsiyesi de alınabilir. � Genel kural sadece amaca ulaşmada gerekli bilgiyi açıklamak ve sadece bu bilgiye sahip olması gereken kişileri bilgilendirmek olmalıdır.

Terapi ilişkisini kurma (aile üyelerini dahil etme) �Ebeveynler bize terapi süreci ile ilgili tavsiyeler de veya odaklanma noktaları önerdiklerinde ne yaparız? � Ya da ebeveyn terapiyi istemiyorsa? �Ailenin amaçları çocuğun amaçları ile çelişiyorsa? �Boşanmış aile çocuklarıyla terapi yaparken ebeveynlerden biri diğerine bilgi verilmemesini isterse ne yapabiliriz? �Bu sorualar acaba aile terapisi kapsamında mı irdelenmelidir?

Terapi ilişkisi kurma (diğer bilgi kaynakları iletişim) �Okullar, dr ler ve diğer uzmanlardan çocuklar hakkında bilgi almak gerekir. Bunlarla ilişki içindeyken çocukla güven ilişkisini nasıl sürdürürüz? �Çocuk, ebeveynleri veya başka kişilerle iletişim kurulmamasında ısrar ederse ne yaparsınız? �Çocuk ve ebeveynlerle açıkca konuşmak iyi bir başlangıçtır. �Diğer kişilerle ilişki kurmanın olumlu ve olumsuz yanlarını tartışmak, hangi bilgilerin nasıl paylaşılacağını ele almak, her iki tarafında rahat edeceği bir çözüm bulmaya yardımcı olabilir.

Terapi ilişkisini sürdürme (sınırlar ve güç) �Uyguna sınırları korumak terapistin sorumluğudur. �İlk andan itibaren bu sınırlar, sürecin doğası, olası gelişmeler ile ilgili hem çocuğun hem de ailenin bilgilendirilmesi önemlidir (yapılama) �Net sınırların dile getirilmesi aralarındaki ilişkinin profesyonelliğini tanımlar. �Terapist rolümüzle ilgili sınırlar: zaman (görüşme süreleri ve görüşmeler dışı terapiste ulaşma), yer ( nerede görüşeceğiz); kendini açma (terapistin kendini ne kadar açması uygundur? ); görüşme sırasındaki davranışlar ve dokunma.

Terapist çocuk arasındaki Güç dengesizliği �Güç dengesizliğinin terapist çocuk ilişkisini ne zaman etkilediğini nasıl anlarız? �Çocuk-terapist ilişkisi içinde bağımlılık gelişmişse, terapist ilişkinin çocuk odaklı olmasına izin vermek yerine, kendisinin daha fazla yönlendirici olduğunu fark edebilir. danışanı koruma, danışan şablonumuza uymadığı için engellenme hissetme gibi duygular, bu ilişkiyi etkileyen güç dengesizlikleridir. �Bu durumlarda, çocuk geri çekilebilir ya da kendisinden beklenildiğini düşündüğü şeylere boyun eğerek yanıt verebilir. �Bu durumda çocuğun öncülüğünü kabul etmek olumsuz sonuçları engelleyebilir.

Terapistin rol ve sorumlukları (değerler) �Değerlerimiz çocukla kurduğumuz terapötik ilişkide verdiğimiz etik kararları nasıl etkiliyor? �Hangi değerler vazgeçilmezimiz? �Değerleriniz çocuk ve aile nasıl çatışabilir? �Bu çatışmalar terapiyi nasıl etkiler? �Proaktif olmak (olacakları önceden kestirip olaylara yön verebilmek) ve kendi projeksiyonlarımızın (ve karşıt transferanslarımızın) farkına varabilmek, değerlerimizin çocukla kurduğumuz bu ilişkiyi etkilememesini sağlamada iyi yollardan biridir.

Mesleki yeterlilik �Sahip olduğumuz akademik bilginin yanısıra bu bilgileri kullanma becerimiz, gelişmeye açık olmak, yeni terapi teknikleri hakkında bilgilenmek gerekir. � deneyim ve becerilerimiz çocuğun gereksinimlerini karşılıyor mu? Bunlar terapi ilişkisi için faydalı mı? �Çocuk ve ebeveyn bu yararları gözlemleyebiliyorlar mı? �Kendimizi yetersiz hissettiğimizde başka bir uzmana yönlendirme yapmamız gereklidir.

Terapi ilişkisini sonlandırma �Çocuğun sorunları çözüme ulaştığında ve çevresiyle uyumlu bir işlevselliğe eriştiğinde terapi sürecinin sonlandırılma süreci başlar. �Terapinin sona ermesi için çocuk hazırlanır ve bitirme hissini yaşaması için desteklenir. �Çocuk ve ebeveyne terapi deneyimiyle ilgili duygu ve düşüncelerini paylaşmak için fırsat verilmelidir.

Çocuk terapistlerinde olması gereken özellikler �Tutarlı �Kendi içlerindeki çocukla ilişki halinde �Kabul edici �Empatik �Gerektiğinde çocuğa katılabilen �Her zaman çocuğu dinleyen �Sakin �kolaylaştırıcı

tutarlılık �Çocuklar, rol yapan, yapmacık, kendisi gibi olmayan, tutarsız terapistleri tanımadan ustadırlar �Kendini bilen sınırlılıklarının farkında, güvenilir, ayakları yere basan, tutarlı kişilik özellikleri terapide güven duygusunun oluşmasına zemin hazırlar.

Kendi içindeki çocukla ilişkide olma hali �İçimizdeki çocukla temas halinde olmamız, çocukla empati kurmada ve ona katılmada bize yardımcı olur. �Hoş olmayan güçlü duygulardan kaçınmak isteyen çocuklar, bu duyguları bastırmaya, inkara eğilimlidirler. �Olumsuz duyguların ancak söze dökülerek paylaşıldığında azalacağını ve değişeceğini öğrenmeleri zaman alacaktır. Bunun için kendi içindeki çocukla iletişimini canlı tutan terapistler daha kolaylaştırıcı olacaktır. �Onlara model olmamız önemlidir.

Duygusal açıdan ayrışık olma �Terapist duygusal olarak fazlasıyla çocuğun aktardığı sorunun içinde yer almamalıdır bu çatışma olasılığını artırır. terapistin acı çektiğini gören çocuk daha fazla üzülmeye başlayabilir ve daha kötü olabilecek diğer konuları aktarmaktan vazgeçebilir. �Çocuğu sözel veya sözle olmayan yollarla onaylamak, çocuğu kendisi olmaktan uzaklaştırarak terapistin onayını almak için onu memnun edici şeyler söylemeye yönlendirebilir.