Edukacja w domu jak przetrwa ten trudny czas

Edukacja w domu- jak przetrwać ten trudny czas i nie zwariować Tekst na podstawie artykułu, który ukazał się na stronie Akademii Edukacji i Rozwoju Majki Jeżowskiej Ewelina Ekiert

Kilka słów o procesie uczenia się � W dobie pandemii dzieci uczą się w domu, co naturalnie zaburza nasze życie. Zarówno rodzicom jak i nauczycielom zależy, aby dzieci opanowały konieczne treści. Zastanawiamy się wszyscy: czy uczenie się jest efektywne, czy dziecko nabywa kompetencji? � Rolą dorosłego jest towarzyszenie dziecku w procesie uczenia się, zachęcanie do samodzielnego doświadczania, poszukiwania rozwiązań, wyciągania wniosków. Nasza rola to także budowanie w dziecku odporności psychicznej, poczucia własnej wartości, sprawczości. � Nasza rola polega na takim wspieraniu, aby dziecko nie bało się działać, popełniać błędów, umiało je dostrzegać, przeanalizować i naprawiać.

Jak poukładać życie kiedy szkoła i dom jest w jednym? http: //zst. lezajsk. pl �Rozmawiajmy szczerze ze swoimi dziećmi. Pytajmy jakie są ich obawy, odczucia, frustracje. Nie ma nic lepszego niż autentyczna rozmowa w poczuciu bliskości. Zadawajmy dzieciom pytania, bądźmy zainteresowani ich przemyśleniami. Dajmy dzieciom poczucie, że wspólnie możemy sprostać największym trudnościom. �Angażujmy nasze dzieci w domowe obowiązki i nie zapominajmy, że inna motywacja do nauki jest w szkole, a inna w domu.

Każdy przymus rodzi opór �Zastanówmy się jakie emocje towarzyszą nam w momencie kiedy od nas ktoś czegoś wymaga na „wczoraj” na „już” i „teraz”. To poczucie kiedy „muszę coś”. Nie jest łatwo? Niezależnie kto tego wymaga (szef, partner, kolega) rodzi się w nas opór. Pamiętajmy, że to samo czują nasze dzieci!!!

Etap rozwoju psychofizycznego dziecka nie daje mu możliwości bycia zdyscyplinowanym i dojrzałym na miarę dorosłego �Dobrze by było, aby rodzic pozwalał dziecku na podejmowanie decyzji i wzięcie odpowiedzialności za swoją edukację. W praktyce oznacza to, że dziecko powinno decydować, co i kiedy chce robić. Da mu to poczucie ważności i przekonanie, że coś zależy wyłącznie od niego. „To ja sam/a zdecydowałem/łam, że matematykę zrobię po ulubionym serialu” Oczywiście my rodzice „cichutko” kontrolujemy czy nasze dzieci wywiązują się ze swoich zobowiązań.

Dla rozwoju każdego człowieka ważna jest naturalność, pośredniość, dobrowolność i emocje �Naturalność. Prawda stara jak Świat nr 1 - najlepiej uczymy się na poszczególnych etapach rozwoju przez najbardziej preferowane aktywności. Krótko mówiąc przedszkolaki i dzieci w młodszym wieku szkolnym będą najlepiej uczyły się przez zabawę, starsze dzieci przez eksperymenty i doświadczenia, a nastolatki przez działanie w duchu zaufania i odpowiedzialności.

Dla rozwoju każdego człowieka ważna jest naturalność, pośredniość, dobrowolność i emocje � Pośredniość. https: //www. mjakmama 24. pl/dziecko/wychowanie/ciastoterapia-czyli-jak-pieczenie-ciasta-wplywa-na -rozwoj-dziecka-aa-s. PB 4 -YY 2 v-2 DDB. html Prawda stara jak Świat nr 2 - najefektywniej uczymy się „przy okazji”, nie wiedząc nawet, że to, co właśnie się odbywa, jest nauką. np. pieczenie ciasta to nauka matematyki – przeliczanie i odmierzanie, fizyki – temperatura, stany skupienia, nauka czytania ze zrozumieniem i terapia ręki .

Dla rozwoju każdego człowieka ważna jest naturalność, pośredniość, dobrowolność i emocje �Dobrowolność i emocje. Prawda stara jak Świat nr 3 - najlepiej uczymy się kiedy chcemy i tego, czego chcemy, a emocje są potrzebne choćby po to, aby podtrzymywać zaangażowanie i ciekawość na drodze poszukiwania wiedzy.

� Pamiętajmy, że dziecko chce się rozwijać. Jest to jedna z najsilniejszych potrzeb. Jednak rozwój następuje stopniowo i indywidualnie. Dlatego należy zawsze uwzględniać poziom rozwoju psychofizycznego oraz potrzeby dziecka. � Budowanie motywacji wewnętrznej i podtrzymywanie potrzeby rozwoju, możemy uzyskiwać dzięki wplataniu w codzienne aktywności elementów poznawczych i pozwalanie na dokonywanie samodzielnych wyborów przez dziecko. � Na koniec bardzo ważna rzecz!!! Przyznawajmy się kiedy popełnimy błąd (nie popełnia błędów, ten, kto nic nie robi). Pokazujemy w ten sposób, że jesteśmy autentyczni, że popełnianie błędów uczy, jeśli tylko wyciągamy wnioski i poszukujemy rozwiązań.

Dziękuję za zapoznanie się z materiałem