Uticaj razliitih roditeljskih stilova vaspitanja na odnos prema

Uticaj različitih roditeljskih stilova vaspitanja na odnos prema bolesti kod dece i adolescenata obolelih od DMT 1 Dr Vladislav Bojić

Uvod • Kroz svakodnevnu kliničku praksu, uočeno je da se deca i adolescenti oboleli od DMT 1 (uzrasta od 10 -18 godina), mogu grubo podeliti na dve grupe po pitanju odnosa prema bolesti:

Uvod • 1/ U prvoj grupi su oboleli koji prihvataju svoju bolest i na adekvatan način se odnose prema osećanju gubitka slobode, kao i mnogobrojnim ograničenjima i zabranama. • 2/ S druge strane, drugu grupu čine osobe koje se teže suočavaju sa oboljenjem i koje imaju problema sa odgovornošću i samokontrolom

Cilj • Cilj je bio utvrditi koji su mogući psihološki uzroci koji dovode do pripadnosti prethodno navedenim grupama, kao i u odnosu na njih dati smernice za budući psihoterapijski, savetodavni i medicinski rad

Metod • U okviru kvalitativnog pristupa korišćena je konverzaciona tehnika, koja obuhvata preispitivanje različitih stilova roditeljskog vaspitanja. Analizirane su poruke koje su deca i adolescenti dobijali od roditelja u vezi sa zabranama i ograničenjima (šta se sme i sta se ne sme), kao i poruke u vezi sa preuzimanjem odgovornosti i osamostaljivanjem

Rezultati • Obavljeni su razgovori sa 32 pacijenta: 12 je pripadalo prvoj, a 20 drugoj grupi. • 1/ U okviru prve grupe postoji dominantan roditeljski stil vaspitanja sa jasno postavljenim granicama i pre nastanka bolesti (konkretna ogranicenja). Pored toga podstican je proces osamostaljivanja • 2/ S druge strane, kod pripadnika druge grupe su prisutna dva stila: • A -Jedan (kod 7 ispitanika) podrazumeva negovanje osećanja slobode, ali i povladjivanje i preterano zaštićavanje deteta. • B -Drugi (kod 13 ispitanika) je podrazumevao tzv „ Double-bind“ pristup, u okviru koga deci nije najjasnije šta je dozvoljeno, a šta nije (nejasne granice i poruke u vezi sa slobodom i samostalnošću).

Rezultati • U okviru celokupne druge grupe, bolest je doživljavana kao ograničenje, koje pobija prethodno usvojeni životni stil na osnovu poruka roditelja („Ranije je sve bilo dozvoljeno, a sada su se roditelji preko noći promenili“ Anja, 13 godina).

Zaključak i smernice • Opšti zaključak je, da bi kod pripadnika druge grupe bilo poželjno preporučiti individualni ili porodični psihoterapijski i savetodavni rad, kako bi se osvetlili mogući uzroci njihovih tegoba i dale smernice za promenu. • Pomoću konstruktivističkih i kognitivno-bihejvioralnih psihoterapijskih pravaca, težilo bi se rekonstrukciji značenja osećanja kao sto su sloboda, kontrola i odgovornost. Proces razumevanja i pravovremene eksperimentacije bi vodili uspešnijim međuljudskim odnosima i boljem kvalitetu života obolelih.