PRZYPISY Przypisy mog pochodzi od q autora q

PRZYPISY Przypisy mogą pochodzić od: q autora q redaktora naukowego q tłumacza q redaktora książki Autorstwo przypisów powinno być zawsze jednoznacznie określone: - przyp. aut. - przyp. tłum. - przyp. red. pol.

ODNOŚNIKI q cyfry arabskie - w sposób ciągły w obrębie rozdziału książki lub pracy - w sposób ciągły w obrębie całej książki q umowne znaki graficzne (np. gwiazdki) - w książkach o małej liczbie przypisów - w książkach zawierających wiele liczb - w przypisach do tablic - aby graficznie zróżnicować przypisy q małe litery

UMIEJSCOWIENIE PRZYPISÓW u dołu strony q na końcu tomu q na końcu książki (po tekście głównym i dodatkach) q Przypisy powinny być sformułowane zwięźle oraz zapisane mniejszą czcionką.

RODZAJE PRZYPISÓW Ze względu na treść i pełnioną funkcję wyróżnia się cztery rodzaje przypisów: rzeczowe q terminologiczne q bibliograficzne q informacyjne q

Przypisy rzeczowe Służą do wyjaśniania, komentowania i uzupełniania fragmentów tekstu i ewentualnie innych elementów przygotowywanej książki. . Podwójne kliknięcie na jego powierzchni spowoduje ponowne uruchomienie programu Microsoft Graph 1 1 Program ten można także uruchomić za pomocą polecenia Wstaw Obiekt. Wszyscy pamiętają słynną talię 52 terrorystów, którą Waszyngton przygotował dla żołnierzy walczących w Iraku. Karty spełniły zadanie, a pomysł amerykańskiego rządu zaczęły kopiować policje na całym świecie 2 2 Niedawno Komenda Stołeczna sporządziła plakaty 52 najaktywniejszych złodziei samochodów. Teraz powstaje talia groźnych gangsterów – przyp. tłum.

Przypisy terminologiczne Służą do objaśniania wyrazów i wyrażeń obcojęzycznych oraz różnorodnych terminów. q przypisy słownikowe 1 false q – fałszywy, true – prawdziwy objaśnienia 2 Archai (l. mn. ), Arche (l. poj. ) – w starożytnej filozofii greckiej – pierwszy czynnik, pierwotny element, podstawowa zasada. Wyraz Arche występuje w Ewangelii (pierwszy wyraz czwartej księgi) w zdaniu: „Na początku było słowo” (przyp. red. pol. ). W książkach wyposażonych w słownik użytych terminów przypisów słownikowych się nie podaje.

Do przypisów terminologicznych należą także różnego rodzaju komentarze. . Było przeto niemałym wstrząsem, gdy Bertrand Russell i inni odkryli około roku 1900 paradoksy wynikające z niepohamowanego stosowania języka teorii mnogości 1 1 Do osobliwości polskiego języka matematycznego należy fakt, że teoria zajmująca się zbiorami i ich własnościami nosi nazwę teorii mnogości. – Przyp. tłum.

Przypisy bibliograficzne Zapisujemy zgodnie z normą zapisywania bibliografii: q identyczna kolejność poszczególnych elementów ALE q imiona lub inicjały imion umieszcza się przed naziwskami 1 H. 2 R. Weyl. Symetria. Warszawa, Wyd. Prószyński 1997, s. 67 -80. B. Mc. Clenon, Leonardo of Pisa and his Liber Quadratorum. American Mathematical Monthly 1991, vol. 26, s. 1 -8.

Przypisy bibliograficzne z komentarzami 1 Inne stanowisko zajmuje D. G. King-Hele w artykule pt. Satellite orbits and their geophysical implications (Contemporary Physics, April 1961). 2 W tym miejscu odsyłamy czytelnika do interesującej książki: Prince Michael of Greece, Crown Jewels of Europe. New York 1983. Niekiedy w przypisach komentuje się pozycje literatury zamieszczone w bibliografii i do niej odsyła czytelników. 3 Ten model sieci nerwowej został opisany przez inżyniera S. B. Russella w roku 1913 w Journal of Animal Behaviour. Nowsze przykłady maszyn uczących się znajdzie czytelnik w pracach Ashby’ego (2), Waltera (38), Farleya i Clarka (8), Friedberga (10), Uttleya (37) i in.

Przypisy informacyjne Ułatwiają czytanie książki informując o załączonych dodatkach, słowniku użytych terminów, rozwiązaniach zadań, zbiorczych tablicach i wykresach oraz wyjaśniają zastosowane konwencje edytorskie. 1 Obliczenia te należy zachować, gdyż będą potrzebne do rozwiązania zadania 2. 1. 3. 2 Szczegółowy 3 Zob. opis tej metody podano w rozdz. 6 – Przyp. red. Dodatek 1. Wykaz skrótów spotykanych w katalogach (przyp. tłum. ).

Przypisy do przekładów Zależnie od potrzeby, tłumaczenia opatruje się zarówno przypisami terminologicznymi jak i rzeczowymi. Najczęściej są to wyjaśnienia dotyczące źródłosłowu wprowadzonej przez tłumacza terminologii polskiej, zwłaszcza w książkach z nowych dziedzin wiedzy, uwagi mające na celu odniesienie wywodów autora do warunków krajowych, informowanie czytelnika o istnieniu innych, zbliżonych tematycznie publikacji w języku polskim, a także niezbędne, zdaniem tłumacza lub redaktora, zwięzłe komentarze merytoryczne. *Nieprzetłumaczalny żart językowy. Autorzy piszą „B. C. ”, co w języku angielskim oznacza „before Christ”, a więc przed Chrystusem, tutaj zaś – „before computers”. Przyp. tłum. *Przystępny opis tych zagadnień znajdzie czytelnik m. in. w książce Dennisa Jonesa pt. Wszystko o Internecie (Warszawa, Bertelsmann 2002, rozdz. 7, s. 210 -229) – przyp. tłum.

q zasady tworzenia i budowy identyczne jak przy normalnych przypisach q nie wolno podważać poglądów anu wyników badań autora oryginału q stosujemy przypisy tylko w razie konieczności wprowadzamy zmiany tylko po uzgodnieniu ich z właścicielem praw autorskich q Tekst przypisu można często włączyć do tekstu głównego i wstawić na miejsce zamieszczonego odnośnika: przypisy krótkie - przekład tytułu, źródłosłów polskiego terminu, nazwa instytucji, objaśnienie skrótów q przypisy informacyjne - Por. rys. 12; Zob. Dodatek 1 q

Przypisy bibliograficzne w przekładzie Źródła nieuwzględnione w wykazie: q przeoczenia autora q autor dorzucił przypis w ostatniej chwili q odmienny charakter dokumentu podanego w przypisie q przypis z komentarzem

BIBLIOGRAFIA Opis bibliograficzny może być przedstawiony w różny sposób: q wpleciony w tekst q zamieszczony w przypisach poszczególnych fragmentów q w podpisach pod ilustracjami q w przypisach do tablic lub w ich tytułach q na końcu książki w postaci odrębnego wykazu

Rodzaje bibliografii: q przedmiotu – pełne lub częściowe q wykazy wybranych pozycji q szczegółowe lub ogólne q podstawowe lub uzupełniające q prac cytowanych przez autora q pozycji tylko w języku obcym q uzupełniające przekład q adnotowane – bibliografia komentarzem

Bez względu na przyjętą koncepcję wykazu literatury, każdy z dokumentów piśmienniczych – na które powołuje się autor lub do których odsyła czytelników – wymaga sformalizowanego opisu bibliograficznego. WYDAWNICTWO ZWARTE Autor (nazwa ciała zbiorowego) Tytuł [Główni współpracownicy] Wydanie Miejsce [Wydawca] Rok [Objętość] [Seria] [Uwagi] ISBN Danielou J. , Marrou H. : Historia Kluk. Wyd. 2. Warszawa: PAX 1984. ISBN 83211

CZASOPISMA I INNE WYDAWNICTWA CIĄGŁE Tytuł Ciało zbiorowe Wydanie Oznaczenie zeszytu (daty i/lub numery) Miejsce [Wydawca] Rok [Seria] [Uwagi] ISSN Nauka i Przyszłość. Polska Akademia Nauk, Centrum Upowszechniania Nauki. Grudzień 1990 nr 1. Warszawa 1990. ISSN 0867 -2687.

FRAGMENT WYDAWNICTWA ZWARTEGO Autor, nazwa ciała zbiorowego Tytuł dokumentu macierzystego Wydanie Numeracja części [Główni współpracownicy] Miejsce [Wydawca] Rok Lokalizacja w obrębie dokumentu macierzystego Heistein J. : Historia literatury włoskiej. Wyd. 2. Wrocław 1987, s. 6979

ARTYKUŁ W WYDAWNICTWIE ZWARTYM Autor artykułu Tytuł artykułu Formuła In Autor (ciało zbiorowe) dokumentu macierzystego Tytuł dokumentu macierzystego Wydanie [Wydawca] Rok Lokalizacja artykułu w obrębie dokumentu macierzystego Szosland, J. : Tkactwo. In: Terminarz technika. Włókiennictwo. Warszawa, 1969, s. 20 -26.

ARTYKUŁ W CZASOPIŚMIE LUB INNYM WYDAWNICTWIE CIĄGŁYM Autor Tytuł [Główni współpracownicy] Tytuł dokumentu macierzystego Wydanie [Wydawca] Rok Lokalizacja artykułu w obrębie dokumentu macierzystego Paska, J. : Czas budowy i koszty wytwarzania energii elektrycznej we francuskich elektrowniach jądrowych. Postępy Techniki Jądrowej, nr 3/4, 1988, s. 321 -323.