Projekt Szkolenia dla kadry edukacji szkolnej w wymiarze

Projekt „Szkolenia dla kadry edukacji szkolnej w wymiarze europejskim” realizowany w Zespole Szkół Kształcenia Ustawicznego od 01. 10. 2018 do 29. 02. 2020, finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój (POWER) w ramach projektu: „Ponadnarodowa Mobilność Kadry Edukacji Szkolnej” – nr POWERSE-2018 -1 -PL 01 KA 101 -049092. Dofinansowanie projektu z UE: 84 428, 56 PLN

5 sposobów rozwiązywania konfliktów

Czym jest konflikt? KONFLIKT – TO SPÓR DOTYCZĄCY WAŻNYCH KWESTII np. ŚWIATOPOGLĄDOWYCH. KONFLIKT JEST UTOŻSAMIANY Z NIEZGODNOŚCIĄ INTERESÓW, WYNIKA ZE SPRZECZNYCH CELÓW, MOŻE TEŻ BYĆ SPOWODOWANY RÓŻNICAMI PEŁNIONYCH RÓL, PRZEKONANIAMI, EMOCJAMI CZY ZGODNOŚCIĄ INTENCJI.

Czy konflikt może być pożyteczny? KONFLIKTY są zjawiskiem naturalnym nawet w zdrowych tj. dobrze funkcjonujących organizacjach. Konflikty nie zawsze są pożądane, często burzą nasze poczucie bezpieczeństwa, ale nie należy traktować ich jako szkodliwe i niepotrzebne zjawiska. W tradycyjnej koncepcji uważano, że odgrywają rolę destrukcyjną, prowadzą do spadku efektywności działań i wzmagają pojawienie się złych emocji.

Czy konflikt może być pożyteczny? Obecnie podkreśla się pozytywną rolę, jaką może pełnić konflikt. Wskazuje się na jego funkcjonalny wymiar jakim jest pobudzenie aktywności i wzrost zaangażowania jednostek w interes własnej grupy oraz zwiększenie motywacji do określonych działań. Konflikt może dezorganizować pracę , ale jeśli jest właściwie traktowany może przyczynić się do większej kreatywności osób i umożliwia znalezienie szerszego zakresu rozwiązań danego problemu.

? ? ? Wniosek nasuwa się jeden KONFLIKTY NALEŻY ROZWIĄZYWAĆ! Ale jak to zrobić

SPOSOBY ROZWIĄZYWANIA KONFLIKTÓW W zależności od typu konfliktu przyjmuje się różne podejścia do jego rozwiązania. Można jednak przyjąć ogólny schemat, który wymaga tylko pewnej modyfikacji i adaptacji do konkretnych warunków. Składa się z dwóch etapów: 1) ETAP DIAGNOZY q klasyfikacja rodzaju konfliktu q ustalenie przyczyn * q rozładowanie negatywnych emocji * 2) ETAP ROZWIĄZANIA q wybór stylu rozwiązywania konfliktu q usunięcie faktycznych przyczyn konfliktu q redukcja napięć emocjonalnych

SPOSOBY ROZWIĄZYWANIA KONFLIKTÓW Bardzo ważna jest trafna identyfikacja przyczyn problemu ponieważ już sama w sobie może przyczynić się do osłabienia zaistniałego konfliktu. Istotne dla podjęcia konstruktywnych działań jest również zmniejszenie napięcia i redukcja negatywnych emocji. Pozwala to na stworzenie właściwego klimatu do prowadzenia dialogu.

5 STYLÓW ROZWIĄZYWANIA KONFLIKTÓW 1. WSPÓŁPRACA 2. KOMPROMIS SKUTECZNOŚCI 3. WALKA 4. UNIKANIE 5. ULEGANIE TRIADA

WSPÓŁPRACA to partnerstwo mimo przeciwności, skupianie się na tym co łączy, a nie dzieli, jest to praca nad korzyściami dla obu stron. WSPÓŁPRACA to najtrudniejszy ze stylów, ponieważ wymaga rozumienia emocji swoich i cudzych, umiejętności słuchania, zaangażowania, tolerancji i chęci dojścia do tzw. happy endu.

KOMPROMIS czyli szukanie złotego środka. Polega na znalezieniu rozwiązania przez częściową rezygnację z własnych potrzeb na rzecz adekwatnych ustępstw ze strony partnera. To sztuka ustępowania w imię ogólnego dobra. KOMPROMIS ma swoje plusy i minusy. Gdy bowiem rezygnujemy z ważnych dla nas spraw, trudno będzie mówić o radości i o korzyściach z rozwiązania konfliktu za to pojawi się poczucie straty i niemocy.

WALKA polega na przyjęciu postawy „wygrany- przegrany” i dążeniu za wszelką cenę do rozstrzygnięcia konfliktu na swoją stronę. Kim jest osoba, która nieustannie walczy? To człowiek z potrzebą udowadniania własnej przewagi, potrzebujący ukryć własne słabości. Gesty zgody podczas walki dochodzi często do tzw. cyklu odwetowego. Czyli na wybuchu niekontrolowanej agresji odpowiadasz atakiem, co pobudza do kontrataku. Warto przerwać błędne koło stosując tzw. gesty zgody.

GESTY ZGODY Gesty zgody to działania pojednawcze i nie należy mylić ich z uległością! Do gestów zgody należą: q przyznanie się do winy, przeproszenie, q wyrażenie skruchy i pokory, q zaproponowanie ustępstw, q mimika i gesty np. uśmiech, q wyrażenie szczerego uznania dla oponenta, uznania jego prawa do odmiennego zdania, q werbalizacja własnych potrzeb i emocji, q propozycja wspólnego szukania pokojowego rozwiązania

UNIKANIE polega na ignorowaniu lub pomijaniu kwestii istnienia konfliktu i oznacza odraczanie w czasie jego rozwiązania. Przyczyn unikania jest wiele m. in. nie masz siły zmierzyć się z oponentem, chcesz się wyciszyć, zebrać argumenty, czekasz by emocje opadły lub odwlekasz sprawę ponieważ masz do zrobienia inną ważną rzecz.

ULEGANIE polega na dostosowaniu się do oczekiwań drugiej osoby. To inaczej mówiąc dążenie do świętego spokoju, które może być pułapką. Przyjmując taką postawę liczymy na regułę wzajemności, która nie zawsze następuje. ULEGANIE postrzegane jest jako dowód słabości, a nie szlachetności. Strategia ulegania może jednak przynosić korzyści w partnerskiej i długofalowej relacji, gdzie na zmianę jedna strona dostosowuje się do drugiej.

NIEKTÓRE Z POWYŻSZYCH STYLÓW OPIERAJĄ SIĘ NA STRATEGIACH : 1. wygrana – przegrana: jedna z osób narzuca drugiej swą wolę, przegrany jest niezadowolony i ma poczucie klęski, ale zwycięzca też nie odczuwa pełnej satysfakcji, widząc niezadowolenie drugiej strony. 2. przegrana – przegrana: dwie strony konfliktu kłócą się tak zaciekle, że obie na tym tracą - słynne sceny z filmów „Sami swoi”, gdzie w zacietrzewieniu Kargul rozbił własne garnki, a Pawlak poobcinał rękawy we własnych koszulach. Warto poszukiwać takich rozwiązań konfliktów, by wszystkie zainteresowane strony były zadowolone i odniosły korzyść. Ta strategia nazywa się: WYGRANA – WYGRANA Strategia wygrana-wygrana polega na poszukiwaniu rozwiązań korzystnych lub możliwych do zaakceptowania dla wszystkich stron.

O współpracy raz jeszcze. Na szczególną uwagę zasługuje pierwsza z wymienionych strategii czyli WSPÓŁPRACA. Jej zaletą jest to, że umożliwia skoncentrowanie się na samym problemie, a nie na czynnikach towarzyszących, które nie mają nic wspólnego z istotą problemu. Każda ze stron ma osobisty udział w znalezieniu odpowiedzi i osiągnięciu takiego rozwiązania, które zostanie zaakceptowane przez wszystkich. WSPÓŁPRACA polega na szukaniu obustronnych korzyści wspólnego rozwiązania konfliktu.

WSPÓŁPRACA Strategia WSPÓŁPRACY przewiduje cztery podstawowe etapy: zdefiniowanie problemu – należy zlokalizować źródło problemu, określić jego istotę oraz nazwać przyczyny, bez tendencji do obwiniania innych osób. generowanie rozwiązań – należy wypracować listę możliwych rozwiązań. Ważne, żeby w tej fazie nie poddawać żadnych pomysłów i propozycji ocenie. wybór najlepszego rozwiązania – należy określić korzyści i ewentualne straty płynące z przyjęcia określonego rozwiązania. Analizując plusy i minusy każdej z możliwości, wzajemnie zdecydować o wyborze najlepszej propozycji. wprowadzenie w czyn i kontrola rezultatów – należy określić czas realizacji wybranego rozwiązania i śledzić przebieg wykonania. W razie potrzeby, jeśli wybrana opcja nie prowadzi do oczekiwanych rezultatów, trzeba wybrać inne rozwiązanie. Ważne, żeby wcześniej nie ograniczać się tylko do jednej możliwości rozwiązania problemu.

KONIEC DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ