Oglne zaoenia modelu wsppracy pomidzy uczelni ksztacc na

Ogólne założenia modelu współpracy pomiędzy uczelnią kształcącą na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo a podmiotami leczniczymi Kózka Maria Wydział Nauk o Zdrowiu Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum Warszawa 18. 10. 2018 r.

Zadania uczelni wyższych • prowadzenie kształcenia na studiach, studiach podyplomowych lub innych form kształcenia, • prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki, • prowadzenie kształcenia doktorantów, • kształcenie i promowanie kadr uczelni, • stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w: a) procesie przyjmowania na uczelnię w celu odbywania kształcenia, b) kształceniu, c) prowadzeniu działalności naukowej, • wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, tradycję narodową, umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka,

Zadania uczelni wyższych • stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów, • upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki i kultury, w tym przez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych, informacyjnych i archiwalnych, • działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych, • zadaniem uczelni publicznej prowadzącej kształcenie w zakresie nauk medycznych lub nauk o zdrowiu albo w zakresie nauk weterynaryjnych może być także uczestniczenie w sprawowaniu opieki medycznej albo weterynaryjnej w zakresie i formach określonych w przepisach o działalności leczniczej albo przepisach o zakładach leczniczych dla zwierząt. Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym ( Dz. U. 2018. 0. 1668)

Zadania podmiotów leczniczych Ø Udzielanie świadczeń zdrowotnych, promocji zdrowia i/lub realizacji zadań dydaktycznych i badawczych (w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia lub wdrażaniu nowych technologii medycznych oraz metod leczenia). Ø Podmiot wykonujący działalność leczniczą może ponadto uczestniczyć w przygotowywaniu osób do wykonywania zawodu medycznego oraz w ich kształceniu na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Ø W ramach struktury organizacyjnej podmiotu leczniczego może też zostać wydzielona jednostka organizacyjna w celu udzielania świadczeń zdrowotnych mieszkańcom domów pomocy społecznej lub wychowankom placówek opiekuńczo-wychowawczych, zlokalizowana na terenie danej jednostki organizacyjnej pomocy społecznej. Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej ( Dz. U. 2018. 0. 160)

Uczelnia jako instytucja edukacji wyższej i podmiot rynkowy Kształcenie Badania naukowe • Przygotowanie absolwentów dla potrzeb rynku pracy • Lider w tworzeniu wiedzy dzięki prowadzonym badaniom naukowym zorientowanym na innowacyjność gospodarki

Wykres 1. Wskaźnik innowacyjności w krajach Unii Europejskiej za rok 2016 Opracowanie własne na podstawie raportu Innovation Union Scoreboard

Uwarunkowania zmian na rynku pracy Postęp technologiczny Globalizacja Przemiany transformacyjne w gospodarce Czynniki demograficzne i społeczne E D U K A C J A

Oczekiwania rynku pracy Kompetencje zawodowe Kreatywność Gotowość do zmian Praca w zespole

Wiedza Umiejętności Kompetencje społeczne Kompetencje dotyczą sfery pracy i są określane jako zdolność wykonywania zadań w zawodzie dobrze lub skutecznie, zgodnie z wymaganiami stanowiska pracy, wspierane umiejętnościami i wiedzą oraz kompetencjami społecznymi (autonomia i odpowiedzialność) Kompetencje określają związek między naszymi indywidualnymi zdolnościami i cechami osobowości a cechami wymaganymi do sprawnego wykonywania zadań zawodowych (definicja Międzynarodowej Organizacji Pracy).

Opieka skoncentrowana na pacjencie Optymalizacja opieki i bezpieczeństwo EBP Praca w zespołach opieki zdrowotnej Pielęgniarska wiedza Przywództwo Technologie informatyczne Fumiano, 2012

1998 P R O C E S B O L O Ń S K I Deklaracja Sorbońska Francja, Niemcy, Anglia, Włochy 1999 Deklaracja Bolońska 29 państw, w tym Polska 2001 Komunikat Praski 33 państwa 2003 Komunikat Berliński 40 państw, w tym Rosja 2005 Konferencja ministrów w Bergen 2010 Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego

Współpraca uczelni wyższych z przedsiębiorstwami w świetle dokumentów unijnych Ø Komunikat Komisji Europejskiej z dnia 10 maja 2006 r. „Realizacja programu modernizacji dla uniwersytetów: edukacja, badania naukowe i innowacje”, COM(2006)0208. Ø Komunikat Komisji z dnia 2 kwietnia 2009 r. „Nowe partnerstwo na rzecz modernizacji uczelni: Forum UE na rzecz dialogu uczelni i przedsiębiorstw”, COM(2009)0158. Ø Rezolucja Rady z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie „Nowych umiejętności w nowych miejscach pracy”, Dz. U. C 290 z 4. 12. 2007. Ø Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2008 r. w sprawie kształcenia dorosłych: nigdy nie jest za późno na naukę, P 6_TA(2008)0013. [10] Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 września 2008 r. w sprawie procesu bolońskiego i mobilności studentów, P 6_TA(2008)0423. Ø Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie dialogu środowisk akademickich z przedsiębiorcami: nowego partnerstwa na rzecz modernizacji uczelni w Europie, P 7_TA(2010)0187.

Komunikat Komisji Europejskiej „Nowe partnerstwo na rzecz modernizacji uczelni” Ø nowe programy nauczania, sprzyjające zwiększaniu szans na rynku pracy; Ø rozwijanie przedsiębiorczości (stała obecność praktyków w prowadzeniu zajęć oraz nauczycieli i studentów w przedsiębiorstwie); Ø transfer wiedzy: praktyczne wykorzystywanie wiedzy; Ø mobilność – ponad granicami oraz pomiędzy biznesem a środowiskiem akademickim; Ø otwarcie uczelni na działania w zakresie kształcenia przez całe życie; Ø lepsze zarządzanie uczelniami.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie dialogu środowisk akademickich z przedsiębiorcami Współpraca uczelni wyższych z przedsiębiorstwami ujęta w 70 punktach i uznana za priorytet Wezwano władze krajowe do monitorowania rozwoju współpracy, pomoc w likwidowaniu barier, głównie w obszarze administracyjnym

Współpraca uczelni wyższych z przedsiębiorstwami w świetle dokumentów krajowych Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – ustawa 2. 0 z dnia 20 lipca 2018 r. Uchwały KRASZPi. P oraz PKA

Podmioty lecznicze Uczelnie wyższe Korzyści ze współpracy Studenci Absolwenci

Korzyści ze współpracy Uczelnie wyższe Øpoprawa jakości kształcenia i badań naukowych, Øzwiększenie rozpoznawalności wśród pracodawców i kandydatów na studia, Ømożliwość prowadzenia badań i ich komercjalizacja Podmioty lecznicze Ø poprawa jakości opieki, Ø podnoszenie kwalifikacji swoich pracowników, Ø możliwość zatrudniania dobrych absolwentów, Øwdrażanie nowych rozwiązań, Ø promowanie wizerunku danego podmiotu, Øzmniejszenie kosztów opieki

Korzyści ze współpracy Studenci Ø zrealizowanie kształcenia praktycznego, Øzwiększenie szans zatrudnienia po studiach, Ø budowanie sieci kontaktów w danym podmiocie – tożsamość zawodowa Absolwenci Ø rozwój kariery, Øsatysfakcja osobista, Ø promowanie wizerunku uczelni i podmiotu

Bariery we współpracy Ø brak zainteresowania współpracą- bariera mentalnościowa, kulturowa, Ø brak zrozumienia charakteru i sposobu funkcjonowania partnerów- ryzyko utraty autonomii, Ø skomplikowane procedury towarzyszące nawiązaniu współpracy i biurokracja, Ø brak organizacyjnego wsparcia i środków finansowych, Ø negatywne doświadczenia ze współpracy, Ø obciążenie pracowników własnymi obowiązkami

Model współpracy uczelni z podmiotami leczniczymi 1) Analiza danych z Uczelni prowadzącej kształcenie na kierunkach pielęgniarstwo i położnictwo ( w odpowiedzi na pismo Departamentu Pielęgniarek i Położnych Ministerstwa Zdrowia z dnia 10. 01. 2017 r. ) 2) Analiza aktów prawnych europejskich i krajowych regulujących kształcenie studentów na kierunku pielęgniarstwo i położnictwo 3) Zalecenia Rady Europejskiej w sprawie Jakości Staży i Praktyk z dnia 10. 03. 2014 r. (2014/C/88/01) 4) Analiza modeli funkcjonujących w innych krajach 5) Doświadczenie własne autorów

Cel modelu Stworzenie warunków do poprawy współpracy i transferu wiedzy między uczelnią wyższą a podmiotami leczniczymi

Założenia modelu 1. Efektywniejsze powiązanie podmiotów leczniczych z uczelnią wyższą – wzrost świadomości obustronnych korzyści (np. poprawa jakości kształcenia, dostosowanie programów i metod kształcenia do dynamicznie zmieniających się potrzeb podmiotów leczniczych, rozwijanie nowych programów kształcenia podyplomowego). 2. Zintegrowanie narzędzi wspierających kształcenie – podejście oparte na modelu kompetencji, programach kształcenia, obowiązujących aktach prawnych, autonomii uczelni i podmiotów leczniczych. 3. Poprawa satysfakcji absolwentów studiów

Założenia modelu 4. Poprawa wizerunku uczelni jako partnera w procesie kształcenia, doradztwa i badaniach naukowych. 5. Popularyzacja idei współpracy uczelni z podmiotami leczniczymi. 6. Pozyskanie nowych podmiotów do współpracy i rozwój dotychczasowych. 7. Rozwój działalności badawczej w kierunku większej realizacji zapotrzebowania podmiotów leczniczych.

Zakres współpracy – podmioty lecznicze • wsparcie uczelni w zakresie organizacji kształcenia praktycznego; • udział w działaniach dydaktycznych uczelni w zakresie: tworzenia programów kształcenia, prowadzenia zajęć dydaktycznych, • doradzanie, • konsultowanie, • udział w przygotowywaniu prac dyplomowych (sponsorowanie badań, wspólne badania) • udział w tworzenie nowej oferty edukacyjnej w zakresie kształcenia przedi podyplomowego; • wdrażania wyników badań do praktyki w ramach komercjalizacji działań uczelni; • organizowanie otwartych spotkań ze studentami umożliwiającymi prezentację instytucji i pozyskiwanie absolwentów do pracy.

Działania po stronie podmiotów Ø zamieszczanie ofert pracy, praktyk/staży w uczelni/ Biurze Karier, Øudział pracodawców w imprezach organizowanych przez uczelnię np. Targach pracy, Dniach Kariery, Nocy Naukowców, Festiwalu Nauki, konferencjach naukowo-szkoleniowych, Ø prowadzenie szkoleń podyplomowych dla pracowników podmiotów

Zakres współpracy – uczelnie wyższe • informowanie podmiotu leczniczego w zakresie funkcjonowania uczelni, • opracowanie planów i programów kształcenia, sylwetki studenta na danym etapie kształcenia, kryteriów doboru miejsc na realizację zajęć praktycznych i praktyk zawodowych, kryteriów doboru opiekunów/ mentorów praktyk zawodowych, dokumentacji kształcenia praktycznego, • przygotowanie zapotrzebowania na odpowiednie miejsca kształcenia praktycznego, harmonogramów kształcenia praktycznego, • prowadzenie szkoleń dla opiekunów/ mentorów praktyk zawodowych, • organizowanie wspólnych konferencji, szkoleń dla pracowników podmiotów leczniczych

Etapy wdrażania modelu 1. Powołanie na poziomie uczelni struktury organizacyjnej odpowiedzialnej za współpracę z podmiotami leczniczymi np. Biuro współpracy z podmiotami leczniczymi, w skład którego powinien wchodzić: kierownik studiów pielęgniarstwo/ położnictwo, koordynator kształcenia praktycznego, osoba z administracji zajmująca się umowami, przedstawiciel studentów danego kierunku studiów. Biuro opracowuje potrzeby w zakresie współpracy z podmiotami leczniczymi np. kształcenie praktyczne, badania naukowe, działania promujące instytucje w regionie i kraju. 2. Powołanie Rady Pracodawców, w skład której wchodzą przedstawiciele podmiotów leczniczych współpracujących z uczelnią wyższą lub deklarujących współpracę oraz przedstawiciele uczelni. Przedstawiciele Rady Pracodawców wchodzą w skład Komisji dydaktycznej lub programowej oraz Jakości Kształcenia. Rada Pracodawców przedstawia propozycje współpracy i oczekiwania od uczelni wyższej. Celem wypracowania wspólnego programu kształcenia, w tym kształcenia praktycznego, podejmowania badań naukowych na potrzeby instytucji, możliwości wdrażania wyników badań do praktyki.

Etapy wdrażania modelu 3. Organizowanie wspólnych spotkań celem poznania oczekiwań. 4. Formalizowanie współpracy – wypracowanie i podpisanie umów krótko i długoterminowych w zakresie dydaktycznym, naukowym, promocyjnym i komercyjnym, wyznaczenie opiekunów/mentorów praktyk zawodowych 5. Opracowanie programu kształcenia, w tym zajęć praktycznych i praktyk zawodowych. 6. Zatrudnienie nauczycieli akademickich w podmiotach leczniczych umożliwiających prowadzenie zajęć praktycznych w powiązaniu z realizacją świadczeń zdrowotnych. 7. Wypracowanie zasad finansowanie opiekunów/mentorów praktyk zawodowych i wpisanie do opisu stanowisk pracy zadań związanych z opieką nad studentami.

Etapy wdrażania modelu 8. Przygotowanie dokumentacji kształcenia praktycznego, w tym dzienników umiejętności zawodowych. 9. Przygotowanie narzędzi do oceny miejsc realizacji kształcenia praktycznego. 10. Analiza uzyskanych wyników i wdrożenie programu naprawczego, np. zmiana miejsca realizacji kształcenia praktycznego, zmiana opiekuna praktyk zawodowych

PODAŻ Biura Karier Studia I stopnia Rejestr wolnych Studia II stopnia miejsc pracy w regionie Kształcenie podyplomowe Okręgowe Izby Pielęgniarek i Położnych Rejestr na poziomie województwa Ministerstwo Zdrowia Departament Pielęgniarek i Położnych POPYT Centrum Kształcenia Podyplomowego Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych Rejestr centralny Konsultanci Krajowi w dziedzinie pielęgniarstwa Konsultanci wojewódzcy Urzędy w dziedzinie pielęgniarstwa Wojewódzkie Analiza zapotrzebowania na i Marszałkowskie Kadrę w regionie Zakłady Opieki Zdrowotnej Źródło: układ własny Model monitorowania popytu i podaży na absolwentów kierunku pielęgniarstwo i/lub położnictwo

Dziękuję za uwagę!