Neurokognitywne podstawy percepcji wzrokowej Budowa ukadu wzrokowego Percepcja

Neurokognitywne podstawy percepcji wzrokowej

Budowa układu wzrokowego

Percepcja wzrokowa Schemat przetwarzania bodźców wzrokowych Bodziec wzrokowy Gałka oczna komórki receptorów oczu zamieniają impulsy wzrokowe na impulsy elektryczne

Poprzez aksony komórek zwojowych impulsy te docierają do ciała kolankowatego bocznego Ciało kolankowate boczne aktywuje swoje aksony, które wysyłają „informacje” do innych części podwzgórza oraz do obszarów kory mózgowej aksony komórek nerwowych biegną promienistością boczną (wzrokową) do pierwszorzędowej kory wzrokowej w płacie potylicznym( pole V 1) Aktywowany obszar Brodmana : obszar 17 (V 1)

zabezpieczenie informacji do obróbki dotarcie informacji do drugorzędowej kory wzrokowej ( pole V 2) Analiza i rozpoznanie sygnałów- Obszar 18

dotarcie przetworzonych i przeanalizowanych informacji do trzeciorzędowej kory wzrokowej (V 3) integrowanie przetworzonych informacji – Obszar 19 Strumień brzuszny - informacje docierają do płata skroniowego rozpoznawanie i identyfikacja przedmiotów

Teoria trójchromatyczna (trzech receptorów) ü Inaczej zwana jest teorią Younga-Helmholtza. Nazwa tej teorii wzięła się od nazwisk dwóch lekarzy, fizjologów : Thomasa Younga i Hermanna von Helmholtza ü Informacja o kolorach odbierana jest przez trzy różne typy receptorów (czopków). Kolejno receptory są czułe na kolory: • niebieski • zielony • czerwony

üKażdy z nich wysyła inny rodzaj impulsów do mózgu ü W różnych odstępach fal każdy z tych receptorów jest wrażliwy na światło ü Young wykazał , że mieszając w odpowiednich proporcjach poszczególne barwy można uzyskać barwy monochromatycznego światła ü Kolor jaki zobaczymy jest zależny od tych trzech receptorów łącznie Czopki wrażliwe na fale krótkie pręciki Czopki wrażliwe na fale średnie Czopki wrażliwe na fale długie

Jaki powstaje obraz? - Optyka

Zniekształcenia w postrzeganiu

Złudzenia • Złudzenia i błędy w odbiorze informacji z otoczenia to kolejna grupa faktów, które świadczą o odgórnym procesie spostrzegania. Lista złudzeń percepcyjnych jest naprawdę długa, a podłoże działania różnych kategorii złudzeń trochę się różnią. • Gdy istnieje wyraźna różnica pomiędzy tym co spostrzegamy, a rzeczywistymi faktami, doświadczenie takie określa się mianem ZŁUDZENIA. • Złudzenia wynikają z mechanizmów działania percepcji

Złudzenia wzrokowe: • Złudzenia te wynikają z mechanizmów działania systemu percepcyjnego, które w normalnych warunkach, gdy spostrzegamy typowe dla naszego otoczenia bodźce umożliwiają lepszą percepcję. • Czasami mogą jednak prowadzić do złudnych doznań.

Przykłady

Złudzenie Müllera – Lyera • Złudzenie dotyczące dwóch linii tej samej długości zakończonych strzałkami „do wewnątrz” lub „na zewnątrz” linii. Ulegamy złudzeniu, że linia ze strzałkami „na zewnątrz” jest dłuższa

Złudzenie księżyca • Kiedy w pogodny wieczór obserwujemy księżyc stwierdzamy, że jego tarcza podczas wschodu i zachodu (czyli wtedy, gdy znajduje się on nisko nad horyzontem) jest ok. 2, 5 razy większa niż wtedy gdy widnieje on na nieboskłonie. • Tego typu złudzenie optyczne wynika ze sposobu powstawania obrazu w ludzkim oku (przetwarzania w mózgu danych pochodzących z narządu wzroku). Po pierwsze w grę wchodzi tutaj poczucie perspektywy. Po drugie narząd wzroku oszukuje nas także w kwestii nieboskłonu.

Złudzenie Ponzo • Górna pozioma kreska wydaje się dłuższa niż ta leżąca niżej. Dzieje się tak dlatego, że rysunek przypomina tor kolejowy zniekształcony przez perspektywę. • Dwie ukośne linie postrzegamy dzięki stałościom spostrzeżeniowym, jako w rzeczywistości równoległe, co z kolei sugeruje, że dwie linie poziome mają różną długość. • Złudzenie to opublikował włoski psycholog Mario Ponzo w 1913 r.