Dostpno publicznego transportu zbiorowego dla osb niepenosprawnych w
Dostępność publicznego transportu zbiorowego dla osób niepełnosprawnych w miastach na prawach powiatu (2013 – I połowa 2015) Najwyższa Izba Kontroli Nadarzyn, 22 marca 2017 r.
Swobodne przemieszczanie się w obrębie miasta - jedna z podstawowych potrzeb mieszkańców Niedostosowanie publicznego transportu zbiorowego do potrzeb osób niepełnosprawnych Narusza zakaz dyskryminacji kogokolwiek i z jakiejkolwiek przyczyny określony w: • art. 32 ust. 2 Konstytucji RP • art. 14 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności • art. 5 ust. 2 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych • art. 21 ust. 1 Karty praw podstawowych UE (art. 6 ust. 1 TUE) ogranicza dostęp do świadczeń zdrowotnych, edukacji, kultury, sportu oraz stanowi przeszkodę w znalezieniu zatrudnienia jedna z przyczyn wykluczenia społecznego osób niepełnosprawnych większe zapotrzebowanie na pomoc społeczną zmniejsza komfort korzystania z tej publicznej usługi przez pozostałych użytkowników o ograniczonej zdolności poruszania się (osoby starsze, rodzice z wózkami dziecięcymi) oraz osoby niebędące mieszkańcami miasta, korzystające z publicznego transportu zbiorowego
OCENA OGÓLNA Komunikacja miejska wciąż nie jest jeszcze w pełni dostosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych. We wszystkich skontrolowanych miastach osoby niepełnosprawne napotykały na poważne bariery w dostępie do publicznego transportu zbiorowego. nierzetelna analiza potrzeb przewozowych mieszkańców, w tym osób niepełnosprawnych nieuwzględnianie prawa do niedyskryminującego dostępu do publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie wyposażenia taboru i przystanków komunikacyjnych nieznaczna poprawa dostępności publicznego transportu zbiorowego dla osób niepełnosprawnych
BARIERY 1. Tabor 2. Informacja przewozowa 3. Infrastruktura przystankowa 4. Personel
1. TABOR AUTOBUSY TRAMWAJE tylko w trzech miastach zapewniono pełną obsługę transportu publicznego przez pojazdy niskopodłogowe i niskowejściowe wykorzystywane jedynie w Bydgoszczy i Szczecinie w większości niedostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych: odpowiednio 4% i 36% kursów w pozostałych siedmiu miastach autobusy niskopodłogowe obsługiwały od 47% do 97% kursów
2. INFORMACJA PRZEWOZOWA 1) niezamieszczanie w rozkładach jazdy informacji, które kursy linii komunikacyjnych są wykonywane przez pojazdy dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych (przypadki stwierdzone w pięciu miastach) 2) braki zewnętrznej i wewnętrznej informacji wizualnej oraz głosowej Tylko w Wałbrzychu wszystkie pojazdy komunikacji miejskiej wyposażone w takie systemy. W pozostałych miastach: q zewnętrzna informacja głosowa: od 0% autobusów w Suwałkach, Przemyślu i Szczecinie do 83% autobusów w Rzeszowie; q wewnętrzna informacja głosowa: od 7% autobusów w Rzeszowie do 97% autobusów w Legnicy; q wewnętrzna informacja wizualna: 0% autobusów w Przemyślu do 91% autobusów w Suwałkach.
3. INFRASTRUKTURA PRZYSTANKOWA brak (kompleksowych) standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych brak ułatwień sensorycznych niewłaściwe stosowanie ułatwień sensorycznych
4. PERSONEL Tylko dwóch operatorów publicznego transportu zbiorowego przeprowadziło kompleksowe szkolenie uświadamiające problemy osób niepełnosprawnych, adresowane do pracowników bezpośrednio zajmujących się podróżnymi ryzyko nieświadomego dyskryminowania osób niepełnosprawnych przez kierowców, motorniczych, kontrolerów oraz sprzedawców biletów
WNIOSKI JST MIB Ø stałe analizowanie potrzeb osób niepełnosprawnych, a w razie konieczności - odpowiednie aktualizowanie planów transportowych, Ø określenie dobrych praktyk dla organizatorów w zakresie standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych, z uwzględnieniem zasad uniwersalnego projektowania, po konsultacjach z interesariuszami, a w szczególności ze środowiskiem osób niepełnosprawnych; Ø kontynuowanie działań zmierzających do zapewnienia pełnej obsługi linii komunikacyjnych przez pojazdy, wyposażone w systemy przyklęku i pochylnie oraz w systemy informacyjne, Ø zamieszczanie na stronach internetowych operatorów oraz organizatorów informacji dotyczących uprawnień pasażerów Ø uzupełnienie § 120 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie o: 1) stosowanie pasów ostrzegawczych oraz ścieżek dotykowych, wykonanych z materiałów antypoślizgowych, o określonej fakturze, 2) stosowanie trasy wolnej od przeszkód na przystankach, przeznaczonej dla osób niepełnosprawnych (o szerokości 0, 8 m od osi ścieżki dotykowej), 3) stosowanie minimalnej szerokości użytkowej peronu wynoszącej 2, 5 m.
Dziękuję za uwagę q okres kontroli: 1 stycznia 2013 - 30 czerwca 2015 q podmioty kontrolowane organizatorzy PTZ operatorzy PTZ zarządy dróg miejskich q miasta: Bydgoszcz, Włocławek, Białystok, Suwałki, Rzeszów, Przemyśl, Szczecin, Koszalin, Legnica i Wałbrzych. q liczba osób niepełnosprawnych: 10, 1 - 15, 0% populacji miast
- Slides: 10