Propedeutyka sportu osb niepenosprawnych Narodziny sportu osb niepenosprawnych

Propedeutyka sportu osób niepełnosprawnych

Narodziny sportu osób niepełnosprawnych O Idea paraolimpiady i sportu niepełnosprawnych narodziła się w 1924 roku w Paryżu, gdzie odbyły się I Światowe Igrzyska Sportowców Głuchych O Źródła historyczne przyjmują datę 28 lipca 1948 roku za początek zorganizowanego, światowego uprawiania sportu przez osoby niepełnosprawne O Igrzyska międzynarodowe odbyły się po raz pierwszy w 1960 roku w mieście olimpijskim, Rzymie, pod nazwą Olimpiada Niepełnosprawnych

O Twórcą światowego ruchu paraolimpijskiego był Sir Ludwik Gutmann (1899 - 1980) lekarz z wykształcenia. Był założycielem i prezydentem największych międzynarodowych organizacji sportu inwalidów. O Głównym założeniem organizacji Igrzysk Paraolimpijskich dla niepełnosprawnych było stworzenie takich samych warunków rywalizacji sportowej i pełna integracja z ruchem olimpijskim.

Znaczenia ruchu w życiu człowieka Ruch jest jednym z podstawowych elementów zapewniających prawidłowy rozwój człowieka. Stanowi on nie tylko potrzebę biologiczną, ale też podstawę prawidłowego, zdrowego życia fizycznego i psychicznego. Ruch wpływa na podnoszenie kultury fizycznej i nabywanie odporności, korygowanie wad postawy oraz właściwą przemianę materii. Uprawianie sportu kształtuje charakter i buduje wytrwałość.

Zadania ruchowe trudne Potencjał sprawnościowy osoby niepełnosprawnej biernej ruchowo Inicjowanie ćwiczeń ruchowych Stabilizacja w zakresie ćwiczeń ruchowych Adaptacja do ćwiczeń ruchowych Zadania ruchowe łatwe FAZA III Fazy kształtowania aktywności ruchowej osób niepełnosprawnych

Według Tomasza Przybyszewskiego autora artykułu „Czas na twój ruch” aktywność fizyczna: • poprawia wydolność oddechową • polepsza krążenie • rozwija siłę mięśni • kształtuje koordynację ruchową • stymuluje układ nerwowy • opóźnia proces starzenia • działa antydepresyjnie

Niepełnosprawni w liczbach O W społeczeństwach cywilizowanych 15 – 16 % społeczności stanowią osoby niepełnosprawne O w Europie Zachodniej 1 osoba na 10 jest osobą niepełnosprawną O Według Narodowego Spisu Powszechnego przeprowadzonego w 2002 roku liczba osób niepełnosprawnych ogółem wynosiła blisko 5, 5 mln, w tym około 4, 5 mln posiadało prawne potwierdzenie faktu niepełnosprawności, a 4, 3 mln były to osoby w wieku 15 lat i więcej.

Podstawowe pojęcia związane z niepełnosprawnością i sportem O rewalidacja O rehabilitacja O niepełnosprawność

Niepełnosprawność - rodzaje Biorąc za kryterium podziału rodzaj niepełnosprawności, wyróżniamy: • osoby z niepełnosprawnością sensoryczną – uszkodzeniem narządów zmysłowych, do których należą: osoby niewidome i słabo widzące osoby niesłyszące i słabo słyszące • osoby z niepełnosprawnością fizyczną, do których należą: osoby z niepełnosprawnością motoryczną – z uszkodzeniem narządu ruchu osoby z przewlekłymi schorzeniami narządów wewnętrznych

• osoby z niepełnosprawnością psychiczną, do których należą: - osoby umysłowo upośledzone z niesprawnością intelektualną - osoby psychiczne chore z zaburzeniami osobowości i zachowania - osoby cierpiące na epilepsję – z zaburzeniami świadomości • osoby z niepełnosprawnością złożoną, a więc dotknięte więcej niż jedną niepełnosprawnością.

Letnie dyscypliny sportowe uprawiane przez osoby niepełnosprawne

O Badminton O Bieg na orientacje O Boccia O Bowling O Gimnastyka artystyczna, O O O O sportowa Goalball Golf Jazda na wrotkach Jeździectwo Judo Podnoszenie ciężarów w pozycji leżącej (powerlifting) Rugby na wózkach Softball O Kręgle O Lekkoatletyka O Łucznictwo O Piłka nożna O Kajakarstwo O Kolarstwo O Koszykówka na wózkach O Piłka ręczna O Piłka siatkowa na siedząco O Piłka siatkowa na stojąco O Piłka wodna O Pływanie O Rugby na wózkach O Strzelectwo

Zimowe dyscypliny sportowe uprawiane przez osoby niepełnosprawne

O Biathlon O Łyżwiarstwo szybkie O Bieg n rakietach O Łżwiarstwo szybkie* śnieżnych (snowshoeing) O Curling na wózkach O Hokej halowy O Hokej na lodzie (w pozycji siedzącej na sledgach) (w pozycji siedzącej) O Łyżwiarstwo figurowe O Narciarstwo alpejskie O Narciarstwo biegowe O Snowboard

Indywidualne dyscypliny sportowe O ŁUCZNICTWO O LEKKAATLETYKA O KRĘGLE O PIĘCIOBÓJ O TENIS ZIEMNY O WYŚCIGI NA O KOMETKA O TENIS STOŁOWY O PŁYWANIE O NURKOWANIE O ŻEGLARSTWO O WIOŚLARSTWO I KAJAKARSTWO O O O WÓZKACH PODNOSZENIE CIĘŻARÓW SZERMIERKA FLORET SZPADA SZABLA WSPINACZKA

Grupowe dyscypliny sportowe osób niepełnosprawnych O KOSZYKÓWKA O SIATKÓWKA O RUGBY

Wybrane dyscypliny sportowe

Showdown – gra dla niewidomych

O Sport ten został wymyślony w 1960 roku przez Kanadyjczyka Joe Lewisa. O Rozgrywka odbywa się na specjalnym stole obramowanym listwami. Gra się piłką z tworzywa sztucznego z dzwoneczkiem w środku. Dzwoneczek wskazuje położenie piłki. Odbija się ją drewnianymi wiosełkami. Ręce graczy chronione są przez rękawice. Gracze oddzieleni są pionowym ekranem, rozdzielającym stół na dwie połowy.

Taniec integracyjny

Taniec integracyjny – taniec, w którym (przynajmniej) jeden z partnerów jest na wózku dla niepełnosprawnych. Zawodnicy podzieleni są na klasy. Osoby na wózkach są w 1 klasie kiedy O osoba na wózku ma ograniczoną ruchliwość górnej części ciała i w drugiej klasie kiedy O osoba na wózku ma w pełni sprawną górną część ciała. Jest też podział ze względu na partnera: O combi - jedna osoba tańczy na wózku a jedna jest sprawna, O duo - dwie osoby tańczą na wózkach. Jest też podział ze względu na zaawansowanie O Klasa promotion to początkujący O Klasa top to zaawansowani

Tańce w klasie standard to: O walc O tango O walc wiedeński O fokstrot O quickstep.

Klasa tańców latynoamerykańskich to: O samba O cha-cha O rumba O Pasodoble O jive.

Judo dla niewidomych

O Na świecie nauczanie judo niewidomych zostało zapoczątkowane w połowie lat 80 XX wieku, a po pierwszy na paraolimpiadzie pojawiło się w 1988, w Seulu. O W Polsce niestety nie uprawia się judo dla niepełnosprawnych w sposób zorganizowany i pod egidą Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego

Najistotniejsze wyróżniki walki sportowej judo niewidomych i słabowidzących: O trener albo asystent kieruje zawodnika do jego strony maty, po upewnieniu się, czy zawodnik wie, czy jest wywołany jako biały czy niebieski O sędzia boczny wtedy już dalej kieruje zawodnika do odpowiedniej pozycji startowej, służąc mu za przewodnika O sędzia główny daje znak zawodnikom do ruszenia naprzód do siebie klaśnięciem dłońmi jeden raz O zawodnicy zbliżają się do siebie, aż do nawiązania kontaktu fizycznego. Wykonują kumikata (uchwyt gi przeciwnika). Ich stopy powinny być naprzeciwko siebie i wtedy sędzia ogłasza komendę "hajime" (rozpocząć walkę) O za każdym razem, gdy w czasie walki zawodnicy tracą ze sobą kontakt fizyczny, cała procedura zostaje powtórzona

Curling na wózkach

O Mecze rozgrywane są na takim samym lodowisku jak w curlingu pełnosprawnych (45, 72 m x 5 m, bez haków), używa się takich samych kamieni. O Różnice polegają na tym, że kamień wypuszcza się z zatrzymanego wózka, nie ma również szczotkowania. Kamienie mogą być wypuszczane za pomocą ręki (zawodnik wychyla się wówczas z wózka) lub poprzez specjalny kij (tzw. extender). Każda drużyna musi składać się z zawodników obydwu płci. Mecze składają się z 8 endów (do sezonu 2007/2008 było to 6 endów). O Zespół ma 68 minut na zagranie swoich kamieni, może również wziąć jeden czas.

Amp Futbol – piłka nożna osób po amputacjach

O Ta dyscyplina sportu, którą uprawiać mogą wszyscy po jednostronnej amputacji kończyny (zawodnicy grający w polu są po amputacji kończyny dolnej, a bramkarze kończyny górnej) powstała w USA w latach ’ 80. O W 1984 w Seattle rozegrano pierwszy turniej międzynarodowy O W 1987 pierwsze nieoficjalne Mistrzostwa Świata wygrała drużyna z Salwadoru

Boccia - niepełnosprawni grają w bule

O Boccia sportowa dyscyplina paraolimpijska wywodząca od włoskiej gry w bule - bocce O Pierwszy raz rozgrywki boccia miały miejsce na na Światowych Igrzyskach Niepełnosprawnych w Nowym Jorku w roku 1984

O O Pod wieloma względami gra jest podobna do pierwowzoru. Od bocce odróżniają ją jednak charakterystyczne zapisy regulaminowe: Wprowadzenie bili na boisko odbywać się może w dowolny sposób: rzucenie, kopnięcie, sprzęt wspomagający np. rynny, pochylnie Pozycja ciała zawodnika nie jest określona: można stać lub siedzieć (wózek, krzesło) Wprowadzanie bili na boisko może się odbywać z udziałem asystenta instruowanego przez gracza (np. o głębokim porażeniu mózgowym, bez kończyn) Istnieje limit czasu przyznawany każdej stronie na rozegranie każdej rundy

Goalball – dla niewidomych

O Goalball to gra drużynowa dla osób niewidomych i słabowidzących. Została stworzona w 1946 roku przez Niemca Seppa Reindle i Austriaka Hansa Lorenzena w ramach doskonalenia sposobów rehabilitacji niewidomych weteranów II wojny światowej. O W goalball rozgrywane są Mistrzostwa Świata, Europy i Polski. Jest to dyscyplina paraolimpijska od 1976 roku i jest pierwszą oficjalną olimpijską grą zespołową dla osób niewidomych i słabowidzących.

Drużyna składa się z trzech zawodników, grających z zasłoniętymi oczami, broniących bramki o wysokości 1, 3 metra zajmującej całą szerokość boiska. Boisko do goalballa ma 9 x 18 m i podzielone jest na trzy strefy: bramkową (na szerokość 3 m od bramki), rzutu (3 m za strefą bramkową) i strefę środkową, zajmującą szerokość 6 m na środku boiska. Piłka musi być toczona. Musi dotknąć podczas rzutu strefy rzutu zarówno drużyny rzucającej, jak i broniącej.

Po pierwszym kontakcie piłki z zawodnikiem drużyny broniącej, drużyna ta ma 10 sekund na odrzucenie piłki. Jeden zawodnik może tylko dwa razy pod rząd rzucić piłkę. Za przewinienia drużyna może otrzymać rzut karny. Gra trwa 2 razy po 10 min. Piłka zawiera dzwoneczki i waży 1, 25 kg. Mecze rozgrywane są w absolutnej ciszy

INTEGRACJA JEST SZANSĄ Zespół Szkół z Oddziałami Integracyjnymi w Białej Podlaskiej

„Nie porównuj dziecka z innym dzieckiem, ale każde dziecko z nim samym”. J. H. Pestalozzi

Historia integracji w naszej szkole W roku szkolnym 1997/1998 powstała pierwsza klasa integracyjna. Dzisiaj minęło już 15 lat, od kiedy wśród uczniów zdrowych pojawili się niepełnosprawni rówieśnicy. Idea integracji zyskała w naszej szkole duże powodzenie i stale się rozwija.

Co wyróżnia klasę integracyjną? Jest miejscem, gdzie uczą się zdrowi i niepełnosprawni rówieśnicy. To zespół prowadzony przez dwóch nauczycieli (edukacji wczesnoszkolnej lub przedmiotu i pedagoga specjalnego). Odpowiednia liczba uczniów, tj. 15 – 20 osób, w tym 3 – 5 niepełnosprawnych. Umożliwia realizację autorskich programów oraz innowacji pedagogicznych. Stwarza warunki do nauczania wielopoziomowego w ramach wspólnego programu nauczania i realizacji indywidualnych programów edukacyjno – terapeutycznych. Specyficzne urządzenie sali lekcyjnej – przyjemny, domowy, ciepły wystrój. Charakterystyczne ocenianie postępów uczniów – podkreślające mocne strony dziecka i wskazujące dalsze kierunki pracy. Stwarzanie takich sytuacji, aby każde dziecko miało szansę odniesienia sukcesu.

Wspierają nas specjaliści Pedagodzy specjalni

Wspierają nas specjaliści Rehabilitant Nauczyciel korektywy

Wspierają nas specjaliści Psycholog Logopeda Pedagog

Inwestujemy w likwidację barier Podjazdy dla wózków inwalidzkich

Inwestujemy w likwidację barier Windy

Inwestujemy w likwidację barier Platforma schodowa i schodołaz

Inwestujemy w likwidację barier Łazienki i sanitariaty przystosowane dla osób niepełnosprawnych

Inwestujemy w likwidację barier Pracownie położone na parterze i dostosowane dla osób niepełnosprawnych

Metody wspierające stosowane w klasie integracyjnej Metoda Tomatisa – stymulacja audio-psycho-lingwistyczna (trening uwagi słuchowej) - wspomagająca metoda terapii dzieci i młodzieży z problemami szkolnymi, dysleksją, zaburzeniami komunikacji językowej i autyzmem. Głównym celem treningu jest wspomożenie funkcji słuchowej. Polega na słuchaniu odpowiednio przygotowanego materiału dźwiękowego poprzez urządzenie zwane "elektronicznym uchem". Muzyka podawana jest przez specjalne słuchawki, gdzie dźwięki docierają do słuchającego drogą powietrzną i kostną.

Metody wspierające stosowane w klasie integracyjnej EEG Biofeedback (biologiczne sprzężenie zwrotne) Jest to także metoda terapii, polegająca na podawaniu pacjentowi sygnałów zwrotnych o zmianach stanu fizjologicznego jego organizmu, dzięki czemu może on nauczyć się świadomie modyfikować funkcje, które normalnie są kontrolowane świadomie, np. fale mózgowe, opór elektryczny skóry (GSR), napięcie mięśni itp

Metody wspierające stosowane w klasie integracyjnej Logorytmika – jedna z metod stosowanych w logopedii i rehabilitacji osób z wadami słuchu. Polega na połączeniu terapii logopedycznej z rytmiką. Metodę tę stosuje się przede wszystkim w pracy z dziećmi, przy czym na jej skuteczność nie ma wpływu ich rozwój intelektualny czy też ruchowy, jak również wrażliwość muzyczna czy jej brak. Najistotniejszym elementem w stosowanych ćwiczeniach słownoruchowych jest rytm.

Metody wspierające stosowane w klasie integracyjnej Gimnastyka mózgu. Kinezjologia edukacyjnna P. Dennisona Metoda dobrego startu – M. Bon Depart Integracja sensoryczna (A. Jean Ayers) Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne Muzykoterapia Arteterapia Pedagogika zabawy Elementy zajęć socjoterapeutycznych Program aktywności M. i C. Knill Program edukacyjny A. Kołodziejczyka Techniki C. Frienet’a Rytmika

Dziękuję za uwagę!