ZUDZENIA OPTYCZNE Autorzy Wojciech Gajda Pawe Michalski Filip

ZŁUDZENIA OPTYCZNE Autorzy: Wojciech Gajda Paweł Michalski Filip Klekot Mateusz Kluba

Złudzenie optyczne – błędna interpretacja obrazu przez mózg pod wpływem kontrastu, cieni, użycia kolorów, które automatycznie wprowadzają mózg w błędny tok myślenia. Złudzenie wynika z mechanizmów działania percepcji, które zazwyczaj pomagają w postrzeganiu. W określonych warunkach jednak mogą powodować pozornie tylko prawdziwe wrażenia. Spis treści: �Złudzenia deformujące kształt, wielkość i długość �Złudzenia powodowane fizjologią układu wzrokowego �Figury dwuznaczne �Figury niemożliwe

Złudzenia deformujące kształt, wielkość i długość 1. Złudzenie ściany kawiarni 2. Złudzenie Ponza 3. Złudzenie Ebbinghausa 4. Spirala Frasera 5. Złudzenie Mullera-Lyera 6. Złudzenie Zollnera 7. Złudzenie Poggendorffa

Złudzenie ściany kawiarni Na ilustracji obok wszystkie szare linie są do siebie równoległe. Taki wzór został ułożony z kafelków na ścianie pewnej kawiarni (St Michael's Hill, Bristol, Anglia). Zostało to zauważone i opisane (1979) przez prof. Richarda L. Gregory i Priscillę Heard.

Złudzenie Ponza Górna pozioma kreska wydaje się dłuższa niż ta leżąca niżej. Dzieje się tak dlatego, iż rysunek przypomina tor kolejowy zniekształcony przez perspektywę. Dwie ukośne linie postrzegamy, dzięki stałościom spostrzeżeniowym, jako w rzeczywistości równoległe, co z kolei sugeruje, że dwie linie poziome mają różną długość. Działa tutaj też prawo stałości oceny wielkości, wg którego subiektywnie postrzegamy przedmioty leżące w różnej odległości od obserwatora i podobnego kształtu jako takie same, mimo iż na siatkówce oka przedmioty leżące dalej są mniejsze.

Złudzenie Ebbinghausa (zwane też Kołami lub Okręgami Titchenera) to złudzenie optyczne polegające na błędnej percepcji wielkości kształtów. W najbardziej znanej wersji tego złudzenia dwa koła tej samej wielkości znajdują się obok siebie, przy czym jedno z nich otoczone jest większymi od siebie kołami, a drugie mniejszymi. Złudzenie występuje jedynie w przypadku, gdy figura otoczona jest tymi samymi, lub bardzo podobnymi figurami. Na przykład, jeżeli koło będzie otoczone przez trójkąty lub prostokąty, to nie wystąpi złudzenie percepcji wielkości figury w środku

Spirala Frasera

Złudzenie Mullera-Lyera Złudzenie dotyczące dwóch linii tej samej długości zakończonych strzałkami "do wewnątrz" lub "do zewnątrz" linii. Ulegamy silnemu złudzeniu, że linia ze strzałkami "do zewnątrz" jest dłuższa. Badania międzykulturowe nad tym zjawiskiem potwierdziły wpływ kontekstu kulturowego na postrzeganie – ludzie z obszaru Cieśniny Torresa nie ulegają temu złudzeniu. Na podstawie tej obserwacji, wraz z wiedzą, że mieszkańcy obszaru Cieśniny Torresa mieszkają w okrągłych, kulistych domach, wysunięto hipotezę, że błędy popełniają tylko ludzie żyjący w "cywilizacji prostokątów" – umysł przyzwyczajony do odbierania kształtu budynków, pokoi o prostych kątach interpretuje strzałkę do wewnątrz jako styk ściany z podłogą i sufitem (obserwator wewnątrz), natomiast do zewnątrz - jako róg budynku, dlatego tę linię interpretuje jako dłuższą

Złudzenie Zollnera Występuje po przecięciu linii równoległych skośnymi odcinkami. Linie równoległe są ustawione np. pionowo. Linię pierwszą, trzecią, piątą itd. przecinają odcinki biegnące skośnie ku górze, pozostałe linie (drugą czwartą, szóstą, itd. ) przecinają skośne odcinki o kierunku przeciwnym. Już w trakcie rysowania tych odcinków równoległe zdają się zmieniać położenie

Złudzenie Poggendorffa Ilustracja złudzenia Poggendorffa Złudzenie to występuje, kiedy z linii przecinającej skośnie prostokąt usunie się część leżącą wewnątrz prostokąta. Wydaje się wówczas, że obie części linii nie leżą na jednej prostej

Przykładem takiego złudzenia jest znikanie przedmiotów spowodowane istnieniem tzw. plamki ślepej. Kiedy zamknie się jedno oko, wówczas obraz widziany drugim okiem jest niekompletny. Pewna niewielka część tego obrazu, która fizycznie powstaje w obszarze ślepej plamki, jest niewidoczna. Złudzenia powodowane fizjologią układu wzrokowego

KILKA PRZYKŁADÓW ZŁUDZEŃ PODANYCH W SLAJDZIE POWYŻEJ WSTĘGA MACHA SIATKA HERMANA

W pewnych przypadkach mózg zmuszony jest do zinterpretowania sceny czy ruchu, którego nie można postrzegać jednoznacznie. Nawet jeśli obraz na siatkówce oka pozostaje niezmienny, po upływie jakiegoś czasu możemy go postrzegać inaczej. Nigdy nie można widzieć dwóch wariantów jednocześnie. FIGURY DWUZNACZNE

FIGURA I TŁO

SZEŚCIAN NECKERA

FIGURY NIEMOŻLIWE

A OTO ICH KILKA PRZYKŁADÓW

Przy robieniu niniejszej prezentacji dowiedzieliśmy się wiele ciekawych informacji na temat iluzji i złudzeń optycznych. I W TYM MOMENCIE CHCIAŁBYM ZAKOŃCZYĆ NASZĄ PREZENTACJĘ O ZŁUDZENIACH OPTYCZNYCH. SERDECZNIE DZIĘKUJE

ŹRÓDŁA: http: //pl. wikipedia. org/wiki/Złudzenie_optyczne http: //www. gigante. pl/zludzenia