REDNIOWIECZNE RYCERSTWO Terminologia Rycerstwo w redniowieczu warstwa spoeczna

ŚREDNIOWIECZNE RYCERSTWO

Terminologia

Rycerstwo - w średniowieczu warstwa społeczna (stan) trudniąca się służbą wojskową Rycerz - termin określający opancerzonego wojownika walczącego konno za pomocą różnorakiej broni białej. - posiadał specjalny status społeczny i był przedstawicielem uprzywilejowanej warstwy feudalnej. - jako wasal – osoba podlegające zwierzchności swojego suwerena, zobowiązana była do pełnienia służby wojskowej w zamian za przywileje

kodeks rycerski zbiór zasad etycznych, moralnych i zawodowych, którymi kierowali się rycerze przestrzeganie zasad gwarantowało dobrą opinię i godne życie prawo niepisane, honorowe. opierało się na kilku podstawowych zasadach, wśród których wyróżnić można - oddanie swojemu władcy, - chrześcijańskie miłosierdzie (zwłaszcza odnoszące się do słabych, wdów, sierot) - zasady walki równego z równym.

Przykładowy kodeks rycerski 1. Bądź zawsze oddany Bogu, Ojczyźnie, Panu. 2. Nigdy nie bądź tchórzliwy. 3. Bądź ambitny i podążaj do celu. 4. Przegrane bitwy znoś z honorem. 5. Bądź wzorem dla innych. 6. Szanuj ludzi wokół siebie. 7. Dobro i prawość przed niesprawiedliwością broń. 8. Bądź hojny dla ludzi w potrzebie. 9. Bądź wierny swym zasadom i ideałom. 10. Nie krzywdź słabszych.

Cnoty rycerskie stanowiły podstawę kodeksu honorowego rycerza średniowiecznego przekonanie otoczenia o posiadaniu przez rycerza tych cnót nobilitowało go i wyróżniało spośród ogółu ówczesnego społeczeństwa rycerz taki stawał się często tematem eposów rycerskich i wzorem postępowania dla młodych adeptów rycerskiego fachu.

Do cnót tych zaliczano: Żyć w prawdzie Mieć wiarę Żałować za grzechy Dawać dowody pokory Miłować sprawiedliwość Być miłosiernym Być szczerym i wielkodusznym Znosić prześladowania

Etos rycerski zespół wartości, powszechnie przyjętych i akceptowanych przez rycerzy stanowił zbiór norm, które ustalały się przez wieki i wyznaczały wzorzec osobowy idealnego rycerza oraz kształtowały wzory zachowań przyjętych w społeczności rycerskiej w dużym stopniu wpływał na tożsamość klasową rycerstwa – był tym, co odróżniało rycerza od chłopa czy mieszczanina, określał ogólny styl życia rycerzy

Zakony rycerskie Milites Christi

Zakon rycerski – pierwotnie w Kościele katolickim zakon, w skład którego wchodzili zakonnicy (duchowni) oraz bracia-rycerze, czyli rycerze, którzy nie przyjmując święceń, godzili się żyć jak zakonnicy (składali śluby czystości i ubóstwa). Ich głównym zadaniem była nie tylko modlitwa czy kontemplacja, lecz również walka w obronie wiary i ideałów przyjętych w regule zakonnej.

Templariusze Fratres Militia Templi, Rycerze Świątyni – zatwierdzony w 1128 r. międzynarodowy zakon "rycerzy świątyni", wśród których dominowali rycerze z Francji; obecnie już nie istniejący

Joannici Ordo Militia Sancti Johannis Baptistae Hospitalis Hierosolimitani, Zakon Rycerzy Jerozolimskiego Szpitala św. Jana Chrzciciela – zwani obecnie Suwerennym Rycerskim Zakonem Szpitalników Św. Jana Jerozolimskiego, z Rodos i Malty – zatwierdzony w 1154 r. zakon o charakterze międzynarodowym.

Krzyżacy Fratres Hospitalis Sanctae Mariae Thetonicorum Jerosolimitanae, Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie – utworzony w 1191 r. zakon niemiecki

Skutki krucjat Wszystkim, którzy próbują dokonać oceny epoki krucjat, musi rzucać się w oczy powolne odejście od ich początkowych założeń w toku wojen z muzułmanami. Górnolotne idee obrony religii i walki z innowiercami z czasem okazały się tylko przykrywką dla dokonywanych podbojów i rabunku.

Skutki krucjat Zdobycze krzyżowców były nietrwałe Śmierć tysięcy ludzi Wzrost prestiżu rycerstwa Wzrost wymiany handlowej Wzrost znaczenia papiestwa Powstanie zakonów rycerskich Zbliżenie do siebie trzech cywilizacji: łacińskiej, greckiej i arabskiej Przyśpieszenie przemian gospodarczych i społecznych średniowiecznej Europy Osłabienie Cesarstwa Bizantyjskiego