Ocena efektw plastrowania dynamicznego w leczeniu chorych z

Ocena efektów plastrowania dynamicznego w leczeniu chorych z zespołem zaburzeń pasażu jelitowego Evaluation of the effects of dynamic taping in the treatment of patients with intestinal transit disorders

• • • Plastrowanie dynamiczne (PD) to polska nazwa metody Kinsiology Tapingu. Zrosty w jamie otrzewnej są najczęściej pozostałością po zabiegu operacyjnym. Znaczna liczba chorych odczuwa uporczywe bóle, umiejscowione najczęściej w podbrzuszu, wzdęcia brzucha, zatrzymanie gazów i stolca oraz zaburzenia perystaltyki jelit. Jednym ze sposobów leczenia chorych z zespołem zaburzeń pasażu jelitowego (ZPJ) może być fizjoterapia z zastosowaniem plastrowania dynamicznego. Na realizację zaprezentowanego w monografii projektu eksperymentalnego oraz przetwarzanie i wykorzystanie wyników badań uzyskałem zgodę Komisji Bioetycznej Zespołu Opieki Zdrowotnej w Nysie oraz Komisji Bioetycznej Okręgowej Izby Lekarskiej w Opolu. Praca została napisana i opublikowana na Wydziale Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii Politechniki Opolskiej, w Instytucie Fizjoterapii.

Materiał i metody • Zespół zaburzeń pasażu jelitowego nie jest jednostką kliniczną, jedynie zespołem dolegliwości funkcjonalnych jelit i przewodu pokarmowego. Rozpoznanie ZPJ przeprowadzono w oparciu o wywiad i kryteria własne, które stworzono dla potrzeb badania. Przyjęto, że wywiad powinien potwierdzić nawracający ból lub dyskomfort w jamie brzusznej trwający co najmniej 3 dni w miesiącu przez ostatnie 3 miesiące, któremu towarzyszą przynajmniej 2 z następujących cech: nudności i wymioty; wzdęcie brzucha; zatrzymanie gazów i stolca; zaburzenia perystaltyki jelit. W rozpoznaniu zespołu zaburzeń pasażu jelitowego /ZPJ/ brano pod uwagę częstość i charakter wypróżnień opierając się również na kryteriach III rzymskich dla zespołu jelita drażliwego i zaparć czynnościowych.

Materiał i metody • Kryteria włączenia obejmowały wynik badania kolonoskopowego, wirtualną kolonoskopię lub wlew kontrastowy jelita grubego, USG jamy brzusznej oraz test uciskowy brzucha (screeningowy/Stomach Region Test) w połączeniu z oceną tzw. stref Haeda. Podstawowym badaniem lekarskim rozpoznania zespołu zaburzeń pasażu jelitowego była kolonoskopia oraz badanie USG jamy brzusznej. W przypadku braku możliwości wykonania kolonoskopii z powodów technicznych (np. silna reakcja bólowa pacjenta, unieruchomienie ostro zagiętej pętli jelitowej), pacjentów kierowano na kolonoskopię wirtualną w tomografii komputerowej /TK/. U części pacjentów brano pod uwagę wynik wcześniej wykonanego wlewu kontrastowego jelita grubego. Była to mała grupa pacjentów posiadająca aktualne badanie tego typu.

Materiał i metody • W badaniu USG jamy brzusznej oceniano poszerzenia pętli jelitowej. Badania USG przeprowadził lekarz posiadający Certyfikat Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego. Przyjęto, że w przypadku uzyskania dwóch nieprawidłowych wyników badań rozpoznaje się ZPJ. W badaniu udział wzięli chorzy (41 ♀, 19 ♂, wieku 48, 85 lat) z zespołem zaburzeń pasażu jelitowego spowodowanym zrostową niedrożnością po zabiegach operacyjnych (chirurgicznych oraz ginekologicznych) oraz po przebytych stanach zapalnych w obrębie jamy brzusznej i miednicy. Byli to chorzy, którzy świadomie i dobrowolnie wyrazili zgodę wzięcia udziału w badaniu. Chorzy zostali podzieleni losowo za pomocą komputerowego programu randomizacyjnego, ALEA z własnym algorytmem randomizującym, na grupę badaną BA(19♀, 11♂, wieku 47, 67 lat) oraz kontrolną KO (22♀, 8♂, wieku 54, 25).

Materiał i metody • W grupie BA zastosowano plastrowanie dynamiczne, w celu poprawy pasażu jelitowego i zmniejszenia poziomu bólu. W grupie KO zastosowano aplikacje placebo. U chorych z grupy KO, po zakończonym badania, przeprowadzono terapię z użyciem plastrowania dynamicznego zgodną z zasadami metodologii dla grupy BA.

Materiał i metody • Badania zostały przeprowadzone przed zastosowaniem aplikacji (badanie 1) oraz w 1 (badanie 2), 5 (badanie 3), 10 (badanie 4), 15 (badanie 5), 20 (badanie 6) oraz 24 (badanie 7) dobie po aplikacji dynamicznego plastrowania. W badaniu przeprowadzono ocenę intensywności bólu, czasu trwania epizodów bólowych jamy brzucha i liczby wypróżnień w ciągu doby oraz uformowania stolca wg skali Bristolskiej. W ocenie pacjentów zastosowano również zestaw kryteriów diagnostycznych (SIGECAPS) ułatwiający rozpoznanie objawów depresji.

Wnioski • • • 1. Wykazano u chorych w grupie BA istotne statystycznie efekty zastosowania PD w redukcji bólu oraz normalizacji procesu trawienia wyrażonego liczbą wypróżnień w ciągu doby oraz uformowaniem stolca wg skali Bristolskiej. 2. Stwierdzono istotne statystycznie zmniejszenie liczby kryteriów diagnostycznych dotyczących występowania depresji u chorych w grupie BA. 3. Wykazano statystyczną różnicę efektów dotyczących redukcji bólu i normalizacji procesu trawienia, wyrażonego liczbą wypróżnień w ciągu doby oraz uformowaniem stolca wg skali Bristolskiej, pomiędzy chorymi z grupy BA i KO.