O samotnoci gincychCampo di fiori Cz Miosza Giordano

„O samotności ginących…”Campo di fiori Cz. Miłosza

Giordano Bruno – Włoski dominikanin, urodził się około 1550 roku. W 1576 rozpoczął tułaczkę po Europie, w trakcie której głosił poglądy, oparte m. in. na łączeniu kierunków filozoficznych, religijnych i naukowych. Religię uznał Giordano za uproszczona wersję filozofii. W ówczesnym świecie te poglądy nie mogły zostać bezkarne. Kościół rzymski, za głoszenie herezji skazał go na śmierć, poprzez spalenie na stosie. 17 lutego 1600 roku wyrok został wykonany.

Budowa utworu Jak jest zbudowany wiersz? Z ilu strof się składa? O czym mówią kolejne strofy wiersza? Czy jest w tym jakiś porządek? Czy można dostrzec jakieś części? O czy one mówią?

Budowa utworu Wiersz zbudowany jest z ośmiu strof, każda składa się z ośmiu wersów. Zapis graficzny utworu nadaje mu poważny ton i przygotowuje do podniosłego tematu. Wiersz zawiera dwudzielną kompozycję, której pierwsze cztery strofy są opisem pejzażu, sytuacji, a ostatnie cztery strofy są refleksją na tematy poruszone na początku wiersza. Pierwsza część ukazuje obrazy dwóch sytuacji: spalenie na stosie włoskiego myśliciela Giordana Bruno za kwestionowanie dogmatów religijnych, a drugą jest zagłada getta żydowskiego.

Zjawisko obojętności Jak zachowuje się bohater zborowy wiersza – tłum? Na co zwraca uwagę poeta? Jakie są reakcje ludzi w obliczu dramatów innych? Czym się zajmują ci ludzie? porównaj lud Warszawy z ludem Campo di Fiori.

Zjawisko obojętności Bohater zbiorowy wiersza - lud w obu sytuacjach wykazuje obojętność i lekceważenie. Obok obrazu grozy przedstawiony jest kontrastowy nastrój zabawy, co potęguje przerażenie. Obraz egzekucji Giordana Bruno przeradza się w codzienność, co podkreśla obojętność tłumu na ból i cierpienie innych. To, co dla jednych jest tragedią i znakiem śmierci, dla innych może stać się niczym nie znaczącym szczegółem.

Podmiot liryczny Kim jest podmiot liryczny? Jakie są jego uczucia, refleksje? Z kim się identyfikuje? Jaka jest jego rola? Wskaż odpowiednie cytaty.

Podmiot liryczny to osoba wrażliwa na krzywdę i cierpienie innych ludzi. Jego uczucia wyrażają głęboki żal i smutek, łączą się z refleksją dotyczącą zwykłego, ludzkiego zapomnienia. Poeta, który w swej poezji upatruje ocalenia wydarzeń od zapomnienia „Bunt wznieci słowo poety. ” Jedynie poeta – jako artysta dostrzega tragedie i śmierć innych „Ja jednak wtedy myślałem o samotności ginących. ” Snuje refleksję na temat ludzkiej pamięci, zastanawia się nad przemijaniem. Wie, że pamięć ludzka jest ulotna, tworzy legendy i mity. „. . . O rzeczy ludzkich mijaniu, O zapomnieniu co rośnie, nim jeszcze płomień przygasał. ”)

Perspektywa świadka Czas Miejsce Wydarzenie Świadkowie wydarzenia

Perspektywa świadka Czas Miejsce Wydarzenie Świadkowie wydarzenia 1600 1943

Perspektywa świadka Czas 1600 1943 Miejsce Rzym Warszawa Wydarzenie Świadkowie wydarzenia

Perspektywa świadka Czas 1600 1943 Miejsce Rzym Warszawa Wydarzenie spalenie na stosie Giordana Bruna zagłada Żydów w getcie za poglądy sprzeczne z doktryną warszawskim Kościoła Świadkowie wydarzenia

Perspektywa świadka Czas 1600 1943 Miejsce Rzym Warszawa Wydarzenie spalenie na stosie Giordana Bruna zagłada Żydów w getcie za poglądy sprzeczne z doktryną warszawskim Kościoła Świadkowie wydarzenia lud rzymski na targu zajęty handlem, przepych świeżych owoców, kwiatów; egzekucja tylko chwilową atrakcją dla prymitywnych gapiów warszawiacy spędzający wesoło czas na niedzielnej zabawie na karuzeli, przy skocznej muzyce tłumiącej odgłosy egzekucji, gwar rozmów, zabawa czarnymi płatkami (popiołem) z palącego się getta

Poeta z większą dokładnością opisuje plac w Rzymie. Wykorzystane słownictwo przywołuje skojarzenia z ciepłym krajem obfitującym w egzotyczne owoce. Przy Warszawie ogranicza się właściwie do podania tylko jednego szczegółu – informacji o murze getta – tak, jakby nie musiał czytelnikowi niczego z tej rzeczywistości przybliżać, bo jest ona powszechnie znana.

Zasada zestawienia sytuacji Zasada analogii jest widoczna w postawie ludzi wobec wydarzeń – normalne, codzienne życie toczące się wokół miejsca tragedii. Zasada kontrastu jest widoczna w dysonansie między charakterem wydarzeń a reakcją otoczenia (dwa męczeńskie stosy płonące pośród wesołego gwaru ludu rzymskiego i mieszkańców Warszawy), między tętniącym życiem a śmiercią.

Wnioski obojętność ludzi wobec rozgrywającej się obok tragedii; samotność ginących w obliczu śmierci. nietrwałość pamięci, szybkie zapominanie o dramatach;

Postulaty wobec poezji wzniecanie protestu przeciw zbrodniom ludzkości; demaskowanie bezduszności, obojętności wobec zła; ostrzeganie przed nieuchronnością powtórzenia się aktów przemocy wynikających z ludzkiej natury.

Przeczytaj utwór Miłosza Biedny chrześcijanin patrzy na getto Znak, symbol Pszczoły, mrówki Popiół Kret Znaczenie 1 Znaczenie 2

Przeczytaj utwór Miłosza Biedny chrześcijanin patrzy na getto Znak, symbol Znaczenie 1 Pszczoły, mrówki owady obudowują niepogrzebane natura wchłania ludzkie szczątki, szczątki ludzkie porządkuje świat, ludzie plądrują, niszczą żydowską dzielnicę Popiół Kret Znaczenie 2

Przeczytaj utwór Miłosza Biedny chrześcijanin patrzy na getto Znak, symbol Znaczenie 1 Pszczoły, mrówki owady obudowują niepogrzebane natura wchłania ludzkie szczątki, szczątki ludzkie porządkuje świat, ludzie plądrują, niszczą żydowską dzielnicę Popiół materialny ślad po ludzkich szczątkach Kret Znaczenie 2 tęczujący opar metafizycznym śladem ludzkiego istnienia, świadomości, irracjonalnym wyrzutem sumienia

Przeczytaj utwór Miłosza Biedny chrześcijanin patrzy na getto Znak, symbol Znaczenie 1 Znaczenie 2 Pszczoły, mrówki owady obudowują niepogrzebane natura wchłania ludzkie szczątki, szczątki ludzkie porządkuje świat, ludzie plądrują, niszczą żydowską dzielnicę Popiół materialny ślad po ludzkich szczątkach Kret strażnik podziemia, liczy patriarcha, mędrzec, znawca pomordowanych, rozróżnia popiół ludzkiej natury, sędzia sumień każdego człowieka po innej ludzkich barwie tęczy tęczujący opar metafizycznym śladem ludzkiego istnienia, świadomości, irracjonalnym wyrzutem sumienia

Bohater Żyd Nowego Testamentu, a więc chrześcijanin, czeka na powrót Jezusa, czyli na triumf dobra nad złem, a jednocześnie zachowując obojętność wobec cudzego losu, staje się sprzymierzeńcem zła. Jako bierny (milczący) świadek śmierci Żydów jest tak samo winny jak bezpośredni winowajcy

Marek Edelman 50 lat po wojnie „Czytałem ten wiersz dwadzieścia lat temu i zupełnie inaczej go odczytałem niż dzisiaj. Wówczas to był dla mnie wiersz, który dotyczył bezpośrednio okresu wojny – hitleryzmu, getta itd. Jak wczoraj go czytałem – bo przecież nie pamiętałem go, poezja jest trudna rzecz, wylatuje zgłowy – przeczytałem go nie jako wiersz o getcie. To nie jest wiersz o tym, co się stało w Warszawie. To jest wiersz o ludzkości, to jest wiersz o tym, co się w ogóle dzieje z ludźmi. Po pięćdziesięciu latach mamy tych holokaustów – nie chcę tutaj wymieniać – znacznie więcej. I trzeba sobie zdać sprawę, że takie jest życie ludzkie. To jest w człowieku. Ten wiersz nie dotyczy czterech milionów Żydów, którzy zostali tu zamordowani. On dotyczy człowieka, dotyczy całego życia, natury takiej, jaka ona jest. [. . . ] To nie jest incydentalny wiersz. Jest w nim obraz dzisiejszego świata. Po pięćdziesięciu latach jest bardziej aktualny niż wtedy”