Prosz o napisanie krtkiej notatki do zeszytu z

Proszę o napisanie krótkiej notatki do zeszytu z audycji muzycznych o muzyce w romantyźmie oraz o głównym przedstawicielu tej epoki Fryderyku Chopinie. Proszę przeczytać strony w podręczniku: 171 -176 Miłego czytania i słuchania!

ROMANTYZM – PRĄD IDEOWY, LITERACKI, ARTYSTYCZNY ROZWINĄŁ SIĘ W EUROPIE MIĘDZY WIELKĄ REWOLUCJĄ FRANCUSKĄ A WIOSNĄ LUDÓW. W MUZYCE OBEJMUJE CAŁY XIX w.

3 daty przypuszczalne daty powstania romantyzmu w muzyce � 1801 – data stworzenia przez L. van Beethovena Sonaty fortepianowej nr 14 cis-moll op. 27 nr 2 � 1821 – wystawienie opery Wolny Strzelec Karola Marii Webera � 1830 – wykonanie Symfonii fantastycznej H. Berlioza

Cechy romantyzmu w muzyce � � � � przewaga treści nad formą, programowość w muzyce (utwór ma treść pozamuzyczną), uczuciowość, subiektywizm, indywidualizm twórców, synteza wszystkich sztuk. Silne związki z literaturą oraz z malarstwem. Powstają liczne pieśni solowe z towarzyszeniem fortepianu, opery i utwory programowe (Obrazki z wystawy Musorgskiego, Karnawał zwierząt Saint. Saënsa). elementy narodowe i ludowe, tematyka fantastyczna i baśniowa, rozwój wirtuozostwa, rozwój instrumentacji, rozszerzenie harmoniki, rozwój muzykowania domowego, powstawanie szkół narodowych: jest to grupa ludzi opierająca się o muzykę narodową, emocjonalizm (wyrażanie uczuć), indywidualizm, uczuciowość i subiektywizm, ludowość (związek muzyki z folklorem swojego narodu, sięganie do motywów muzyki ludowej), rozluźnienie dotychczasowych form muzycznych

Szkoły narodowe �niemiecka (Carl Maria von Weber i Richard Wagner) �czeska (Bedřich Smetana i Antonín Dvořák) �polska (Stanisław Moniuszko, Frydery Chopin i Zygmunt Noskowski) �rosyjska (Potężna gromadka: Modest Musorgski, Aleksander Borodin i Nikołaj Rimski. Korsakow) �hiszpańska (Isaac Albéniz) �francuska (César Franck) �w Skandynawii: norweska (Edvard Hagerup Grieg) i fińska (Jean Sibelius)

Główni przedstawiciele: � Ludwig van Beethoven � Franz Schubert � Robert Schumann � Felix Mendelssohn- Bartholdy � Niccolo Paganini � Edward Grieg � Fryderyk Chopin � Stanisław Moniuszko � Henryk Wieniawski � Carl Maria von Weber � Piotr Czajkowski � Johannes Brahms � Hector Berlioz � Antonín Dvořák � Bedřich Smetana � Ferenc Liszt � Gustav Mahler � Anton Bruckner � Hans von Bülow � Richard Wagner � Richard Strauss � Camille Saint-Saëns � Modest Musorgski

Polska Szkoła Narodowa

Fryderyk Franciszek Chopin ur. 22 lutego lub 1 marca 1810 w Żelazowej Woli, zm. 17 października 1849 w Paryżu

Maska pośmiertna Chopina, Muzeum Polskie w Rapperswilu

Rękopis Fortepianu Szopena, Cyprian Kamil Norwid

Od 1927 w Warszawie odbywa się Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, najstarszy na świecie monograficzny konkurs muzyczny. Jego twórcą był Jerzy Żurawlew. Po II wojnie światowej, w latach 1949– 2005, konkurs był organizowany przez Towarzystwo im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Obecnie jego organizatorem jest Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. Festiwale muzyki Chopina odbywają się także w Dusznikach, Gandawie, Valldemossie, Genewie, Paryżu i innych. W latach 50. i 60. XX w. dokonano nagrań dzieł wszystkich Chopina z udziałem najlepszych polskich pianistów. Redaktorem naczelnym wydania był Jan Ekier.

Twórczość � Do 1830 (wczesne utwory) � Pierwszy młodzieńczy okres twórczości Chopina ukształtował się pod wpływem polskiej tradycji dworskiej i wiejskiej , z drugiej strony na europejskim stylu brillant wczesnych romantyków. � Takimi popisowymi, a zarazem błyskotliwymi wirtuozowsko utworami są oba koncerty fortepianowe. W młodzieńczym dorobku Chopina obecne są formy klasyczne, takie jak rondo, wariacje, sonata, koncert, trio. Formy poloneza i mazurka nawiązują do tradycji narodowej i ludowej. Z łączenia form klasycznych i tradycji narodowej powstawały takie utwory jak Rondo à la Mazur, Rondo à la Krakowiak

Do 1839 (dojrzałe utwory) � Drugi dojrzały okres twórczości tak charakteryzuje Józef M. Chomiński: � W drugim okresie twórczości (począwszy od op. 6) skrystalizował się w pełni styl Chopina jako kompozytora narodowego i romantycznego. Wyrastająca z ducha okresu Romantyzmu stylizacja muzyki tanecznej otrzymała w walcach pogłębiony artystycznie wyraz. Nowe podejście do techniki pianistycznej, manifestujące się w obu cyklach etiud, zaczęło decydować o obliczu wszystkich podstawowych gatunków. . . Kontrast wyrazowy o silnych znamionach dramatycznych stał się charakterystycznym rysem takich form jak scherzo, ballada, nokturn ]. 1840– 1849 (późny okres) � Ostatni trzeci etap pracy kompozytorskiej Chopina cechują rozbudowane utwory cykliczne (Sonaty b-moll, h-moll, g-moll). Powiększeniu uległy rozmiary utworów jednoczęściowych (Ballada fmoll, Fantazja f-moll, polonezy fis-moll i As-dur, Polonez-Fantazja, Barkarola). Utwory te często budziły protest pierwszych słuchaczy, uważane za „trudne”, a zwłaszcza – zanadto dysonujące

Gatunki: � Polonezy � Mazurki � Nokturny � Walce � Etiudy � Scherza � Preludia � Sonaty � Koncerty � Ballady � Fantazje � 19 pieśni na głos z fortepianem � Trio fortepianowe � Sonata wiolonczelowa

Posłuchaj przykładów! �https: //www. youtube. com/watch? v=Ce 8 p 0 Vc. Tbu. A �https: //www. youtube. com/watch? v=9 E 6 b 3 swbn. Wg �https: //www. youtube. com/watch? v=w 2 v. LEQno 9 Ks �https: //www. youtube. com/watch? v=75 x 6 Dnc. ZDg. I �https: //www. youtube. com/watch? v=Bd 0 Cgjw. IGJQ

„Zabraniano nam Słowackiego, Krasińskiego, Mickiewicza. Nie zabroniono nam Chopina. A jednak w Chopinie tkwi wszystko, czego nam wzbraniano: barwne kontusze, pasy złotem lite, posępne czamarki, krakowskie rogatywki, szlacheckich brzęk szabel, naszych kos chłopskich połyski, jęk piersi zranionej, bunt spętanego ducha, krzyże cmentarne, przydrożne wiejskie kościółki, modlitwy serc stroskanych, niewoli ból, wolności żal, tyranów przekleństwo i zwycięstwa radosna pieśń [. . . ]. ” Ignacy Jan Paderewski