ks Jan Twardowski ycie i twrczo Wspaniay czowiek

ks. Jan Twardowski - życie i twórczość

Wspaniały człowiek, świętej pamięci ksiądz rzymskokatolicki i wybitny poeta jest dla nas przedstawicielem współczesnej liryki religijnej i najpopularniejszym polskim poetą. . . W swoim życiu był również prałatem honorowym Jego Świątobliwości, żołnierzem AK, powstańcem, katechetą, opiekunem chorych dzieci, redaktorem. . . Największe nakłady książek mają nie nobliści, Miłosz czy Szymborska, ale właśnie on. . . Jest poetą największym, najmędrszym, najprostszym, kochanym przez wszystkich, także przez sceptyków i ludzi bez wiary. . .

ŻYCIE

DZIECIŃSTWO, MŁODOŚĆ Przyszedł na świat 1 czerwca 1915 r. w Warszawie. Jego ojciec, również Jan, był absolwentem Szkoły Technicznej, pracował jako rachmistrz i mechanik na kolei, potem zawiadowca warsztatów parowozowych Warszawa Główna, w końcu radca w Ministerstwie Komunikacji. Natomiast matka Twardowskiego, Aniela z Komderskich, poświęciła się prowadzeniu domu i wychowywaniu czwórki dzieci, oprócz Jana, były jeszcze trzy jego siostry Maria, Halina oraz Lucyna. W 1922 roku rozpoczął naukę w szkole podstawowej, a od 1927 uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie do klasy matematyczno-przyrodniczej. W 1935 r. zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył dopiero po wojnie w 1947 r. Swoje pierwsze prace zaczął publikować już w 1933 r. , a w 1937 r. ukazał się pierwszy tomik jego wierszy. Wskutek tego, co przeżył w czasie II wojny światowej, kiedy zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki i zniszczono mu dom rodzinny, w 1943 r. postanowił zostać księdzem. .

„Uśmiech jest najprawdziwszym, kiedy jednocześnie uśmiechają się oczy. . . ”

KAPŁAŃSTWO Po dwóch latach od powzięcia decyzji o zostaniu kapłanem, w trakcie wojny w marcu 1945 r. zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Naukę tę kontynuował z przerwami do 1948 r. 4 lipca 1948 r. przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie koło Pruszkowa, gdzie był wikarym przez trzy lata. Zajmował się nauczaniem religii w szkole specjalnej. W 1952 powrócił do Warszawy, gdzie obejął katechezę w Gimnazjum im. A. Sowińskiego na Woli (uczył tam do 1956). Od 1956 roku pracował w Pruszkowie, ponownie w szkole dla dzieci upośledzonych. Był wikarym w następujących kościołach: Św. Stanisława Kotki na Żoliborzu, Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie, Wszystkich Świętych przy ul. Grzybowskiej. Od 1960 r. aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci. . .

„Wiara jest zaufaniem Bogu nawet w cierpieniach. . . ”

ŚMIERĆ, POGRZEB Odszedł 18 stycznia 2006 r. Zmarł w środę koło godziny 19. w szpitalu przy ul. Banacha w Warszawie. Miał 90 lat. Pochowano go 3 lutego w krypcie dla zasłużonych Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, a wbrew ostatniej woli księdza Twardowskiego, który chciał być pochowany na warszawskich Powązkach. . . Wyszedł na spotkanie z Bogiem zostawiając ludziom wspomnienie dobrego, kochanego człowieka. Poeta ponadczasowy. . . Będzie pomiędzy nami już zawsze. . . „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą. . . ”

„Nie wiem czy życie jest silniejsze od śmierci. . . ale miłość była silniejsza od obu. . . ”

TWÓRCZOŚĆ

Dziękuję za uwagę