Irena Sendlerowa z domu Krzyanowska ps Jolanta Urodzia

Irena Sendlerowa (z domu Krzyżanowska) ps. Jolanta Urodziła się 15 lutego 1910 w Warszawie i tam zmarła 12 maja 2008. Była polską działaczką społeczną i charytatywną, członkini Polskiej Partii Socjalistycznej. W czasie II wojny światowej kierowniczka referatu dziecięcego Rady Pomocy Żydom „Żegoty”. Sprawiedliwa wśród Narodów Świata, dama Orderu Orła Białego i Orderu Uśmiechu.

Od początku okupacji wykonywanej przez Niemców, czynnie pomagała osobom narodowości Żydowskiej. W październiku 1943 została aresztowana przez Gestapo, ale „Żegocie” udało się ją uwolnić. W czasie Powstania Warszawskiego była sanitariuszką w jednym z powstańczych punktów sanitarnych na Mokotowie. Po wojnie pracowała w opiece społecznej, administracji państwowej i średnim szkolnictwie medycznym.

�W 1940 uczestniczyła w akcji dożywiania i pomocy dla polskich żołnierzy chorych na gruźlicę, których odsyłano do Warszawy z niemieckich obozów jenieckich i umieszczano w Szpitalu Ujazdowskim. Nie chcąc tracić kontaktu ze swoimi żydowskimi podopiecznymi, zdobyła w dyrekcji Miejskich Zakładów Sanitarnych dla siebie i koleżanki legitymacje pracowników kolumny sanitarnej zwalczającej choroby zakaźne w getcie.

�Żydowskie dzieci wyprowadzano z getta m. in. przez gmach Sądów Grodzkich i remizę tramwajową „Muranów”. Niemowlęta usypiano i wywożono w skrzynkach i workach karetką Miejskich Zakładów Sanitarnych. Wykorzystywano także tramwaje przejeżdżające przez getto, wozy strażackie, przejścia przez piwnice domów graniczących z budynkami po „aryjskiej” stronie oraz kanały. Wiele dzieci przekradało się za mury getta samodzielnie.

�Irena Sendlerowa i jej współpracownicy pomagali także w ucieczkach z getta osobom dorosłym. Młodzież i dorośli najczęściej opuszczali dzielnicę zamkniętą (po przekupieniu wartowników) wraz z grupami żydowskich robotników zatrudnionych na tzw. placówkach poza gettem.

Według powojennych relacji, w wyniku działań „Żegoty” i współpracujących z nią organizacji podjęto próbę uratowania ok. 2500 żydowskich dzieci (nie wszystkie przeżyły wojnę). Około 1300 znalazło pomoc w polskich rodzinach, ok. 500 w zakładach prowadzonych przez zgromadzenia zakonne, ok. 500 w zakładach Rady Głównej Opiekuńczej, ok. 200 w Pogotowiu Opiekuńczym Miejskim w Domu ks. Boduena, a ok. 100 nastolatków w wieku 15– 16 lat trafiło do partyzantki. Nie wszystkie dzieci przeżyły do dnia wyzwolenia.

Irena Sendlerowa to świetny przykład osoby, która ponad własne bezpieczeństwo nadkładała dobro innych. Jeżeli nasza szkoła przyjmie jej imię, będziemy mogli jeszcze bardziej czuć się dumni z naszej rodaczki!