T 2 Sia jako przyczyna zmian ruchu T

T 2. Siła jako przyczyna zmian ruchu • T 2. 1. Pierwsza, druga i trzecia ZDN - teksty i wzory (podręcznik rozdział 10) • T 2. 2. Doświadczalne potwierdzenie słuszności drugiej zasady dynamiki Newtona • T 2. 3. Pierwsza zasada dynamiki Newtona • T 2. 4. Trzecia zasada dynamiki Newtona • T 2. 5. Zderzenia • T 2. 6. Siła, pęd i zmiana pędu • T 2. 7. Opory ruchu • T 2. 8. Układy inercjalne i nieinercjalne. • T 2. 9. Ruch krzywoliniowy – T 2. 9. 1. Ruch w polu sił centralnych – T 2. 9. 2. Ruch w polu sił jednorodnych • T 2. 10. Zadania przykładowe – wybrane przykłady ruchów

T 2. Siła jako przyczyna zmian ruchu – lekcje zrealizowane • • • • 7 list. L 23, T 2. 1. Pierwsza, druga i trzecia ZDN - teksty i wzory (podręcznik rozdział 10) L 24 T 2. 2. Doświadczalne potwierdzenie słuszności drugiej zasady dynamiki Newtona 12 list. L 25, T 2. 2. Opracowanie wyników doświadczenia dla drugiej zasady dynamiki Newtona 14 list. L 26, 27, T 2. 2 Druga zasada dynamiki Newtona – zadania przykładowe. T 2. 3. i T 2. 4. Pierwsza i trzecia zasada dynamiki Newtona – pokazy. 26 list. L 28, T 2. 6. 1. Siła, pęd i zmiana pędu 28 list. L 29, 30. T 2. 6. 2. Siła, pęd i zmiana pędu. Zasada zachowania pędu. 3 gru. L 31 T 2. 6. 3. Siła, pęd i zmiana pędu. Zasady zachowania: pędu i energii. 5 gru. L 32 33 T 2. 6. 4. Doświadczenie „zasada zachowania pędu” 10 gru. L 34 T 2. 5. Zderzenia r 19. 12 gru. L 35, 36 T 2. 7. Opory ruchu, r. 13. 17 gru. L 37 T 2. 8. Układy inercjalne i nieinercjalne, r 15. 19 gru. L 38, 39 T 2. 9. 1. Ruch Jednostajny po okręgu 7 sty L 40 T 2. 9. 2. Rzut poziomy i rzut ukośny 9 sty L 41, 42 T 2. 9. 2. Rzut poziomy i rzut ukośny (cd) 28 sty L 43 T 2. 10. 1. Zadania przykładowe

30 sty L 44, 45 T 2. 10. 1. Zadania przykładowe • • • Praca domowa: Napisz rozwiązania dla zadań przykładowych „na 4 wzory z tarciem” (zadania nr 11 – 18). Na następnej lekcji wyjaśnimy wątpliwości, gdyby były kłopoty z rozwiązaniem Planowane prace kontrolne: • K 8 opory ruchu (pytania 32 - 50) 4 lu • K 9 zadania RPJO (4 równania) 6 lu • K 10 siły bezwładności (pytania 51 - 63) (11 lu? ) • K 11 RJPO (pytania 64 - 89) (13 lu? ) • K 12 zadania RJPO • k 13 zderzenia doskonale sprężyste zadania, • k 14 zderzenia doskonale niesprężyste zadania, • k 15 rzuty wyprowadzenia wzorów. Przypominam o prowadzeniu porządnie zeszytu (tematy, daty, numery lekcji, praca domowa) Uwaga: koło fizyczne – szukamy innego terminu, czwartki prawie wszystkie są już zajęte spotkaniami na UŁ PŁ.

Przykład obliczeń z zastosowaniem ZZE • Wyprowadź wzór na wysokość rzutu ukośnego przy zastosowaniu ZZE. 28 sty. • Dane: prędkość początkowa, kąt wyrzutu, grawitacyjne przyspieszenie ziemskie. • Szkic, rozkład prędkości na składowe • Szczególna wartość – prędkość w maksimum w kierunku pionowym =0. • ZZE: energia kinetyczna w kierunku pionowym zamieniła się w energię potencjalną grawitacji. • Dalej – tylko wyliczenie, sprawdzenie miary i odpowiedź.

Inne przykłady obliczeń - na kolejnych lekcjach • Przykładowe inne pytanie: • Oblicz prędkość w danej chwili dla rzutu ukośnego. (np. V 0=40 m/s, kąt α=30, czas t=1 s)

Powtórzenie – uzupełnienie: • K 8 • Przepytać „o tarciu”. • 28 sty 32 – 38

Zadania na tarcie • 19. Sprawdź, czy przy danym współczynniku tarcia lepiej hamować czy zakręcać. 28 sty. • 20. Sprawdź, czy przy współczynniku tarcia f=0, 5 samochód może ruszyć z przyspieszeniem „g” • 21. Oblicz współczynnik tarcia dla samochodu o masie 1, 5 t, którego silnik przy mocy 30 k. W umożliwia ruch ze stałą prędkością 72 km/h. • 22. Oblicz siłę ciągu dla samochodu (dane jak wyżej) • 23. Samochód (dane jak wyżej) rozpoczął wyprzedzanie. Siła ciągu wzrosła n=6 razy. Oblicz przyspieszenie samochodu. • 24. Oblicz prędkość tego samochodu po 2 sekundach wyprzedzania • 25. Oblicz drogę przebytą w czasie wyprzedzania.

2 ZDN + RPJP + tarcie; 4 równania. • 11. Oblicz drogę s=? , jaką przebył samochód o masie 3 tony, od startu aż do osiągnięcia prędkości v= 3 m/s przy współczynniku tarcia f=0, 1. Siłę ciągu silnika przyjmij jako stałą o wartości 4 k. N. • 12. Oblicz siłę ciągu silnika samochodu o masie m=20 ton, który po przebyciu drogi s=25 m startu uzyskał prędkość v=5 m/s. Współczynnik tarcia kół o jezdnię przyjmij f=0, 2. • 13. Oblicz masę samochodu, który po przebyciu drogi s=25 m od startu uzyskał prędkość v=5 m/s. Siła ciągu silnika podczas przyspieszania stała i ma wartość F=2, 5 k. N, a współczynnik tarcia ma wartość f=0, 1. • 14. Oblicz prędkość v=? jaką uzyskuje samochód o masie 2 t napędzany siłą ciągu silnika F=3 k. N po przebyciu drogi s=4 m od startu. Współczynnik tarcia przyjmij f=0, 1.

RJPO + tarcie; 4 równania • 15. Oblicz drogę s=? , jaką przebył samochód o masie 2 tony aż do zatrzymania, jeżeli przy prędkości v= 3 m/s zostały uruchomione hamulce. Przyjmij współczynnik tarcia podczas hamowania f=0, 5. Siłę ciągu silnika przyjmij jako stałą o wartości 4 k. N. • 16. Oblicz siłę ciągu silnika samochodu o masie m=20 ton, który zahamował na drodze s=25 m. W chwili rozpoczęcia hamowania samochód miał prędkość v=5 m/s. Współczynnik tarcia kół o jezdnię przyjmij f=0, 5. • 17. Oblicz masę samochodu, który zahamował po przebyciu drogi s=12, 5 m Prędkość w chwili rozpoczęcia hamowania ma wartość v=5 m/s. Siła ciągu silnika podczas hamowania była stała i miała wartość F=6 k. N, a współczynnik tarcia ma wartość f=0, 5. • 18. Oblicz prędkość początkową v=? samochodu o masie 2 t napędzanego siłą ciągu silnika F=3 k. N, jeżeli siła tarcia o współczynniku 0, 5 zatrzymała ten samochód po przebyciu drogi s=4, 5 m.

Siła tarcia – kinetycznego przy toczeniu • Cechy siły tarcia kinetycznego przy toczeniu : – Kierunek – jak kierunek ruchu – Zwrot – przeciwny do zwrotu prędkości – Wartość – ogólnie „ułamek siły nacisku” oraz zależy od promienia koła – Współczynnik μ nazywa się współczynnik tarcia przy toczeniu – punkt przyłożenia – na granicy stykających się ciał

Siła oporów ruchu w cieczach lub gazach • Ruch kuli o promieniu „R” w cieczach lub gazach o lepkości „η”: siła oporu zależy od prędkości V i od promienia kuli R (prawo Stokesa) • Siła oporu aerodynamicznego dla ruchu w cieczach lub gazach zależy od: kwadratu prędkości V, od gęstości ośrodka d, od pola powierzchni czołowej S i od rodzaju kształtu powierzchni czołowej C