Standardi u raunarskim mreama Aleksandar Stojanovic IV5 Veliki

Standardi u računarskim mrežama Aleksandar Stojanovic IV-5

Veliki broj mrežnih standarda je razvijen u cilju definisanja hardverskih interfejsa, komunikacionih protokola, i mrežnih arhitektura. Mrežnim standardima specificiraju se pravila ili regulative koje treba da se poštuju. Standardi se donose na nekoliko načina. Kao prvo oni se razvijaju od strane formalnih organizacija za standarde. Ove organizacije se mogu klasifikovati u sledeće četiri kategorije: a) nacionalne, b) regionalne, c) internacionalne, d) industrijske, komercijalne, i profesionalne.

Organizacije za mrezne standarde Nacionalne organizacije za mrežne standarde (U opštem slučaju su zadužene za donošenje standarda u okviru države i mogu učestvovati u internacionalnim organizacijama kao državne ustanove). Tipične organizacije su: • American National Standards Institute (ANSI) • British Standards Institute (BSI) • French Association for Normalization (AFNOR) • German Institute for Normalization (DIN) Regionalne organizacije za standarde (Ograničavaju aktivnosti na specifične geografske regione ali imaju uticaj na donošenje standarda van granica tih regiona) Tipične organizacije su: • Committee of European Posts and Telegraph (CEPT) • European Committee for Standardization (CEN) • European Computer Manufacturers’ Association (ECMA)

Organizacije za internacionalne standarde (promovišu standarde za ceo svet) • International Standards Organization (ISO) • International Telecommunications Union (ITU) Organizacije za donošenje standarda u industriji, trgovini i profesionalnim delatnostima. (ograničavaju njihovu aktivnost na članove čije je interes vezan za određenu oblast ali u opštem slučaju imaju uticaj i na druge oblasti). Tipični organizacije su: • Electronic Industries Association (EIA) • Telecommunications Industries Association (TIA) • Institute for Electrical and Electronics Engineers (IEEE) • Internet Engineering Task Force (IETF)

ITU (International Telecommunication Union ) Međunarodna telekomunikaciona unija je međunarodna organizacija, tj. specijalizovana agencija UN-a odgovorna za pitanja koja se tiču informacijske i komunikacijske tehnologije. ITU se sastoji od: ITU-T koja je zadužena za komunikacije, interfejsa, i drugih standarda koji se odnose na telekomunikacije, (ITU-T se ranije nazivala CCITT (Consultative Committee for International Telephony and Telegraphy)) ITU-R odgovorna je za dodelu frekventnih opsega u elektromagnetnom spektru radi potrebe komuniciranja, i donošenja preporuka koje se odnose na radio-komunikaciju.

IEEE (Institute for Electrical and Electronics Engineers) Institut inženjera elektrotehnike i elektronike je udruženje posvećeno tehnološkom razvoju kao i unapređivanju tehnoloških inovacija vezanih za elektronske uređaje. IEEE je vodeća standardizaciono–razvojna organizacija. Vrši razvoj i održavanje standarda i to preko IEEE Standards Association (IEEE-SA). Jedna od najvažnih grupa standarda je IEEE 802 LAN/WAN koja obuhvata IEEE 802. 3 eternet i IEEE 802. 11 standarde za bežične mreže (WIFI).

802 - grupa standarda je zasnovana na prva dva sloja OSI modela. Sloj povezivanja podataka (drugi sloj OSI modela) je u ovoj grupi standarda razvijen u dva sloja: LLC (Logical Link Control – logičko nadgledanje veze) i MAC (Meduim Acess Control – nadgledanje pristupa mediju – sličan HDLC-u i namijenjen je otkrivanju kolizija u prenosu podataka mrežom). IEEE 802. 3 određuje LAN sabirničke topologije. Takav LAN koristi 50 – omski koaksijalni kabl za prenos u osnovnom pojasu (baseband coaxial cable) i omogućava brzinu prenosa od 10 Mb/s s maksimalnom dozvoljenom dužinom od 500 metara.

Donošenje standarda Organizacije za standarde čine delegati vladinih institucija, naučnih institucija, i iz kompanija koje razvijaju proizvode zasnovanih na predloženim standardima. Da bi se doneo standard mora da se ostvari konsenzus između članova a sam čin donošenja može da traje i po nekoliko godina. Proces donošenja standarda ponekad može da ima i političke dimenzije.