Problemy naszych rwienikw w lekturze Kwiat kalafiora Magorzaty

Problemy naszych rówieśników w lekturze "Kwiat kalafiora" Małgorzaty Musierowicz. Główne motywy w powieści.

Główne problemy w powieści „Kwiat kalafiora” to powieść o problemach młodych ludzi, którzy stawiają pierwsze kroki w świecie dorosłych, uczą się odpowiedzialności i samodzielności. Główna bohaterka powieści - Gabrysia Borejko - musi przejąć w domu rolę mamy, bo ta przebywa dłuższy czas w szpitalu. Dzięki temu Gabrysia ma okazję przekonać się, jak wygląda codzienne życie żony i matki czterech córek. Sama w tym czasie ma szkolne perypetie oraz przeżywa pierwsze uczucie do Janusza Pyziaka. Gatunkowo utwór zaliczyć można do powieści młodzieżowych: ze względu na jej tematykę (szkolne i domowe perypetie nastolatki Gabrysi Borejko), bohaterów (młodzież) i problemy w niej opisane (dorastanie, pierwsza miłość, relacje z dorosłymi). Główne motywy, które odnajdziemy w powieści to: motyw miłości, domu i relacji rodzinnych oraz motyw przyjaźni.

Miłosne perypetie Gabrysi i Janusza. 1. Szkolne treningi koszykówki i spacer Gabrysi z Januszem Pyziakiem, notorycznym podrywaczem, który porównuje dziewczyny do „kwiatu jabłoni”. 2. Spotkanie Gabrysi i Janusza Pyziaka, w sylwestrowe przedpołudnie. 3. Pomoc Janusza Pyziaka w opiece nad rodzeństwem Gabrysi. 4. Kolejne spotkania i rodzące się uczucie między Gabrysią i Januszem. 5. Przyjazne rozmowy Janusza z ojcem Gabrysi. 6. Pomoc Janusza przy zamurowaniu dziury w mieszkaniu, będącej źródłem nieporozumień Borejków i sąsiadki p. Szczepańskiej. 7. Kłótnia zakochanych i przyrównanie Gabrysi do kwiatu kalafiora, pozbawionego uroku. 8. Zaproszenie Janusza na imieniny pana Borejko, zgoda między skłóconą parą i wyjaśnienia Pyziaka, dotyczące wielkiej wartości kwiatu kalafiora.

Motyw pierwszej miłości Podobnie jak w pozostałych tomach „Jeżycjady”, i tu jednym z wątków przewodnich jest motyw pierwszej miłości młodej bohaterki. Nie jest to miłość prosta, ani bajkowa, rodzi się bowiem na wielkim rozczarowaniu Gabrysi osobą Janusza Pyziaka, którego demaskuje jako niezbyt finezyjnego podrywacza. Wzajemne niezrozumienie dwojga bohaterów ustępuje w końcu miejsca tlącemu się w nich uczuciu, stając się tym bardziej cennym, iż nie przyszło łatwo i okazało się wymagającym dla obu stron. W tle uczucia Gabrysi i Janusza rozgrywają się również historie fascynacji Anieli i Robrojka, jak i neurotycznej Idy zakochanej w niejakim Klaudiuszu.

Motyw domu i życia rodzinnego Borejkòw u W powieści istotna jest problematyka życia rodzinnego, ukazana w serii zabawnych scenek, przedstawiających bohaterów jako ludzi życzliwych, kochających się i pokonujących wszelkie niedogodności życia społecznego. Ludzi zawsze gotowych służyć pomocą i odnosić się przyjacielsko do innych, nawet niezbyt sympatycznych sąsiadów, jak pani Szczepańska. Rodzina Borejków mieszkała w kamiennicy na ulicy Roosevelta 5, w Poznaniu. Mieszkanie miało dwa kaflowe piece, w których trzeba było palić węglem. Pokój Gabrysi i Idy był zielony, wąski, wysoki i umeblowany. Kuchnia była duża, wysoka, obszerna i jasna z wielkim, drewnianym stołem na środku. Każdy, kto przychodził do domu Borejków był serdecznie przyjmowany i częstowany tym, co było w domu, mimo trudnych czasów PRL-u. Rodzina Borejków wzajemnie wspierała się. Każdy z jej członków mógł liczyć na miłość, pomoc i zainteresowanie. Mama Mila Borejko dbała o córki, uważając, że wychowywanie dzieci to jej wielki obowiązek i przejmowała rolę głowy rodziny, pozwalając mężowi rozwijać swoje czytelnicze pasje. Tata Ignacy Borejko natomiast wspierał córki w ich wszechstronnej edukacji czytelniczej oraz nie zawiódł Gabrysi, gdy potrzebowała wsparcia, oskarżona o handel narkotykami.

Motyw domu rodzinnego Cytat: „Gabriela, śmiejąc się, popatrzyła w okna swego mieszkania. Były one jaskrawo oświetlone - wszystkie, choć rodzina siedziała tylko w jednym pokoju. Z ulicy, pod ukośnie zawieszoną, kusą zasłonką, widać było za plecami Idy migający ekran telewizora i schyloną mamę, która zbierała naczynia ze stołu. Pulpa i Nutria ze śmiechem nosiły się na barana. Nie było widać ojca, który siedział zapewne przed telewizorem i z nieobecnym spojrzeniem ciągnął herbat ze swej ulubionej, wysokiej szklanki. Gabrysia popatrzyła w głąb pełnego Borejków pokoju i pomyślała, że diabelnie, diabelnie ich wszystkich kocha. ”

Motyw przyjaźni w powieści Grupę przyjaciół zaprezentowanych w powieści łączy ambitna i piękna idea – pomysł założenia grupy dyskusyjnej ESD (Eksperymentalny Sygnał Dobra), której celem będzie wysyłanie innym „sygnału dobra” wywołującego uśmiech. Prezeską grupy została Aniela Kowalik, a w jej składzie znaleźli się też: Paweł Nowacki, Joanna Borejko, Ida Borejko, Janusz Pyziak, Danusia Filipiak i Robert Rojek. Członkowie grupy dyskutowali na temat tego, jak wiele dobra może zdziałać życzliwa postawa wobec innych i chcieli przekonać się o tym w rzeczywistości. W trakcie spotkań i rozmów podejmowali też zagadnienie współczucia i sprawiedliwości. Niestety działalność grupy została odkryta i po donosie wścibskiej sąsiadki Szczepańskiej, profesor Dmuchawiec zabronił organizowania kolejnych spotkań, choć idea całego przedsięwzięcia budziła jego uznanie.

Dziękujemy za uwagę! Źródło wiedzy: Musierowicz M. : „Kwiat kalafiora”, Wyd. Akapit Press, Łódź 2016. https: //www. youtube. com/watch? v=kah. LD 0 jg. Ab. E (opracowanie) https: //www. youtube. com/watch? v=iogzmvs 3 AVA (streszczenie) https: //brainly. pl Autorzy prezentacji: Patrycja Biryło Justyna Dziemian Magda Kudlewska – lider Agata Remba Paulina Pacuk