Malwina Dykier Malwina Hepner Ania Pacheta Agata Romanowska

Malwina Dykier Malwina Hepner Ania Płacheta Agata Romanowska

Placówki badawcze, zajmujące się badaniem i testowaniem nowych leków: - Instytut Chemii Organicznej PAN - Instytut Chemii Przemysłowej - Centrum Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej

Komórkowi obrońcy - Defensyny Poznano strategię działania białek, które chronią komórki ludzkie przed zakażeniem wirusami. - grupa małych (15 -20 aminokwasów) białek kationowych - bogate w cysteinę - występują w komórkach żernych kręgowców (szczególnie w ziarnistościach azurofilnych neutrofili), - aktywne wobec bakterii, grzybów i opłaszczonych wirusów. Wszystkie klasy cytotoksycznych białek, które można znaleźć w neutrofilach posiadają szeroki zakres aktywności antybiotycznejwzględem różnych bakterii, grzybów i opłaszczonych wirusów poprzez tworzenie kanałów bramkowanych potencjałem, które umożliwiają wypływ z komórki.

Przeciw czemu walczymy? WIRUSY 2 etapy zarażania komórki: - Przyczepienie otoczki wirusa do błony komórkowej i fuzja jednej struktury z drugą - Wprowadzenie materiału genetycznego wirusa Do komórki. Wirusy są bezwzględnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi, namnażającymi się dzięki wykorzystaniu aparatu kopiującego zawartego w komórkach. Zawierają materiał genetyczny w postaci RNA (retrowirusy) lub DNA, wykazują jednak zarówno cechy komórkowych organizmów żywych, jak i materii nieożywionej

Jak działają defensyny? - Znajdują drobnoustrój - Przyklejają się do niego - Tak sklejona bakteria czy wirus nie mogą się rozmnożyć - Komórki odpornościowe zjadają agresora - Defensyny także same mogą rozpuszczać Zewnętrzną otoczkę.

Problemy związane z pozyskiwaniem: - Skomplikowany proces wydobywania białek z ich naturalnego Środowiska ( nabłonek jamy ustnej, drogi oddechowe ) - Nietrwałość związków ( szybko się rozpadają ) - Trudności tworzenia defensyn w laboratoriach - Duże pieniądze

Struktura dendrymeru • wielokrotnie, regularnie rozgałęzione polimery • kuliste, z wolnymi wewnętrznymi przestrzeniami • liczne grupy funkcyjne na powierzchni

Drzewa polimerowe - Dendrymery wysokocząsteczkowe, rozgałęzione polimery poliamidoaminowe, wyróżniające się jednorodnością rozmiarów oraz rozkładunków dodatnich. Cechy i Funkcja: - Podszywanie pod własne białka odpornościowe, przez charakterystyczną drzewiastą strukturę. - Zdolność przybierania różnych kształtów - Modelowanie dendromerów na wzór łańcuchów aminokwasów Działanie: - Znajdywanie, zaklejanie i niszczenie agresora Skuteczność zwalczania: - Gronkowiec złocisty - Pałeczka okrężnicy - grzyb Candida albicans

Zastosowanie dendrymerów: • nośniki leków w leczeniu chorób nowotworowych • nośniki materiału genetycznego w terapii genowej • czynniki terapeutyczne w chorobach neurodegeneracyjnych • leki przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe

Koniec antybiotyków? - Antybiotyki zabójcze zarówno dla mikroorganizmów chorobotwórczych, jak i tych z którymi żyjemy w symbiozie. - Niszczenie tkanek ludzkich Aleksander Fleming Bakterie znajdują sposób obchodzenia się z antybiotykami. - Zmiana przepuszczalności ściany komórkowej, przez co antybiotyk nie może dostać się do wnętrza. - Zmiany w zapisie genetycznym przekazywane jako geny oporności następnym pokoleniom.

Pożeracze bakterii - Bakteriofagi Wirus atakujący bakterie. Przeważnie dany bakteriofag zdolny jest do infekcji tylko jednego gatunku (a czasem tylko szczepu) bakterii. Mogą przybierać kształty złożone (buławkowate), pałeczkowate lub wielościenne. Zakażenie następuje w ten sposób, że kwas nukleinowy jest przez ogonek wstrzykiwany do komórki bakterii, część białkowa wirusa (tzw. otoczka czyli kapsyd) pozostaje na zewnątrz. Bakteriofagi zjadliwe namnażają się i zabijają bakterię, łagodne zaś wbudowują się w chromosom komórki bakteryjnej i mogą istnieć przez wiele pokoleń bakterii.