11 Puk Uanw Legionowych 11 Puk Uanw LEGIONOWYCH

11 Pułk Ułanów Legionowych

11 Pułk Ułanów LEGIONOWYCH Nadszedł czas, kiedy Niemcy i Austriacy rozwiązywali brygady Legionowe. Więzili legionistów w Beniaminowie i Szczypiornie lub w przypadku austriackich poddanych wysyłano ich do różnych pułków armii austriackiej. Część legionistów przechodzi przez front, organizując polskie oddziały lub rozbiega się po całej Polsce. Niektórzy zasilają Polską Organizację Wojskową, tworząc tajną i silną duchowo armię. W momencie złamania potęgi niemieckiej w listopadzie 1918 roku, wszyscy stają do ogromnej pracy wykonywanej wszystkimi siłami i całym sercem. Siłą faktów od chwili uzyskania wolności musiała Rzeczpospolita prowadzić wojnę na wszystkich swoich granicach. Wszędzie tam, gdzie znajdowały się małe skupiska legionistów czy Polskiej Organizacji Wojskowej, zaczęły się tworzyć oddziały wojskowe. W taki sposób z rozwiązanego w 1917 roku 1 pułku Ułanów Legionów powstał w Krakowie w pierwszych dniach listopada 1918 roku „Dywizjon Rotmistrza Jabłońskiego”, jako istotny zalążek 11 pułku Ułanów Legionowych. W późniejszym terminie powstały szwadrony radomski i jędrzejowski, działające na początku swojego powstania samodzielnie, ale złączone z dywizjonem rtm. Jabłońskiego tworzą 11 pułk legionowych.

11 Pułk Ułanów legionowych

Dowódcy Pułku mjr Mariusz Zaruski (1919– 1920) rtm. Edward Kleszczyński (1920) mjr Antoni Jabłoński (1920) rtm. Edward Kleszczyński (1920– 1921) mjr Ludwik Kmicic-Skrzyński (X 1921–X 1924) płk SG Sergiusz Zahorski (XI 1924 – 15 X 1925 → dowódca I BK) płk SG Marian Mochnacki (15 X 1925 – 17 XI 1926 → dowódca XIII BK) ppłk kaw. Tomasz Dobrzański (p. o. II 1927 – 1928) ppłk kaw. Konstanty Abłamowicz (I 1928 – XI 1929) ppłk kaw. Piotr Głogowski (1 XII 1929 – III 1932 → zastępca komendanta głównego Straży Granicznej) ppłk / płk kaw. Stanisław Klepacz (23 III 1932 – 31 VIII 1938 → stan spoczynku) ppłk kaw. Władysław Mączewski (1938– 1939)

Odznaka 11 pułku ułanów legionowych Odznaka zatwierdzona Dz. Rozk. MSWojsk. nr 16, poz. 158 z 18 maja 1929 roku. Posiada kształt srebrnego, oksydowanego krzyża. Na ramionach umieszczono cztery emaliowane proporczyki w barwach pułku – amarantowe z białym paskiem oraz wpisano daty: „ 1809”, „ 1914”, „ 1918” i „ 1919”. Środek odznaki wypełnia miniatura odznaki I Brygady Legionów Polskich „Za Wierną Służbę”. Odznaka jednoczęściowa – wykonana w srebrze, emaliowana, jednolita dla oficerów i szeregowych

Żołnierze 11 Pułku Ułanów Legionowych

Pułk w okresie pokoju Po noclegu spędzonym w Zinowiejcach, przeszedł pułk 23 października do rejonu Tereszki-Pieczyska. Przeprowadził tam szereg prac organizacyjnych, zakupił zboże, przechodząc tym samym na gospodarkę pokojową. Ważniejszymi momentami tamtego okresu była msza za spokój duszy śp. mjr. Antoniego Jabłońskiego, dekoracja orderami „Virtuti Militari”. Dowódcą pułku został w zastępstwie mjr Edward Kleszczyński. Po miesięcznym pobycie w Tereszkach pułk przeszedł 25 listopada w rejon Czortkowa w Małopolsce. Obsadził tam Zbrucz na odcinku Dawidowce – Czarnokońce – Kociubiniec. Prowadził ćwiczenia i wykłady oraz stworzył szkołę podoficerską pod dowództwem rtm. Filipowicza. W związku ze zmianami w polskiej kawalerii pułk został 12 czerwca 1921 roku przydzielony do VIII BJ i transportami kolejowymi przejechał do nowego garnizonu w Ciechanowie. Przeszedł tam ciężki okres demobilizacji, przystępując do pokojowej pracy dla dobra i chwały Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1921 r. w Przasnyszu kwaterowały trzy szwadrony z 11 Pułku Ułanów Legionowych: szwadron zapasowy, szwadron techniczny i szwadron ciężkich karabinów maszynowych. Na wszystkie szwadrony nie było miejsca w koszarach w Ciechanowie, które przez parę lat były pozbawione podstawowych instalacji wodno-kanalizacyjnych oraz elektrycznych. Podjęto decyzję, że do Przasnysza zostanie karnie przeniesiony 4 szwadron. Natomiast do Ciechanowa przeniósł się szwadron karabinów maszynowych. W garnizonie Przasnysz od 1928 r. do listopada 1938 roku kwaterowały następujące szwadrony ze składu 11. Pułku Ułanów: 4. szwadron, szwadron techniczny i szwadron zapasowy. Pułk stacjonował również w Jędrzejowie oraz w garnizonie Radom.

Patron naszej szkoły

Symbole Pułkowe Pułk otrzymał sztandar 5 października 1919 roku w dowód szczególnych zasług i trudów wykazanych w czasie obrony Wilna. Po jednej stronie sztandaru wyszyta jest Matka Boska Ostrobramska, a, z drugiej strony znajduje się Orzeł Biały i Pogoń Litewska ze słowami: „Obrońcom swoim wdzięczne Wilno”. Na zebraniu korpusu oficerskiego 23 marca 1922 roku postanowiono na szarfach sztandaru wyszyć nazwy następujących miejscowości: Kowalewszczyzna, Nowe Kruki, Peresławka, Szczelno, Tyszki, Perebrodzie, Równe, Mikołajów, Ruzdwiany, Jampol, Nowa Sieniawka. Sztandar znajduje się w zasobach Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Dziękuję za uwagę! Anna Borowa kl. VIIa