11 Puk Uanw Legionowych 11 Puk Uanw Legionowych

11 Pułk Ułanów Legionowych

11 Pułk Ułanów Legionowych • Nadszedł czas, kiedy Niemcy i Austriacy rozwiązywali brygady Legionowe. Więzili legionistów w Beniaminowie i Szczypiornie lub w przypadku austriackich poddanych wysyłano ich do różnych pułków armii austriackiej. Część legionistów przechodzi przez front, organizując polskie oddziały lub rozbiega się po całej Polsce. Niektórzy zasilają Polską Organizację Wojskową, tworząc tajną i silną duchowo armię. W momencie złamania potęgi niemieckiej w listopadzie 1918 roku, wszyscy stają do ogromnej pracy wykonywanej wszystkimi siłami i całym sercem. Siłą faktów od chwili uzyskania wolności musiała Rzeczpospolita prowadzić wojnę na wszystkich swoich granicach. Wszędzie tam, gdzie znajdowały się małe skupiska legionistów czy Polskiej Organizacji Wojskowej, zaczęły się tworzyć oddziały wojskowe. W taki sposób z rozwiązanego w 1917 roku 11 pułku Ułanów Legionów powstał w Krakowie w pierwszych dniach listopada 1918 roku „Dywizjon Rotmistrza Jabłońskiego”, jako istotny zalążek 11 pułku Ułanów Legionowych. W późniejszym terminie powstały szwadrony radomski i jędrzejowski, działające na początku swojego powstania samodzielnie, ale złączone z dywizjonem rtm. Jabłońskiego tworzą 11 pułku legionowych.

11 Pułk Ułanów Legionowych

Odznaka pamiątkowa • Odznaka zatwierdzona Dz. Rozk. MSWojsk. nr 16, poz. 158 z 18 maja 1929 roku. Posiada kształt srebrnego, oksydowanego krzyża. Na ramionach umieszczono cztery emaliowane proporczyki w barwach pułku – amarantowe z białym paskiem oraz wpisano daty: „ 1809”, „ 1914”, „ 1918” i „ 1919”. Środek odznaki wypełnia miniatura odznaki I Brygady Legionów Polskich „Za Wierną Służbę”. Odznaka jednoczęściowa – wykonana w srebrze, emaliowana, jednolita dla oficerów i szeregowych

Odznaka pamiątkowa

Sztandar 11 Pułku Ułanów Legionowych

Sztandar 11 Pułku Ułanów Legionowych • Pułk otrzymał sztandar 5 października 1919 roku w dowód szczególnych zasług i trudów wykazanych w czasie obrony Wilna. Po jednej stronie sztandaru wyszyta jest Matka Boska Ostrobramska, a, z drugiej strony znajduje się Orzeł Biały i Pogoń Litewska ze słowami: „Obrońcom swoim wdzięczne Wilno”. Na zebraniu korpusu oficerskiego 23 marca 1922 roku postanowiono na szarfach sztandaru wyszyć nazwy następujących miejscowości: Kowalewszczyzna, Nowe Kruki, Peresławka, Szczelno, Tyszki, Perebrodzie, Równe, Mikołajów, Ruzdwiany, Jampol, Nowa Sieniawka. Sztandar znajduje się w zasobach Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie

Naramienniki • 28 maja 1937 Minister Spraw Wojskowych zarządził noszenie przez żołnierzy pułku na naramiennikach kurtek i płaszczy – zamiast dotychczasowej numeracji – inicjałów „Ś. R. ” z buławą marszałkowską. Inicjały i buława dla oficerów i chorążych haftowane nićmi metalowymi oksydowanymi na stare srebro, a dla podoficerów poniżej chorążego i ułanów wykonane z białego matowanego metalu. Podoficerowie zawodowi mogli do ubioru poza służbowego nosić inicjały haftowane

Dowódcy 11 Pułku Ułanów Legionowych • mjr Mariusz Zaruski (1919– 1920) • rtm. Edward Kleszczyński (1920) • mjr Antoni Jabłoński (1920) • rtm. Edward Kleszczyński (1920– 1921) • mjr Ludwik Kmicic-Skrzyński (X 1921–X 1924) • płk SG Sergiusz Zahorski (XI 1924 – 15 X 1925 → dowódca I BK) • płk SG Marian Mochnacki (15 X 1925 – 17 XI 1926 → dowódca XIII BK) • ppłk kaw. Tomasz Dobrzański (p. o. II 1927 – 1928) • ppłk kaw. Konstanty Abłamowicz (I 1928[ – XI 1929) • ppłk kaw. Piotr Głogowski (1 XII 1929 – III 1932 → zastępca komendanta głównego Straży Granicznej) • ppłk / płk kaw. Stanisław Klepacz (23 III 1932 – 31 VIII 1938 → stan spoczynku) • ppłk kaw. Władysław Mączewski (1938– 1939)

Dziękuję za uwagę Dawid Borkowski kl. IV