W JEST WSZDZIE 23 MAJA WIATOWY DZIE WIA

ŻÓŁW JEST WSZĘDZIE 23 MAJA ŚWIATOWY DZIEŃ ŻÓŁWIA

23 maja obchodzimy Światowy Dzień Żółwia. Pierwsze obchody tego święta miały miejsce w 2000 roku, z inicjatywy organizacji pozarządowej American Tortoise Rescue zajmującej się ratowaniem, rehabilitacją, adopcją i ochroną żółwi oraz ich siedlisk. Organizacja ta została założona w 1990 roku przez małżeństwo Susan Tellem i Marshalla Thompsona. W Polsce Światowy Dzień Żółwia organizowany jest od 2009 roku przez Stowarzyszenie Krakowscy Żółwiarze wraz zaprzyjaźnionymi szkołami i hodowcami. Celem tego święta jest uświadomienie społeczeństwu, że każdy chociaż w drobnej części może przyczynić się do ochrony żółwi oraz promocja pozytywnych postaw wobec tych niesamowitych zwierząt.

Są jedynymi kręgowcami z zewnętrznym szkieletem. Są jajorodne i składają jaja na lądzie, a płeć młodych zależy od temperatury w jakiej rozwijały się jaja. Występują w morzach i oceanach oraz na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Żółwie – fascynujące ludzi od setek lat, obecne w kulturze wielu regionów, obecnie zagrożone wyginięciem. Szacuje się, że z powodu niszczenia naturalnych siedlisk żółwi, handlu ich mięsem oraz intensywnego rybołówstwa, żółwie znikną z powierzchni ziemi w ciągu najbliższych 50 lat. Chcesz wiedzieć więcej, wejdź na stronę https: //www. ekokalendarz. pl/kategoria/swieta/dzien-zolwia / Znajdziesz wiele ciekawych informacji, ciekawostek, zdjęć, interesujący filmik, oraz propozycje ciekawych i kreatywnych zabaw.

Obecność żółwia w różnych kulturach Chińskie przysłowie mówi, że żółw jest zwierzęciem, które kryje w sobie tajemnice nieba i ziemi. Chińczycy ozdabiali żółwimi podobiznami cesarskie proporce. W hinduizmie na wytrzymałej, twardej skorupie żółwia stać ma ogromny, święty słoń, na którego grzbiecie spoczywa z kolei cały świat. Czasem też dolna skorupa żółwia symbolizuje ziemię, podczas gdy górna ma być nieboskłonem. Rdzenni Japończycy wierzyli, że żółwie były sługami boga mórz, przekazującymi mu modlitwy śmiertelników. Indianie uznawali, że cały świat jest gigantycznym żółwiem unoszącym się na wodzie, opowiadali sobie historię o tym, jak ich bóg (wnuk Księżyca) nauczył się krzesać ogień od wielkiego żółwia, podtrzymującego świat. Żółwi taniec jesiennych roztopów i żółwi taniec wiosennej krainy to natomiast dwa sakralne rytuały Indian Pueblo.

Obecność żółwia w chrześcijaństwie A co na to chrześcijanie? Bazylika w Akwilei pochodzi z XI w. i została wybudowana na fundamentach pierwotnej budowli z IV w. Znajduje się tam obszerna mozaika wczesnochrześcijańska, która wprowadza nas w głąb wyobraźni religijnej pierwszych chrześcijan. Jednym z obrazów jest walka żółwia z kogutem – bodaj najbardziej popularny symbol tamtej epoki. To obraz walki dobra z żalem, światła z ciemnością. Dla pierwszych chrześcijan było oczywiste, że żółw reprezentuje ciemność, jest obrazem kogoś zamkniętego w sobie, pogrążonego w swoich mrokach i odcinającego się od światła. Kogut natomiast przyzywa światło, wzbija się do lotu, pełen mocy witalnych jest zwiastunem wielkanocnego poranka, przezwyciężania nocy. Nie najlepiej żółwia widzą też późniejsze wieki. Witraże w kościele Mariackim w Katowicach zaprojektował Adam Bunsch, uczeń Józefa Mehoffera. Przedstawiają one: z prawej strony nawy głównej – symbole cnót chrześcijańskich z lewej – symbole grzechu. Lenistwo – jeden z siedmiu grzechów głównych – zobrazowane jest właśnie przez żółwie.

Żółw w mitologii W mitologii greckiej możemy odnaleźć opowieść o Hermesie, który jako niemowlę najpierw zabił żółwia (oraz pięćdziesiąt krów Apollina), a następnie z żółwiej skorupy i krowich jelit zrobił pierwszą na świecie lirę. Po czasie, w ramach rekompensaty, podarował ją Apollinowi. Od tamtej pory ów starogrecki bóg sztuki i muzyki nigdy nie rozstawał się z instrumentem. Według mitologii rzymskiej Merkury, odpowiednik greckiego Apollina, uważany był za wynalazcę instrument strunowych i w konsekwencji za jednego z twórców muzyki. Po tym, jak Nil zalał Egipt , a potem cofnął się, Merkury znalazł wśród zatopionych zwierząt skorupę żółwia z wyschniętymi żyłami i tak właśnie powstać miała lira.

Żółw przyczyną śmierci tragediopisarza Któż nie uczył się o Ajschylosie, twórcy greckiej tragedii. Niewielu jednak słyszało, w jaki sposób zginął Ajschylos. Otóż miał kiedyś usłyszeć przepowiednię, że zginie uderzony przez spadający przedmiot. Słowa wyroczni potraktował poważnie, starał się więc jak najczęściej przebywać na otwartych przestrzeniach, aby zminimalizować ryzyko… I prawie by mu się udało, gdyby nie pewne żarłoczne ptaszysko. Orłosęp brodaty to całkiem spory ptak. Te gigantyczne orły zwykły porywać żółwie w celach konsumpcyjnych, a żeby pozbyć się twardej skorupy rzucają żółwiami o kamienie. Skorupa pęka, a ptaki bez problemu wyjadają mięso. Jeden z takich orłosępów, z żółwiem w szponach, miał pewnego dnia krążyć nad głową Ajschylosa. Grecki tragik nie mógł wiedzieć, że ptak pomylił jego łysinę ze skałą. Naraz wypuścił żółwia ze szponów, a ten z całym impetem uderzył Ajschylosa w głowę, zabijając go na miejscu. Tak oto – jak przystało na grecką tragedię – spełniło się przeznaczenie.

Żółw w naszej historii p. Pp, pracuj Polaku powoli – graffiti przedstawiające często żółwia lub ciąg liter, malowane było od końca 1941 przez patriotyczne młodzieżówki polskie (harcerstwo itp. ) na murach i chodnikach okupowanej przez Niemców Polski. Żółwie te zachęcać miały Polaków (zmuszonych do pracy na rzecz niemieckiego okupanta) do nieprzejawiania zapału w tej pracy. Były też symbolem sabotażu gospodarki i przemysłu przejętych przez okupanta. W ramach akcji „Żółw” wykonano olbrzymią ilość rysunków. Ludzie je wykonujący modyfikowali często hasło „pracuj Polaku powoli”. Pojawiały się m. in. hasła: „Dla wroga pracuj powoli”, „Pracując wolniej przyspieszysz koniec wojny”, „Bądź powolny jak żółw pracując dla szkopów”, czy „To jest żółw. Tak jak on poruszaj się pracując dla Niemca”.

Żółw w poezji naszych Noblistów „ Sen starego żółwia” Śni się żółwiowi listek sałaty, a koło listka – sam Cesarz, znienacka, zaistniał żywy jak przed stu laty. Żółw nawet nie wie, jaka to sensacja. Cesarz zaistniał co prawda nie cały, w czarnych trzewikach przegląda się słońce, wyżej dwie łydki, zgrabne dość, w pończochach białych. Żółw nawet nie wie, że to wstrząsające. Dwie nogi na przystanku z Austerlitz do Jeny, a w górze mgła, skąd śmiechu słychać terkot. Możecie wątpić w prawdziwość tej sceny i czy cesarski ten trzewik z klamerką. Trudno osobę poznać po fragmentach: po stopie prawej albo stopie lewej. Żółw niezbyt wiele z dzieciństwa pamięta i kogo wyśnił – nie wie. Cesarz nie cesarz. Czy przez to się zmienia fenomen snu żółwiego? Ktoś, postać nieznana, potrafi urwać się na chwilkę z zatracenia i światem się przemyka! Od pięt po kolana. Wisława Szymborska

Żółw w poezji naszych Noblistów „Żółw” Słońce zza mgieł wychodzi jak złotawe zwierzę, Rudowłose i z grzywą skłębionych promieni. Ale on go nie widzi. Nigdy nie patrzy w niebo. Jego oczy przykryte wypukłą powieką Patrzą tylko ku ziemi albo ku taflom posadzki Jak tutaj, w domu Janka i Neli w Mentonie. My jesteśmy gatunek wysokiego piętra, Za spojrzeniem niebosiężnym i międzyobłocznym. Obserwujemy z politowaniem Jego niezdarne marsze pod krzesłami I jak spożywa zielony liść sałaty. Co za pomysł demiurga! Między dwie tarcze Wtłoczyć kształt jaszczurczy, żeby chronić życie Przed atakami większych dinozaurów! Ale przemówić do niego nie sposób. Kiedy nagle zaczyna biegać w żarliwym pośpiechu Na próżno mu tłumaczyć, że but Janka Nie jest partnerką godną jego zapału. Jakby zażenowani, przyglądamy się Jego ruchom kopulacyjnym podobnym do ludzkich I strudze cieczy, która rozszerza się powoli, Podczas gdy on nieruchomieje. Wspólnota żywych ale niezupełna: Jak pogodzić się mogą świadomość i nieświadomość? Janek i Nela nie pojmowali żółwia. Poniżało ich jego pokrewieństwo z nimi. Chcieli być czystymi inteligencjami. Wkrótce potem umarli i na ich krzesłach nikogo. Czesław Miłosz

„Żółwik” najzdrowszy na powitanie i pożegnanie Naukowcy z walijskiego Aberystwyth University wykazali, że ściskając czyjąś dłoń wymieniamy ogromną liczbę bakterii. Być może z tej właśnie przyczyny w wielu kulturach powitanie opiera się raczej na bezkontaktowych pokłonach czy gestach w rodzaju położenia ręki na sercu lub uniesienia otwartej dłoni do góry. Także wojskowi i służby mundurowe w kontaktach służbowych w zasadzie tylko sobie salutują. W trosce o zdrowie społeczeństwa walijscy naukowcy zalecają, by witać się raczej na sposób młodzieżowy – przybijając żółwika. Szczególnie korzystne miałoby być takie powitanie podczas epidemii grypy

Dziękujemy za uwagę Bibliografia - Pakiet edukacyjny- Światowy Dzień Żółwia www. ekokalendarz. pl -Żółwie opanowały świat. W żółwim tempie, ale jednak! misyjne. pl - Wikipedia, wolna encyklopedia - Żółw-Czesław Miłosz literatura. wywrota. pl - „Żółwik” najzdrowszy na powitanie tvp. info