Prawo konstytucyjne X zajcia Zajcia podsumowujce Mateusz Radajewski

Prawo konstytucyjne X zajęcia Zajęcia podsumowujące Mateusz Radajewski Katedra Prawa Konstytucyjnego Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytet Wrocławski

Kazus nr 1 W lipcu 2015 r. upływała kadencja dotychczasowego Rzecznika Praw Obywatelskich. Rządząca partia postanowiła wystawić jako kandydata na to stanowisko Marka Kowalskiego, który był już Rzecznikiem Praw Obywatelskich w latach 2000 -2010. W czasie głosowania w Sejmie nad jego kandydaturą, „za” zagłosowało 220 posłów, 210 było przeciw, a 9 wstrzymało się od głosu. Przedstawiciele opozycji stwierdzili, że wybór jest nieważny, ponieważ Marek Kowalski nie uzyskał bezwzględnej większości głosów w Sejmie. Marszałek Sejmu uznał jednak, że posłowie opozycji nie mają racji i jeszcze tego samego dnia – tj. 15 lipca 2015 r. – przekazał uchwałę o wyborze do Senatu. Druga izba na pierwszym posiedzeniu po wakacjach – tj. 30 sierpnia 2015 r. – wyraziła zgodę na objęcie przez Marka Kowalskiego funkcji Rzecznika Praw Obywatelskich. Kilka tygodni później wyszło na jaw, że Marek Kowalski jest ciągle aktywnym członkiem NSZZ „Solidarność”. Z tego powodu posłowie opozycji zażądali natychmiastowej dymisji nowego Rzecznika Praw Obywatelskich. Marek Kowalski stwierdził jednak, że nie ma ku temu podstaw, ponieważ apolityczność, jakiej wymaga od niego Konstytucja RP, obejmuje jedynie zakaz członkostwa w partii politycznej. Mimo to Sejm odwołał Marka Kowalskiego z urzędu. Za tym rozwiązaniem głosowało 250 posłów, 100 było przeciw, a 20 wstrzymało się od głosu. Rzecznik Praw Obywatelskich stwierdził jednak, że jego odwołanie jest nieważne, ponieważ nie opowiedziało się za nim wymagana większość 3/5 ustawowej liczby posłów, czyli 276 parlamentarzystów. Polecenia (0 -5 pktów): 1. Oceń pod względem prawnym przedstawiony stan faktyczny. 2. Czy posłowie opozycyjni mieli rację, twierdząc, że wybór Marka Kowalskiego nie uzyskał w Sejmie odpowiedniej większości? 3. Czy Rzecznik Praw Obywatelskich miał rację, twierdząc, że za jego odwołaniem opowiedziała się zbyt mała liczba posłów?

Kazus nr 2 W dniu 3 lutego 2015 r. weszła w życie ustawa o tytułach honorowych. Jeden z jej przepisów brzmiał: Art. 3 1. Najważniejszym tytułem honorowym jest tytuł „Bohatera Ojczyzny”. 2. Tytuł „Bohatera Ojczyzny” nadaje Zgromadzenie Narodowe. 3. Wniosek w sprawie nadania tytułu „Bohatera Ojczyzny” złożyć może wyłącznie Prezydent RP. 4. Wnioski, o których mowa w ust. 3, opiniuje Komisja Zgromadzenia Narodowego do Spraw Tytułów Honorowych. Opinia Komisji nie jest dla Zgromadzenia Narodowego wiążąca. 5. W skład Komisji, o której mowa w ust. 4, wchodzi 10 najstarszych wiekiem posłów i 5 najstarszych wiekiem senatorów. W dniu 15 marca 2015 r. Prezydent RP złożył wniosek o nadanie tytułu „Bohatera Ojczyzny” urzędującemu Prezesowi Rady Ministrów. Jako że zwołane w tym celu Zgromadzenie Narodowe było pierwszym w tej kadencji, nim doszło do głosowania nad wnioskiem Prezydenta RP, Zgromadzenie Narodowe najpierw wybrało swojego przewodniczącego – został nim pan Krzysztof Krawczyk, sprawujący funkcję wicemarszałka Sejmu. Pan Krawczyk niezwłocznie po swoim wyborze oświadczył, że z listy obecności wynika, że – mimo prawidłowego zawiadomienia – na posiedzenie Zgromadzenia Narodowego nie zjawił się żaden z senatorów. W konsekwencji – mimo że na sali obecnych było 400 posłów – pan Krawczyk zamknął obrady, stwierdzając, że Zgromadzenie Narodowe to wspólne obrady obu izb parlamentu, a zatem do podjęcia uchwały w przedmiocie nadania tytułu „Bohatera Ojczyzny” konieczny jest również udział senatorów. Polecenia (0 -5 pktów): Oceń przedstawiony stan faktyczny. Oceń zgodność zacytowanego art. 3 ustawy z Konstytucją RP. Czy p. Krzysztof Krawczyk słusznie zamknął obrady Zgromadzenia Narodowego?

Kazus nr 3 Jan Kowalski jako zadeklarowany antyklerykał twierdził, że konkordat, jaki został zawarty między Rzeczpospolitą Polską a Stolicą Apostolską, w skandaliczny sposób uprzywilejowuje Kościół katolicki. 15 maja 2015 r. objął on urząd Prezydenta RP i jedną z jego pierwszych decyzji było wypowiedzenie konkordatu. Strona kościelna, niezadowolona z takiego obrotu spraw, postanowiła negocjować z rządem oraz prezydentem Kowalskim w celu zawarcia nowego konkordatu. Przystali oni na tę propozycję i już w grudniu 2015 r. nowy konkordat został podpisany i ratyfikowany. W związku z tym, że kompleksowo regulował on kwestię stosunków między Rzeczpospolitą Polską a Kościołem katolickim, większość Sejmowa stwierdziła, że nie jest potrzebna już w tym zakresie ustawa i uchylił on ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r. , poz. 1169, z późn. zm. ). Jan Kowalski stwierdził, że nowy konkordat tak idealnie reguluje pozycję Kościoła katolickiego w Polsce, że tak samo powinny zostać unormowane relacje z innymi związkami wyznaniowymi. W związku z tym – mimo protestów przedstawicieli Kościoła prawosławnego oraz religii muzułmańskiej – przeforsował on w Sejmie ustawę, która rozciągnęła postanowienia nowego konkordatu na pozostałe związki wyznaniowe funkcjonujące w Polsce. Polecenie (0 -3 pkty): Oceń postępowanie prezydenta i pozostałych władz RP w powyższej sprawie.

Kazus nr 4 Henryk Nowak na wieść o zachowaniu Prezydenta RP w trakcie jego wizyty w Japonii w dniu 28 lutego 2015 r. postanowił zorganizować pod Pałacem Prezydenckim w Warszawie marsz przeciwko stylowi, w jaki Bronisław Komorowski sprawuje swój urząd. Manifestacja miała się odbyć 1 marca, w związku z czym Henryk Nowak jeszcze 28 lutego w południe zawiadomił Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy o chęci odbycia zgromadzenia. Prezydent zakazał tego zgromadzenia. W związku z tym Henryk Nowak odwołał się od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie. Polecenia (0 -2 pkty): 1. Oceń postępowanie Henryka Nowaka w powyższej sprawie. 2. Czy Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy zasadnie wydał zakaz odbycia tego zgromadzenia?

Kazus nr 5 Poseł Eugeniusz Pawlicki w czasie debaty nad ustawą o denazyfikacji RP stwierdził z sejmowej mównicy, że: „Faszyzm jest najlepszą ideologią, jaka stworzyła ludzkość. Koniecznie musimy w Polsce wprowadzić ustrój faszystowski”. Prokuratura Okręgowa w Warszawie uznała, że słowa te wyczerpują znamiona przestępstwa opisanego w art. 256 § 1 Kodeksu karnego („Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. ”). By pociągnąć posła Pawlickiego do odpowiedzialności należało jednak uchylić mu immunitet. Za rozwiązaniem tym zagłosowało 230 posłów, 90 było przeciw, a 140 wstrzymało się od głosu. Oprócz tego, taką samą większością głosów, Sejm pociągnął posła Pawlickiego za te słowa do odpowiedzialności konstytucyjnej przed Trybunałem Stanu, by ten pozbawił go mandatu. Polecenia (0 -5 pktów): 1. Oceń przedstawiony stan faktyczny. 2. Jakim przepisem Konstytucji RP, jako obrońca posła Pawlickiego, posłużyłbyś się, gdybyś bronił go w sądzie?