Zbigniew Herbert Rok 2008 Rokiem Zbigniewa Herberta Gabriela

Zbigniew Herbert Rok 2008 – Rokiem Zbigniewa Herberta Gabriela Bonk - styczeń 2008 roku

Około 1934 roku: Zbigniew Herbert, jego siostra Halina (obecnie Żebrowska) oraz przedwcześnie zmarły brat Janusz

Jeden z najwybitniejszych pisarzy polskich, znakomity poeta, świetny eseista Zbigniew Herbert około 1950 roku

Zbigniew Herbert urodził się we Lwowie w 1924 roku, zmarł w Warszawie w roku 1998

Podczas okupacji uczył się na tajnych kompletach, studiował polonistykę na konspiracyjnym Uniwersytecie we Lwowie, był żołnierzem Armii Krajowej

Debiutował w 1956 roku tomem wierszy Struna światła

Jego twórczość tłumaczono na wiele języków, nagradzano międzynarodowymi nagrodami Zbigniew Herbert w Hamburgu w 1967 roku

Poezja Herberta zrodziła się z potrzeby oporu przeciw „zapominaniu” tradycji kulturowej i rezygnacji z tradycyjnego systemu wartości

Swoją niezgodę na jakąkolwiek współpracę z SB przypłacił wieloletnim zakazem publikacji i niemożnością podjęcia pracy

Pozostaje symbolem niezłomności i wierności zasadom pomimo wszystko

Powstanie Solidarności było dla Herberta wielkim przeżyciem… Odsłonięcie pomnika Czerwiec`56 w Poznaniu (rok 1981). Na zdjęciu: Anna Walentynowicz, Zbigniew Herbert, Lech Dymarski, Adam Michnik, Jacek Kuroń…

Jeśli wybierasz się w podróż niech będzie to podróż długa wędrowanie pozornie bez celu błądzenie po omacku żebyś nie tylko oczami ale także dotykiem poznał szorstkość ziemi i abyś całą skórą zmierzył się ze światem…

Dziękuję Ci za życie, które upłynęło tak, że nigdy nie zaparłem się trzeźwości. Nie wstydziłem się także zawrotów głowy, jakie zsyła pełna świadomość. Nie głosiłem Twego imienia. Nie składałem Tobie ofiar. Nie zachęcałem uczniów do kultu, wiedząc, że jest Ci to doskonale obojętne. Chwaliłem Cię w koniunkcji i dysjunkcji, a także w małej świątyni zbudowanej z sylogizmów. Więc na koniec zwracam się do Ciebie, abyś mnie opuścił. Abym do końca czuł Twoją chłodną rękę na czole. I nieruchome oczy w moich oczach. I światłość.

Pan Cogito chciałby stanąć na wysokości sytuacji to znaczy spojrzeć losowi prosto w oczy…

Pan Cogito nigdy nie ufał sztuczkom wyobraźni fortepian na szczycie Alp grał mu fałszywe koncerty nie cenił labiryntów sfinks napawał go odrazą mieszkał w domu bez piwnic luster i dialektyki dżungle skłębionych obrazów nie były jego ojczyzną unosił się rzadko na skrzydłach metafory potem spadał jak Ikar w objęcia Wielkiej Matki

Bądź odważny, gdy rozum zawodzi, bądź odważny. W ostatecznym rachunku jedynie to się liczy Zbigniew Herbert

Fragment listu Zbigniewa Herberta do Jerzego Zawieyskiego Sopot, 10 maja 1949 roku

Rękopis wiersza Wawel przesłany przez Zbigniewa Herberta jako prezent imieninowy dla Jerzego Turowicza w liście z 22 kwietnia 1953 roku

Zbigniew Herbert miał także talent plastyczny, ale wykorzystywał go tylko „prywatnie”

Rysunek Zbigniewa Herberta zamieszczony w liście do Magdaleny i Zbigniewa Czajkowskich z 9 czerwca 1993: Moje łóżko szpitalne…

Podczas wizyt w zachodnioeuropejskich muzeach Zbigniew Herbert wykonywał setki szkiców, które wykorzystywał przy pisaniu esejów

Rysunek ze szkicowników podróżnych Zbigniewa Herberta

Rysunki Herberta to notatki z podróży. „Zapisywał” nimi krajobrazy i fragmenty oglądanych dzieł

Rysunek Zbigniewa Herberta wg obrazu Jana Vermera U kuplerki

Pani Katarzyna brała czasami udział w spotkaniach autorskich swojego męża

Katarzyna Herbert

Zbigniew i Katarzyna Herbertowie na spacerze w Oborach w lutym 1972 roku

Żona poety – Katarzyna Herbert

Na zawsze zostanie z nami - w swojej twórczości